Íslensk stjórnvöld eru afar vanþróuð í málefnum varðandi barnavernd og jafnrétti foreldra François Scheefer skrifar 1. desember 2016 07:00 Þar af leiðandi hafa fjölmargar greinar verið skrifaðar í áraraðir í íslenskum fjölmiðlum og fréttir birtar á vefsíðum af allmörgum mistökum og óviðeigandi hegðun af völdum þjónustu Barnaverndar gegnum tíðina, við verðum því að spyrja okkur að því hvort börnin séu í raun undir alvöru verndarvæng hjá þessari stofnun. Er íslenska ríkið að kappkosta að reyna allar mögulegar aðgerðir til að tryggja og vernda hagsmuni barna sem eru fórnarlömb í miðjum hjónaskilnaði foreldra þeirra? Er íslenska ríkið að kappkosta að virða grundvallarréttindi barna, eins og að minnast á evrópska mannréttindasáttmálann og grundvallarfrelsið og jafnvel líka New York alþjóðasamninginn um réttindi barnsins? Væntanlega ekki, sökum þess sívaxandi fjölda barna sem fá ekki að sjá annað foreldrið sitt. Við þannig aðstæður er komið í veg fyrir grundvallarrétt þeirra til fjölskyldulífs þrátt fyrir að sáttmálarnir tryggi það í samræmi við framangreinda samninga sem Ísland hefur fullgilt. Er það ástæða þess að íslenska ríkið, ólíkt því sem er í mörgum öðrum Evrópulöndum, fellst ekki á að fullgilda fjölda viðbóta og mjög mikilvæga samninga sem miða samt að áhuga á vernd barnsins? Eins og við best vitum, þá er „Evrópski sáttmálinn (nr.160) um nýtingu réttinda barna“ gerður í Strassborg á Evrópuþinginu 25. janúar 1996 og hefur aldrei verið fullgiltur af Íslandi þrátt fyrir eftirkallanir frá Evrópuþinginu. En þessi samningur styrkir New York alþjóðasamninginn um réttindi barnsins sem er mikilvægt tæki til að gera börnum kleift að nýta rétt sinn. Þar til annað kemur í ljós, þá hefur „tilgerður sáttmáli síðan 19. október 1996 um dómsvald, gildandi lög, viðurkenningu, fullnustu og samvinnustofnun vegna ábyrgðar foreldra og ráðstafanir til verndar börnum“ frá Haag aldrei verið fullgiltur af Íslandi þrátt fyrir ítrekanir frá Evrópuþinginu. Á sama hátt, þrátt fyrir endurtekna kröfu Evrópuþingsins frá október 2015, hefur Ísland enn ekki fullgilt „Sáttmála (nr.192) um samband varðandi börn“ sem var gerður í Strassborg þann 15. maí 2003, sem er mikilvæg stoð til að styrkja nýtingu og verndun persónulegra sambanda barna og þá sérstaklega til að styrkja framkvæmdir gildandi alþjóðlegra löggerninga á þessu sviði. Við skulum muna að síðasta vetur hafði Guðmundur Steingrímsson alþingismaður þegar leitt þetta óeðlilega ástand í ljós, að enn í dag eru börn svipt réttindum sínum til að viðhalda og lifa með bæði móður- og föðurfjölskyldu sinni eftir afleiðingar skilnaðar. Þúsundum foreldra, aðallega feðrum, vegna núríkjandi einhliða, hlutdrægrar sterkrar stöðu mæðra í kerfinu í landinu, er ólöglega og ómannúðlega hafnað: „Eftir skilnað hætti annað foreldrið að vera til […] Eftir skilnað er faðirinn ekki lengur faðir, borgar bara meðlag. Báðir foreldrar eru foreldrar og hafa ríkar skyldur.“ Það er ekki aðeins útilokun þeirra, heldur einnig fyrst og fremst fullkomin sönnun þess að jafnrétti foreldra er ekki til staðar þegar það kemur að hatrömmum skilnaðarmálum. Ísland heldur áfram að hrópa, fyrir allt og ekkert, um að það verði að vera algjört jafnrétti milli karla og kvenna, rök samt heyrð í síðustu forsetakosningaumræðu. Það er frábært, en íslensk stjórnvöld ættu í raun að setja þessi jafnréttismál í framkvæmd alls staðar, byrja á mæðrum og feðrum þar sem allir verða að hafa sömu réttindi og sömu skyldur þrátt fyrir skilnað þeirra. Börn skilja aldrei við foreldra sína. Það verður að ábyrgjast að grundvallarréttindi þeirra séu algerlega og að fullu tryggð, eins og foreldra þeirra, til að byrja með löggiltur réttur til að vera í sambandi og lifa saman. Hvað annað gæti verið eðlilegra? Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað Skoðun Riðið á Bessastöðum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Söngvakeppni og stríðsglæpir Ragnhildur Hólmgeirsdóttir Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson Skoðun Leikskólakennara á eftirlaunum er ofboðið Ásdís Ólafsdóttir Skoðun Frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Já, Katrín Hjálmar Sveinsson Skoðun Forseti allra Ragnhildur Björt Björnsdóttir Skoðun Umræðan um dánaraðstoð Henry Alexander Henrysson Skoðun Að lifa í skugga heilsubrests Svanberg Hreinsson Skoðun Skoðun Skoðun Forseti allra Ragnhildur Björt Björnsdóttir skrifar Skoðun Ný nálgun í afreksíþróttum – Nýsköpun Erlingur Jóhannsson skrifar Skoðun Prófsteinninn Katrín Harðardóttir skrifar Skoðun Innrás á Rafah stríðir gegn allri mannúð Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Börnin okkar Hlédís Sveinsdóttir skrifar Skoðun Vextir geta og þurfa að lækka Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Söngvakeppni og stríðsglæpir Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Leikskólakennara á eftirlaunum er ofboðið Ásdís Ólafsdóttir skrifar Skoðun Óttasleginn mömmuher og Eurovision Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Já, Katrín Hjálmar Sveinsson skrifar Skoðun Frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Riðið á Bessastöðum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Að lifa í skugga heilsubrests Svanberg Hreinsson skrifar Skoðun Umræðan um dánaraðstoð Henry Alexander Henrysson skrifar Skoðun Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað skrifar Skoðun Opið bréf til samgönguráðherra og vegamálastjóra Hópur ferðaþjóna í Dölunum skrifar Skoðun Hugleiðingar ellilífeyrisþega um landsmálin og orkumálin Ingimundur Andrésson skrifar Skoðun Að tilheyra - Fjölmenningarþing Reykjavíkur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Katrínu sem forseta Stefán Friðrik Stefánsson skrifar Skoðun Fegin að vera frekar spurð hvaðan ég sé, en „hverra manna ertu“ Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Þekking á naloxone nefúða getur bjargað lífi Hildur Vattnes Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Svik forsetaframbjóðanda við börnin á Gaza Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Getum við breytt fortíðinni? Ásgeir Jónsson skrifar Skoðun Á að banna TikTok? Óttar Birgisson skrifar Skoðun Gerum góðan dal enn betri Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Ný norræn stjórnarskrá Hrannar Björn Arnarsson,Ragnheiður Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Getum við verið hamingjusöm í vinnunni? Héðinn Sveinbjörnsson skrifar Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson skrifar Skoðun Stærsta loftslagsráðstefna í heimi Nótt Thorberg skrifar Sjá meira
Þar af leiðandi hafa fjölmargar greinar verið skrifaðar í áraraðir í íslenskum fjölmiðlum og fréttir birtar á vefsíðum af allmörgum mistökum og óviðeigandi hegðun af völdum þjónustu Barnaverndar gegnum tíðina, við verðum því að spyrja okkur að því hvort börnin séu í raun undir alvöru verndarvæng hjá þessari stofnun. Er íslenska ríkið að kappkosta að reyna allar mögulegar aðgerðir til að tryggja og vernda hagsmuni barna sem eru fórnarlömb í miðjum hjónaskilnaði foreldra þeirra? Er íslenska ríkið að kappkosta að virða grundvallarréttindi barna, eins og að minnast á evrópska mannréttindasáttmálann og grundvallarfrelsið og jafnvel líka New York alþjóðasamninginn um réttindi barnsins? Væntanlega ekki, sökum þess sívaxandi fjölda barna sem fá ekki að sjá annað foreldrið sitt. Við þannig aðstæður er komið í veg fyrir grundvallarrétt þeirra til fjölskyldulífs þrátt fyrir að sáttmálarnir tryggi það í samræmi við framangreinda samninga sem Ísland hefur fullgilt. Er það ástæða þess að íslenska ríkið, ólíkt því sem er í mörgum öðrum Evrópulöndum, fellst ekki á að fullgilda fjölda viðbóta og mjög mikilvæga samninga sem miða samt að áhuga á vernd barnsins? Eins og við best vitum, þá er „Evrópski sáttmálinn (nr.160) um nýtingu réttinda barna“ gerður í Strassborg á Evrópuþinginu 25. janúar 1996 og hefur aldrei verið fullgiltur af Íslandi þrátt fyrir eftirkallanir frá Evrópuþinginu. En þessi samningur styrkir New York alþjóðasamninginn um réttindi barnsins sem er mikilvægt tæki til að gera börnum kleift að nýta rétt sinn. Þar til annað kemur í ljós, þá hefur „tilgerður sáttmáli síðan 19. október 1996 um dómsvald, gildandi lög, viðurkenningu, fullnustu og samvinnustofnun vegna ábyrgðar foreldra og ráðstafanir til verndar börnum“ frá Haag aldrei verið fullgiltur af Íslandi þrátt fyrir ítrekanir frá Evrópuþinginu. Á sama hátt, þrátt fyrir endurtekna kröfu Evrópuþingsins frá október 2015, hefur Ísland enn ekki fullgilt „Sáttmála (nr.192) um samband varðandi börn“ sem var gerður í Strassborg þann 15. maí 2003, sem er mikilvæg stoð til að styrkja nýtingu og verndun persónulegra sambanda barna og þá sérstaklega til að styrkja framkvæmdir gildandi alþjóðlegra löggerninga á þessu sviði. Við skulum muna að síðasta vetur hafði Guðmundur Steingrímsson alþingismaður þegar leitt þetta óeðlilega ástand í ljós, að enn í dag eru börn svipt réttindum sínum til að viðhalda og lifa með bæði móður- og föðurfjölskyldu sinni eftir afleiðingar skilnaðar. Þúsundum foreldra, aðallega feðrum, vegna núríkjandi einhliða, hlutdrægrar sterkrar stöðu mæðra í kerfinu í landinu, er ólöglega og ómannúðlega hafnað: „Eftir skilnað hætti annað foreldrið að vera til […] Eftir skilnað er faðirinn ekki lengur faðir, borgar bara meðlag. Báðir foreldrar eru foreldrar og hafa ríkar skyldur.“ Það er ekki aðeins útilokun þeirra, heldur einnig fyrst og fremst fullkomin sönnun þess að jafnrétti foreldra er ekki til staðar þegar það kemur að hatrömmum skilnaðarmálum. Ísland heldur áfram að hrópa, fyrir allt og ekkert, um að það verði að vera algjört jafnrétti milli karla og kvenna, rök samt heyrð í síðustu forsetakosningaumræðu. Það er frábært, en íslensk stjórnvöld ættu í raun að setja þessi jafnréttismál í framkvæmd alls staðar, byrja á mæðrum og feðrum þar sem allir verða að hafa sömu réttindi og sömu skyldur þrátt fyrir skilnað þeirra. Börn skilja aldrei við foreldra sína. Það verður að ábyrgjast að grundvallarréttindi þeirra séu algerlega og að fullu tryggð, eins og foreldra þeirra, til að byrja með löggiltur réttur til að vera í sambandi og lifa saman. Hvað annað gæti verið eðlilegra? Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.
Skoðun Fegin að vera frekar spurð hvaðan ég sé, en „hverra manna ertu“ Matthildur Björnsdóttir skrifar
Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson skrifar