„Rót vandans“ Páll Magnús Pálsson skrifar 8. apríl 2019 08:20 Síðastliðinn miðvikudag birtist í Fréttablaðinu áhugaverð grein eftir doktor í lögfræði og kennara minn í réttarheimspeki við Háskólann í Reykjavík, Hauk Loga Karlsson. Í greininni ræddi doktorinn mikilvægi þess að viðbrögð við dómi MDE í Landsréttarmálinu miðuðu að því að styrkja traust almennings á dómskerfinu, en það hafi beðið mikinn hnekki vegna aðgerða fyrrverandi dómsmálaráðherra. Hann telur ljóst að rétt viðbrögð við dómi MDE séu hvorki meira né minna en að leggja niður dómstólinn og hefja skipunarferli aftur við nýjan dómstól undir öðru nafni.Hefðbundin íslensk frænd- og vinahygli Haukur Logi telur að þá ákvörðun dómsmálaráðherra að víkja frá mati hæfnisnefndar megi rekja til þess sem hann kallar „hefðbundna íslenska frænd- og vinahygli“. Þessi orð lýsa ekki mikilli virðingu fyrir þeim fjórum dómurum sem höfðu ekki hlotið náð fyrir augum hæfnisnefndarinnar, en ráðherra skipaði. Sá dómari sem hefur mátt þola hvað mest af slíkri ómálefnalegri gagnrýni er Arnfríður Einarsdóttir. Margir hafa fullyrt að hún hafi verið skipuð dómari við Landsrétt vegna þess að hún er gift samstarfsmanni fyrrverandi dómsmálaráðherra, en ekki vegna þess að hún er einn reynslumesti dómari landsins með yfir 30 ára starfsreynslu við dómstólana. Rót vandans „Þar sem rót vandans liggur í upphaflegu skipuninni, sem allir eru fyrir löngu hættir að mæla bót, liggur beint við hvað þarf að gera til að endurheimta það traust sem dómstóllinn þarf að njóta“ segir Haukur Logi. En liggur rót vandans í upphaflegu skipuninni? Svarið við spurningunni er að mínu mati neitandi. Rótin liggur auðvitað í því ótæka fyrirkomulagi sem við búum við varðandi mat á hæfni þeirra sem sækja um embætti dómara, og væginu sem búið er að veita því mati. Í umræðu um skipun dómara á Íslandi er yfirleitt gengið út frá því að með því að skipa annan en þann sem hæfnisnefnd leggur til sé í raun verið að víkja frá hæfari umsækjanda; að matið sé einhvers konar æðri sannleikur. Þeir sem lesa matið og kynna sér þá aðferðafræði sem þar er beitt vita að því fer fjarri. Mat á umsækjendum um dómaraembætti við Landsrétt var reyndar svoleiðis að þegar „matsblað“ hæfnisnefndar birtist opinberlega þurfti maður hreinlega að snúa sér til veggjar. Búin voru til matshólf með hinum ýmsu starfsþáttum og fengu umsækjendur einkunn í hverjum reit. Þetta var svo allt plúsað saman og útkoman átti að segja til um hæfni umsækjandans. Það er engin leið fyrir t.d. Arnfríði Einarsdóttur að skora stig í reit fyrir lögmannsreynslu sem gildir 20 prósent af matinu, eða reit fyrir fræðistörf sem gildir 10 prósent af matinu, því hún hefur starfað sem dómari allan sinn starfsferil! Hennar fræðistörf felast í að skrifa vandaða dóma um flókin álitaefni. Vegna þess hve annasamt slíkt starf er hefur hún engan tíma til að sinna öðru samhliða. Af þeim sökum verður hún strax af 30 prósentum í mati nefndarinnar. Felur svona fyrirkomulag í sér mat á hæfni umsækjenda? Mikilvægt er að ráðherra hafi ekki alræðisvald yfir skipun dómara og geti skipað þá sem henni sýnist, af þeim sökum er óháð stjórnsýslunefnd mikilvægur hluti í ferlinu. En til að gefa mati nefndarinnar eins mikið vægi og raun ber vitni verður hún að lágmarki að gera tilraun til að meta raunverulega hæfni umsækjenda. Það er ekki gert með ofangreindum hætti. Deilt er um hvort ráðherra hafi sinnt rannsóknarskyldu sinni skv. 10. gr. stjórnsýslulaga þegar hún gerði tillögu, sem vék frá nefndarálitinu að því er varðaði fjóra dómara, til Alþingis. Það lá fyrir að óbreyttur listi nefndarinnar hefði aldrei komist gegnum þingið. Það var að meginstefnu til vegna þess að á honum voru tvöfalt fleiri karlar en konur og var það talið ótækt af öllum stjórnmálaflokkum á Alþingi. Með nokkurri einföldun má því segja að verkefni dómsmálaráðherra hafi verið að semja nógu góðan rökstuðning fyrir breytingu á mati nefndarinnar, til að unnt væri að koma Landsrétti af stað á tilsettum tíma. Til þess hafði hún tvær vikur. Henni mistókst þessi rökstuðningur að mati Hæstaréttar, en þó ekki með þeim afleiðingum að dómararnir fjórir væru ólöglega skipaðir. Óréttlát málsmeðferð? Meirihluti dómenda við MDE komst að þeirri niðurstöðu að vegna þessara annmarka á skipuninni njóti þeir sem hljóta dóm fyrir Landsrétti ekki réttlátrar málsmeðferðar fyrir óháðum og óhlutdrægum dómstóli í skilningi 6. gr. Mannréttindasáttmálans. Ég held að flestir séu sammála um að þetta sé hreinasta fásinna. Í stað þess að álykta á þennan hátt hefði dómstóllinn að mínum dómi átt að krefjast þess af okkur Íslendingum að huga að skipunarferlinu. Hann ákveður í staðinn að setja millidómstigið í uppnám. Millidómstigið sem fjöldi stofnana á Íslandi og þ.á.m. Hæstiréttur hafði komist að niðurstöðu um að væri löglega skipað. Frekar en að ráðast í þær ofsafengnu aðgerðir sem Haukur Logi leggur til skulum við halda rónni og einbeita okkur að raunverulegri rót vandans. Fullnusta dóms MDE af okkar hálfu ætti að felast í því að laga þessar gölluðu aðferðir við mat á umsækjendum og skipun dómara á Íslandi. Tillögur þess efnis má lesa í væntanlegri ritgerð minni sem ber heitið „Skipun dómara á Íslandi: Ófremdarástand“.Höfundur er laganemi við Háskólann í Reykjavík. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Það vantar vanan og áreiðanlegan mann í verkið Haraldur Ólafsson Skoðun Er þetta í alvöru verðlaunaefni? Snorri Másson Skoðun Guðrún biskup – til heilla fyrir okkur öll! Arndís Steinþórsdóttir,Glóey Helgudótir Finnsdóttir Skoðun Dýravelferðarmartröð af áður óþekktri stærð Benedikta Guðrún Svavarsdóttir Skoðun Er menning stórmál? Ingibjörg Ösp Stefánsdóttir Skoðun Uppskera að vori Lilja Dögg Alfreðsdóttir Skoðun Himinhátt innanlandsflug Ingibjörg Isaksen Skoðun Áhugaverðir tímar kalla á áhugaverðan forseta Cody Alexander Skahan Skoðun Leikskólamál eru forgangsmál Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir,Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Biskup í tengslum Guðrún Karls Helgudóttir Skoðun Skoðun Skoðun Áhugaverðir tímar kalla á áhugaverðan forseta Cody Alexander Skahan skrifar Skoðun Biskup í tengslum Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun Guðrún biskup – til heilla fyrir okkur öll! Arndís Steinþórsdóttir,Glóey Helgudótir Finnsdóttir skrifar Skoðun Dýravelferðarmartröð af áður óþekktri stærð Benedikta Guðrún Svavarsdóttir skrifar Skoðun Uppskera að vori Lilja Dögg Alfreðsdóttir skrifar Skoðun Er menning stórmál? Ingibjörg Ösp Stefánsdóttir skrifar Skoðun Það vantar vanan og áreiðanlegan mann í verkið Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Leikskólamál eru forgangsmál Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir,Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Himinhátt innanlandsflug Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Hefur allt sem þarf Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Af hverju að gera rekstraráætlun? Karl Sólnes Jónsson skrifar Skoðun Norskur skammtímagróði Gunnlaugur Stefánsson skrifar Skoðun Æpandi vanþekking Hjálmar Jónsson skrifar Skoðun Mannréttindi sama hvað Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Helga Þórisdóttir og fjöregg íslenskrar þjóðar Páll Torfi Önundarson skrifar Skoðun Er þetta í alvöru verðlaunaefni? Snorri Másson skrifar Skoðun Ótímabundin ráðgjöf til ríkisstjórnar Snæbjörn Brynjarsson skrifar Skoðun Lykillinn að orkuskiptunum er úr áli Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Valdarán í Kirkju sjöunda dags aðventista og tengslin við fyrirhugaðar framkvæmdir í Ölfusi Jón Hjörleifur Stefánsson,Ómar Torfason skrifar Skoðun „Vitum ekkert hvað við erum að gera“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Nýtt örorkukerfi – verra þeirra réttlæti Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Dánaraðstoð: Rangfærslur varðandi skrif Læknafélags Íslands Ingrid Kuhlman,Bjarni Jónsson,Sylviane Lecoulte,Steinar Harðarson,Veturliði Þór Stefánsson,Íris Davíðsdóttir skrifar Skoðun Þurfum við að koma Íslandi aftur á rétta braut? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Þurfum við koma Íslandi aftur á rétta braut? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Bergmál frá geymslustað líkamans Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Gummi Kalli Kristinn Sigurðsson skrifar Skoðun Það verður ekki bæði sleppt og haldið Melkorka Mjöll Kristinsdóttir skrifar Skoðun Katrín og Gunnar Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Andleg heilsa unga fólksins og áhrif samfélagsmiðla Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Börnin okkar Sigurbjörg Jónsdóttir skrifar Sjá meira
Síðastliðinn miðvikudag birtist í Fréttablaðinu áhugaverð grein eftir doktor í lögfræði og kennara minn í réttarheimspeki við Háskólann í Reykjavík, Hauk Loga Karlsson. Í greininni ræddi doktorinn mikilvægi þess að viðbrögð við dómi MDE í Landsréttarmálinu miðuðu að því að styrkja traust almennings á dómskerfinu, en það hafi beðið mikinn hnekki vegna aðgerða fyrrverandi dómsmálaráðherra. Hann telur ljóst að rétt viðbrögð við dómi MDE séu hvorki meira né minna en að leggja niður dómstólinn og hefja skipunarferli aftur við nýjan dómstól undir öðru nafni.Hefðbundin íslensk frænd- og vinahygli Haukur Logi telur að þá ákvörðun dómsmálaráðherra að víkja frá mati hæfnisnefndar megi rekja til þess sem hann kallar „hefðbundna íslenska frænd- og vinahygli“. Þessi orð lýsa ekki mikilli virðingu fyrir þeim fjórum dómurum sem höfðu ekki hlotið náð fyrir augum hæfnisnefndarinnar, en ráðherra skipaði. Sá dómari sem hefur mátt þola hvað mest af slíkri ómálefnalegri gagnrýni er Arnfríður Einarsdóttir. Margir hafa fullyrt að hún hafi verið skipuð dómari við Landsrétt vegna þess að hún er gift samstarfsmanni fyrrverandi dómsmálaráðherra, en ekki vegna þess að hún er einn reynslumesti dómari landsins með yfir 30 ára starfsreynslu við dómstólana. Rót vandans „Þar sem rót vandans liggur í upphaflegu skipuninni, sem allir eru fyrir löngu hættir að mæla bót, liggur beint við hvað þarf að gera til að endurheimta það traust sem dómstóllinn þarf að njóta“ segir Haukur Logi. En liggur rót vandans í upphaflegu skipuninni? Svarið við spurningunni er að mínu mati neitandi. Rótin liggur auðvitað í því ótæka fyrirkomulagi sem við búum við varðandi mat á hæfni þeirra sem sækja um embætti dómara, og væginu sem búið er að veita því mati. Í umræðu um skipun dómara á Íslandi er yfirleitt gengið út frá því að með því að skipa annan en þann sem hæfnisnefnd leggur til sé í raun verið að víkja frá hæfari umsækjanda; að matið sé einhvers konar æðri sannleikur. Þeir sem lesa matið og kynna sér þá aðferðafræði sem þar er beitt vita að því fer fjarri. Mat á umsækjendum um dómaraembætti við Landsrétt var reyndar svoleiðis að þegar „matsblað“ hæfnisnefndar birtist opinberlega þurfti maður hreinlega að snúa sér til veggjar. Búin voru til matshólf með hinum ýmsu starfsþáttum og fengu umsækjendur einkunn í hverjum reit. Þetta var svo allt plúsað saman og útkoman átti að segja til um hæfni umsækjandans. Það er engin leið fyrir t.d. Arnfríði Einarsdóttur að skora stig í reit fyrir lögmannsreynslu sem gildir 20 prósent af matinu, eða reit fyrir fræðistörf sem gildir 10 prósent af matinu, því hún hefur starfað sem dómari allan sinn starfsferil! Hennar fræðistörf felast í að skrifa vandaða dóma um flókin álitaefni. Vegna þess hve annasamt slíkt starf er hefur hún engan tíma til að sinna öðru samhliða. Af þeim sökum verður hún strax af 30 prósentum í mati nefndarinnar. Felur svona fyrirkomulag í sér mat á hæfni umsækjenda? Mikilvægt er að ráðherra hafi ekki alræðisvald yfir skipun dómara og geti skipað þá sem henni sýnist, af þeim sökum er óháð stjórnsýslunefnd mikilvægur hluti í ferlinu. En til að gefa mati nefndarinnar eins mikið vægi og raun ber vitni verður hún að lágmarki að gera tilraun til að meta raunverulega hæfni umsækjenda. Það er ekki gert með ofangreindum hætti. Deilt er um hvort ráðherra hafi sinnt rannsóknarskyldu sinni skv. 10. gr. stjórnsýslulaga þegar hún gerði tillögu, sem vék frá nefndarálitinu að því er varðaði fjóra dómara, til Alþingis. Það lá fyrir að óbreyttur listi nefndarinnar hefði aldrei komist gegnum þingið. Það var að meginstefnu til vegna þess að á honum voru tvöfalt fleiri karlar en konur og var það talið ótækt af öllum stjórnmálaflokkum á Alþingi. Með nokkurri einföldun má því segja að verkefni dómsmálaráðherra hafi verið að semja nógu góðan rökstuðning fyrir breytingu á mati nefndarinnar, til að unnt væri að koma Landsrétti af stað á tilsettum tíma. Til þess hafði hún tvær vikur. Henni mistókst þessi rökstuðningur að mati Hæstaréttar, en þó ekki með þeim afleiðingum að dómararnir fjórir væru ólöglega skipaðir. Óréttlát málsmeðferð? Meirihluti dómenda við MDE komst að þeirri niðurstöðu að vegna þessara annmarka á skipuninni njóti þeir sem hljóta dóm fyrir Landsrétti ekki réttlátrar málsmeðferðar fyrir óháðum og óhlutdrægum dómstóli í skilningi 6. gr. Mannréttindasáttmálans. Ég held að flestir séu sammála um að þetta sé hreinasta fásinna. Í stað þess að álykta á þennan hátt hefði dómstóllinn að mínum dómi átt að krefjast þess af okkur Íslendingum að huga að skipunarferlinu. Hann ákveður í staðinn að setja millidómstigið í uppnám. Millidómstigið sem fjöldi stofnana á Íslandi og þ.á.m. Hæstiréttur hafði komist að niðurstöðu um að væri löglega skipað. Frekar en að ráðast í þær ofsafengnu aðgerðir sem Haukur Logi leggur til skulum við halda rónni og einbeita okkur að raunverulegri rót vandans. Fullnusta dóms MDE af okkar hálfu ætti að felast í því að laga þessar gölluðu aðferðir við mat á umsækjendum og skipun dómara á Íslandi. Tillögur þess efnis má lesa í væntanlegri ritgerð minni sem ber heitið „Skipun dómara á Íslandi: Ófremdarástand“.Höfundur er laganemi við Háskólann í Reykjavík.
Guðrún biskup – til heilla fyrir okkur öll! Arndís Steinþórsdóttir,Glóey Helgudótir Finnsdóttir Skoðun
Skoðun Guðrún biskup – til heilla fyrir okkur öll! Arndís Steinþórsdóttir,Glóey Helgudótir Finnsdóttir skrifar
Skoðun Valdarán í Kirkju sjöunda dags aðventista og tengslin við fyrirhugaðar framkvæmdir í Ölfusi Jón Hjörleifur Stefánsson,Ómar Torfason skrifar
Skoðun Dánaraðstoð: Rangfærslur varðandi skrif Læknafélags Íslands Ingrid Kuhlman,Bjarni Jónsson,Sylviane Lecoulte,Steinar Harðarson,Veturliði Þór Stefánsson,Íris Davíðsdóttir skrifar
Guðrún biskup – til heilla fyrir okkur öll! Arndís Steinþórsdóttir,Glóey Helgudótir Finnsdóttir Skoðun