Leikjanámskeið fyrir fullorðna við Austurvöll Þórður Snær Júlíusson skrifar 15. maí 2025 14:02 Árið 2000 kom út viðtalsbók sem hét „Í hlutverki leiðtogans“. Á meðal þeirra sem voru þar til viðtals var Davíð Oddsson, sem nú hefur verið ritstjóri Morgunblaðsins í næstum 16 ár en var um tíma formaður Sjálfstæðisflokks og forsætisráðherra. Í viðtalinu lagði Davíð fram leikjafræði sem hann hafði þróað snemma á níunda áratug síðustu aldar þegar hann sat í skamman tíma sem oddviti í minnihluta í borgarstjórn. Hún var eftirfarandi: „Ég gerði öll mál tortryggileg og fylgdi þeirri reglu veiðimannsins að maður má ekki einungis kasta flugu sem manni finnst falleg því að maður veit aldrei hvaða flugu laxinn tekur. Ég tók því upp öll mál, jafnvel þó að ég væri í hjarta mínu samþykkur þeim, og hjólaði í þau því að ég leit á stjórnarandstöðu sem stjórnarandstöðu.“ Gervigreind án rökhugsunar Í gær eyddi stjórnarandstaðan fjórum klukkustundum og níu mínútum í að tala um fríverslunarsamning EFTA-ríkjanna við Taíland. Samning sem liðkar fyrir vöru- og þjónustukaupum milli samningsaðila. Samning sem enginn á Alþingi er á móti. Samning sem fulltrúar allra flokka í utanríkismálanefnd skrifuðu saman undir nefndarálit vegna. Í því áliti sagði: „Nefndin tekur undir það mat að með samningnum sé lagður grunnur að bættri samkeppnisstöðu íslenskra fyrirtækja, fjárfesta og einstaklinga í Taílandi. Nefndin leggur til að tillagan verði samþykkt.“ Þegar málið kom til atkvæðagreiðslu í dag var það samþykkt með öllum greiddum atkvæðum, þingmanna úr öllum flokkum. Þrátt fyrir fullkomna þverpólitíska sátt um framgang málsins talaði stjórnarandstaðan í rúmlega fjórar klukkustundir um málið, sem er það langmesta sem nokkru sinni hefur verið rætt um fríverslunarsamning í sölum Alþingis. Ræður þingmanna andstöðunnar snerust um að þeir styddu frumvarp ríkisstjórnarinnar, en spurðu svo hvort annað hvort það væri ekki örugglega rétt skilið að þau styddu frumvarpið. Þær báru margar þess merki að þingmenn hefðu notið aðstoðar gervigreindar við samningu þeirra og sönnuðu um leið að hún hefur, að minnsta kosti ekki enn, þróað með sér rökhugsun. Stoppa það sem allir eru sammála um Vegna þessa tókst ekki að klára umræður um mál sem voru á dagskrá eins og aðgerðaráætlun í krabbameinsmálum 2025-2029, frumvarp um sorgarleyfi sem tryggir aukin réttindi foreldra þegar þeir missa börn, frumvarp um einföldun málsmeðferðar vegna framsals sakamanna og frumvarp um að auka heimildir lögreglu til að fá farþegaupplýsingar til að hjálpa henni í baráttunni við skipulagða brotastarfsemi eins og mansal og fíkniefnaviðskipti. Mál sem þverpólitísk sátt er um og skipta samfélaginu miklu að komist til framkvæmda. Útgáfur af þessum stjórnmálum sjást í þingsal Alþingis nánast daglega, þar sem tilgangurinn er bara að skemma fyrir framförum, vegna þess að það eru aðrir flokkar en þeir sem nú sitja í stjórnarandstöðu standa fyrir þeim. Sá leikþáttur sem flestir muna best eftir á þessu þingi snerist um áfasta plasttappa í febrúar og stóð í fjóra klukkutíma og 36 mínútur. Pólitísku pabbavandamálin Þessi pólitík kemur auðvitað ekki á óvart enda öll stjórnarandstaðan að einhverju leyti afsprengi stjórnmála Davíðs-tímans. Stjórnmála sem biðu skipbrot með bankahruni og efnahagslegum glundroða fyrir næstum 17 árum síðan. Það var viðbúið að þessi þrotaða leikjafræði yrði ofan á þegar helmingaskiptaflokkarnir, og skilnaðarbarnið þeirra, myndu lenda saman í ríflegum minnihluta eftir að hafa verið hafnað með afgerandi hætti í kosningum. Svona höguðu þeir sér kjörtímabilið 2009 til 2013, þegar alls kyns met í innihaldslausum tafarleikjum voru sett. Svona hefur Sjálfstæðisflokkurinn hagað sér í minnihluta í borgarstjórn Reykjavíkur meira og minna frá árinu 1994 með þeim afleiðingum að hann hefur vart komist að í stjórn höfuðborgarinnar og þótt með öllu óstjórntækur. Undirliggjandi er, nú sem fyrr, að þessi hópur hagar sér eins og börn með hegðunarvanda. Þau halda sig vera með einkaleyfi á því að stjórna og þegar þau gera það ekki þá liggja þau öskrandi í forinni í frekjukasti illa þjökuð af pólitískum pabbavandamálum. Þeim er auðvitað vorkunn, þau kunna ekkert annað. Opinberun á erindisleysi Það má auðvitað alveg segja það upphátt að helsta ástæða tafarleikjanna er sú að stjórnarandstaðan vill koma í veg fyrir framfarir. Henni svíður að komin sé til valda verkstjórn sem ætlar sér að taka á vandamálunum sem síðasta verklausa stjórn skildi eftir sig og koma á réttlátara samfélagi. Það er vor í Íslandssögunni eftir allt of langt slyddutímabil. Ég hef sagt það áður, og segi það aftur, verði þeim að því. Það eina sem þessir leikir opinbera er erindisleysi flokkanna sem nú mynda stjórnarandstöðu. Og það má hafa gaman af tilgerðarlegu móðgunargirninni þegar þau eru ítrekað opinberuð fyrir það sem þau eru. Ríkisstjórnarflokkarnir eru rólegir yfir þessum fyrirsjáanlega barnaskap. Þeir reiknuðu með honum, þótt það megi auðvitað alltaf vona að fólki batni. Þeirra markmið er áfram sem áður skýrt, að vinna af yfirvegun, skynsemi og duglegheitum Íslandi gagn. Höfundur er framkvæmdastjóri þingflokks Samfylkingarinnar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórður Snær Júlíusson Alþingi Ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttur Samfylkingin Mest lesið Sex hlutir sem þú vissir ekki um húsnæðisfélög Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Þegar Sjálfstæðisflokkurinn fann málbeinið sitt Ásta Guðrún Helgadóttir Skoðun Hvar er fyrirsjánaleikinn, forsætisráðherra? Monika Margrét Stefánsdóttir Skoðun Takk Trump! Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Gefum heimild fyrir kyrrð og kærleik Aðalheiður Mjöll Þórarinsdóttir Skoðun Gamla Reykjavíkurhöfn - Vesturbugt – ákall um nýtt skipulag Páll Jakob Líndal Skoðun 25 metrar í Fannborg Hákon Gunnarsson Skoðun Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir Skoðun Stöðvum áætlanir um sjókvíaeldi í Eyjafirði! Harpa Barkardóttir Skoðun Þegar hið óhugsanlega gerist Hrefna Sigurjónsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Takk Trump! Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Fíllinn á teikniborði Landsvirkjunar Soffía Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tími til að staldra við Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Hvar er fyrirsjánaleikinn, forsætisráðherra? Monika Margrét Stefánsdóttir skrifar Skoðun 25 metrar í Fannborg Hákon Gunnarsson skrifar Skoðun Krossferðir - Íslamófóbía - Palestína Kristján Þór Sigurðsson skrifar Skoðun Gefum heimild fyrir kyrrð og kærleik Aðalheiður Mjöll Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Frumvarp til ólaga Jón Ásgeir Sigurvinsson skrifar Skoðun Hervirki í höfuðborg - Svefngenglar við stjórnvölinn Örn Sigurðsson skrifar Skoðun „Drifkraftur að óöryggi og óvissu“ Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Klerkaveldi, trú og stjórnmál Sigurður Árni Þórðarson skrifar Skoðun Stöðvum áætlanir um sjókvíaeldi í Eyjafirði! Harpa Barkardóttir skrifar Skoðun Gamla Reykjavíkurhöfn - Vesturbugt – ákall um nýtt skipulag Páll Jakob Líndal skrifar Skoðun Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun Þegar Sjálfstæðisflokkurinn fann málbeinið sitt Ásta Guðrún Helgadóttir skrifar Skoðun Sex hlutir sem þú vissir ekki um húsnæðisfélög Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Þegar hið óhugsanlega gerist Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Ábyrgð og ábyrgðarleysi Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þegar óttinn er ekki sannur Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Fimm staðreyndir fyrir Gunnþór Ingvason Arnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Réttlæti byggir ekki á rangfærslum – svar við málflutningi þingflokksformanns Samfylkingar um veiðigjaldafrumvarpið Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Björgun hvala og orðræðan sem máli skiptir Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar Skoðun Ferðaleiðsögn í skjóli ábyrgðar – tími til kominn að endurhugsa nálgunina Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun Á flandri í klandri Jens Garðar Helgason skrifar Skoðun Átak til að stytta biðlista barna eftir sérfræðiaðstoð Helga Þórðardóttir skrifar Skoðun Hverjir borga leikskólann í Kópavogi? Örn Arnarson skrifar Skoðun Tölvupóstar fjórðu iðnbyltingarinnar Sigurjón Njarðarson skrifar Skoðun „Skömmin þín“ Jokka G. Birnudóttir skrifar Skoðun Tökum samtalið Gunnþór Ingvason skrifar Skoðun „Eruð þið sammála lausagöngu katta?“ Sighvatur Björgvinsson skrifar Sjá meira
Árið 2000 kom út viðtalsbók sem hét „Í hlutverki leiðtogans“. Á meðal þeirra sem voru þar til viðtals var Davíð Oddsson, sem nú hefur verið ritstjóri Morgunblaðsins í næstum 16 ár en var um tíma formaður Sjálfstæðisflokks og forsætisráðherra. Í viðtalinu lagði Davíð fram leikjafræði sem hann hafði þróað snemma á níunda áratug síðustu aldar þegar hann sat í skamman tíma sem oddviti í minnihluta í borgarstjórn. Hún var eftirfarandi: „Ég gerði öll mál tortryggileg og fylgdi þeirri reglu veiðimannsins að maður má ekki einungis kasta flugu sem manni finnst falleg því að maður veit aldrei hvaða flugu laxinn tekur. Ég tók því upp öll mál, jafnvel þó að ég væri í hjarta mínu samþykkur þeim, og hjólaði í þau því að ég leit á stjórnarandstöðu sem stjórnarandstöðu.“ Gervigreind án rökhugsunar Í gær eyddi stjórnarandstaðan fjórum klukkustundum og níu mínútum í að tala um fríverslunarsamning EFTA-ríkjanna við Taíland. Samning sem liðkar fyrir vöru- og þjónustukaupum milli samningsaðila. Samning sem enginn á Alþingi er á móti. Samning sem fulltrúar allra flokka í utanríkismálanefnd skrifuðu saman undir nefndarálit vegna. Í því áliti sagði: „Nefndin tekur undir það mat að með samningnum sé lagður grunnur að bættri samkeppnisstöðu íslenskra fyrirtækja, fjárfesta og einstaklinga í Taílandi. Nefndin leggur til að tillagan verði samþykkt.“ Þegar málið kom til atkvæðagreiðslu í dag var það samþykkt með öllum greiddum atkvæðum, þingmanna úr öllum flokkum. Þrátt fyrir fullkomna þverpólitíska sátt um framgang málsins talaði stjórnarandstaðan í rúmlega fjórar klukkustundir um málið, sem er það langmesta sem nokkru sinni hefur verið rætt um fríverslunarsamning í sölum Alþingis. Ræður þingmanna andstöðunnar snerust um að þeir styddu frumvarp ríkisstjórnarinnar, en spurðu svo hvort annað hvort það væri ekki örugglega rétt skilið að þau styddu frumvarpið. Þær báru margar þess merki að þingmenn hefðu notið aðstoðar gervigreindar við samningu þeirra og sönnuðu um leið að hún hefur, að minnsta kosti ekki enn, þróað með sér rökhugsun. Stoppa það sem allir eru sammála um Vegna þessa tókst ekki að klára umræður um mál sem voru á dagskrá eins og aðgerðaráætlun í krabbameinsmálum 2025-2029, frumvarp um sorgarleyfi sem tryggir aukin réttindi foreldra þegar þeir missa börn, frumvarp um einföldun málsmeðferðar vegna framsals sakamanna og frumvarp um að auka heimildir lögreglu til að fá farþegaupplýsingar til að hjálpa henni í baráttunni við skipulagða brotastarfsemi eins og mansal og fíkniefnaviðskipti. Mál sem þverpólitísk sátt er um og skipta samfélaginu miklu að komist til framkvæmda. Útgáfur af þessum stjórnmálum sjást í þingsal Alþingis nánast daglega, þar sem tilgangurinn er bara að skemma fyrir framförum, vegna þess að það eru aðrir flokkar en þeir sem nú sitja í stjórnarandstöðu standa fyrir þeim. Sá leikþáttur sem flestir muna best eftir á þessu þingi snerist um áfasta plasttappa í febrúar og stóð í fjóra klukkutíma og 36 mínútur. Pólitísku pabbavandamálin Þessi pólitík kemur auðvitað ekki á óvart enda öll stjórnarandstaðan að einhverju leyti afsprengi stjórnmála Davíðs-tímans. Stjórnmála sem biðu skipbrot með bankahruni og efnahagslegum glundroða fyrir næstum 17 árum síðan. Það var viðbúið að þessi þrotaða leikjafræði yrði ofan á þegar helmingaskiptaflokkarnir, og skilnaðarbarnið þeirra, myndu lenda saman í ríflegum minnihluta eftir að hafa verið hafnað með afgerandi hætti í kosningum. Svona höguðu þeir sér kjörtímabilið 2009 til 2013, þegar alls kyns met í innihaldslausum tafarleikjum voru sett. Svona hefur Sjálfstæðisflokkurinn hagað sér í minnihluta í borgarstjórn Reykjavíkur meira og minna frá árinu 1994 með þeim afleiðingum að hann hefur vart komist að í stjórn höfuðborgarinnar og þótt með öllu óstjórntækur. Undirliggjandi er, nú sem fyrr, að þessi hópur hagar sér eins og börn með hegðunarvanda. Þau halda sig vera með einkaleyfi á því að stjórna og þegar þau gera það ekki þá liggja þau öskrandi í forinni í frekjukasti illa þjökuð af pólitískum pabbavandamálum. Þeim er auðvitað vorkunn, þau kunna ekkert annað. Opinberun á erindisleysi Það má auðvitað alveg segja það upphátt að helsta ástæða tafarleikjanna er sú að stjórnarandstaðan vill koma í veg fyrir framfarir. Henni svíður að komin sé til valda verkstjórn sem ætlar sér að taka á vandamálunum sem síðasta verklausa stjórn skildi eftir sig og koma á réttlátara samfélagi. Það er vor í Íslandssögunni eftir allt of langt slyddutímabil. Ég hef sagt það áður, og segi það aftur, verði þeim að því. Það eina sem þessir leikir opinbera er erindisleysi flokkanna sem nú mynda stjórnarandstöðu. Og það má hafa gaman af tilgerðarlegu móðgunargirninni þegar þau eru ítrekað opinberuð fyrir það sem þau eru. Ríkisstjórnarflokkarnir eru rólegir yfir þessum fyrirsjáanlega barnaskap. Þeir reiknuðu með honum, þótt það megi auðvitað alltaf vona að fólki batni. Þeirra markmið er áfram sem áður skýrt, að vinna af yfirvegun, skynsemi og duglegheitum Íslandi gagn. Höfundur er framkvæmdastjóri þingflokks Samfylkingarinnar.
Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir Skoðun
Skoðun Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar
Skoðun Réttlæti byggir ekki á rangfærslum – svar við málflutningi þingflokksformanns Samfylkingar um veiðigjaldafrumvarpið Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Björgun hvala og orðræðan sem máli skiptir Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar
Skoðun Ferðaleiðsögn í skjóli ábyrgðar – tími til kominn að endurhugsa nálgunina Guðmundur Björnsson skrifar
Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir Skoðun