Vakna glöð ef ég get eitthvað farið að gera Gunnþóra Gunnarsdóttir skrifar 12. nóvember 2016 08:00 "Ég var kölluð Rúna skóló,“ segir skólastjóradóttirin Rúna. Vísir/Vilhelm Meðan ég tóri þá vakna ég glöð ef ég get eitthvað farið að gera. Það er mitt líf og tilvera,“ segir myndlistarkonan Sigrún Guðjónsdóttir – Rúna. Hún verður níræð eftir nokkra daga og málar enn daglega – mest á morgnana. Málþing um líf hennar og starf verður í Gerðubergi í dag og hefst klukkan 13. Að því loknu, eða klukkan 16, verður svo opnuð sýning þar á verkum hennar sem eru öll frá síðustu árum, flest frá 2015 og 16. Glóðvolg! Við Rúna höfum tyllt okkur í sófa við sýningarsalinn til að skrafa saman. Hún kveðst búa sjálfstætt en í góðri nábúð því Þorgrímur sonur hennar sé í sama húsi. „Ég er í gömlu vinnustofunni okkar Gests, lét bara innrétta hana sem íbúð og hef vinnuborðið mitt þar, þetta er opið rými.“ Hér er hún að tala um Gest Þorgrímsson, eiginmann sinn sem lést árið 2003. Hann var listamaður líka. Rúna er Hafnfirðingur þó um tíma hafi þau Gestur búið við Laugarásveginn í Reykjavík. „Ég átti mín uppvaxtarár í Hafnarfirði, pabbi var skólastjóri barnaskólans við Lækinn og ég var kölluð Rúna skóló. Það var öllu snúið upp í óið á tímabili. Þegar strætó kom þá þótti það svo sniðugt!“ Hún kveðst þakka honum Eiríki, vini sínum, Smith að hún hafi farið að ástunda listina. „Við Eiríkur vorum bekkjarfélagar og hann nennti ekkert voðalega mikið að eiga við skólafögin, hann bara teiknaði – sat og teiknaði og við skólasystkinin litum gríðarlega upp til hans, hann var strax svo flinkur og afkastamikill. Pabbi fór að kaupa handa honum liti og þá gat hann ekki skilið mig útundan því ég var alltaf teiknandi líka.“ Það eru akrýllitir sem Sigrún notar núna og svolítið pastel eða þurrkrít með og hún málar allt á handgerðan pappír. „Hann gefur myndunum svo mikið líf,“ útskýrir hún. „Þegar við Gestur komum heim frá námi í Kaupmannahöfn þá settum við á fót leirkerasmiðju. Ég sakna alltaf leirsins og þaðan held ég að dálæti mitt á þessum grófa pappír sé kominn, það gerir efniskenndin.“ Rúna notar óspart málmliti með öðrum, gull og silfur. „Það eru svona þrjú ár síðan ég byrjaði á því,“ segir hún og kveðst enn vera í tilraunamennsku. „Ég get ekki sest niður og málað í dag alveg eins og ég málaði í gær,“ segir hún kankvís. „Einhver hreyfing verður að vera, annars gæti ég sleppt þessu.“Myndirnar eru allar málaðar á handgerðan, japanskan pappír.Þau Rúna og Gestur kynntust í Myndlista- og Handíðaskólanum og fóru saman út til Kaupmannahafnar 1946 til að læra meira. „Ég var svo heppin að vera hjá mjög góðum málara, Viktori Lundström, hann var módern málari um miðja síðustu öld,“ segir hún. „Áður var ég búin að vera í myndmenntakennaradeild í skólanum og sótti tíma í Kennaraskólanum í uppeldisfögum. Ég var komin með kennararéttindi 18 ára og vann mér inn fyrir náminu í Kaupmannahöfn með kennslu áður en ég fór. Ég var ekki nema 15 ára þegar ég byrjaði í kvöldnámskeiðum í Handíðaskólanum og sextán ára þegar ég settist í dagskólann. Manni lá einhver ósköp á.“ Rúna ber aldurinn vel. „Maður má þakka fyrir að hafa kollinn í lagi og heilsuna yfirleitt. Á meðan getur maður notið lífsins,“ segir hún og hvetur alla til að lesa sem mest. „Að lesa góðar skáldsögur og ljóð veitir svo mikla gleði og opnar sýn inn í svo margt. Augun mín eru reyndar orðin dálítið léleg en þó ég sjái ekki allt get ég bara í eyðurnar!“ Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 12. nóvember 2016. Menning Mest lesið Hvernig bíla eiga frambjóðendur? Bílablinda, lögregluleyfi og draumur um Volvo Lífið Mörg hundruð manns á opnun kosningamiðstöðvar Katrínar Lífið Vinskapurinn og gleðin staðið upp úr Lífið „Ég dreg mig í hlé og fer bara og stofna kaffihús“ Lífið Fataherbergið seldi henni íbúðina strax Tíska og hönnun Krakkatían: Kolbeinn kafteinn, langspil og hvolpar Lífið Tróð upp í Norræna partýinu Lífið Fréttatía vikunnar: Lögreglan, körfubolti og frambjóðendur Lífið „Veit ekkert hvernig þessi ferð endar, en ég er samt mjög ánægð með að hafa lagt af stað“ Lífið Sígó eftir hvern hring og undir lokin þurfti að lyfta Mari upp úr stólnum en hún hljóp af stað Lífið Fleiri fréttir Vilja vekja áhuga ungu kynslóðarinnar á töfrum klassískrar tónlistar Hildur, Rán og Ásta fá Barnabókaverðlaun Reykjavíkurborgar Bein útsending: Setning Barnamenningarhátíðar Besti vinur úlfanna hlakkar til að tengjast áhorfendum í Hörpu Nýr safnstjóri Listasafnsins á Akureyri Þau eru tilnefnd til Maístjörnunnar Eigandinn heltekinn af skrímslaverkunum hans Sindra Kveður Tjarnarbíó: „Of lítið og of seint“ Þessi voru tilnefnd til barna- og unglingabókmenntaverðlauna Norðurlandaráðs Vatnið alltaf heillað þrátt fyrir mikla hræðslu Stórglæsilegar stjörnur á Eddunni Á ferð með mömmu hlaut níu Eddur Ætlar aldrei að setjast í helgan stein Sjá meira
Meðan ég tóri þá vakna ég glöð ef ég get eitthvað farið að gera. Það er mitt líf og tilvera,“ segir myndlistarkonan Sigrún Guðjónsdóttir – Rúna. Hún verður níræð eftir nokkra daga og málar enn daglega – mest á morgnana. Málþing um líf hennar og starf verður í Gerðubergi í dag og hefst klukkan 13. Að því loknu, eða klukkan 16, verður svo opnuð sýning þar á verkum hennar sem eru öll frá síðustu árum, flest frá 2015 og 16. Glóðvolg! Við Rúna höfum tyllt okkur í sófa við sýningarsalinn til að skrafa saman. Hún kveðst búa sjálfstætt en í góðri nábúð því Þorgrímur sonur hennar sé í sama húsi. „Ég er í gömlu vinnustofunni okkar Gests, lét bara innrétta hana sem íbúð og hef vinnuborðið mitt þar, þetta er opið rými.“ Hér er hún að tala um Gest Þorgrímsson, eiginmann sinn sem lést árið 2003. Hann var listamaður líka. Rúna er Hafnfirðingur þó um tíma hafi þau Gestur búið við Laugarásveginn í Reykjavík. „Ég átti mín uppvaxtarár í Hafnarfirði, pabbi var skólastjóri barnaskólans við Lækinn og ég var kölluð Rúna skóló. Það var öllu snúið upp í óið á tímabili. Þegar strætó kom þá þótti það svo sniðugt!“ Hún kveðst þakka honum Eiríki, vini sínum, Smith að hún hafi farið að ástunda listina. „Við Eiríkur vorum bekkjarfélagar og hann nennti ekkert voðalega mikið að eiga við skólafögin, hann bara teiknaði – sat og teiknaði og við skólasystkinin litum gríðarlega upp til hans, hann var strax svo flinkur og afkastamikill. Pabbi fór að kaupa handa honum liti og þá gat hann ekki skilið mig útundan því ég var alltaf teiknandi líka.“ Það eru akrýllitir sem Sigrún notar núna og svolítið pastel eða þurrkrít með og hún málar allt á handgerðan pappír. „Hann gefur myndunum svo mikið líf,“ útskýrir hún. „Þegar við Gestur komum heim frá námi í Kaupmannahöfn þá settum við á fót leirkerasmiðju. Ég sakna alltaf leirsins og þaðan held ég að dálæti mitt á þessum grófa pappír sé kominn, það gerir efniskenndin.“ Rúna notar óspart málmliti með öðrum, gull og silfur. „Það eru svona þrjú ár síðan ég byrjaði á því,“ segir hún og kveðst enn vera í tilraunamennsku. „Ég get ekki sest niður og málað í dag alveg eins og ég málaði í gær,“ segir hún kankvís. „Einhver hreyfing verður að vera, annars gæti ég sleppt þessu.“Myndirnar eru allar málaðar á handgerðan, japanskan pappír.Þau Rúna og Gestur kynntust í Myndlista- og Handíðaskólanum og fóru saman út til Kaupmannahafnar 1946 til að læra meira. „Ég var svo heppin að vera hjá mjög góðum málara, Viktori Lundström, hann var módern málari um miðja síðustu öld,“ segir hún. „Áður var ég búin að vera í myndmenntakennaradeild í skólanum og sótti tíma í Kennaraskólanum í uppeldisfögum. Ég var komin með kennararéttindi 18 ára og vann mér inn fyrir náminu í Kaupmannahöfn með kennslu áður en ég fór. Ég var ekki nema 15 ára þegar ég byrjaði í kvöldnámskeiðum í Handíðaskólanum og sextán ára þegar ég settist í dagskólann. Manni lá einhver ósköp á.“ Rúna ber aldurinn vel. „Maður má þakka fyrir að hafa kollinn í lagi og heilsuna yfirleitt. Á meðan getur maður notið lífsins,“ segir hún og hvetur alla til að lesa sem mest. „Að lesa góðar skáldsögur og ljóð veitir svo mikla gleði og opnar sýn inn í svo margt. Augun mín eru reyndar orðin dálítið léleg en þó ég sjái ekki allt get ég bara í eyðurnar!“ Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 12. nóvember 2016.
Menning Mest lesið Hvernig bíla eiga frambjóðendur? Bílablinda, lögregluleyfi og draumur um Volvo Lífið Mörg hundruð manns á opnun kosningamiðstöðvar Katrínar Lífið Vinskapurinn og gleðin staðið upp úr Lífið „Ég dreg mig í hlé og fer bara og stofna kaffihús“ Lífið Fataherbergið seldi henni íbúðina strax Tíska og hönnun Krakkatían: Kolbeinn kafteinn, langspil og hvolpar Lífið Tróð upp í Norræna partýinu Lífið Fréttatía vikunnar: Lögreglan, körfubolti og frambjóðendur Lífið „Veit ekkert hvernig þessi ferð endar, en ég er samt mjög ánægð með að hafa lagt af stað“ Lífið Sígó eftir hvern hring og undir lokin þurfti að lyfta Mari upp úr stólnum en hún hljóp af stað Lífið Fleiri fréttir Vilja vekja áhuga ungu kynslóðarinnar á töfrum klassískrar tónlistar Hildur, Rán og Ásta fá Barnabókaverðlaun Reykjavíkurborgar Bein útsending: Setning Barnamenningarhátíðar Besti vinur úlfanna hlakkar til að tengjast áhorfendum í Hörpu Nýr safnstjóri Listasafnsins á Akureyri Þau eru tilnefnd til Maístjörnunnar Eigandinn heltekinn af skrímslaverkunum hans Sindra Kveður Tjarnarbíó: „Of lítið og of seint“ Þessi voru tilnefnd til barna- og unglingabókmenntaverðlauna Norðurlandaráðs Vatnið alltaf heillað þrátt fyrir mikla hræðslu Stórglæsilegar stjörnur á Eddunni Á ferð með mömmu hlaut níu Eddur Ætlar aldrei að setjast í helgan stein Sjá meira