Bergur Þorkelsson, formaður Sjómannafélags Íslands, segir að viðræðurnar strandi einna helst á lífeyrissjóðsmálum. Farið sé fram á að mótframlag í lífeyrissjóð hækki um 3,5 prósentustig líkt og hjá launafólki en útgerðir vilji ekki mæta þeim kröfum án þess að skerða aðrar tekjur sjómanna.
„Þeirra tilboð er alltaf að sjómenn borgi það sjálfir og rúmlega það. Þeir eru bara ekki tilbúnir til að semja við okkur.“ Engin ákvörðun hafi verið tekin um verkfallsaðgerðir.
Hafnar því að launakostnaður sé að sliga útgerðir
Haldnir hafa verið 20 fundir hjá ríkissáttasemjara eftir að samningar losnuðu fyrir 21 mánuði en þá eru ótaldir aðrir fundir samningsaðila.
Í tilkynningu frá SFS segir að launakostnaður sé hár í fiskveiðum og að samtökin áætli að viðbótarkostnaður útgerða myndi hlaupa á milljörðum króna ár hvert ef fallist yrði á kröfur sjómanna.
„Ef gengið yrði að kröfum stéttarfélaganna, má ljóst vera að mörg fyrirtæki gætu ekki staðið undir þeim og einstakir útgerðarflokkar gætu jafnvel lagst af. Slíkt þjónar hvorki hagsmunum sjómanna í heild né samfélagsins.“
Bergur hafnar þessum málflutningi SFS.
„Þetta er bara bull. Það sjá það allir landsmenn þegar útgerðarmenn gefa út afkomutölur og borga sér út arð að þetta getur ekki staðist. Það er enginn iðnaður á Íslandi sem getur greitt út jafnmikinn arð og sjávarútvegsfyrirtækin svo það er ekki launakostnaðurinn sem er að drepa þau.“
Félögin hafi lagt fram sameiginlegar kröfur
Hann segir að næst muni verkalýðsfélögin setjast saman og fara yfir stöðuna. Að sögn SFS er nokkur munur á kröfum einstakra stéttarfélaga sjómanna. Bergur vísar þessu sömuleiðis á bug.
„Það er enginn munur. Þeir eru bara að ljúga þar vegna þess að öll stéttarfélögin sátu saman við borðið á móti þeim hjá ríkissáttasemjara, voru með sameiginlega kröfu og gerðu sameiginlegt tilboð. Þeir hefðu getað samið við öll stéttarfélögin í einu vegna þess að þessi félög voru öll með sameiginlegar kröfur, sem þeir höfnuðu.“
Eigendur sjávarútvegsfyrirtækja vilji „eignast Ísland og auðlindirnar“
Í sameiginlegri yfirlýsingu frá Félagi vélstjóra og málmtæknimanna, Sjómanna og vélstjórafélagi Grindavíkur og Sjómannafélagi Íslands segir að „óbilgirni útgerðarmanna, hroki og græðgi“ komi í veg fyrir að samningar náist.
Aðalkrafa stéttarfélaga sjómanna hafi verið að sama sé greitt fyrir sjómenn í lífeyrissjóð og aðra landsmenn. Þessu hafi útgerðarmenn algjörlega hafnað en tjáð forystumönnum sjómanna að það sé í lagi þeirra vegna að sjómenn greiði sjálfir fyrir hækkun í lífeyrissjóð til dæmis með því að greiða hluta af auðlindagjöldum útgerðarmanna.
Að sögn stéttarfélaganna kostar hækkun lífeyrisréttinda útgerðir 1,5 milljarð króna á ári. Forystumenn segi að útgerðin hafi ekki efni á því þrátt fyrir að ríkið hafi lækkað tryggingagjald til móts við aukið mótframlag í lífeyrissjóð. Þetta hafi leitt til þess að útgerðarfyrirtæki borgi nú um 600 milljónum króna minna í tryggingagjald en árið 2016.
Þá segir að hreinn hagnaður útgerðarfyrirtækja hafi verið rétt tæpir 209 milljarðar á árunum 2010 til 2019.
„Það er staðreynd að útgerðarfyrirtæki stórgræði, það er staðreynd að eigendur þeirra stórgræði og það er staðreynd að eigendur fyrirtækjanna vilja fjárfesta í flestu nema sínu starfsfólki. Þau vilja eignast Ísland og auðlindir okkar án þess að greiða fyrir það,“ segir í harðorðri yfirlýsingu frá stéttarfélögum sjómanna.
Fréttin hefur verið uppfærð.
