Hann er fæddur og uppalinn á Skaganum og varð bæði Íslands- og bikarmeistari með liðinu. Hann hélt svo út í atvinnumennsku áður en hann sneri aftur heim í ÍA árið 1986. Ári síðar skipti hann um og gekk til liðs við KR, mörgum Skagamönnum til mikillar gremju.
„Þá hefðu þeir átt að reyna að halda mér - eigum við ekki að segja það hreint út,“ segir Pétur sem bauðst vinna á saumastofu samhliða knattspyrnuiðkuninni. „Þeir hefðu kannski getað hugsað betur um mann upp á Skaga á þessum tíma, svo maður hefði ekki farið.“
„Það voru engar samningaviðræður í gangi upp á Skaga. Það var ekkert flókið.“

Það setti strik í reikninginn að á þessum árum áttu knattspyrnufélög sína leikmenn, jafnvel þótt að samningur leikmanna var útrunninn. Það breyttist ekki fyrr en með Bosman-dómnum árið 1995.
„Antwerpen átti mig á þeim tíma. Ég fékk leyfi til að spila með ÍA en í samningnum við Antwerpen stóð að ég mátti ekki spila með neinu öðru félagi. Það vissi Skaginn vel og þeir héldu að ég kæmist ekkert annað.“
„Ég hringdi þá í forseta [Antwerpen] og sagði að ef hann myndi ekki skrifa upp á að ég mætti fara annað þá myndi ég hætta í fótbolta. Hann sagði „ekkert mál“ og þess vegna komst ég í KR. Þetta var leiðinlegur viðskilnaður við ÍA,“ sagði Pétur.
Pétur segir að portúgalska stórveldið Benfica hafði haft áhuga á að fá hann í sínar raðir. „Sven-Göran Eriksen var að taka við liðinu og gat ég fengið mjög góðan þriggja ára samning þar. Ég vildi fara þangað en Antwerpen hafnaði því og hækkaði verðmiðann um tugir milljóna króna. Benfica hætti við kaupin.“

Pétur segist sjá eftir því að hafa ekki fengið tækifæri til að fara til Benfica. „Það er eiginlega það eina sem situr í mér. Benfica er stórveldi í Evrópu og þjálfarinn, sem var frábær, vildi kaupa mig.“
„Ég hefði örugglega getað gert eitthvað öðruvísi. Drukkið minna og reykt minna og allt það. Farið fyrr að sofa. En ég var bara ekki sú týpa. Fótboltinn minn var svona og lífið mitt svona. Hefði ég gert þetta öðruvísi hefði þetta ekki verið ég.“
„Annars hefði ég ekki orðið fótboltamaður. Ég hefði örugglega stofnað hljómsveit á Skaganum,“ sagði hann í léttum dúr.
Pétur á einnig langan feril að baki sem þjálfari en Hjörtur spurði hann um tímann sem hann varði sem aðstoðarlandsliðsþjálfari, þegar Ólafur Jóhannesson var við stjórnvölinn.

„Við reyndum að færa íslenska liðið framar - láta það halda boltanum betur og bæta við ungum leikmönnum sem eru í landsliðinu í dag. Það gekk mjög vel fyrstu tvö árin en illa seinni tvö árin,“ sagði Pétur. „Þetta var skemmtilegur tími en líka erfiður.“
Hann sagði að það hafi verið markmið Ólafs strax að taka inn ungu leikmennina sem mynda hryggjarstykki landsliðsins í dag og að stóra málið hafi verið að koma liðinu inn á EM 2016.
„Það er hugsanlega að fara að gerast. Ekki með okkur en þetta var hugsunin hjá okkur.“

Nokkrir hafa stigið fram, þar á meðal landsliðsmenn, og gagnrýnt störf þeirra Ólafs og Péturs - til að mynda fyrir agaleysi.
„Svona er fótboltinn bara. Með velgengni halda menn að þeir geti tjáð sig um hluti sem ég er ekki sammála. Menn hafa sínar skoðanir og stundum svara ég þessu og stundum ekki.“
„Þetta svíður, sérstaklega þegar verið er að tjá sig um hluti sem ekki gerðust. Eins og fyllerí og annað slíkt. Ég hef aldrei skilið hvernig mönnum tókst að blanda því inn í þessa umræðu.“
„Ég hugsa fyrst og fremst um landsliðið sem mjög góða minningu. Ég vona að það hafi eitthvað bæst á til að það komist áfram á EM eða HM. Manni hefur dreymt um að Ísland komist á stórmót síðan maður byrjaði í fótbolta. Ég er búinn að taka þátt í 120 landsleikjum fyrir Ísland og ekki er það til að manni vilji Íslandi illa.“
„Ég vil ekkert tjá mig meira um landsliðið. Ég vona bara að strákarnir komist á EM.“
Pétur ræddi einnig um árin hjá KR og viðræðurnar við norska félagið Lilleström. Þá segist hann hafa áhuga á því að koma til starfa hjá ÍA, sínu gamla félagi.