Í samfélagi sem einkennist m.a. af neyslu og vaxandi klámvæðingu er full þörf á baráttu fyrir almennum mannréttindum og stuðla að gagnkvæmri virðingu og umhyggju meðal fólks. Þetta kemur fram í orðsendingu sem þrír meistaranemar í Kynjafræðum hafa sent frá sér vegna ummæla Sigurðar Þ. Jónssonar, lögmanns sr. Gunnars Björnssonar á Vísi í dag.

Sigurður sagði í samtali við Vísi að að meðal femínista hafi verið haldið úti háværum umræðum samfara miklum áróðri sem einkennst hafi að miklu leyti að því að karlmenn kunni að vera úlfar í sauðgæru sýni þeir á einhvern hátt umhyggju eða áhuga á viðkomandi.

Þær Anna Bentína Hermansen, Guðný Gústafsdóttir og Ingibjörg María Gísladóttir segja að ungar manneskjur, strákar og stelpur, séu sérlega útsett fyrir áhrifum klámvæðingar sem miði að því að sveigja öll heilbrigð mörk. Réttur einstaklingsins um yfirráð yfir eigin líkama sé hafður að engu.

„Það er undarlegt að Sigurður telji femínískar raddir háværari en birtingamyndir klámvæðingar og enn undarlegri er niðurstaðan sem hann kemst að. Í umsnúningum og mistúlkunum er niðurstaða Sigurðar sú einfalda rökleysa að þolendur í þessu máli, unglingsstúlkur, beri ábyrgð umfram ákærðan gerenda sem er menntaður karl á miðjum aldri. Hér sameinast trúarleiðtogi og fulltrúi löggjafarvaldsins í því að afsala sér ábyrgð en varpa henni þess í stað yfir á börn. Okkur finnst því spurning hver eigi að stíga varlega til jarðar,“ segir í orðsendingunni.