Gott aðgengi að samfélaginu er allra hagur Sigþór U. Hallfreðsson skrifar 9. mars 2017 13:48 Næstkomandi laugardagur 11. mars er tileinkaður aðgengi fyrir alla en markmið hans er að varpa ljósi á hversu víða er pottur brotin þegar kemur að því að tryggja öllum í þjóðfélaginu jafnan rétt og aðgengi að upplýsingum og þjónustu. Vikan er römmuð inn af tveimur atburðum sem báðum er ætlað að draga athyglina að þessari mismunun og að koma hreyfingu á hlutina í átt til réttlátara samfélags. Mánudaginn 6. mars tók aðgerðarhópur á vegum ENIL (European Network on Independent Living) sér stöðu framan við Evrópuþingið og krafðist skilvirkari Evrópulöggjafar sem tryggir öllum aðgengi. Ástæðan er augljós, milljónir Evrópubúa eru útilokaðir frá því að nýta sér margskonar grundvallar þjónustu og vörur sem flestum öðrum þykir alveg sjálfsögð. Vegna takmarkaðs aðgengis eru allt of mörgum gert ókleyft að gera hversdagslegar aðgerðir eins og að notfæra sér hraðbanka, komast leiðar sinnar inn í banka og opinberar stofnanir, kaupa miða í sjálfsala, nota tölvur og síma, horfa á sjónvarp, gista á hóteli eða nota þvottavélina sína svo eitthvað sé nefnt. Þetta er raunveruleiki margra sem búa við fötlun af ýmsu tagi og einnig á þetta við um marga úr hópi eldri borgara. Fyrir Evrópuþinginu liggur nú lagafrumvarp sem gæti, ef vel tekst til, gert margvíslega óaðgengilega þjónustu og vörur nothæfar fyrir þær 80 milljónir Evrópubúa sem búa við fötlun að viðbættum enn stærra hópi eldir borgara. Með aðgengislöggjöfinni opnast tækifæri til að samræma skyldur og kröfur sem gera á til vöru og þjónustu til að tryggja gott aðgengi fyrir alla og draga úr kostnaði og fyrirhöfn notenda. En jafnvel á bestu bæjum rétt eins og hér eiga góð og þörf mál það til að útvatnast í meðförum þingnefnda. Sú er enda raunin og því var markmiðið með aðgerðunum að hvetja Evrópuþingið til dáða til að taka upp strangari og metnaðarfyllri afstöðu til aðgengislöggjafarinnar. Meðal atriða sem vakin er athygli á er að víkka gildissvið löggjafarinnar til að ná til hins manngerða umhverfis, að undanskilja ekki lítil og meðalstór fyrirtæki frá því að uppfylla sjálfsagðar kröfur um aðgengi fyrir alla og að tryggja skilvirkar valdheimildir til að framfylgja lögunum. Evrópusambandið og öll lönd innan þess, utan Írlands, hafa staðfest sáttmála Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks og þar af leiðandi hafa þau skuldbundið sig til að tryggja öllum aðgengi við hæfi. Ísland hefur einnig staðfest sáttmála Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks og þar með undirgengist að tryggja sömu réttarbætur. Við eigum samt langt í land með að tryggja öllum aðgengi að íslensku samfélagi og gildir þá einu hvort horft er til þess að afla sér upplýsinga í hinum rafræna heimi nútímans eða komast leiðar sinnar í raunheimum. Vegna stóraukins fjölda ferðamanna undanfarin ár hefur aðgengi og átroðningur á helstu ferðamannastöðum verið mikið í sviðsljósinu, enda ekki vanþörf á. Úttekt sem Átak, félag fólks með þroskahömlun, gerði sumarið 2016 leiðir í ljós að aðgengi fyrir fatlaða að nokkrum af helstu ferðamannastöðum landsins er allstaðar ábótavant og hvergi til fyrirmyndar. Hafa skal í huga að fatlað fólk eru líka ferðamenn og þar sem aðgengi fyrir fatlaða er gott, þar er líka gott aðgengi fyrir alla hina. Annar ávinningur er að umferð fólks er betur stýrt og það dregur úr ágangi á náttúruperlurnar. Innan þéttbýlismarkanna er staðan víða síst skárri og ljóst að þar má gera miklu betur til að tryggja gott aðgengi fyrir alla. Það er margsannað mál að það er ódýrara og skilvirkara að gera hlutina rétt í byrjun en að þurfa að tjasla einhverju upp eftir á. Vöntun á hönnunarreglum og stöðlum gerir það að verkum að fyrirmyndir og viðmið fyrir góðum útfærslum á aðgengislausnum skortir. Það gerir bæði þeim sem fara með skipulagsvald sem og metnaðarfullum hönnuðum erfitt fyrir með að koma fram með góðar og faglegar lausnir. Því má spyrja sig, er leiðin greið?. Til að leita svara við því býður aðgengishópur Öryrkjabandalags Íslands, Blindrafélagið, Verkís hf. Átak - félag fólks með þroskahömlun og Reykjavíkurborg til málþings um algilda hönnun og aðgengi innan borgarmarka og á ferðamannastöðum. Málþingið er haldið í samvinnu við Umhverfisráðuneytið, Ferðamálastofu, Mannvirkjastofnun og Vegagerðina. Á málþinginu verða kynntar niðurstöður úttektar sem unnin var af verkfræðistofunni Verkíss, en tilgangur hennar var að gera ítarlega úttekt á hönnunarreglum og stöðlum sem lúta að algildri hönnun í útiumhverfi í Svíþjóð, Danmörku og Noregi og bera saman við íslenskar reglur og staðla. Kynntur verður nýr leiðbeiningarbæklingur sem aðgengishópur ÖBÍ gefur út þar sem brugðið er ljósi á aðgengisþarfir fatlaðs fólks í almenningsrými innan byggðar og af hverju algild hönnun er mikilvæg við skipulagningu gatna og torga. Staða aðgengismála á ferðamannastöðum verður einnig í brennidepli og sagt frá niðurstöðum aðgengisúttektar Átaks – félags fólks með þroskahömlun, á nokkrum af helstu og fjölsóttustu ferðamannastöðum landsins. Það eru margir kallaðir til þátttöku enda þarf sameiginlegt átak og vilja löggjafarvalds og framkvæmdaaðila til til að þoka málum til betri vegar. Nánari upplýsingar um málþingið má finna á heimasíðu Öryrkjabandalags Íslands www.obi.is. Málþingið á erindi við alla sem koma með einum eða öðrum hætti að skipulagsvinnu, hönnun og framkvæmdum, svo sem sveitastjórnarfólks, arkitekta, skipulags- og verkfræðinga og verktaka en ekki síður til ferðaþjónustuaðila og almennings sem lætur sig varða þau sjálfsögðu mannréttindi að allir hafi gott aðgengi að sínu samfélagi. Þetta verður því annasöm aðgengisvika hér heima og í Evrópu og verður vonandi til þess að gott aðgengi verði sjálfsagður hlutur en ekki afgangsstærð á Íslandi í dag. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson Skoðun Kirkjuklukkur hringja Bjarni Karlsson Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason Skoðun Göngum í Haag hópinn Þórhildur Sunna Ævarsdóttir Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir Skoðun Stríð skapar ekki frið Sanna Magdalena Mörtudóttir Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon Skoðun Skoðun Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Fjölbreytni í endurhæfingu skiptir máli Hólmfríður Einarsdóttir skrifar Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason skrifar Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon skrifar Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon skrifar Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Göngum í Haag hópinn Þórhildur Sunna Ævarsdóttir skrifar Skoðun Kirkjuklukkur hringja Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Stríð skapar ekki frið Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Íslenska stóðhryssan og Evrópa Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvammsvirkjun – Skyldur ráðherra og réttur samfélagsins Eggert Valur Guðmundsson skrifar Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Um mýkt, menntun og von Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Höfum alla burði til þess Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Umsókn krefst ákvörðunar – ekki ákalls Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hjálp, barnið mitt spilar Roblox! Kristín Magnúsdóttir skrifar Skoðun Líkindi með guðstrú og djöflatrú Gunnar Björgvinsson skrifar Skoðun Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar skrifar Skoðun Vér vesalingar Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Leikrit Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson skrifar Skoðun Reynisfjara og mannréttindasáttmáli Evrópu Róbert R. Spanó skrifar Skoðun Að hlúa að foreldrum: Forvörn sem skiptir máli Áróra Huld Bjarnadóttir skrifar Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Byrjað á öfugum enda! Hjálmtýr Heiðdal skrifar Sjá meira
Næstkomandi laugardagur 11. mars er tileinkaður aðgengi fyrir alla en markmið hans er að varpa ljósi á hversu víða er pottur brotin þegar kemur að því að tryggja öllum í þjóðfélaginu jafnan rétt og aðgengi að upplýsingum og þjónustu. Vikan er römmuð inn af tveimur atburðum sem báðum er ætlað að draga athyglina að þessari mismunun og að koma hreyfingu á hlutina í átt til réttlátara samfélags. Mánudaginn 6. mars tók aðgerðarhópur á vegum ENIL (European Network on Independent Living) sér stöðu framan við Evrópuþingið og krafðist skilvirkari Evrópulöggjafar sem tryggir öllum aðgengi. Ástæðan er augljós, milljónir Evrópubúa eru útilokaðir frá því að nýta sér margskonar grundvallar þjónustu og vörur sem flestum öðrum þykir alveg sjálfsögð. Vegna takmarkaðs aðgengis eru allt of mörgum gert ókleyft að gera hversdagslegar aðgerðir eins og að notfæra sér hraðbanka, komast leiðar sinnar inn í banka og opinberar stofnanir, kaupa miða í sjálfsala, nota tölvur og síma, horfa á sjónvarp, gista á hóteli eða nota þvottavélina sína svo eitthvað sé nefnt. Þetta er raunveruleiki margra sem búa við fötlun af ýmsu tagi og einnig á þetta við um marga úr hópi eldri borgara. Fyrir Evrópuþinginu liggur nú lagafrumvarp sem gæti, ef vel tekst til, gert margvíslega óaðgengilega þjónustu og vörur nothæfar fyrir þær 80 milljónir Evrópubúa sem búa við fötlun að viðbættum enn stærra hópi eldir borgara. Með aðgengislöggjöfinni opnast tækifæri til að samræma skyldur og kröfur sem gera á til vöru og þjónustu til að tryggja gott aðgengi fyrir alla og draga úr kostnaði og fyrirhöfn notenda. En jafnvel á bestu bæjum rétt eins og hér eiga góð og þörf mál það til að útvatnast í meðförum þingnefnda. Sú er enda raunin og því var markmiðið með aðgerðunum að hvetja Evrópuþingið til dáða til að taka upp strangari og metnaðarfyllri afstöðu til aðgengislöggjafarinnar. Meðal atriða sem vakin er athygli á er að víkka gildissvið löggjafarinnar til að ná til hins manngerða umhverfis, að undanskilja ekki lítil og meðalstór fyrirtæki frá því að uppfylla sjálfsagðar kröfur um aðgengi fyrir alla og að tryggja skilvirkar valdheimildir til að framfylgja lögunum. Evrópusambandið og öll lönd innan þess, utan Írlands, hafa staðfest sáttmála Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks og þar af leiðandi hafa þau skuldbundið sig til að tryggja öllum aðgengi við hæfi. Ísland hefur einnig staðfest sáttmála Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks og þar með undirgengist að tryggja sömu réttarbætur. Við eigum samt langt í land með að tryggja öllum aðgengi að íslensku samfélagi og gildir þá einu hvort horft er til þess að afla sér upplýsinga í hinum rafræna heimi nútímans eða komast leiðar sinnar í raunheimum. Vegna stóraukins fjölda ferðamanna undanfarin ár hefur aðgengi og átroðningur á helstu ferðamannastöðum verið mikið í sviðsljósinu, enda ekki vanþörf á. Úttekt sem Átak, félag fólks með þroskahömlun, gerði sumarið 2016 leiðir í ljós að aðgengi fyrir fatlaða að nokkrum af helstu ferðamannastöðum landsins er allstaðar ábótavant og hvergi til fyrirmyndar. Hafa skal í huga að fatlað fólk eru líka ferðamenn og þar sem aðgengi fyrir fatlaða er gott, þar er líka gott aðgengi fyrir alla hina. Annar ávinningur er að umferð fólks er betur stýrt og það dregur úr ágangi á náttúruperlurnar. Innan þéttbýlismarkanna er staðan víða síst skárri og ljóst að þar má gera miklu betur til að tryggja gott aðgengi fyrir alla. Það er margsannað mál að það er ódýrara og skilvirkara að gera hlutina rétt í byrjun en að þurfa að tjasla einhverju upp eftir á. Vöntun á hönnunarreglum og stöðlum gerir það að verkum að fyrirmyndir og viðmið fyrir góðum útfærslum á aðgengislausnum skortir. Það gerir bæði þeim sem fara með skipulagsvald sem og metnaðarfullum hönnuðum erfitt fyrir með að koma fram með góðar og faglegar lausnir. Því má spyrja sig, er leiðin greið?. Til að leita svara við því býður aðgengishópur Öryrkjabandalags Íslands, Blindrafélagið, Verkís hf. Átak - félag fólks með þroskahömlun og Reykjavíkurborg til málþings um algilda hönnun og aðgengi innan borgarmarka og á ferðamannastöðum. Málþingið er haldið í samvinnu við Umhverfisráðuneytið, Ferðamálastofu, Mannvirkjastofnun og Vegagerðina. Á málþinginu verða kynntar niðurstöður úttektar sem unnin var af verkfræðistofunni Verkíss, en tilgangur hennar var að gera ítarlega úttekt á hönnunarreglum og stöðlum sem lúta að algildri hönnun í útiumhverfi í Svíþjóð, Danmörku og Noregi og bera saman við íslenskar reglur og staðla. Kynntur verður nýr leiðbeiningarbæklingur sem aðgengishópur ÖBÍ gefur út þar sem brugðið er ljósi á aðgengisþarfir fatlaðs fólks í almenningsrými innan byggðar og af hverju algild hönnun er mikilvæg við skipulagningu gatna og torga. Staða aðgengismála á ferðamannastöðum verður einnig í brennidepli og sagt frá niðurstöðum aðgengisúttektar Átaks – félags fólks með þroskahömlun, á nokkrum af helstu og fjölsóttustu ferðamannastöðum landsins. Það eru margir kallaðir til þátttöku enda þarf sameiginlegt átak og vilja löggjafarvalds og framkvæmdaaðila til til að þoka málum til betri vegar. Nánari upplýsingar um málþingið má finna á heimasíðu Öryrkjabandalags Íslands www.obi.is. Málþingið á erindi við alla sem koma með einum eða öðrum hætti að skipulagsvinnu, hönnun og framkvæmdum, svo sem sveitastjórnarfólks, arkitekta, skipulags- og verkfræðinga og verktaka en ekki síður til ferðaþjónustuaðila og almennings sem lætur sig varða þau sjálfsögðu mannréttindi að allir hafi gott aðgengi að sínu samfélagi. Þetta verður því annasöm aðgengisvika hér heima og í Evrópu og verður vonandi til þess að gott aðgengi verði sjálfsagður hlutur en ekki afgangsstærð á Íslandi í dag.
Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar