Íslensk stjórnvöld eru afar vanþróuð í málefnum varðandi barnavernd og jafnrétti foreldra François Scheefer skrifar 1. desember 2016 07:00 Þar af leiðandi hafa fjölmargar greinar verið skrifaðar í áraraðir í íslenskum fjölmiðlum og fréttir birtar á vefsíðum af allmörgum mistökum og óviðeigandi hegðun af völdum þjónustu Barnaverndar gegnum tíðina, við verðum því að spyrja okkur að því hvort börnin séu í raun undir alvöru verndarvæng hjá þessari stofnun. Er íslenska ríkið að kappkosta að reyna allar mögulegar aðgerðir til að tryggja og vernda hagsmuni barna sem eru fórnarlömb í miðjum hjónaskilnaði foreldra þeirra? Er íslenska ríkið að kappkosta að virða grundvallarréttindi barna, eins og að minnast á evrópska mannréttindasáttmálann og grundvallarfrelsið og jafnvel líka New York alþjóðasamninginn um réttindi barnsins? Væntanlega ekki, sökum þess sívaxandi fjölda barna sem fá ekki að sjá annað foreldrið sitt. Við þannig aðstæður er komið í veg fyrir grundvallarrétt þeirra til fjölskyldulífs þrátt fyrir að sáttmálarnir tryggi það í samræmi við framangreinda samninga sem Ísland hefur fullgilt. Er það ástæða þess að íslenska ríkið, ólíkt því sem er í mörgum öðrum Evrópulöndum, fellst ekki á að fullgilda fjölda viðbóta og mjög mikilvæga samninga sem miða samt að áhuga á vernd barnsins? Eins og við best vitum, þá er „Evrópski sáttmálinn (nr.160) um nýtingu réttinda barna“ gerður í Strassborg á Evrópuþinginu 25. janúar 1996 og hefur aldrei verið fullgiltur af Íslandi þrátt fyrir eftirkallanir frá Evrópuþinginu. En þessi samningur styrkir New York alþjóðasamninginn um réttindi barnsins sem er mikilvægt tæki til að gera börnum kleift að nýta rétt sinn. Þar til annað kemur í ljós, þá hefur „tilgerður sáttmáli síðan 19. október 1996 um dómsvald, gildandi lög, viðurkenningu, fullnustu og samvinnustofnun vegna ábyrgðar foreldra og ráðstafanir til verndar börnum“ frá Haag aldrei verið fullgiltur af Íslandi þrátt fyrir ítrekanir frá Evrópuþinginu. Á sama hátt, þrátt fyrir endurtekna kröfu Evrópuþingsins frá október 2015, hefur Ísland enn ekki fullgilt „Sáttmála (nr.192) um samband varðandi börn“ sem var gerður í Strassborg þann 15. maí 2003, sem er mikilvæg stoð til að styrkja nýtingu og verndun persónulegra sambanda barna og þá sérstaklega til að styrkja framkvæmdir gildandi alþjóðlegra löggerninga á þessu sviði. Við skulum muna að síðasta vetur hafði Guðmundur Steingrímsson alþingismaður þegar leitt þetta óeðlilega ástand í ljós, að enn í dag eru börn svipt réttindum sínum til að viðhalda og lifa með bæði móður- og föðurfjölskyldu sinni eftir afleiðingar skilnaðar. Þúsundum foreldra, aðallega feðrum, vegna núríkjandi einhliða, hlutdrægrar sterkrar stöðu mæðra í kerfinu í landinu, er ólöglega og ómannúðlega hafnað: „Eftir skilnað hætti annað foreldrið að vera til […] Eftir skilnað er faðirinn ekki lengur faðir, borgar bara meðlag. Báðir foreldrar eru foreldrar og hafa ríkar skyldur.“ Það er ekki aðeins útilokun þeirra, heldur einnig fyrst og fremst fullkomin sönnun þess að jafnrétti foreldra er ekki til staðar þegar það kemur að hatrömmum skilnaðarmálum. Ísland heldur áfram að hrópa, fyrir allt og ekkert, um að það verði að vera algjört jafnrétti milli karla og kvenna, rök samt heyrð í síðustu forsetakosningaumræðu. Það er frábært, en íslensk stjórnvöld ættu í raun að setja þessi jafnréttismál í framkvæmd alls staðar, byrja á mæðrum og feðrum þar sem allir verða að hafa sömu réttindi og sömu skyldur þrátt fyrir skilnað þeirra. Börn skilja aldrei við foreldra sína. Það verður að ábyrgjast að grundvallarréttindi þeirra séu algerlega og að fullu tryggð, eins og foreldra þeirra, til að byrja með löggiltur réttur til að vera í sambandi og lifa saman. Hvað annað gæti verið eðlilegra? Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Halldór 18.05.2024 Halldór Halla Hrund eða Katrín? Reynir Böðvarsson Skoðun Er klassískt frjálslyndi orðið að jaðarskoðun? Kári Allansson Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Forseti Íslands veifaði mér Fjóla Einarsdóttir Skoðun Góð gildi og staðfesta Höllu Hrundar Margrét Reynisdóttir Skoðun Kynhluthlaust mál, máltilfinning og forsetaframboð Höskuldur Þráinsson Skoðun Ákall til framtíðar: Nám í félagsráðgjöf! Steinunn Bergmann Skoðun Til áréttingar Kári Stefánsson Skoðun Formaður húsfélagsins Guðmundur Andri Thorsson Skoðun Skoðun Skoðun Góð gildi og staðfesta Höllu Hrundar Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Halla Hrund eða Katrín? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Til áréttingar Kári Stefánsson skrifar Skoðun Kynhluthlaust mál, máltilfinning og forsetaframboð Höskuldur Þráinsson skrifar Skoðun Er klassískt frjálslyndi orðið að jaðarskoðun? Kári Allansson skrifar Skoðun Forseti Íslands veifaði mér Fjóla Einarsdóttir skrifar Skoðun Ákall til framtíðar: Nám í félagsráðgjöf! Steinunn Bergmann skrifar Skoðun Lexía lærð á hálfum degi Stefanía Arnardóttir skrifar Skoðun Ég kýs Helgu Þórisdóttur Gerður Rún Guðlaugsdóttir skrifar Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth skrifar Skoðun Formaður húsfélagsins Guðmundur Andri Thorsson skrifar Skoðun Opið bréf til landsliðsmanna Íslands í blaki Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Kosningum frestað Ása Berglind Hjálmarsdóttir,Hrönn Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Mesti stjórnmálamaðurinn? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Birni Bjarnasyni svarað Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Því miður ekkert annað í stöðunni en að fresta atkvæðagreiðslu um verkefni Heidelberg Gestur Þór Kristjánsson,Erla Sif Markúsdóttir,Sigurbjörg Jenný Jónsdóttir,Grétar Ingi Erlendsson skrifar Skoðun Baldur Þórhallsson er vitur og vís Bryndís Friðgeirsdóttir skrifar Skoðun Kjósum Katrínu Kjartan Ragnarsson skrifar Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar Skoðun Nýtt sveitarfélag Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Stafrænn ójöfnuður á upplýsingaöld Stella Samúelsdóttir,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Varfærnisleg fagnaðarlæti Berglind Sunna Bragadóttir skrifar Skoðun „Ég skal baka fyrir Gunnar en ég kýs Kristján“ Páll Magnússon skrifar Skoðun Daðrað við sölu Björn Sævar Einarsson skrifar Skoðun Rannsóknir á söfnum skapa dýrmæta þekkingu Arndís Bergsdóttr skrifar Skoðun Sagan sem verður að segja Drífa Snædal skrifar Skoðun Nýsköpun innviða Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Fjöldi fyrirtækja hætta með Rapyd Oddný Björg Rafnsdóttir skrifar Skoðun Forsetaframbjóðendur undir áhrifum Kremlverja? Bjarni Már Magnússon skrifar Sjá meira
Þar af leiðandi hafa fjölmargar greinar verið skrifaðar í áraraðir í íslenskum fjölmiðlum og fréttir birtar á vefsíðum af allmörgum mistökum og óviðeigandi hegðun af völdum þjónustu Barnaverndar gegnum tíðina, við verðum því að spyrja okkur að því hvort börnin séu í raun undir alvöru verndarvæng hjá þessari stofnun. Er íslenska ríkið að kappkosta að reyna allar mögulegar aðgerðir til að tryggja og vernda hagsmuni barna sem eru fórnarlömb í miðjum hjónaskilnaði foreldra þeirra? Er íslenska ríkið að kappkosta að virða grundvallarréttindi barna, eins og að minnast á evrópska mannréttindasáttmálann og grundvallarfrelsið og jafnvel líka New York alþjóðasamninginn um réttindi barnsins? Væntanlega ekki, sökum þess sívaxandi fjölda barna sem fá ekki að sjá annað foreldrið sitt. Við þannig aðstæður er komið í veg fyrir grundvallarrétt þeirra til fjölskyldulífs þrátt fyrir að sáttmálarnir tryggi það í samræmi við framangreinda samninga sem Ísland hefur fullgilt. Er það ástæða þess að íslenska ríkið, ólíkt því sem er í mörgum öðrum Evrópulöndum, fellst ekki á að fullgilda fjölda viðbóta og mjög mikilvæga samninga sem miða samt að áhuga á vernd barnsins? Eins og við best vitum, þá er „Evrópski sáttmálinn (nr.160) um nýtingu réttinda barna“ gerður í Strassborg á Evrópuþinginu 25. janúar 1996 og hefur aldrei verið fullgiltur af Íslandi þrátt fyrir eftirkallanir frá Evrópuþinginu. En þessi samningur styrkir New York alþjóðasamninginn um réttindi barnsins sem er mikilvægt tæki til að gera börnum kleift að nýta rétt sinn. Þar til annað kemur í ljós, þá hefur „tilgerður sáttmáli síðan 19. október 1996 um dómsvald, gildandi lög, viðurkenningu, fullnustu og samvinnustofnun vegna ábyrgðar foreldra og ráðstafanir til verndar börnum“ frá Haag aldrei verið fullgiltur af Íslandi þrátt fyrir ítrekanir frá Evrópuþinginu. Á sama hátt, þrátt fyrir endurtekna kröfu Evrópuþingsins frá október 2015, hefur Ísland enn ekki fullgilt „Sáttmála (nr.192) um samband varðandi börn“ sem var gerður í Strassborg þann 15. maí 2003, sem er mikilvæg stoð til að styrkja nýtingu og verndun persónulegra sambanda barna og þá sérstaklega til að styrkja framkvæmdir gildandi alþjóðlegra löggerninga á þessu sviði. Við skulum muna að síðasta vetur hafði Guðmundur Steingrímsson alþingismaður þegar leitt þetta óeðlilega ástand í ljós, að enn í dag eru börn svipt réttindum sínum til að viðhalda og lifa með bæði móður- og föðurfjölskyldu sinni eftir afleiðingar skilnaðar. Þúsundum foreldra, aðallega feðrum, vegna núríkjandi einhliða, hlutdrægrar sterkrar stöðu mæðra í kerfinu í landinu, er ólöglega og ómannúðlega hafnað: „Eftir skilnað hætti annað foreldrið að vera til […] Eftir skilnað er faðirinn ekki lengur faðir, borgar bara meðlag. Báðir foreldrar eru foreldrar og hafa ríkar skyldur.“ Það er ekki aðeins útilokun þeirra, heldur einnig fyrst og fremst fullkomin sönnun þess að jafnrétti foreldra er ekki til staðar þegar það kemur að hatrömmum skilnaðarmálum. Ísland heldur áfram að hrópa, fyrir allt og ekkert, um að það verði að vera algjört jafnrétti milli karla og kvenna, rök samt heyrð í síðustu forsetakosningaumræðu. Það er frábært, en íslensk stjórnvöld ættu í raun að setja þessi jafnréttismál í framkvæmd alls staðar, byrja á mæðrum og feðrum þar sem allir verða að hafa sömu réttindi og sömu skyldur þrátt fyrir skilnað þeirra. Börn skilja aldrei við foreldra sína. Það verður að ábyrgjast að grundvallarréttindi þeirra séu algerlega og að fullu tryggð, eins og foreldra þeirra, til að byrja með löggiltur réttur til að vera í sambandi og lifa saman. Hvað annað gæti verið eðlilegra? Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth skrifar
Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Því miður ekkert annað í stöðunni en að fresta atkvæðagreiðslu um verkefni Heidelberg Gestur Þór Kristjánsson,Erla Sif Markúsdóttir,Sigurbjörg Jenný Jónsdóttir,Grétar Ingi Erlendsson skrifar
Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun