Stöðvum svikamylluna Sigurður Eiríksson skrifar 26. apríl 2017 11:06 Viðmið réttindaávinnslu í lífeyrissjóðakerfinu, sem er að 3,5% raunávöxtun náist að jafnaði, er ekkert nema svikamylla en jafnframt bráðsnjöll svikamylla. Það tryggir að vaxtagólf í landinu er margfalt hærra en í öllum viðmiðunarlöndunum og það þótt hér tíðkist að verðtryggja skuldir almennings en slíkt þekkist ekki í öðrum löndum. Þessir háu vextir gera t.d. bankarekstur að barnaleik einum þar sem prentun peninga og aðgangur að erlendu lánsfé sem endurlánað er við ofurháu vaxtastigi er nánast án áhættu og skilar heilmiklum arði. Nú eru birtar fréttir af því að raunávöxtun 3ja stórra lífeyrissjóða hafi verið neikvæð árið 2016. Um er að kenna slæmu ári á hlutafjármarkaði og styrkingu krónunnar. Þetta þýðir það að þrátt fyrir að eigendur lífeyrissjóðanna greiði okurvexti þá myndast ekki réttindi eins og ávöxtunarkrafan gerir ráð fyrir. Það er nefnilega allt slæmt við þessa háu ávöxtunarkröfu. • Hún hækkar vaxtastig í landinu sem gerir það að verkum að ríkissjóður, einstaklingar og fyrirtæki greiða margfalt hærri vexti en þeir þyrftu annars að gera. • Hún hvetur lífeyrissjóðina í áhættusamar fjárfestingar en þeir hafa tapað gríðarlegum fjárhæðum á slíku undanfarin ár. • Hún eykur óstöðugleika þar sem erlent fjármagn sækir í fjárfestingar hér innanlands en ekki í rekstri heldur í krónunni sjálfri, það er að segja verðtryggðum skuldabréfum sem þjóðin greiðir af. Þetta innstreymi styrkir síðan gengi krónunnar en það er dýru verði keypt og tengist ekki verðmætasköpun á nokkurn hátt eins og það ætti að gera. Ef einhver er búinn að sjá eitthvað skynsamlegt í þessu kerfi þá má viðkomandi rétta upp hönd. Við hin erum að því komin að rétta upp báðar hendur og gefast upp. Þessi svikamylla er nefnilega að virka sérstaklega vel og færir þeim sem eiga (eða mega því þeir höndla með sameiginlega sjóði) arðinn af þjóðfélaginu jafnharðan og hann verður til. Og svo komum við að snilldinni í svikamyllunni. Vinstri flokkar og verkalýðsfélög segjast vilja meiri jöfnuð lífskjara en vilja samt alls ekki hrófla við þessu kerfi. Þeir éta það upp gagnrýnislaust að það sé jákvætt fyrir „þeirra fólk“ að viðhalda okurvöxtum í boði lífeyrissjóðanna. Til þess að rýra ekki lífeyri fólks. Ávöxtun lífeyrissjóða erlendis er reyndar víða sambærileg eða hærri en hér þrátt fyrir að réttindi séu jafnvel reiknuð út frá 0% - 0,5% og sjóðirnir því ekki virkir í að halda uppi vaxtastigi. En hlutdeild lífeyriskerfis af fjármagnsmarkaði er einstaklega hátt hér á landi og myndar kerfið því virkt vaxtagólf innan hagkerfisins. Jafnvel rétt nýóstofnaður Sósíalistaflokkur Íslands hefur skautað fram hjá vaxtalækkunum sem aðalatriði. Þar gæti verið á ferðinni enn ein vel skipulögð atlagan að ekki neinu þótt auðvitað vonum við að svo sé ekki. En allar aðgerðir til jöfnunar, stöðugleika og almenns uppgangs í atvinnulífi þjóðarinnar eru vonlausar verði vaxtastigið ekki lækkað. Og það verður ekki lækkað nema með því að lækka ávöxtunarkröfu lífeyrissjóðanna. Vonandi sjá sósíalistar ljósið sem aðrir því ekki veitir af lóðum á vogarskálarnar. Setjum sem svo að ávöxtunarkrafa þeirra væri 0,5% en ekki 3,5% eins og nú er. Það er ekki ólíklegt að lífeyrissjóðirnir sæu sér hag í að lána sjóðfélögum til húsnæðiskaupa, gegn besta veðréttinum, á svipuðum vöxtum. Allavega innan við 1% verðtryggt. Það myndi nú aldeilis gjörbreyta þjóðfélaginu. Minnka pressu á launahækkanir og jafnvel gera samkomulag um kjarabætur svo sem SALEK að raunhæfum kosti. Einnig myndu vextir á lánum ríkisins innanlands lækka verulega samhliða. Sem aftur myndi þýða aukna framkvæmdagetu og aukna getu til að greiða upp erlend og óhagstæðari lán. Og fyrir þá sem ætluðu að segja: „En lífeyririnn okkar...“ þá minni ég á gríðarleg töp lífeyrissjóðakerfisins undanfarin ár og afkomu samsvarandi kerfa erlendis þar sem réttindin eru reiknuð út á annan hátt. Það væri öllum hollt að hafa afkomu lífeyirssjóðanna jafnari og áhættuminni. Hávaxtakerfi viðheldur gríðarlegu misrétti milli þeirra sem eiga og þeirra sem eiga ekki, misrétti til náms, misrétti til húsnæðis og misréttis til allra annarra almennra lífsgæða. Stjórnmálaafl sem hefði ekkert annað á stefnuskránni en lækkun ávöxtunarkröfu lífeyrissjóða í 0,5%, og tækist að standa við það, myndi líklega vinna stórvirki í heilbrigðismálum, atvinnumálum, samgöngumálum og félagsmálum á afar skömmum tíma. En í stað þess að menn velti þessu fyrir sér í alvöru þá er þetta sett til hliðar sí og æ. Hvers vegna skyldi það nú vera? Það skyldi þó ekki vera fyrir það að „fjármagnið“ styður ekki svoleiðis baráttu á nokkurn hátt heldur rær lífróður fyrir óbreyttu kerfi. Eigendur þess hafa það svo dæmalaust gott og áhyggjulaust á meðan ástandið er svona í boði lífeyrisréttinda alþýðunnar og við horfum á eignarhald fyrirtækja og húsnæðis í landinu færast á fáar hendur með ógnarhraða. Hér á landi er fjölflokkakerfi við lýði. Núverandi afætukerfi verður ekki brotið upp nema með baráttu fólks í gegn um fleiri en einn stjórnmálaflokk og fleiri en eitt verkalýðsfélag. En það er löngu kominn tími til að brjóta upp svikamylluna og bjóða okkur öllum upp á betra líf. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun Þjóð sem lætur kyrrt liggja? Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun Umbætur í innkaupum hins opinbera á upplýsingatækni Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun Losar Alþingi um leyfisveitinga-flækjuna? Katrín Helga Hallgrímsdóttir Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson Skoðun Örvæntingafullir endó-sjúklingar Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Björgunarleiðangur fyrir Heimsmarkmiðin Antonio Guterres skrifar Skoðun Átti ekki að klára dæmið í geðheilbrigðismálum? Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson skrifar Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Örvæntingafullir endó-sjúklingar Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Þjóð sem lætur kyrrt liggja? Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Umbætur í innkaupum hins opinbera á upplýsingatækni Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Losar Alþingi um leyfisveitinga-flækjuna? Katrín Helga Hallgrímsdóttir skrifar Skoðun Dómsdagur nálgast! Hólmgeir Baldursson skrifar Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir skrifar Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar Skoðun Aðgengi er lykill að sjálfstæði, þátttöku og virkni Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hefur ekki náð sér á strik síðan Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Við erum 40 árum á eftir Einar Sverrisson skrifar Skoðun Þétting á 27. brautinni Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? III: Tækifæri fyrir löggjafann Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir skrifar Sjá meira
Viðmið réttindaávinnslu í lífeyrissjóðakerfinu, sem er að 3,5% raunávöxtun náist að jafnaði, er ekkert nema svikamylla en jafnframt bráðsnjöll svikamylla. Það tryggir að vaxtagólf í landinu er margfalt hærra en í öllum viðmiðunarlöndunum og það þótt hér tíðkist að verðtryggja skuldir almennings en slíkt þekkist ekki í öðrum löndum. Þessir háu vextir gera t.d. bankarekstur að barnaleik einum þar sem prentun peninga og aðgangur að erlendu lánsfé sem endurlánað er við ofurháu vaxtastigi er nánast án áhættu og skilar heilmiklum arði. Nú eru birtar fréttir af því að raunávöxtun 3ja stórra lífeyrissjóða hafi verið neikvæð árið 2016. Um er að kenna slæmu ári á hlutafjármarkaði og styrkingu krónunnar. Þetta þýðir það að þrátt fyrir að eigendur lífeyrissjóðanna greiði okurvexti þá myndast ekki réttindi eins og ávöxtunarkrafan gerir ráð fyrir. Það er nefnilega allt slæmt við þessa háu ávöxtunarkröfu. • Hún hækkar vaxtastig í landinu sem gerir það að verkum að ríkissjóður, einstaklingar og fyrirtæki greiða margfalt hærri vexti en þeir þyrftu annars að gera. • Hún hvetur lífeyrissjóðina í áhættusamar fjárfestingar en þeir hafa tapað gríðarlegum fjárhæðum á slíku undanfarin ár. • Hún eykur óstöðugleika þar sem erlent fjármagn sækir í fjárfestingar hér innanlands en ekki í rekstri heldur í krónunni sjálfri, það er að segja verðtryggðum skuldabréfum sem þjóðin greiðir af. Þetta innstreymi styrkir síðan gengi krónunnar en það er dýru verði keypt og tengist ekki verðmætasköpun á nokkurn hátt eins og það ætti að gera. Ef einhver er búinn að sjá eitthvað skynsamlegt í þessu kerfi þá má viðkomandi rétta upp hönd. Við hin erum að því komin að rétta upp báðar hendur og gefast upp. Þessi svikamylla er nefnilega að virka sérstaklega vel og færir þeim sem eiga (eða mega því þeir höndla með sameiginlega sjóði) arðinn af þjóðfélaginu jafnharðan og hann verður til. Og svo komum við að snilldinni í svikamyllunni. Vinstri flokkar og verkalýðsfélög segjast vilja meiri jöfnuð lífskjara en vilja samt alls ekki hrófla við þessu kerfi. Þeir éta það upp gagnrýnislaust að það sé jákvætt fyrir „þeirra fólk“ að viðhalda okurvöxtum í boði lífeyrissjóðanna. Til þess að rýra ekki lífeyri fólks. Ávöxtun lífeyrissjóða erlendis er reyndar víða sambærileg eða hærri en hér þrátt fyrir að réttindi séu jafnvel reiknuð út frá 0% - 0,5% og sjóðirnir því ekki virkir í að halda uppi vaxtastigi. En hlutdeild lífeyriskerfis af fjármagnsmarkaði er einstaklega hátt hér á landi og myndar kerfið því virkt vaxtagólf innan hagkerfisins. Jafnvel rétt nýóstofnaður Sósíalistaflokkur Íslands hefur skautað fram hjá vaxtalækkunum sem aðalatriði. Þar gæti verið á ferðinni enn ein vel skipulögð atlagan að ekki neinu þótt auðvitað vonum við að svo sé ekki. En allar aðgerðir til jöfnunar, stöðugleika og almenns uppgangs í atvinnulífi þjóðarinnar eru vonlausar verði vaxtastigið ekki lækkað. Og það verður ekki lækkað nema með því að lækka ávöxtunarkröfu lífeyrissjóðanna. Vonandi sjá sósíalistar ljósið sem aðrir því ekki veitir af lóðum á vogarskálarnar. Setjum sem svo að ávöxtunarkrafa þeirra væri 0,5% en ekki 3,5% eins og nú er. Það er ekki ólíklegt að lífeyrissjóðirnir sæu sér hag í að lána sjóðfélögum til húsnæðiskaupa, gegn besta veðréttinum, á svipuðum vöxtum. Allavega innan við 1% verðtryggt. Það myndi nú aldeilis gjörbreyta þjóðfélaginu. Minnka pressu á launahækkanir og jafnvel gera samkomulag um kjarabætur svo sem SALEK að raunhæfum kosti. Einnig myndu vextir á lánum ríkisins innanlands lækka verulega samhliða. Sem aftur myndi þýða aukna framkvæmdagetu og aukna getu til að greiða upp erlend og óhagstæðari lán. Og fyrir þá sem ætluðu að segja: „En lífeyririnn okkar...“ þá minni ég á gríðarleg töp lífeyrissjóðakerfisins undanfarin ár og afkomu samsvarandi kerfa erlendis þar sem réttindin eru reiknuð út á annan hátt. Það væri öllum hollt að hafa afkomu lífeyirssjóðanna jafnari og áhættuminni. Hávaxtakerfi viðheldur gríðarlegu misrétti milli þeirra sem eiga og þeirra sem eiga ekki, misrétti til náms, misrétti til húsnæðis og misréttis til allra annarra almennra lífsgæða. Stjórnmálaafl sem hefði ekkert annað á stefnuskránni en lækkun ávöxtunarkröfu lífeyrissjóða í 0,5%, og tækist að standa við það, myndi líklega vinna stórvirki í heilbrigðismálum, atvinnumálum, samgöngumálum og félagsmálum á afar skömmum tíma. En í stað þess að menn velti þessu fyrir sér í alvöru þá er þetta sett til hliðar sí og æ. Hvers vegna skyldi það nú vera? Það skyldi þó ekki vera fyrir það að „fjármagnið“ styður ekki svoleiðis baráttu á nokkurn hátt heldur rær lífróður fyrir óbreyttu kerfi. Eigendur þess hafa það svo dæmalaust gott og áhyggjulaust á meðan ástandið er svona í boði lífeyrisréttinda alþýðunnar og við horfum á eignarhald fyrirtækja og húsnæðis í landinu færast á fáar hendur með ógnarhraða. Hér á landi er fjölflokkakerfi við lýði. Núverandi afætukerfi verður ekki brotið upp nema með baráttu fólks í gegn um fleiri en einn stjórnmálaflokk og fleiri en eitt verkalýðsfélag. En það er löngu kominn tími til að brjóta upp svikamylluna og bjóða okkur öllum upp á betra líf.
Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun
Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun
Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun
Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar
Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar
Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar
Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson skrifar
Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar
Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar
Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar
Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun
Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun
Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun