
Auðlindahagkerfið
Ísland er auðugt samfélag; lífskjör góð, landsframleiðsla á mann er hér mjög há og þjóðin einstaklega heilbrigð og hamingjusöm í alþjóðlegum samanburði. Auðlegð okkar hefur hingað til byggst á mikilli nýtingu náttúruauðlinda, enda fámenn þjóð í stóru og auðlindaríku landi. Á þessum grunni höfum við byggt upp öflugt og gott velferðarsamfélag.
Á lýðveldistímanum höfum við stóraukið ásókn okkar í náttúruauðlindir landsins. Fiskafli okkar hefur þrefaldast, raforkuframleiðsla 200-faldast og fjöldi ferðamanna fjögur hundruð-faldast. Útflutningstekjur okkar af náttúruauðlindum hafa farið úr tæpum 180.000 krónum á íbúa í rúmar 2,8 milljónir króna. Fyrir komandi kynslóðir er eðlilegt að spyrja hvort við getum vænst áfram svo mikillar aukningar í auðlindanýtingu eða erum við að nálgast þolmörkin?
Áhyggjuefni er hversu lítið við höfum aukið útflutningstekjur okkar á grundvelli þekkingargreina. Þær hafa staðið í stað undangenginn áratug. Ekki vantar hugvitið eða þróttinn í þessum fyrirtækjum, það vitum við, en þau gefast upp eða hverfa úr landi vegna lélegra rekstrarskilyrða. Skýringin á þessu er einföld. Við búum við lítinn og óstöðugan gjaldmiðil sem skapar þessum fyrirtækjum óviðunandi rekstrarskilyrði. Þekkingarfyrirtæki ráða illa við þessar sveiflur enda kostnaður þeirra að stærstum hluta laun og annar innlendur kostnaður. Krónan grefur undan samkeppnishæfni þessara fyrirtækja með reglulegu millibili svo þau ýmist leggja upp laupana eða hrökklast úr landi.
Að óbreyttu munum við dragast aftur úr öðrum þjóðum hvað lífsgæði varðar. Fjórðu iðnbyltingunni munu fylgja mikil tækifæri en um leið miklar breytingar. Hætt er við því að ungt fólk kjósi með fótunum ef ekki tekst að skapa viðunandi atvinnutækifæri og lífskjör hér á landi. Reynsla byggðaþróunar undanfarinna áratuga ætti að kenna okkur það. Ætlum við sem þjóð áfram að byggja einvörðungu á auðlindanýtingu í krónuhagkerfi með tilheyrandi fábreytni í atvinnulífinu eða ætlum við að taka þátt í framtíðinni með áherslu á þekkingargreinar og alþjóðlegan gjaldmiðil sem tryggir rekstrargrundvöll þeirra? Velferð framtíðarkynslóða þessa lands veltur á hvernig til tekst.
Höfundur er varaformaður Viðreisnar
Skoðun

Öruggir innviðir samfélagsins
Böðvar Tómasson skrifar

Hægjum á okkur fyrir framtíðina
Andrés Ingi Jónsson skrifar

Lýðræðið á sveitarstjórnarstiginu
Tómas Ellert Tómasson skrifar

Verðmætasköpun í fiski innanlands!
Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar

Einkabíllinn er dauður
Sævar Þór Jónsson skrifar

Framsóknarfjölmiðlun
Starri Reynisson skrifar

Písa-krísa
Herdís Magnea Hübner skrifar

(Þrætu)epli bara á jólunum
Siggeir F. Ævarsson skrifar

Sóknarfæri í ferðaþjónustu
Sigurður Valur Sigurðsson skrifar

Svikin loforð eða óþolandi seinagangur?
Sandra Bryndísardóttir Franks skrifar

Baráttan gegn loftslagsvá; einn hvalur á við fimmtán hundruð tré
Ole Anton Bieltvedt skrifar

Áramótaheit óvissunnar
Ragnheiður Björk Halldórsdóttir skrifar

Þegar það eina sem mig dreymdi um var að sitja í rólegheitum og slaka á
Kristbjörg Ólafsdóttir skrifar

Íslenskir grunnskólakennarar synda björgunarsund á hverjum degi
Hlín Bolladóttir skrifar

Tilboð, tilboð!
Ósk Heiða Sveinsdóttir skrifar