Um þjónustu Halldóra Traustadóttir skrifar 28. október 2009 06:00 Hvað dettur ykkur helst í hug þegar hugtakið „þjónusta" er nefnt? Öldrunarþjónusta, góð þjónusta á veitingastað, þjónustuver stórra fyrirtækja- og stofnana, eða…? Það er örugglega hægt að hugsa sér margs konar þjónustu sem bæta mætti við upptalninguna. En þegar t.d. þrælar vinna fyrir þrælahaldara, stunda þrælarnir þá þjónustustörf? Er hægt að kaupa sér þrælaþjónustu? Í opinberri umræðu, bæði í fjölmiðlum og í stjórnsýsluplöggum, heyrist hugtakið „kynlífsþjónusta" sífellt oftar. Þetta hljómar eins og hver önnur sjálfsögð þjónusta! Rannsóknir sýna að þær konur sem stunda vændi á Norðurlöndunum, að Íslandi meðtöldu, eru í flestum tilfellum erlendar, komnar frá Austur-Evrópu eða utan Evrópu. Eins og glögglega hefur komið í ljós á undanförnum vikum er mjög líklegt að þær konur sem stunda vændi hér á landi séu fórnarlömb mansals. Mér finnst einhvernveginn skrýtið að líta á þessar konur sem þjónustuaðila og að kalla kaup á aðgangi að líkama þeirra kaup á „kynlífsþjónustu", eins og um sé að ræða kaup á einhverri sjálfsagðri og „hvítþveginni" þjónustu. Það er eins og það sé verið að segja að vændi sé fyrir hendi vegna þess að það er einhver tilbúin til að veita þessa þjónustu, þegar reyndin er sú að ef engin eftirspurn eftir vændi væri fyrir hendi, væri sú „þjónusta" heldur ekki fyrir hendi. Einhvernveginn tekst okkur alltaf að beina sjónum að konum þegar kemur að umræðu um vændi, nauðganir eða annað kynferðislegt ofbeldi; hvað gætu konurnar gert öðruvísi eða hvernig þær hefðu átt að haga sér áður en að ofbeldismaðurinn lét til skarar skríða. Hvernig væri að við færum að beina sjónum okkar að þeim sem brjóta lögin, nefnilega að kaupendum vændis. Þeir eru ekki að kaupa sér þjónustu heldur eru þeir að kaupa í krafti valds síns aðgang að líkama kvenna sem hafa verið hnepptar í fjötra vegna efnahagslegs og kynbundins misréttis. Það þjónar engum tilgangi að læðast eins og köttur í kringum heitan graut; köllum hlutina það sem þeir eru í raun og veru. Tilvist vændis byggir á ójafnrétti kynjanna. Höfundur er framkvæmdastjóri Kvenréttindafélags Íslands. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Falleinkunn skólakerfis? Helga Þórisdóttir Skoðun Halldór 28.06.2025 Halldór Hvers vegna berðu kross? Hrafnhildur Sigurðardóttir Skoðun Hvar er auðlindarentan? Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Flokkurinn hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson Skoðun Þannig gerum við þetta? Ísak Ernir Kristinsson Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Hætt við að hækka ekki skatta á almenning Bryndís Haraldsdóttir Skoðun Hver borgar brúsann? Ingibjörg Isaksen Skoðun Ísland gjaldþrota vegna fatlaðs fólks? Alma Ýr Ingólfsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Flokkurinn hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Raforkuverð: Stórnotendur og almenningur Ingvar Júlíus Baldursson skrifar Skoðun Hætt við að hækka ekki skatta á almenning Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Skattafíkn í skjóli réttlætis: Tímavélin stillt á 2012 Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Hver borgar brúsann? Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Hvers vegna berðu kross? Hrafnhildur Sigurðardóttir skrifar Skoðun Þannig gerum við þetta? Ísak Ernir Kristinsson skrifar Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Falleinkunn skólakerfis? Helga Þórisdóttir skrifar Skoðun Þjónusta sem gleður – skilar sér beint í kassann Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Hvar er auðlindarentan? Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Miðflokkurinn – Rödd skynseminnar í borginni Ómar Már Jónsson skrifar Skoðun Virði barna og ungmenna Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Sættir þú þig við þetta? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Alþingi gleymir aftur fötluðum börnum Lúðvík Júlíusson skrifar Skoðun Lægri gjöld, fleiri tækifæri Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Tölum um stóra valdaframsalsmálið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar Skoðun Öflugar varnir krefjast stöndugra fréttamiðla Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar Skoðun Gott frumvarp, en hvað með verklagið? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Augnablikið Magnús Jóhann Hjartarson skrifar Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar Skoðun Það þarf ekki að biðjast afsökunar á því að segja satt Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Lífeyrissjóðirnir og Íslandsbanki, hluthafafundur á mánudag Bolli Héðinsson skrifar Skoðun „Þegar arkitektinn fer á flug“ - opinber umræða á villigötum Eyrún Arnarsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfið þarf stjórnvöld með bein í nefinu Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Börn eru hvorki veiðigjöld né öryggis- og varnarmál Grímur Atlason skrifar Skoðun Í vörn gegn sjálfum sér? Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Mig langar að byggja heim með frið og umlykja með ást Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þjóðin stendur með sjúkraliðum Sandra B. Franks skrifar Sjá meira
Hvað dettur ykkur helst í hug þegar hugtakið „þjónusta" er nefnt? Öldrunarþjónusta, góð þjónusta á veitingastað, þjónustuver stórra fyrirtækja- og stofnana, eða…? Það er örugglega hægt að hugsa sér margs konar þjónustu sem bæta mætti við upptalninguna. En þegar t.d. þrælar vinna fyrir þrælahaldara, stunda þrælarnir þá þjónustustörf? Er hægt að kaupa sér þrælaþjónustu? Í opinberri umræðu, bæði í fjölmiðlum og í stjórnsýsluplöggum, heyrist hugtakið „kynlífsþjónusta" sífellt oftar. Þetta hljómar eins og hver önnur sjálfsögð þjónusta! Rannsóknir sýna að þær konur sem stunda vændi á Norðurlöndunum, að Íslandi meðtöldu, eru í flestum tilfellum erlendar, komnar frá Austur-Evrópu eða utan Evrópu. Eins og glögglega hefur komið í ljós á undanförnum vikum er mjög líklegt að þær konur sem stunda vændi hér á landi séu fórnarlömb mansals. Mér finnst einhvernveginn skrýtið að líta á þessar konur sem þjónustuaðila og að kalla kaup á aðgangi að líkama þeirra kaup á „kynlífsþjónustu", eins og um sé að ræða kaup á einhverri sjálfsagðri og „hvítþveginni" þjónustu. Það er eins og það sé verið að segja að vændi sé fyrir hendi vegna þess að það er einhver tilbúin til að veita þessa þjónustu, þegar reyndin er sú að ef engin eftirspurn eftir vændi væri fyrir hendi, væri sú „þjónusta" heldur ekki fyrir hendi. Einhvernveginn tekst okkur alltaf að beina sjónum að konum þegar kemur að umræðu um vændi, nauðganir eða annað kynferðislegt ofbeldi; hvað gætu konurnar gert öðruvísi eða hvernig þær hefðu átt að haga sér áður en að ofbeldismaðurinn lét til skarar skríða. Hvernig væri að við færum að beina sjónum okkar að þeim sem brjóta lögin, nefnilega að kaupendum vændis. Þeir eru ekki að kaupa sér þjónustu heldur eru þeir að kaupa í krafti valds síns aðgang að líkama kvenna sem hafa verið hnepptar í fjötra vegna efnahagslegs og kynbundins misréttis. Það þjónar engum tilgangi að læðast eins og köttur í kringum heitan graut; köllum hlutina það sem þeir eru í raun og veru. Tilvist vændis byggir á ójafnrétti kynjanna. Höfundur er framkvæmdastjóri Kvenréttindafélags Íslands.
Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar
Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar
Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar