Kona var sýknuð í Héraðsdómi Austurlands í dag af líkamsárás og brot gegn barnaverndarlögum gagnvart 8 ára gömlum nemanda sem átti sér stað í október á síðasta ári.

Konan var ákærð fyrir að hafa fært drenginn með ofbeldi og yfirgangi og með ruddalegum hætti úr matsal skólans með þeim afleiðingum að hann hlaut roða og rispu á hálsi auk áverka á baugfingri.
Konunni var vikið úr starfi tímabundið vegna málsins.

Í dóminum kemur fram að konan, sem er starfsmaður skólans þar sem atvikið átti sér stað, sat með leikskólabörnum í matsalnum, þegar drengurinn fór að glamra með hnífapörum ásamt félögum sínum. Konan bað nemendurna að hætta þessu og hlýddu allir nema drengurinn.

Konan lýsir því fyrir dómi að  hún þá farið til hans í umrætt sinn, tekið hnífapörin af honum og lagt þau til hliðar við næsta sæti. Þá hafi drengurinn farið að öskra á hana. Hún hafi sest á hækjur sér og reynt að ná sambandi við hann en það hafi ekki gengið.

Hún tók þá fyrir munn hans með annarri hendinni og haldið hinni hendinni við hnakka hans og sagt: „[B] hlustaðu“, en hann hafi haldið áfram að öskra og brjótast um.

Konan segist þá hafa ákveðið að taka drenginn úr aðstæðunum, eins og vaninn sé. Hafi hún komið upp að vinstri hlið hans þar sem hann sat, tekið utan um hann frá hlið, undir hægri hönd hans en yfir þá vinstri og lyft honum upp og borið hann þannig að bringa hans hafi snúið að henni og vinstri handleggur hans verið klemmdur milli líkama þeirra.

Drengurinn barðist um en hún hafi gengið áfram og haldið á honum upp í herbergi rétt hjá.

Sjálf lýsir hún atvikinu þannig að drengurinn hafi „bara gargað“ þannig að hún hafi bent á stól og sagt „sestu, bíddu, ég kem aftur“.

Hafi hún svo farið niður til að huga að leikskólabörnunum, en þau hafi flest verið komin með mat á disk.

Í niðurstöðu dómsins segir að framburður þeirra vitna sem gátu borið af eigin raun um atburði í matsalnum styddu við þann framburð konunnar að hún hafi verið að bregðast við háttsemi drengsins er þau atvik gerðust.

Svo segir í niðurstöðunni: „Af framburði þeirra vitna verður hins vegar ráðið að þeim hafi misboðið aðfarir ákærðu og talið þær harkalegar og tilefnislitlar.“

Í framburði vitna kom einnig fram að drengurinn væri með forgreiningu,  hann væri erfiður viðureignar og oft erfitt að tala við hann.  Þá hafi áður þurft að fjarlægja hann úr aðstæðum sem þessum.

Konan var sýknuð af líkamsárás þar sem það þótti ósannað að hún hefði tekið drenginn hálstaki.
Þá var hún einnig sýknuð af ákæru um brot á barnaverndarlögum, en í lögunum kemur fram að það sé refsivert að sýna barni yfirgang, ruddalegt eða ósiðlegt athæfi, særa það eða móðga.

Konan er sýknuð af þessu  með sömu rökum og að framan greinir, einkum með vísan til þess hve vitni gátu fyrir dómi lítið borið um það hvernig konan bar sig að er hún færði drenginn út úr matsalnum.

Þykir það sem fyrir liggur ekki nægilegt til að slá því föstu að háttsemi konunnar umrætt sinn hafi falið í sér brot gegn þessu ákvæði barnaverndarlaga.

Miskabótakröfu forráðamanns drengsins upp á 75 þúsund krónur var einnig vísa frá.

Dóminn má lesa hér.