„Þegar Hekla Björt bauð mér að sýna í Geimdósinni ákvað ég að nota lítinn myndbút sem varð til þegar ég skoðaði aftökustað Agnesar Magnúsdóttur og Friðriks Sigurðssonar í Vatnsdalnum. Það var á hráslagalegum degi síðasta vor.
Myndatakan var mjög tilviljanakennd en reyndist fanga vel ömurleikann við staðinn.“ Þannig byrjar Arna Valsdóttir myndlistarkona að segja frá sýningu sem hún er þátttakandi í, í Geimdósinni við Kaupvangsstræti á Akureyri.
Svo heldur hún áfram: „Hekla lagði til ljóð sem er hressileg tjáning nútímakonu og ég gerði upptöku þar sem hún flytur það. Mér fannst heillandi að láta þessi tvö verk hittast eins og kona úr fortíð hitti nútímakonu svo ég bræddi þessi tvö myndskeið saman. Þetta er svona kvennasamtal.“
Arna tekur fram að hún og Hekla séu hvor af sinni kynslóð.
„Ég er á sextugsaldri og Hekla Björt á þrítugsaldri og ég kenndi henni við myndlistardeild Verkmenntaskólans. Mér finnst aðdáunarvert hvernig hún hefur rekið Geimdósina inni á sinni vinnustofu en nú er hún að missa plássið. Hún hefur verið með metnaðarfullar sýningar þar og þessi viðburður okkar er sá sautjándi og síðasti í Geimdósinni á einu ári. Hún er líka skáld og hefur alltaf lagt eitt ljóð til hvers listamanns sem er þá hluti af sýningunni. Oft hafa listaverkin svo tengst ljóðinu.“
Upphaf ljóðsins Kæra Ljóðsdóttir
Ekki láta þér bregða, þeir koma þessir dagar …
Dagarnir sem byrja á síðdegi og enda á kaldri súpu
spegilmyndin hörfar, fölnuð ást safnar ryki
og þú starir fram hjá sjónvarpinu í úlpu
Það snjóar inn um gluggann og hjartað er úr ösku
og þú vilt eyða þeim í rúminu,
með einhverjum að yrkja um …
og ekki um einhvern sem drap í glóð í hjartanu,
heldur einhvern sem klæðir sig brosandi í úlpu
hitar súpuna og situr með þér.
Samtal kvenna úr fortíð og nútíð
