Tanja Leví og Loji Höskuldsson hönnuðu íþróttaföt sem sameina list og íþróttir eftir að hafa upplifað ósamstöðu milli þessara tveggja heima.



Listagyðjan okkar var Ólafur Stefánsson handboltamaður. Hann er í senn afreksmaður í íþróttum og skapandi í hugsun en þetta tvennt er rauði þráðurinn á bak við línuna,“ segir Tanja Leví Guðmundsdóttir fatahönnuður en hún og Loji Höskuldsson myndlistarmaður sýndu íþróttafatalínuna „Upp með sokkana“ á HönnunarMars við góðar undirtektir.

„Óli addaði okkur meira að segja á Facebook. Við vorum alveg í skýjunum með það og gáfum honum jakka. Okkur langar að vinna með íþróttafólki og biðlum til ÍSÍ um að hafa endilega samband. Fram undan er framleiðsla á völdum flíkum úr línunni og frekari þróun á stærri línu af sérhæfðari íþróttafatnaði,“ segir Tanja.

Af hverju íþróttagalli?

„Við Loji eigum sameiginlegan bakgrunn úr íþróttum. Hann var í fótbolta og ég í handbolta og svo fórum við bæði í skapandi nám. Við vildum sameina þessa heima, við höfðum nefnilega bæði upplifað einhvers konar óáþreifanlega ósamstöðu milli þessara greina. Ekki endilega illindi, en okkur fannst vanta meira samtal og samstöðu." 

"Við gerðum rannsókn á landsliðsbúningum þjóða á Ólympíuleikunum og komumst að raun um að það var alltaf landsliðið í hönnun í hverju landi sem hannaði búningana. Þetta fannst okkur fallegt samstarf og spurðum okkur, af hverju er þetta ekki tilfellið á Íslandi? Af hverju er ekki meira samstarf milli þessara greina? Við gerðum því tillögu að nýjum landsliðsbúningum sem eru sameiningartákn lista og íþrótta.“

Innblásturinn sóttu þau ekki í fánalitina eins og venjan er með landsliðsbúninga heldur í hversdaglegan, íslenskan veruleika, veðrið og veislur.

„Við skoðuðum veðurkort og stormviðvaranir sem hægt er að fylgjast með í beinni en með fagurfræðina í huga. Gerðum vindjakka með vindkorti og höfðum vindpílurnar úr endurskinsefni. Þá heillaði okkur fagurfræðin í íþróttavöllum sem búið er að strika á línur fyrir ólíkar íþróttir. Brauðtertan finnast okkur einkennandi fyrir íslenskar veislur og hún varð að munstri á sundbol,“ segir Tanja.

„Það voru allir kátir með þetta á HönnunarMars. Fyrst og fremst var gaman og fallegt að sjá hvað margir tengdu við þetta, líka fólk sem hefur kannski ekki sérstakan áhuga á fötum.“