Volæðið tekur enda

Tyrannosaur

Leikstjórn: Paddy Considine

Leikarar: Peter Mullan, Olivia Colman, Eddie Marsan, Paul Popplewell, Ned Dennehy, Sally Carman, Samuel Bottomley

Breskar volæðismyndir eru ekki allra og Tyrannosaur er sú grimmasta og grámyglulegasta sem ég hef séð lengi. Segir hún frá ekklinum Joseph, drykkfelldum ofbeldishrotta sem meiðir bæði menn og dýr, en hann álpast dag einn inn í verslun sem selur notuð föt. Þar vinnur hin góða og afar guðhrædda Hannah, en smám saman tekst með þeim vinátta þó ólík séu.

Þetta er fyrsta kvikmynd leikstjórans í fullri lengd og af fyrstu mínútunum að dæma sýndist mér hún stefna beinustu leið í American History X-bunkann, þar sem samviskulausir rugguhestar hætta fíflaskapnum og verða almennilegir á afskaplega ótrúverðugan máta. Fljótlega rann þó upp fyrir mér að meira er spunnið í Tyrannosaur. Considine leikur sér með tilfinningar áhorfandans í garð aðalpersónunnar, en Joseph er margslunginn karakter og maður vill að honum gangi vel. Að sama skapi finnst manni hann eiga skilið að svara fyrir hegðun sína.

Peter Mullan er leikari sem ég hef ekki veitt athygli áður, en hann er ótrúlega sannfærandi í hlutverkinu og frammistaðan ein og sér gæti haldið myndinni uppi. Olivia Colman sýnir einnig mögnuð tilþrif og í næstsíðasta atriði myndarinnar tókst henni að framkalla tár á hvarmi undirritaðs. Ned Dennehy er skemmtilegur sem rasistaróninn Tommy og tekst að lífga mann eilítið upp í þeim örfáu senum sem hann birtist í.

Þrátt fyrir alla eymdina hressti Tyrannosaur mig við. Mér fór að þykja vænt um Joseph og einnig þótti mér vænt um að sjá mynd úr þessum fyrrnefnda bunka sem gengur upp. Volæðið tekur alltaf enda en hér er það loksins sannfærandi.Haukur Viðar Alfreðsson

Niðurstaða: Erfið en hrikalega eftirminnileg.