Skoðun

Um þjónustu

Halldóra Traustadóttir skrifar

Hvað dettur ykkur helst í hug þegar hugtakið „þjónusta" er nefnt? Öldrunarþjónusta, góð þjónusta á veitingastað, þjónustuver stórra fyrirtækja- og stofnana, eða…? Það er örugglega hægt að hugsa sér margs konar þjónustu sem bæta mætti við upptalninguna. En þegar t.d. þrælar vinna fyrir þrælahaldara, stunda þrælarnir þá þjónustustörf? Er hægt að kaupa sér þrælaþjónustu?

Í opinberri umræðu, bæði í fjölmiðlum og í stjórnsýsluplöggum, heyrist hugtakið „kynlífsþjónusta" sífellt oftar. Þetta hljómar eins og hver önnur sjálfsögð þjónusta!

Rannsóknir sýna að þær konur sem stunda vændi á Norðurlöndunum, að Íslandi meðtöldu, eru í flestum tilfellum erlendar, komnar frá Austur-Evrópu eða utan Evrópu. Eins og glögglega hefur komið í ljós á undanförnum vikum er mjög líklegt að þær konur sem stunda vændi hér á landi séu fórnarlömb mansals. Mér finnst einhvernveginn skrýtið að líta á þessar konur sem þjónustuaðila og að kalla kaup á aðgangi að líkama þeirra kaup á „kynlífsþjónustu", eins og um sé að ræða kaup á einhverri sjálfsagðri og „hvítþveginni" þjónustu. Það er eins og það sé verið að segja að vændi sé fyrir hendi vegna þess að það er einhver tilbúin til að veita þessa þjónustu, þegar reyndin er sú að ef engin eftirspurn eftir vændi væri fyrir hendi, væri sú „þjónusta" heldur ekki fyrir hendi.

Einhvernveginn tekst okkur alltaf að beina sjónum að konum þegar kemur að umræðu um vændi, nauðganir eða annað kynferðislegt ofbeldi; hvað gætu konurnar gert öðruvísi eða hvernig þær hefðu átt að haga sér áður en að ofbeldismaðurinn lét til skarar skríða. Hvernig væri að við færum að beina sjónum okkar að þeim sem brjóta lögin, nefnilega að kaupendum vændis. Þeir eru ekki að kaupa sér þjónustu heldur eru þeir að kaupa í krafti valds síns aðgang að líkama kvenna sem hafa verið hnepptar í fjötra vegna efnahagslegs og kynbundins misréttis. Það þjónar engum tilgangi að læðast eins og köttur í kringum heitan graut; köllum hlutina það sem þeir eru í raun og veru. Tilvist vændis byggir á ójafnrétti kynjanna.

Höfundur er framkvæmdastjóri Kvenréttindafélags Íslands.






Skoðun

Sjá meira


×