Erum við að brjóta lög á börnum? Valdís Jónsdóttir skrifar 10. nóvember 2011 05:00 Alltof oft hættir okkur til að vanmeta eða ofmeta styrk barna og þol. Í allri umræðu um hagræðingu í skólakerfinu, samruna skóla, aukningu nemendafjölda í bekk, virðist eins og menn hafi ekki áttað sig á því að einn áhættuþáttur eflist við slíkar aðgerðir en það er aukin skaðsemi hávaða. Með því að ætla börnum að geta einbeitt sér að námi og heyra til kennara í hávaða, ofmetum við hlustunargetu þeirra og þol. Þetta er í raun merkilegt í ljósi þess hve vakandi við virðumst vera þegar kemur að þessum þáttum hjá fullorðnum. Þá er talin full nauðsyn á að koma á þéttu neti vinnuverndarlaga og reglugerða til þess að verja þá gegn skaðlegum áhrifum hávaða. Vinnuverndarlög og reglugerðir eiga t.d. að tryggja að þegar vinna krefst einbeitingar og athygli í vinnuumhverfi fullorðinna skuli hávaða haldið í algjöru lágmarki. Það er því hálf kyndugt að vinnuverndarlöggjöf skuli ekki ná til barna í þeirra vinnuumhverfi þ.e.a.s. í skóla/leikskóla. Það er eins og gert sé ráð fyrir því að börn geti haldið athygli og einbeitingu við aðstæður sem fullorðnir treysta sér ekki til. Þannig eiga börn að geta einbeitt sér í kennslu þó hávaði fari yfir þau mörk sem talin eru geta skaðað heyrn eins og tölur úr mælingum frá Vinnueftirliti hafa sýnt að gerist, sérstaklega í leikskólum og íþróttatímum grunnskóla. Eða er ekki ætlast til þess að börn taki eftir, haldi einbeitingu í skóla og meðtaki það sem þar er sagt, m.ö.o. nemi? Sé svo, þá kemur áleitin spurning. Hvað er nám? Er það leikur eða er það vinna? Þar ríkir hráskinnaleikur því að í öðru orðinu má ekki má tala um að börn vinni en í hinu orðinu er talað um vinnu þegar kemur að námi hvort sem er í skóla eða heima. Óneitanlega eru athyglisverð þau hávaðamörk sem sett eru til að tryggja að fullorðnir geti einbeitt sér og átt samræður á vinnustað. Þar segir: Á skrifstofum og öðrum stöðum (skólum? Innskot höf.) þar sem gerðar eru miklar kröfur til einbeitingar og samræður eiga að geta átt sér stað óhindrað skal leitast við að hávaði fari ekki yfir 50 dB(A) að jafnaði á vinnutíma. (Reglugerð um varnir gegn álagi vegna hávaða á vinnustöðum, nr. 921/2006, 9.11. 2006). Ef litið er til mælinga Vinnueftirlits ríkisins á hávaða í leik/grunnskólum sést að meðalhávaði í skólum/leikskólum liggur frá 75-85 dB. Þessar tölur eru vel í samræmi við það sem mælst hefur erlendis í skólahúsnæði. Það segir sig sjálft að ef fullorðnir treysta sér ekki til að einbeita sér í slíkum hávaða þá geta börn það enn síður vegna þess að til þess hafa þau ekki öðlast þann þroska sem fullorðnir hafa til að bera. Hávaði í leikskólum hefur mælst enn hærri en í grunnskólum og yfir löglegum mörkum. Það er umhugsunarvert sé litið til tveggja þátta. Annars vegar eru börnin á máltökuskeiði á leikskólum þar sem þau dvelja flest allt upp í 8 klukkustundir. Hins vegar er eyrnabólga mjög algeng í ungum börnum. Hvernig ætli fullorðnum þætti að dveljast í hávaða með eyrnabólgu? Ung börn kvarta ekki en þau sýna með hegðun ef þeim líður illa, t.d. með óróleika og vanstillingu. Ætli megi ekki stundum rekja athyglis- og einbeitingarskort og ofvirkni til þeirrar ástæðu? Hávaði er skaðvaldur og rannsóknir hafa sýnt hvernig hann eykur streitu, hjartslátt, skemmir heyrn og rödd. Að fjölga börnum í rými eins og nú er gert í grunnskólum býður þeirri hættu heim að hávaði eykst. Hjá slíku er erfitt að komast þar sem hann fylgir ávallt lifandi verum, ekki síst börnum. Börn eru að nema mál og ef hávaðinn er slíkur að hann kæfir talhljóð, sem hann gerir miðað við tölur frá Vinnueftirliti ríkisins, þá er hætt við að einhver börn nái ekki að hlusta sér til skilnings. Afleiðingin getur orðið sú að þau börn missa löngun og getu til að hlusta sér til gagns. Þar með er tungumálsuppbygging í uppnámi vegna þess að barnið nær ekki að heyra rétt það sem kennari eða aðrir segja og myndar því ekki eðlilegan orðaforða. Börnum með athyglis- og einbeitingarskort (ADHD) er sérstaklega hætt í hávaðasömu umhverfi. Ef það reynist rétt að hávaði sé orðinn svo mikill í almennri kennslu að nemendur fái heyrnarhlífar til að verjast hávaða og geta einbeitt sér þá er skörin farin að færast upp í bekkinn. Reyndar hefur hávaði mælst svo mikill í leikskólum og íþróttakennslu að samkvæmt lögum ættu allir að vera með heyrnarhlífar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Við ákærum – hver sveik strandveiðisjómenn? Kjartan Páll Sveinsson Skoðun Af hverju varð heimsókn framkvæmdastjóra ESB að NATO-fundi? Helen Ólafsdóttir Skoðun Veimiltítustjórn og tugþúsundir dáinna barna Viðar Hreinsson Skoðun Þið voruð í partýinu líka! Gísli Sigurður Gunnlaugsson Skoðun Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Fjárhagslegt virði vörumerkja Elías Larsen Skoðun Swuayda blæðir: Hróp sem heimurinn heyrir ekki Mouna Nasr Skoðun Opið bréf til fullorðna fólksins Úlfhildur Elísa Hróbjartsdóttir Skoðun Óður til hneykslunar Arnar Sveinn Geirsson Skoðun Bragðefni eru ekki vandamálið - Bann við þeim myndi skaða lýðheilsu Abdullah Shihab Wahid Skoðun Skoðun Skoðun Ertu bitur? Björn Leví Gunnarsson skrifar Skoðun Er hægt að læra af draumum? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Afstæði Ábyrgðar Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjárhagslegt virði vörumerkja Elías Larsen skrifar Skoðun Við ákærum – hver sveik strandveiðisjómenn? Kjartan Páll Sveinsson skrifar Skoðun Þið voruð í partýinu líka! Gísli Sigurður Gunnlaugsson skrifar Skoðun Af hverju varð heimsókn framkvæmdastjóra ESB að NATO-fundi? Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Veimiltítustjórn og tugþúsundir dáinna barna Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Bragðefni eru ekki vandamálið - Bann við þeim myndi skaða lýðheilsu Abdullah Shihab Wahid skrifar Skoðun Swuayda blæðir: Hróp sem heimurinn heyrir ekki Mouna Nasr skrifar Skoðun Skattar fyrst, svo allt hitt – og hagræðingin sem gleymdist Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson skrifar Skoðun Þetta er allt hinum að kenna! Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Þjóðþrifamálin sem stjórnarandstaðan fórnaði á altari útgerðanna Heimir Már Pétursson skrifar Skoðun Sleppir ekki takinu svo auðveldlega aftur Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fullorðna fólksins Úlfhildur Elísa Hróbjartsdóttir skrifar Skoðun Vill Sjálfstæðisflokkurinn láta taka sig alvarlega? Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Þjórsá í hættu – Hvammsvirkjun og rof á náttúrulegu ástandi árinnar Gunnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Undirbúum börnin fyrir skólann með hjálp gervigreindar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Enginn skilinn eftir á götunni Dagmar Valsdóttir skrifar Skoðun Ég hef ofurtrú á manneskjunni í forvörnum og öryggi á bæjarhátíðunum Arnrún María Magnúsdóttir skrifar Skoðun Stúdentar eiga ekki að borga fyrir vanfjármögnun háskólanna Ármann Leifsson,María Björk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Hví borgar útgerðin – ekki malarnáman? Guðmundur Edgarsson skrifar Skoðun Vantraust Flokks fólksins á Viðreisn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 48 daga blekking: Loforð sem leiðir til lögbrota? Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Frá vinnuþræli til ríkisborgara: Ég er innflytjandi sem þið getið ekki losnað við Ian McDonald skrifar Skoðun Málþóf á kostnað ungs fólks Lísa Margrét Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson skrifar Skoðun Ómeðvituð vörn í orðræðu – þegar vald ver sjálft sig Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Sjá meira
Alltof oft hættir okkur til að vanmeta eða ofmeta styrk barna og þol. Í allri umræðu um hagræðingu í skólakerfinu, samruna skóla, aukningu nemendafjölda í bekk, virðist eins og menn hafi ekki áttað sig á því að einn áhættuþáttur eflist við slíkar aðgerðir en það er aukin skaðsemi hávaða. Með því að ætla börnum að geta einbeitt sér að námi og heyra til kennara í hávaða, ofmetum við hlustunargetu þeirra og þol. Þetta er í raun merkilegt í ljósi þess hve vakandi við virðumst vera þegar kemur að þessum þáttum hjá fullorðnum. Þá er talin full nauðsyn á að koma á þéttu neti vinnuverndarlaga og reglugerða til þess að verja þá gegn skaðlegum áhrifum hávaða. Vinnuverndarlög og reglugerðir eiga t.d. að tryggja að þegar vinna krefst einbeitingar og athygli í vinnuumhverfi fullorðinna skuli hávaða haldið í algjöru lágmarki. Það er því hálf kyndugt að vinnuverndarlöggjöf skuli ekki ná til barna í þeirra vinnuumhverfi þ.e.a.s. í skóla/leikskóla. Það er eins og gert sé ráð fyrir því að börn geti haldið athygli og einbeitingu við aðstæður sem fullorðnir treysta sér ekki til. Þannig eiga börn að geta einbeitt sér í kennslu þó hávaði fari yfir þau mörk sem talin eru geta skaðað heyrn eins og tölur úr mælingum frá Vinnueftirliti hafa sýnt að gerist, sérstaklega í leikskólum og íþróttatímum grunnskóla. Eða er ekki ætlast til þess að börn taki eftir, haldi einbeitingu í skóla og meðtaki það sem þar er sagt, m.ö.o. nemi? Sé svo, þá kemur áleitin spurning. Hvað er nám? Er það leikur eða er það vinna? Þar ríkir hráskinnaleikur því að í öðru orðinu má ekki má tala um að börn vinni en í hinu orðinu er talað um vinnu þegar kemur að námi hvort sem er í skóla eða heima. Óneitanlega eru athyglisverð þau hávaðamörk sem sett eru til að tryggja að fullorðnir geti einbeitt sér og átt samræður á vinnustað. Þar segir: Á skrifstofum og öðrum stöðum (skólum? Innskot höf.) þar sem gerðar eru miklar kröfur til einbeitingar og samræður eiga að geta átt sér stað óhindrað skal leitast við að hávaði fari ekki yfir 50 dB(A) að jafnaði á vinnutíma. (Reglugerð um varnir gegn álagi vegna hávaða á vinnustöðum, nr. 921/2006, 9.11. 2006). Ef litið er til mælinga Vinnueftirlits ríkisins á hávaða í leik/grunnskólum sést að meðalhávaði í skólum/leikskólum liggur frá 75-85 dB. Þessar tölur eru vel í samræmi við það sem mælst hefur erlendis í skólahúsnæði. Það segir sig sjálft að ef fullorðnir treysta sér ekki til að einbeita sér í slíkum hávaða þá geta börn það enn síður vegna þess að til þess hafa þau ekki öðlast þann þroska sem fullorðnir hafa til að bera. Hávaði í leikskólum hefur mælst enn hærri en í grunnskólum og yfir löglegum mörkum. Það er umhugsunarvert sé litið til tveggja þátta. Annars vegar eru börnin á máltökuskeiði á leikskólum þar sem þau dvelja flest allt upp í 8 klukkustundir. Hins vegar er eyrnabólga mjög algeng í ungum börnum. Hvernig ætli fullorðnum þætti að dveljast í hávaða með eyrnabólgu? Ung börn kvarta ekki en þau sýna með hegðun ef þeim líður illa, t.d. með óróleika og vanstillingu. Ætli megi ekki stundum rekja athyglis- og einbeitingarskort og ofvirkni til þeirrar ástæðu? Hávaði er skaðvaldur og rannsóknir hafa sýnt hvernig hann eykur streitu, hjartslátt, skemmir heyrn og rödd. Að fjölga börnum í rými eins og nú er gert í grunnskólum býður þeirri hættu heim að hávaði eykst. Hjá slíku er erfitt að komast þar sem hann fylgir ávallt lifandi verum, ekki síst börnum. Börn eru að nema mál og ef hávaðinn er slíkur að hann kæfir talhljóð, sem hann gerir miðað við tölur frá Vinnueftirliti ríkisins, þá er hætt við að einhver börn nái ekki að hlusta sér til skilnings. Afleiðingin getur orðið sú að þau börn missa löngun og getu til að hlusta sér til gagns. Þar með er tungumálsuppbygging í uppnámi vegna þess að barnið nær ekki að heyra rétt það sem kennari eða aðrir segja og myndar því ekki eðlilegan orðaforða. Börnum með athyglis- og einbeitingarskort (ADHD) er sérstaklega hætt í hávaðasömu umhverfi. Ef það reynist rétt að hávaði sé orðinn svo mikill í almennri kennslu að nemendur fái heyrnarhlífar til að verjast hávaða og geta einbeitt sér þá er skörin farin að færast upp í bekkinn. Reyndar hefur hávaði mælst svo mikill í leikskólum og íþróttakennslu að samkvæmt lögum ættu allir að vera með heyrnarhlífar.
Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir Skoðun
Skoðun Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir skrifar
Skoðun Bragðefni eru ekki vandamálið - Bann við þeim myndi skaða lýðheilsu Abdullah Shihab Wahid skrifar
Skoðun Skattar fyrst, svo allt hitt – og hagræðingin sem gleymdist Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson skrifar
Skoðun Þjóðþrifamálin sem stjórnarandstaðan fórnaði á altari útgerðanna Heimir Már Pétursson skrifar
Skoðun Þjórsá í hættu – Hvammsvirkjun og rof á náttúrulegu ástandi árinnar Gunnar Þór Jónsson skrifar
Skoðun Ég hef ofurtrú á manneskjunni í forvörnum og öryggi á bæjarhátíðunum Arnrún María Magnúsdóttir skrifar
Skoðun Stúdentar eiga ekki að borga fyrir vanfjármögnun háskólanna Ármann Leifsson,María Björk Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Frá vinnuþræli til ríkisborgara: Ég er innflytjandi sem þið getið ekki losnað við Ian McDonald skrifar
Skoðun Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson skrifar
Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir Skoðun