Blóði drifin saga

Líbanon er sannkallaður suðupottur ólíkra trúarhópa. Þar búa ýmsir kristnir trúarhópar, en maronítar eru þeirra fjölmennastir, súnníar, sjíar og drúsar, sem raunar eru náskyldir sjíum. Framan af tuttugustu öld lifðu íbúar landsins í sátt og samlyndi og var Beirút til dæmis kölluð París Mið-Austurlanda vegna þess að borgin var miðstöð fjármála og viðskipta á svæðinu. Á áttunda áratugnum fór hins vegar að síga á ógæfuhliðina, meðal annars af því að hundruð þúsunda Palestínumanna höfðu flúið til landsins. Þegar þeir tóku að skipuleggja skæruhernað þaðan gegn Ísraelum tóku þeir síðarnefndu að styðja falangista, flokk maroníta, til hernaðaraðgerða. Sýrlendingar, sem misst höfðu Gólanhæðir til Ísraelsmanna í sex daga stríðinu 1967, gripu tækifærið til að klekkja á Ísraelsmönnum og aðstoðuðu því trúbræður sína í Líbanon. Átökin mögnuðust upp um allan helming árið 1982 þegar Ísraelsmenn réðust inn í Líbanon og Íranar hófu stuðning við Hizbollah-samtökin. Talið er að 150.000 manns hafi týnt lífi í borgarastyrjöldinni. Árið 1989 samþykktu stríðandi fylkingar að setjast að samningaborðinu. Þá var hin sérstaka stjórnskipan landsins fest enn betur í sessi en hún kveður á um skiptingu þingsæta eftir trúarhópum. Forsetinn kemur alltaf úr röðum maroníta, forsætisráðherrann er súnníi og forseti þingsins sjíi. Sýrlendingar tóku að sér að varðveita friðinn í Líbanon og því hafa þeir haldið þar úti fjölmennu herliði. Þeir hafa ekki látið þar við sitja heldur hafa vélað um stjórnmálaþróun landsins með því að koma stjórnmálamönnum hliðhollum sér til valda, til dæmis Emile Lahoud, núverandi forseta. Þessu til viðbótar hafa ráðamenn í Damaskus stutt ýmis samtök á svæðinu, eins og Hizbollah, sem berjast gegn ísraelskum stjórnvöldum og bandamönnum þeirra. Síðastliðið haust samþykkti Öryggisráð Sameinuðu þjóðanna ályktun þar sem skorað var á Sýrlendinga að kalla 14.000 manna herlið sitt frá Líbanon og líbönsk stjórnvöld hvött til að virða eigin stjórnarskrá og efna til forsetakosninga. Þessi ályktun var að engu höfð, herlið Sýrlendinga er enn í Líbanon og líbanska þingið breytti stjórnarskránni til að heimila Lahoud að sitja þrjú ár í viðbót - eftir þrýsting frá Sýrlendingum. Því ákvað Rafik Hariri, sem lengi hafði haft efasemdir um áhrif Sýrlendinga á þjóðmálin, að segja af sér forsætisráðherraembætti.