Pílagrímar gengur berfættir inn í Skálholtskirkju eftir pílagrímaför frá Strandakirkju, Þingvöllum og frá Bæ í Borgarfirði í dag. Fjölmennur hópur tók þátt í göngunni í ár meðal annars átta Kanadabúar sem komu hingað til lands sérstaklega til að taka þátt.

Vegalengdin sem fólk gekk í pílagrímagöngunni í ár voru yfir 120 kílómetrar en þó var gengið í áföngum. Hóparnir komu saman við Skálholtskirkju í dag.

„Við reyndum að þræða eins mikið og við vissum um fornu leiðirnar milli Strandakirkju og Eyrarbakka og hingað í Skálholt og til dæmis síðasta spölinn hingað upp á túnið gengum við eftir fornum tröðum sem enn þá sjást merki um.“ Segir Halldór Reynisson, starfandi rektor í Skálholti.

Þeir sem taka þátt í göngu sem þessari koma víðs vegar að úr þjóðfélaginu og hver og einn hefur sínar forsendur til að taka þátt.

„Skálholt var á miðöldum helsti pílagrímastaður íslendinga og íslendingar höfðu mikla helgi af Þorláki. Það er gangan sjálf núorðið sem er markmiðið og það kemur hver og einn í þessa göngu á sínum eigin forsendum. Áður fyrr voru Íslendingar sendir suður til Rómar að skríða þar fyrir kirkjudyrum svona eins og Sturla Sighvatsson í yfirbótsskini. Núna erum við líka bara endurvekja gamla menningarhefð. Ganga fornar götur eins og hingað í Skálholt sem að menn gengu í 800 ár. Þetta hefur meira að segja verið rannsakað af hverju fólk er að fara í þessar göngur sem eru að verða mjög vinsælla í Evrópu og meiri hlutinn er á einhverri andlegri leið.“

8 Kanadabúar komu sérstaklega til landsins til þess að taka þátt í göngunni hér á á landi í ár.

„Fyrir mig var þetta persónulegra því fjölskyldan kom líka með. Tvö barna minna gengu alla leiðina með mér. Við nutum þess. Það var gaman. Það rigndi á okkur, þvílík bleyta, og stundum var kalt og við villtumst aðeins einu sinni en fararstjórarnir voru mjög góðir og við skemmtum okkur mjög vel.“ segir Matthew Robert Anderson, pílagrími.