Aðstandendur sjúklinga Kolbrún Ýrr Ronaldsdóttir skrifar 22. október 2009 06:00 Að vera aðstandandi sjúklings með lífshættulegan sjúkdóm er krefjandi. Enginn getur verið almennilega undirbúinn undir það að fjölskyldumeðlimur greinist með slíkan sjúkdóm. Ákveðið ferli fer í gang og í sumum tilfellum hefst það á skjótri reiði; mikil óvissa myndast, vitneskja um sjúkdóminn og lífslíkur eru kannski ekki miklar og forgangsröðun í lífinu gjörbreytist. Það er því mikilvægt fyrir vini og vandamenn að veita nánustu aðstandendum andlegan stuðning. Að vita af hjálp sem er í boði getur skipt sköpum, þó að fólk notfæri sér hana ekki endilega fyrst um sinn. Því að ef eitthvað kemur upp á, þurfi maki sjúklings t.d. hjálp við að koma börnunum í skólann, hjálp við að fylla út umsóknir eða jafnvel bara félagsskap, getur verið gott að vita að vilji fólks til að hjálpa sé til staðar. Það er mikil ábyrgð fólgin í að vera maki sjúklings. Viðkomandi þarf ekki einungis að vera maka sínum til staðar, fylgja honum í læknisskoðanir og annast heimilið, heldur þarf að gæta þess að hlúa líka að eigin heilsu, andlegri og líkamlegri. Á heimilum alvarlega veikra sjúklinga þurfa allir að leggjast á eitt til að láta hlutina ganga upp en það er ekki auðvelt án utanaðkomandi hjálpar. Börn og unglingar þroskast mjög við þetta ferli og þurfa að verða mjög sjálfstæð á stuttum tíma en þau þurfa líka á andlegum stuðningi að halda. Því þyrfti sérfræðiaðstoð að standa aðstandendum til boða endurgjaldslaust. Ég skora á skólastofnanir að taka sérstakt tillit til barna og unglinga sem lenda í slíkum áföllum og einnig vinnustaði maka sjúklinga. Misjafnt er hvernig er tekið á svona málum, í mörgum tilfellum vantar skilning. Vinnustaður sjúklings sýnir oftar en ekki fullan skilning á veikindunum en vinnustaður maka getur verið ósveigjanlegur. Finni aðstandendur sjúklings sig í þessum aðstæðum, má t.d. benda á að félagsráðgjafar geta hjálpað við að halda utan um þau mál sem snúa að réttindum sjúklinga og aðstandenda þeirra. Ég vil nýta tækifærið og hrósa félagsráðgjafa ráðgjafaþjónustu Krabbameinsfélagsins, Gunnjónu Unu Guðmundsdóttur, fyrir vel unnin störf í þágu fjölskyldu minnar. Höfundur er meðstjórnandi í stjórn Ungra vinstri grænna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Fylgið fór vegna fullveldismáls Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Flokkurinn hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson Skoðun Er Ísrael ennþá útvalin þjóð Guðs? Ómar Torfason Skoðun Hvers vegna berðu kross? Hrafnhildur Sigurðardóttir Skoðun Falleinkunn skólakerfis? Helga Þórisdóttir Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson Skoðun Hvar er auðlindarentan? Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Hver borgar brúsann? Ingibjörg Isaksen Skoðun Frá Írak til Gaza: Hvað höfum við lært af lygunum og stríðsbröltinu? Helen Ólafsdóttir Skoðun Þannig gerum við þetta? Ísak Ernir Kristinsson Skoðun Skoðun Skoðun Fylgið fór vegna fullveldismáls Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Er Ísrael ennþá útvalin þjóð Guðs? Ómar Torfason skrifar Skoðun Flokkurinn hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Raforkuverð: Stórnotendur og almenningur Ingvar Júlíus Baldursson skrifar Skoðun Hætt við að hækka ekki skatta á almenning Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Skattafíkn í skjóli réttlætis: Tímavélin stillt á 2012 Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Hver borgar brúsann? Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Hvers vegna berðu kross? Hrafnhildur Sigurðardóttir skrifar Skoðun Þannig gerum við þetta? Ísak Ernir Kristinsson skrifar Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Falleinkunn skólakerfis? Helga Þórisdóttir skrifar Skoðun Þjónusta sem gleður – skilar sér beint í kassann Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Hvar er auðlindarentan? Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Miðflokkurinn – Rödd skynseminnar í borginni Ómar Már Jónsson skrifar Skoðun Virði barna og ungmenna Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Sættir þú þig við þetta? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Alþingi gleymir aftur fötluðum börnum Lúðvík Júlíusson skrifar Skoðun Lægri gjöld, fleiri tækifæri Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Tölum um stóra valdaframsalsmálið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar Skoðun Öflugar varnir krefjast stöndugra fréttamiðla Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar Skoðun Gott frumvarp, en hvað með verklagið? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Augnablikið Magnús Jóhann Hjartarson skrifar Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar Skoðun Það þarf ekki að biðjast afsökunar á því að segja satt Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Lífeyrissjóðirnir og Íslandsbanki, hluthafafundur á mánudag Bolli Héðinsson skrifar Skoðun „Þegar arkitektinn fer á flug“ - opinber umræða á villigötum Eyrún Arnarsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfið þarf stjórnvöld með bein í nefinu Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Börn eru hvorki veiðigjöld né öryggis- og varnarmál Grímur Atlason skrifar Skoðun Í vörn gegn sjálfum sér? Ólafur Stephensen skrifar Sjá meira
Að vera aðstandandi sjúklings með lífshættulegan sjúkdóm er krefjandi. Enginn getur verið almennilega undirbúinn undir það að fjölskyldumeðlimur greinist með slíkan sjúkdóm. Ákveðið ferli fer í gang og í sumum tilfellum hefst það á skjótri reiði; mikil óvissa myndast, vitneskja um sjúkdóminn og lífslíkur eru kannski ekki miklar og forgangsröðun í lífinu gjörbreytist. Það er því mikilvægt fyrir vini og vandamenn að veita nánustu aðstandendum andlegan stuðning. Að vita af hjálp sem er í boði getur skipt sköpum, þó að fólk notfæri sér hana ekki endilega fyrst um sinn. Því að ef eitthvað kemur upp á, þurfi maki sjúklings t.d. hjálp við að koma börnunum í skólann, hjálp við að fylla út umsóknir eða jafnvel bara félagsskap, getur verið gott að vita að vilji fólks til að hjálpa sé til staðar. Það er mikil ábyrgð fólgin í að vera maki sjúklings. Viðkomandi þarf ekki einungis að vera maka sínum til staðar, fylgja honum í læknisskoðanir og annast heimilið, heldur þarf að gæta þess að hlúa líka að eigin heilsu, andlegri og líkamlegri. Á heimilum alvarlega veikra sjúklinga þurfa allir að leggjast á eitt til að láta hlutina ganga upp en það er ekki auðvelt án utanaðkomandi hjálpar. Börn og unglingar þroskast mjög við þetta ferli og þurfa að verða mjög sjálfstæð á stuttum tíma en þau þurfa líka á andlegum stuðningi að halda. Því þyrfti sérfræðiaðstoð að standa aðstandendum til boða endurgjaldslaust. Ég skora á skólastofnanir að taka sérstakt tillit til barna og unglinga sem lenda í slíkum áföllum og einnig vinnustaði maka sjúklinga. Misjafnt er hvernig er tekið á svona málum, í mörgum tilfellum vantar skilning. Vinnustaður sjúklings sýnir oftar en ekki fullan skilning á veikindunum en vinnustaður maka getur verið ósveigjanlegur. Finni aðstandendur sjúklings sig í þessum aðstæðum, má t.d. benda á að félagsráðgjafar geta hjálpað við að halda utan um þau mál sem snúa að réttindum sjúklinga og aðstandenda þeirra. Ég vil nýta tækifærið og hrósa félagsráðgjafa ráðgjafaþjónustu Krabbameinsfélagsins, Gunnjónu Unu Guðmundsdóttur, fyrir vel unnin störf í þágu fjölskyldu minnar. Höfundur er meðstjórnandi í stjórn Ungra vinstri grænna.
Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar
Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar
Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar