Fimm stjörnu lúxushótel bananaflugunnar Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar 4. september 2023 08:31 Þessi fagurlega mótaða karfa undir matarafganga sem SORPA færði okkur að gjöf um daginn er gott dæmi um mjög góða hönnun. Um matarafgangana leikur gott loftflæði og bananaflugurnar sem ég skaut yfir skjólshúsi núna nýlega hafa gott aðgengi að sinni fæðu allan sólarhringinn. Vegna þessa fína loftflæðis er engin lykt af þessu. Þessi elskulega, fagurmótaða, rauðbrúna fluga er líka kölluð ediksgerla, sem mér finnst mun fallegra nafn á svona fallega flugu. Samkvæmt Náttúruvísindastofnun er ediksgerlan bara helvítis fyllibytta sem er sjúk í gamlan mat sem er farinn að skemmast, opinn bjór og vínflöskur og ef þú kemur heim af djamminu löðrandi í bjór um munninn þá kemur hún í sleik við þig. Þetta vissi ég náttúrlega ekki þegar ég tók við körfunni góðu og opnaði heimili mitt fyrir vandalausum edikgerlunum. En nú búum við í sátt og samlyndi því ég hef ekkert val. Okkur hefur verið þröngvað í sambúð, gegn vilja mínum allavega. Þær eru bara hressar með þennan ráðahag. Þær hafa tekið þögnina á mig þegar ég hef reynt að brydda upp á því við þær að við þyrftum kannski aðeins að tala saman. En ég hef verið að leita allra leiða til að senda þeim skýr skilaboð en þær ansa engu. Ég hef til dæmis reynt að vera aðeins þrifalegri og vera ekki að skilja eftir skemmdan mat út um allt, setja hann í almennileg ílát eins og þessa forláta körfu og skilja ekki eftir flöskur og dósir frá áfengisverslun ríkisins út um allt hús. Ég hef reynt að flokka þetta rétt og hætta þessum sóðaskap. Annars er ég að bjóða ediksgerlu í gott partý og þegar hún er komin í gott partý þá fer hún ekkert heim ef það er til vín. Svona eins og vont Tinderdeit sem ég ætlaði bara að sofa hjá einu sinni en er flutt inn mér að óvörum og búin að hirða eina skúffu í kommóðunni og komin með sinn eigin tannbursta inn á bað. En aftur að þessarri fínu hönnun á matarleifatunnunni. Fimmtán hæða hótel edikgerlunnar þar sem er hlaðborð allan sólarhringinn, opið tventíforseven og fyrsta Michelin-stjarnan komin í hús. Pokarnir sem fylgdu með mígleka þannig að vökvinn lendir þarna á botninum á körfunni. Samkvæmt leiðbeiningarbleðlinum sem fylgdi með má alls ekki setja tvo poka því það eykur hættu á leka því ef maður er með tvo poka þá er ekkert loftflæði. Það er víst mjög góð uppgufun af vökva í þessum pokum þannig að það þarf bara alls ekki tvo. Því þá lekur bara svo miklu miklu meira. Því þetta eru svona loftflæðispokar sem haldast þurrir ef maður er bara með einn. En ef svo ólíklega vill til að þeir leki þá passar maður bara að skipta mjög ört um poka svo það fari ekki að flæða upp úr og yfir lága kantana á körfunni. Einu sinni á dag, javel tvisvar. Svona allavega á meðan pokarnir eru ókeypis en þeir verða það til að byrja með. Á meðan við pöpullinn erum að ná þessu. Það er mjög auðvelt að þrífa botninn á körfunni með sápu og séruppþvottabursta sem maður kaupir bara í matvöruverslun eða Jysk, sem nýverið skipti um nafn því Rúmfatalagerinn var ekki lengur lýsandi fyrir starfsemina. Það er Jysk hinsvegar, eins og öllum ætti að vera ljóst. Þeir segja líka þarna hjá SORPU að karfan undir bréfpokana passi auðveldlega í flokkunarhirslur eldhúsinnréttinga því við erum öll með slíkar hirslur í okkar glænýju eldhúsum. Ég er byrjuð að rífa út mína 25 ára gömlu eldhúsinnréttingu svo ég komi tunnunum fyrir í betra skipulagi. Þetta verður heill veggur í eldhúsinu sem fer undir þetta flokkunakerfi í nýja eldhúsinu því ég vil flokka rétt og gera það vel. Það verður sko nóg pláss fyrir körfuna því hún fær sér skúffu. En það verður enginn skynjari. Ég hef aldrei átt ruslatunnu með skynjara og hef aldrei skilið slíkar tunnur. Þetta eru sekúndur sem ég fæ aldrei til baka, sekúndur sem ég hef eytt við það að bíða eftir að ruslatunnan heima hjá systur minni opnist svo ég geti hent einu snýtibréfi eða öðru smálegu. En nú fer það náttúrlega í nýju körfuna. Almennt sorp hlýtur að heyra sögunni til innan skamms og þá losnar náttúrlega pláss þarna undir vaskinum. Þetta er allt gert af hugsjón og það er eins gott að við stöndum okkur öll í stykkinu svo SORPA geti staðið við sín loforð. Þegar pöpullinn fer svo að gera þetta almennilega og sérsöfnun á matarleifum á höfuðborgarsvæðinu festir sig í sessi verður einnig unnið úr þessu jarðvegsbæti eða moltu og matarleifar heimilisins komast því á góðan stað og þá fer okkar vinna loksins að skila sér. En það er ekki fyrr en við starfsmenn á plani förum að vanda okkur aðeins við þetta, gera meira af þessu og gera það vel. Það skrýtna við þetta allt saman er að undanfarna daga hef ég gefið matarsóun mikinn gaum og er eiginlega orðin frekar nísk á það hvað fer í þessa körfu og set það oft frekar upp í mig frekar en að gefa SORPU mína matarafganga. Ég sem hef hingað til ekki verið mjög gefin fyrir matarafganga. En ég fann til dæmis um daginn sódavatnsdós með smá gutli í botninum, skellti síðasta sopanum í mig og komst þá að því að þar var öskubakki frá konu sem reykir myntulauf í laumi. Maðurinn minn heimsótti ruslageymsluna um daginn því örmjóa ruslarennan frá 1966 var stífluð og hann fór að losa hana með kústskafti. Það var hátíð sem mætti honum þar því einhver í húsinu hafði kastað tveggja lítra sódavatnsflösku ofan í rennuna. Einn poki rifnaði og eitthvað skvettist framan í manninn minn sem við viljum ekki vita hvað var. Þetta var allt honum til mikillar gleði og yndisauka. En eitthvað hefur þeim sem henti flöskunni láðst að lesa flokkunarleiðbeiningarnar enda doðrantur sem tekur svolítinn tíma að komast í gegnum svo ég lái þeim það ekki. En þar var sko eftirpartý í ruslageymslunni hjá edikgerlunum! Þar var ekki bara saman kominn heill ættbálkur af bananaflugum heldur líka köngulær í ofurstærð sem hafa þar nóg að bíta og brenna, japlandi á bananaflugum allan sólarhringinn. Þarna er hringrás náttúrunnar að verki, risaköngulær og bananaflugur í ruslageymslu í Reykjavík ætti að vera góður innblástur í enn aðra ógeðslega hryllingssögu fyrir börn eftir vin minn Ævar Þór Benediktsson um eitthvað alveg hræðilegt og ógeðslegt sem auðveldlega svæfir börn á kvöldin. Að fá tækifæri til að setja matarleifarnar í þessa fínu öskju er gjöf. Mér er þakklæti efst í huga og bý í sátt og samlyndi við edikgerlurnar svo ég geti stutt við bakið á SORPU svo þau geti búið til metangas og grætt fullt af pening. Við erum öll ókeypis vinnuafl í metagasframleiðslu SORPU og þurfum því að fara að hysja upp um okkur og gera þetta almennilega í skráðri sambúð við bananaflugurnar sem við þurfum bara að læra að elska mjög heitt. En ættum við ekki að fá prósentu fyrir metangasið? Og mér er spurn: Af hverju er ekki lok á fjandans körfunni? Höfundur er leikkona, handritshöfundur og leikstjóri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sorphirða Umhverfismál Anna Gunndís Guðmundsdóttir Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Halldór 18.05.2024 Halldór Halla Hrund eða Katrín? Reynir Böðvarsson Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Er klassískt frjálslyndi orðið að jaðarskoðun? Kári Allansson Skoðun Góð gildi og staðfesta Höllu Hrundar Margrét Reynisdóttir Skoðun Kynhluthlaust mál, máltilfinning og forsetaframboð Höskuldur Þráinsson Skoðun Forseti Íslands veifaði mér Fjóla Einarsdóttir Skoðun Til áréttingar Kári Stefánsson Skoðun Ákall til framtíðar: Nám í félagsráðgjöf! Steinunn Bergmann Skoðun Í framhaldi af viðtali við Helgu Þórisdóttur Kári Stefánsson Skoðun Skoðun Skoðun Hvaða eiginleika þarf forseti að hafa? Hildur Eir Bolladóttir skrifar Skoðun Þegar ég heyri nafnið Katrín Jakobsdóttir Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Í framhaldi af viðtali við Helgu Þórisdóttur Kári Stefánsson skrifar Skoðun Góð gildi og staðfesta Höllu Hrundar Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Halla Hrund eða Katrín? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Til áréttingar Kári Stefánsson skrifar Skoðun Kynhluthlaust mál, máltilfinning og forsetaframboð Höskuldur Þráinsson skrifar Skoðun Er klassískt frjálslyndi orðið að jaðarskoðun? Kári Allansson skrifar Skoðun Forseti Íslands veifaði mér Fjóla Einarsdóttir skrifar Skoðun Ákall til framtíðar: Nám í félagsráðgjöf! Steinunn Bergmann skrifar Skoðun Lexía lærð á hálfum degi Stefanía Arnardóttir skrifar Skoðun Ég kýs Helgu Þórisdóttur Gerður Rún Guðlaugsdóttir skrifar Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth skrifar Skoðun Formaður húsfélagsins Guðmundur Andri Thorsson skrifar Skoðun Opið bréf til landsliðsmanna Íslands í blaki Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Kosningum frestað Ása Berglind Hjálmarsdóttir,Hrönn Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Mesti stjórnmálamaðurinn? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Birni Bjarnasyni svarað Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Því miður ekkert annað í stöðunni en að fresta atkvæðagreiðslu um verkefni Heidelberg Gestur Þór Kristjánsson,Erla Sif Markúsdóttir,Sigurbjörg Jenný Jónsdóttir,Grétar Ingi Erlendsson skrifar Skoðun Baldur Þórhallsson er vitur og vís Bryndís Friðgeirsdóttir skrifar Skoðun Kjósum Katrínu Kjartan Ragnarsson skrifar Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar Skoðun Nýtt sveitarfélag Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Stafrænn ójöfnuður á upplýsingaöld Stella Samúelsdóttir,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Varfærnisleg fagnaðarlæti Berglind Sunna Bragadóttir skrifar Skoðun „Ég skal baka fyrir Gunnar en ég kýs Kristján“ Páll Magnússon skrifar Skoðun Daðrað við sölu Björn Sævar Einarsson skrifar Skoðun Rannsóknir á söfnum skapa dýrmæta þekkingu Arndís Bergsdóttr skrifar Skoðun Sagan sem verður að segja Drífa Snædal skrifar Sjá meira
Þessi fagurlega mótaða karfa undir matarafganga sem SORPA færði okkur að gjöf um daginn er gott dæmi um mjög góða hönnun. Um matarafgangana leikur gott loftflæði og bananaflugurnar sem ég skaut yfir skjólshúsi núna nýlega hafa gott aðgengi að sinni fæðu allan sólarhringinn. Vegna þessa fína loftflæðis er engin lykt af þessu. Þessi elskulega, fagurmótaða, rauðbrúna fluga er líka kölluð ediksgerla, sem mér finnst mun fallegra nafn á svona fallega flugu. Samkvæmt Náttúruvísindastofnun er ediksgerlan bara helvítis fyllibytta sem er sjúk í gamlan mat sem er farinn að skemmast, opinn bjór og vínflöskur og ef þú kemur heim af djamminu löðrandi í bjór um munninn þá kemur hún í sleik við þig. Þetta vissi ég náttúrlega ekki þegar ég tók við körfunni góðu og opnaði heimili mitt fyrir vandalausum edikgerlunum. En nú búum við í sátt og samlyndi því ég hef ekkert val. Okkur hefur verið þröngvað í sambúð, gegn vilja mínum allavega. Þær eru bara hressar með þennan ráðahag. Þær hafa tekið þögnina á mig þegar ég hef reynt að brydda upp á því við þær að við þyrftum kannski aðeins að tala saman. En ég hef verið að leita allra leiða til að senda þeim skýr skilaboð en þær ansa engu. Ég hef til dæmis reynt að vera aðeins þrifalegri og vera ekki að skilja eftir skemmdan mat út um allt, setja hann í almennileg ílát eins og þessa forláta körfu og skilja ekki eftir flöskur og dósir frá áfengisverslun ríkisins út um allt hús. Ég hef reynt að flokka þetta rétt og hætta þessum sóðaskap. Annars er ég að bjóða ediksgerlu í gott partý og þegar hún er komin í gott partý þá fer hún ekkert heim ef það er til vín. Svona eins og vont Tinderdeit sem ég ætlaði bara að sofa hjá einu sinni en er flutt inn mér að óvörum og búin að hirða eina skúffu í kommóðunni og komin með sinn eigin tannbursta inn á bað. En aftur að þessarri fínu hönnun á matarleifatunnunni. Fimmtán hæða hótel edikgerlunnar þar sem er hlaðborð allan sólarhringinn, opið tventíforseven og fyrsta Michelin-stjarnan komin í hús. Pokarnir sem fylgdu með mígleka þannig að vökvinn lendir þarna á botninum á körfunni. Samkvæmt leiðbeiningarbleðlinum sem fylgdi með má alls ekki setja tvo poka því það eykur hættu á leka því ef maður er með tvo poka þá er ekkert loftflæði. Það er víst mjög góð uppgufun af vökva í þessum pokum þannig að það þarf bara alls ekki tvo. Því þá lekur bara svo miklu miklu meira. Því þetta eru svona loftflæðispokar sem haldast þurrir ef maður er bara með einn. En ef svo ólíklega vill til að þeir leki þá passar maður bara að skipta mjög ört um poka svo það fari ekki að flæða upp úr og yfir lága kantana á körfunni. Einu sinni á dag, javel tvisvar. Svona allavega á meðan pokarnir eru ókeypis en þeir verða það til að byrja með. Á meðan við pöpullinn erum að ná þessu. Það er mjög auðvelt að þrífa botninn á körfunni með sápu og séruppþvottabursta sem maður kaupir bara í matvöruverslun eða Jysk, sem nýverið skipti um nafn því Rúmfatalagerinn var ekki lengur lýsandi fyrir starfsemina. Það er Jysk hinsvegar, eins og öllum ætti að vera ljóst. Þeir segja líka þarna hjá SORPU að karfan undir bréfpokana passi auðveldlega í flokkunarhirslur eldhúsinnréttinga því við erum öll með slíkar hirslur í okkar glænýju eldhúsum. Ég er byrjuð að rífa út mína 25 ára gömlu eldhúsinnréttingu svo ég komi tunnunum fyrir í betra skipulagi. Þetta verður heill veggur í eldhúsinu sem fer undir þetta flokkunakerfi í nýja eldhúsinu því ég vil flokka rétt og gera það vel. Það verður sko nóg pláss fyrir körfuna því hún fær sér skúffu. En það verður enginn skynjari. Ég hef aldrei átt ruslatunnu með skynjara og hef aldrei skilið slíkar tunnur. Þetta eru sekúndur sem ég fæ aldrei til baka, sekúndur sem ég hef eytt við það að bíða eftir að ruslatunnan heima hjá systur minni opnist svo ég geti hent einu snýtibréfi eða öðru smálegu. En nú fer það náttúrlega í nýju körfuna. Almennt sorp hlýtur að heyra sögunni til innan skamms og þá losnar náttúrlega pláss þarna undir vaskinum. Þetta er allt gert af hugsjón og það er eins gott að við stöndum okkur öll í stykkinu svo SORPA geti staðið við sín loforð. Þegar pöpullinn fer svo að gera þetta almennilega og sérsöfnun á matarleifum á höfuðborgarsvæðinu festir sig í sessi verður einnig unnið úr þessu jarðvegsbæti eða moltu og matarleifar heimilisins komast því á góðan stað og þá fer okkar vinna loksins að skila sér. En það er ekki fyrr en við starfsmenn á plani förum að vanda okkur aðeins við þetta, gera meira af þessu og gera það vel. Það skrýtna við þetta allt saman er að undanfarna daga hef ég gefið matarsóun mikinn gaum og er eiginlega orðin frekar nísk á það hvað fer í þessa körfu og set það oft frekar upp í mig frekar en að gefa SORPU mína matarafganga. Ég sem hef hingað til ekki verið mjög gefin fyrir matarafganga. En ég fann til dæmis um daginn sódavatnsdós með smá gutli í botninum, skellti síðasta sopanum í mig og komst þá að því að þar var öskubakki frá konu sem reykir myntulauf í laumi. Maðurinn minn heimsótti ruslageymsluna um daginn því örmjóa ruslarennan frá 1966 var stífluð og hann fór að losa hana með kústskafti. Það var hátíð sem mætti honum þar því einhver í húsinu hafði kastað tveggja lítra sódavatnsflösku ofan í rennuna. Einn poki rifnaði og eitthvað skvettist framan í manninn minn sem við viljum ekki vita hvað var. Þetta var allt honum til mikillar gleði og yndisauka. En eitthvað hefur þeim sem henti flöskunni láðst að lesa flokkunarleiðbeiningarnar enda doðrantur sem tekur svolítinn tíma að komast í gegnum svo ég lái þeim það ekki. En þar var sko eftirpartý í ruslageymslunni hjá edikgerlunum! Þar var ekki bara saman kominn heill ættbálkur af bananaflugum heldur líka köngulær í ofurstærð sem hafa þar nóg að bíta og brenna, japlandi á bananaflugum allan sólarhringinn. Þarna er hringrás náttúrunnar að verki, risaköngulær og bananaflugur í ruslageymslu í Reykjavík ætti að vera góður innblástur í enn aðra ógeðslega hryllingssögu fyrir börn eftir vin minn Ævar Þór Benediktsson um eitthvað alveg hræðilegt og ógeðslegt sem auðveldlega svæfir börn á kvöldin. Að fá tækifæri til að setja matarleifarnar í þessa fínu öskju er gjöf. Mér er þakklæti efst í huga og bý í sátt og samlyndi við edikgerlurnar svo ég geti stutt við bakið á SORPU svo þau geti búið til metangas og grætt fullt af pening. Við erum öll ókeypis vinnuafl í metagasframleiðslu SORPU og þurfum því að fara að hysja upp um okkur og gera þetta almennilega í skráðri sambúð við bananaflugurnar sem við þurfum bara að læra að elska mjög heitt. En ættum við ekki að fá prósentu fyrir metangasið? Og mér er spurn: Af hverju er ekki lok á fjandans körfunni? Höfundur er leikkona, handritshöfundur og leikstjóri.
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth skrifar
Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Því miður ekkert annað í stöðunni en að fresta atkvæðagreiðslu um verkefni Heidelberg Gestur Þór Kristjánsson,Erla Sif Markúsdóttir,Sigurbjörg Jenný Jónsdóttir,Grétar Ingi Erlendsson skrifar
Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun