Steinn lagður í götu umhverfisvænna samgöngumáta Árni Davíðsson skrifar 12. desember 2014 16:42 Fyrir Alþingi liggur nú frumvarp um breytingu á umferðarlögum. Landssamtök hjólreiðamanna (LHM) hafa gert alvarlegar athugasemdir við frumvarpið vegna þess að það mun takmarka mjög notkun á svokölluðum rafvespum eða rafskutlum miðað við það sem eðlilegt getur talist. Rafskutlur eru eitt ódýrasta, eyðslugrennsta, hættuminnsta og umhverfisvænsta farartækið sem völ er á fyrir þá sem ekki vilja eða geta brúkað reiðhjól Í frumvarpinu eru sér íslenskar reglur um akstur skutlanna, sem heita létt bifhjól í flokki I samkvæmt frumvarpinu. Þær munu verða leyfðar á öllum gangstéttum og stígum en bannaðar á akbrautum með 50 km hámarkshraða eða yfir. LHM andmælir því að þær verði leyfðar á öllum gangstéttum og stígum og telur að það eigi að vera sjálfstæð ákvörðun sveitarfélaga hvort leyfa eigi akstur þeirra á hverjum og einum stíg og eigi þá að taka mið af því hvort hann sé öruggur fyrir skutlur og aðra notendur stíga. LHM andmælir einnig seinna atriðinu og ætla ég að ræða hér. Mörgum kann að finnast það eðlilegt að banna ökutæki sem komast ekki hraðar en 25 km/klst á öllum götum og vegum þar sem hámarkshraði er 50 km eða meiri. Með því er þó verið að skerða ferðafrelsi og borgararéttindi þeirra einstaklinga sem nota þessi tæki og án gildrar ástæðu eða raka, eins og sjá má þegar frumvarpið er lesið. Í nágrannalöndum okkar gilda ekki slíkar reglur og er þessum tækjum heimil för á vegum og götum nema á hraðbrautum og þar sem þau eru sérstaklega bönnuð með sér merkingum. Ef þessar reglur verða samþykktar á Alþingi mun verða ókleift fyrir þá sem nota slík tæki til samgangna að komast á milli staða í dreifbýli og víða í þéttbýli einnig. Ef þeir kjósa hinsvegar að aka bíl, ríða hesti, ganga, hjóla, hlaupa eða að leiða skutluna sína mega þeir fara um alla þessa vegi. Þó er skutlan vel búin með ljósum og stefnuljósum og hún verður skráð og tryggð og ráðherra mun væntanlega setja einhver ákvæði um aldursmörk og ökuréttindi ökumanna á þeim. Það er ákveðin tilhneiging í umferðarlagasetningu á Íslandi sem mætti kalla „Miklubrautarheilkennið“. Það er þegar reynt er að setja lög sem miðast við Miklubraut en menn gleyma því að lögin gilda fyrir um 13 þús km af þjóðvegum og ótöldum km af götum í þéttbýli og er umferð afar lítil á þeim flestum. Í þessu tilfelli dettur ökumönnum skutla almennt ekki í hug að aka eftir Miklubrautinni og því er verið að reyna að banna eitthvað sem ekki þarf að banna. Ef nauðsynlega þarf að takmarka umferð á einhverjum vegaköflum er líka heimild til þess í 81, gr. umferðarlaga. Hafi menn miklar áhyggjur af hæfni ökumanna á skutlum er réttara að innleiða aldursmörk og ökuréttindi fyrir ökumenn. Það á ekki að skilgreina ökutækið út frá ökumönnunum heldur út frá ökutækinu sjálfu. Þjóðvegir landsins eru um 13.000 km að lengd og eru þeir vegir sem ætlaðir eru almenningi til frjálsrar umferðar, eins og segir í vegalögum. Með þessu frumvarpi er einn vegfarendahópur tekinn út úr og sviptur réttinum til frjálsrar umferðar um þjóðvegi og götur landsins þrátt fyrir að í stjórnarskrá lýðveldisins segi skýrum stöfum að „allir skulu vera jafnir fyrir lögum“. Þessi lagasetning er fáheyrð og LHM mótmælir henni. Þótt LHM sé ekki málsvari bifhjólamanna skapar það hættulegt fordæmi fyrir hjólreiðamenn ef lög eru sett sem skerða ferðafrelsi og borgararéttindi afmarkaðs vegfarendahóps. Þjóðvegir og götur landsins eru fyrir alla vegfarendur ekki afmarkaðan hóp. Árni Davíðsson varaformaður Landssamtök hjólreiðamanna Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Hvað er eiginlega að gerast? Inga Minelgaite Skoðun Nöturlegt ævikvöld Elín Hirst Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson Skoðun Manstu ekki eftir mér Sævar Helgi Lárusson Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Er keisarinn ekki í neinum fötum? Hákon Gunnarsson ,Bergljót Kristinsdóttir Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson Skoðun Jarðakaup í nýjum tilgangi Halla Hrund Logadóttir Skoðun Hugleiðing um sáttamiðlun Ámundi Loftsson Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson Skoðun Skoðun Skoðun Getum við verið hamingjusöm í vinnunni? Héðinn Sveinbjörnsson skrifar Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson skrifar Skoðun Stærsta loftslagsráðstefna í heimi Nótt Thorberg skrifar Skoðun Er keisarinn ekki í neinum fötum? Hákon Gunnarsson ,Bergljót Kristinsdóttir skrifar Skoðun Hugleiðing um sáttamiðlun Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Nöturlegt ævikvöld Elín Hirst skrifar Skoðun Hvað er eiginlega að gerast? Inga Minelgaite skrifar Skoðun Manstu ekki eftir mér Sævar Helgi Lárusson skrifar Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun The man who would be king Ian McDonald skrifar Skoðun Umhverfisávinningur þess að þrifta Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar Skoðun Eru orkumálin að fara úr böndunum? Jónas Guðmundsson skrifar Skoðun Skipulagsmál og uppbygging í Árborg Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Ég kýs… Gísli Ásgeirsson skrifar Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Við þurfum loftslagsaðgerðir, ekki grænþvott Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Af hverju bara hálft skref áfram? Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Baldur í þágu mannúðar og samfélags Anna María Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hafðu áhrif á líf barna Ída Björg Unnarsdóttir skrifar Skoðun Stórbætum samgöngur Logi Einarsson skrifar Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen skrifar Skoðun Ótrúverðugt plan að annars góðum markmiðum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Formleg uppgjöf Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Sjá meira
Fyrir Alþingi liggur nú frumvarp um breytingu á umferðarlögum. Landssamtök hjólreiðamanna (LHM) hafa gert alvarlegar athugasemdir við frumvarpið vegna þess að það mun takmarka mjög notkun á svokölluðum rafvespum eða rafskutlum miðað við það sem eðlilegt getur talist. Rafskutlur eru eitt ódýrasta, eyðslugrennsta, hættuminnsta og umhverfisvænsta farartækið sem völ er á fyrir þá sem ekki vilja eða geta brúkað reiðhjól Í frumvarpinu eru sér íslenskar reglur um akstur skutlanna, sem heita létt bifhjól í flokki I samkvæmt frumvarpinu. Þær munu verða leyfðar á öllum gangstéttum og stígum en bannaðar á akbrautum með 50 km hámarkshraða eða yfir. LHM andmælir því að þær verði leyfðar á öllum gangstéttum og stígum og telur að það eigi að vera sjálfstæð ákvörðun sveitarfélaga hvort leyfa eigi akstur þeirra á hverjum og einum stíg og eigi þá að taka mið af því hvort hann sé öruggur fyrir skutlur og aðra notendur stíga. LHM andmælir einnig seinna atriðinu og ætla ég að ræða hér. Mörgum kann að finnast það eðlilegt að banna ökutæki sem komast ekki hraðar en 25 km/klst á öllum götum og vegum þar sem hámarkshraði er 50 km eða meiri. Með því er þó verið að skerða ferðafrelsi og borgararéttindi þeirra einstaklinga sem nota þessi tæki og án gildrar ástæðu eða raka, eins og sjá má þegar frumvarpið er lesið. Í nágrannalöndum okkar gilda ekki slíkar reglur og er þessum tækjum heimil för á vegum og götum nema á hraðbrautum og þar sem þau eru sérstaklega bönnuð með sér merkingum. Ef þessar reglur verða samþykktar á Alþingi mun verða ókleift fyrir þá sem nota slík tæki til samgangna að komast á milli staða í dreifbýli og víða í þéttbýli einnig. Ef þeir kjósa hinsvegar að aka bíl, ríða hesti, ganga, hjóla, hlaupa eða að leiða skutluna sína mega þeir fara um alla þessa vegi. Þó er skutlan vel búin með ljósum og stefnuljósum og hún verður skráð og tryggð og ráðherra mun væntanlega setja einhver ákvæði um aldursmörk og ökuréttindi ökumanna á þeim. Það er ákveðin tilhneiging í umferðarlagasetningu á Íslandi sem mætti kalla „Miklubrautarheilkennið“. Það er þegar reynt er að setja lög sem miðast við Miklubraut en menn gleyma því að lögin gilda fyrir um 13 þús km af þjóðvegum og ótöldum km af götum í þéttbýli og er umferð afar lítil á þeim flestum. Í þessu tilfelli dettur ökumönnum skutla almennt ekki í hug að aka eftir Miklubrautinni og því er verið að reyna að banna eitthvað sem ekki þarf að banna. Ef nauðsynlega þarf að takmarka umferð á einhverjum vegaköflum er líka heimild til þess í 81, gr. umferðarlaga. Hafi menn miklar áhyggjur af hæfni ökumanna á skutlum er réttara að innleiða aldursmörk og ökuréttindi fyrir ökumenn. Það á ekki að skilgreina ökutækið út frá ökumönnunum heldur út frá ökutækinu sjálfu. Þjóðvegir landsins eru um 13.000 km að lengd og eru þeir vegir sem ætlaðir eru almenningi til frjálsrar umferðar, eins og segir í vegalögum. Með þessu frumvarpi er einn vegfarendahópur tekinn út úr og sviptur réttinum til frjálsrar umferðar um þjóðvegi og götur landsins þrátt fyrir að í stjórnarskrá lýðveldisins segi skýrum stöfum að „allir skulu vera jafnir fyrir lögum“. Þessi lagasetning er fáheyrð og LHM mótmælir henni. Þótt LHM sé ekki málsvari bifhjólamanna skapar það hættulegt fordæmi fyrir hjólreiðamenn ef lög eru sett sem skerða ferðafrelsi og borgararéttindi afmarkaðs vegfarendahóps. Þjóðvegir og götur landsins eru fyrir alla vegfarendur ekki afmarkaðan hóp. Árni Davíðsson varaformaður Landssamtök hjólreiðamanna
Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson Skoðun
Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson skrifar
Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson Skoðun