Hvað varð um turnana? Ari Tryggvason skrifar 9. desember 2016 07:00 Á fullveldisdaginn, 1. desember síðastliðinn, birtist grein hér í blaðinu eftir Sölva Jónsson; Dagurinn þegar Bandaríkin réðust á sjálf sig. Mig langar til að impra á nokkrum atriðum af því tilefni. Viss tvíhyggja hefur ríkt í viðbrögðum við þennan atburð, 11. september 2001. Annars vegar eru þeir sem taka hina opinberu skýringu góða og gilda, skýringu stjórnvalda, hins vegar þeir sem gera það ekki og telja útilokað að tvíburaturnarnir hafi hrunið vegna brennandi flugvélaeldsneytis. Sá síðari er eins konar regnhlífarsamtök ýmissa hópa sem kalla sig „911-truthmovements“. Málflutningurinn þar hefur einkennst af því að árásirnar hafi verið innanbúðarverk, eins og titill greinar Sölva vísar til. Og í framhaldi af því, að byggingarnar, tvíburaturnarnir ásamt byggingu 7 (47 hæða), hafi verið eyðilagðar með skipulegum hætti, sprengiaðgerðum. Nú nefni ég til sögunnar, þriðja kostinn, sem reyndar hefur orðið fyrir miklu aðkasti frá báðum hinum fylkingunum. Þetta er kona að nafni Judy Wood. Menntun hennar gerir hana einstaklega hæfa til að rannsaka þennan atburð. Hún er byggingarverkfræðingur, véltæknifræðingur ásamt því að vera doktor í efnaverkfræði með sérhæfingu á samruna ólíkra efna. Judy Wood hóf að rannsaka þennan atburð frá fyrsta degi, afraksturinn birtist 2008 með bók hennar Where did the Towers go? Evidence of direct free-ener technology on 9/11. Þar sýnir hún fram á, að hvorki brennandi flugvélaeldsneyti, né sprengiefni af nokkru tagi, geti útskýrt hvað gerðist. Þó engar sannanir hafi fundist, hvorki um aðkomu flugvéla né sprengiefna, í „hruni“ bygginganna, er ekki þar með sagt að slík fyrirbæri hafi ekki komið við sögu. Að eyðileggja byggingu með sprengiaðgerðum er flókið verk og getur auðveldlega farið úrskeiðis. Að koma 110 hæða tvíburaturnum fullkomlega lóðrétt niður í grunnflöt sinn með sprengjum, er útilokað. Í öðru lagi væri mjög erfitt ef ekki ómögulegt, að samhæfa slíkar aðgerðir með fjarstýringu. Að auki væri undirbúningurinn svo viðamikill og tímafrekur, að slíkt færi varla framhjá nokkrum manni. Ekkert af þessu stemmir við það sem gerðist. Byggingarnar hrundu ekki, þær urðu að dufti. Hvor tvíburaturn vó u.þ.b. 500 þúsund tonn. Báðir turnarnir, ásamt WTC-7 vógu vel yfir milljón tonn. Ef allt þetta hlass hefði fallið óhindrað til jarðar, hefði það valdið því að undirlagið, sem líkja má við baðkar, hefði brostið og Hudsonáin flætt inn á Manhattan. Ekkert slíkt gerðist, meira að segja varð neðanjarðarkerfið undir byggingunum nánast óskemmt. „Hrunið“ mældist mjög lítið á jarðskjálftamælum. Fleiri byggingar eyðilögðust eða skemmdust verulega í WTC-samstæðunni, WTC-3 (22 hæða) og WTC-4 (9 hæða), eyðilögðust að mestu. WTC-5 (9 hæða) og WTC-6 (8 hæða) skemmdust verulega. Að lokum vitna ég í bók Judy Wood á bls. 171, þar sem Jay Jonas brunaliði, lýsir upplifun sinni. Hann komst af ásamt þrettán öðrum félögum sínum: „Ég skimaði um allt í kringum mig og sagði, strákar! Það voru víst 106 hæðir fyrir ofan okkur og nú sé ég sólarljósið .... Ekkert er fyrir ofan okkur. Þetta háhýsi er ekki lengur til. Þetta voru stærstu skrifstofubyggingar veraldar og ég sé ekki eitt einasta skrifborð eða skrifstofustól eða þá síma, ekki neitt.“ Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Má spyrja homma að öllu? Sólborg Guðbrandsdóttir Skoðun Enga saltdreifara á Bessastaði takk Skírnir Garðarsson Skoðun Spurðu fólkið Halla Tómasdóttir Skoðun Góð manneskja í djobbið Halldór Guðmundsson Skoðun Þessu skal troðið ofan í kokið á okkur sama hvað Guðrún Sigurjónsdóttir Skoðun Aumingja Evrópa: Líkleg átakasvæði að Úkraínustríðinu loknu? Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Hvað er ofurhagnaður? Gústaf Steingrímsson Skoðun Afmennska að bjarga ekki dýrum í neyð! Anna Berg Samúelsdóttir Skoðun Óbærileg léttúð VG Jakob Frímann Magnússon Skoðun Bakslag í streymi Silja Snædal Drífudóttir Skoðun Skoðun Skoðun Bóndi hvað! Sigríður Ævarsdóttir skrifar Skoðun Guðrún - Réttlátur og víðsýnn biskup sem fylgir samtímanum Rannveig Iðunn Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Má spyrja homma að öllu? Sólborg Guðbrandsdóttir skrifar Skoðun Enn og aftur sumarlokun hjá SÁÁ Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Fjárveitingar til vegamála standast engan samanburð Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Aumingja Evrópa: Líkleg átakasvæði að Úkraínustríðinu loknu? Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Biskupsval Sigfinnur Þorleifsson,Vigfús Bjarni Albertsson skrifar Skoðun Afmennska að bjarga ekki dýrum í neyð! Anna Berg Samúelsdóttir skrifar Skoðun Þessu skal troðið ofan í kokið á okkur sama hvað Guðrún Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Hvað er ofurhagnaður? Gústaf Steingrímsson skrifar Skoðun Góð manneskja í djobbið Halldór Guðmundsson skrifar Skoðun Afkomuviðvörun Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Hver er þinn innri áttaviti? Signý Gyða Pétursdóttir skrifar Skoðun Eins og sandur úr greip Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Enga saltdreifara á Bessastaði takk Skírnir Garðarsson skrifar Skoðun Hvernig forseta vilt þú? Valdís Arnarsdóttir skrifar Skoðun Spurðu fólkið Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Vopn, sprengjur og annað eins Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Hvar er eldhúsglugginn? Elsa Ævarsdóttir skrifar Skoðun Bakslag í streymi Silja Snædal Drífudóttir skrifar Skoðun Tímaskekkja á 21. öldinni Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Hver er pælingin? Ásgeir Brynjar Torfason skrifar Skoðun Í átt að velsæld á nokkrum mínútum Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Er fyrirmyndarríkið Ísland í ruslflokki í sorpmálum? Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Takk fyrir vettlingana! Hópur foreldra leikskólabarna í Reykjavík skrifar Skoðun Hvað varð um samveruna? Hildur Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Listir og velferð Kristín Valsdóttir skrifar Skoðun Er forsetaframbjóðendum umhugað um dýravernd? Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Þegar þú vilt miklu meira bákn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Óbærileg léttúð VG Jakob Frímann Magnússon skrifar Sjá meira
Á fullveldisdaginn, 1. desember síðastliðinn, birtist grein hér í blaðinu eftir Sölva Jónsson; Dagurinn þegar Bandaríkin réðust á sjálf sig. Mig langar til að impra á nokkrum atriðum af því tilefni. Viss tvíhyggja hefur ríkt í viðbrögðum við þennan atburð, 11. september 2001. Annars vegar eru þeir sem taka hina opinberu skýringu góða og gilda, skýringu stjórnvalda, hins vegar þeir sem gera það ekki og telja útilokað að tvíburaturnarnir hafi hrunið vegna brennandi flugvélaeldsneytis. Sá síðari er eins konar regnhlífarsamtök ýmissa hópa sem kalla sig „911-truthmovements“. Málflutningurinn þar hefur einkennst af því að árásirnar hafi verið innanbúðarverk, eins og titill greinar Sölva vísar til. Og í framhaldi af því, að byggingarnar, tvíburaturnarnir ásamt byggingu 7 (47 hæða), hafi verið eyðilagðar með skipulegum hætti, sprengiaðgerðum. Nú nefni ég til sögunnar, þriðja kostinn, sem reyndar hefur orðið fyrir miklu aðkasti frá báðum hinum fylkingunum. Þetta er kona að nafni Judy Wood. Menntun hennar gerir hana einstaklega hæfa til að rannsaka þennan atburð. Hún er byggingarverkfræðingur, véltæknifræðingur ásamt því að vera doktor í efnaverkfræði með sérhæfingu á samruna ólíkra efna. Judy Wood hóf að rannsaka þennan atburð frá fyrsta degi, afraksturinn birtist 2008 með bók hennar Where did the Towers go? Evidence of direct free-ener technology on 9/11. Þar sýnir hún fram á, að hvorki brennandi flugvélaeldsneyti, né sprengiefni af nokkru tagi, geti útskýrt hvað gerðist. Þó engar sannanir hafi fundist, hvorki um aðkomu flugvéla né sprengiefna, í „hruni“ bygginganna, er ekki þar með sagt að slík fyrirbæri hafi ekki komið við sögu. Að eyðileggja byggingu með sprengiaðgerðum er flókið verk og getur auðveldlega farið úrskeiðis. Að koma 110 hæða tvíburaturnum fullkomlega lóðrétt niður í grunnflöt sinn með sprengjum, er útilokað. Í öðru lagi væri mjög erfitt ef ekki ómögulegt, að samhæfa slíkar aðgerðir með fjarstýringu. Að auki væri undirbúningurinn svo viðamikill og tímafrekur, að slíkt færi varla framhjá nokkrum manni. Ekkert af þessu stemmir við það sem gerðist. Byggingarnar hrundu ekki, þær urðu að dufti. Hvor tvíburaturn vó u.þ.b. 500 þúsund tonn. Báðir turnarnir, ásamt WTC-7 vógu vel yfir milljón tonn. Ef allt þetta hlass hefði fallið óhindrað til jarðar, hefði það valdið því að undirlagið, sem líkja má við baðkar, hefði brostið og Hudsonáin flætt inn á Manhattan. Ekkert slíkt gerðist, meira að segja varð neðanjarðarkerfið undir byggingunum nánast óskemmt. „Hrunið“ mældist mjög lítið á jarðskjálftamælum. Fleiri byggingar eyðilögðust eða skemmdust verulega í WTC-samstæðunni, WTC-3 (22 hæða) og WTC-4 (9 hæða), eyðilögðust að mestu. WTC-5 (9 hæða) og WTC-6 (8 hæða) skemmdust verulega. Að lokum vitna ég í bók Judy Wood á bls. 171, þar sem Jay Jonas brunaliði, lýsir upplifun sinni. Hann komst af ásamt þrettán öðrum félögum sínum: „Ég skimaði um allt í kringum mig og sagði, strákar! Það voru víst 106 hæðir fyrir ofan okkur og nú sé ég sólarljósið .... Ekkert er fyrir ofan okkur. Þetta háhýsi er ekki lengur til. Þetta voru stærstu skrifstofubyggingar veraldar og ég sé ekki eitt einasta skrifborð eða skrifstofustól eða þá síma, ekki neitt.“ Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.
Skoðun Guðrún - Réttlátur og víðsýnn biskup sem fylgir samtímanum Rannveig Iðunn Ásgeirsdóttir skrifar