Græðum á gleðinni Margrét G. Thoroddsen skrifar 27. mars 2015 19:46 Fyrir mér er skóli ótal margt. Skóli er staður þar sem nám fer fram. Skóli er staður þar sem fundnar eru lausnir. Skóli er staður þar sem öll börn eru velkomin. Staður þar sem börn fá frið til að vera þau sjálf og er tekið sem þeim sjálfum. Þar sem þau fá tækifæri til að upplifa hvernig er að vera hluti af heild. Skóli er staður sem börn eiga að hlakka til að koma á, staður sem þeim líður vel á og fá að upplifa ró og næði fyrir áreiti samfélagsins. Ég, sem vinn í skóla, á að gera mitt besta til að skólinn minn verði allt þetta og meira til. Til þess að börn öðlist jákvæða mynd af skólanum sínum skiptir jákvæðni og gleði þeirra sem koma að skólanum öllu máli. Eins og vinkona mín sagði eitt sinn: „Ef þú ert ekki tilbúin öllum stundum að taka börnum með hlýju, gleði og jákvæðni þá mátt þú bara gjöra svo vel og vinna annars staðar en í skóla. Það skiptir engu máli hvort sem þú ert kennari, námsráðgjafi, hjúkrunarfræðingur eða matráður.“ Þessu er ég innilega sammála. Þar sem ég starfa eru reglur afskaplega skýrar. Ein af þeim er þessi: „Okkur er ætlað að stuðla að því að jákvæðni, gleði og kærleikur séu ráðandi öfl í samskiptum starfsfólks svo og í öllum samskiptum við börn og foreldra og aðra sem koma að málum skólans.“ Samkvæmt niðurstöðum kannana sem teknar hafa verið í skólanum mínum finna foreldrar fyrir mikilli hlýju og umhyggju og eru þar með áhyggjulausari foreldrar. Auk þess hefur komið fram að ef samskipti á milli starfsfólks eru bæði hreinskiptin og hlýleg er starfsfólkið almennt ánægðara. En er raunhæft að starfsfólk skólans taki börnum, foreldrum og samstarfsfólki með gleðilegu viðmóti og ausu af kærleik í hvert einasta skipti sem þau mæta? Mitt svar er já. Já, það er hægt og já, það er gott. Það er þó ekki þar með sagt að það sé auðvelt. Það getur alveg verið krefjandi að fara fram úr á morgnana og ætla að tækla daginn með jákvæðu hugarfari. En það er líka æfing. Og það besta er að það græða allir. Hversu hollt er að æfa sig í að finna gleðina eftir að maður tapar henni í amstri dagsins? Hversu mikilvægt er að sýna börnum að það er hægt að breyta um hugarfar með einfaldri kærleiksæfingu? Þau eru margvísleg tækin sem hægt er að nota og þegar unnið er í skóla er eins gott að nota þau. Eins og ég sagði áður höfum við nokkrar vinnureglur sem stuðla að jákvæðu viðmóti allra sem starfa með mér. Ég hef aldrei áður unnið í jafn þægilegu andrúmslofti. Þar sem ég gleymi öllum áhyggjum, fæ knús frá samstarfsfélögum og hrós fyrir vel unnin störf. Ég fæ líka ábendingar um hvað megi betur fara í starfinu á jákvæðan hátt og tek þannig ráðum fagnandi. Í kaffitímum fer fram notaleg samvera þar sem enginn þarf að hafa áhyggjur af því að þurfa að réttlæta persónulegar skoðanir eða að þurfa að taka á móti neikvæðum athugasemdum frá samstarfsaðilum. Ég segi ekki að við tökum aldrei þátt í rökræðum, þvert á móti. Okkur finnst ekkert skemmtilegra en að ræða hluti út frá mismunandi sjónarhornum og hlusta á sýn hvors annars. En mesta snilldin er samt þessi. Í samveru er önnur regla, já mjög heilög regla. Við baktölum ekki fólk né aðra skóla og við tölum ekki um stjórnmál. Þetta er það besta sem ég get hugsað mér, að sitja saman og tala um lífið og tilveruna, fá hugmyndir að hinu og þessu varðandi skólann nú eða bara hvað sé sniðugt að gera með okkar eigin börnum utan skólans. Ekkert innantómt slúður og skítkast sem yfirleitt særir einhvern sem á hlut að máli. Engin leiðindarifrildi sem yfirtaka enn eina samveruna fyrir fólki sem vill ekki taka þátt. Ekkert röfl og ekkert bull. Ef eitthvert okkar ruglast er okkur einfaldlega bent á það. Þannig æfum við falleg samskipti, erum kærleiksrík og jákvæð. Að hitta fjölskyldur barnanna er gleðilegt og við byrjum yfirleitt öll fjölskylduviðtöl á faðmlagi. Þegar barn mætir í skólann er alltaf tekið á móti því, alla daga, í anddyrinu og barninu heilsað með nafni. Ég er ekki að ýkja þegar ég segi alltaf. Andrúmsloftið sem þessar reglur mynda, smita einfaldlega kærleik til þeirra sem eyða með okkur deginum og við græðum öll. Ég tel þær vera eitt það besta við skólann minn og þær eiga svo sannarlega hlut í því að veita börnum og starfsfólki góðan stað sem þeim líður vel á. Kærleikskveðja, Margrét G. Thoroddsen, kennari Vífilsskóla Hjallastefnunnar í Garðabæ. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Fleiri ásælast Grænland en Trump Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Verður Hvalfjörður gerður að einni stærstu rotþró landsins? Haraldur Eiríksson Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Þetta varð í alvöru að lögum! Snorri Másson Skoðun Er tímabili friðar að ljúka árið 2026? Jun Þór Morikawa Skoðun Mótmæli frá grasrótinni eru orðin saga í Evrópu Erna Bjarnadóttir Skoðun Alvarlegar rangfærslur í Hitamálum Eyþór Eðvarðsson Skoðun Reykvískir lýðræðisjafnaðarmenn – kjósum oddvita Freyr Snorrason Skoðun VII. Aðförin að Ólafi Jóhannessyni Hafþór S. Ciesielski Skoðun Djöfulsins, helvítis, andskotans pakk Vilhjálmur H. Vilhjálmsson Skoðun Skoðun Skoðun Alvarlegar rangfærslur í Hitamálum Eyþór Eðvarðsson skrifar Skoðun Verður Hvalfjörður gerður að einni stærstu rotþró landsins? Haraldur Eiríksson skrifar Skoðun Fleiri ásælast Grænland en Trump Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Mótmæli frá grasrótinni eru orðin saga í Evrópu Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er tímabili friðar að ljúka árið 2026? Jun Þór Morikawa skrifar Skoðun Reykvískir lýðræðisjafnaðarmenn – kjósum oddvita Freyr Snorrason skrifar Skoðun Ástandið, jólavókaflóðið og druslur nútímans Sæunn I. Marinósdóttir skrifar Skoðun Gerið Ásthildi Lóu aftur að ráðherra – taka tvö Eyjólfur Pétur Hafstein skrifar Skoðun Mikilvægi björgunarsveitanna Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Andi hins ókomna á stjórnarheimilinu? Jean-Rémi Chareyre skrifar Skoðun Var ég ekki nógu mikils virði? Kristján Friðbertsson skrifar Skoðun Jólin eru rökfræðilega yfirnáttúruleg – og sagan sem menn dóu fyrir lifir enn Hilmar Kristinsson skrifar Skoðun Þegar jólasveinninn kemur ekki á hverri nóttu Guðlaugur Kristmundsson skrifar Skoðun 100 lítrar á mínútu Sigurður Friðleifsson skrifar Skoðun Stöðugleiki sem viðmið Arnar Laxdal skrifar Skoðun Taktu af skarið – listin að breyta til áður en þú ert tilbúin Þuríður Santos Stefánsdóttir skrifar Skoðun Loftslagsmál: tölur segja sögur en hvaða sögu viljum við? Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Hvaðan koma jólin okkar – og hvað kenna þau okkur um menningu? Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Náungakærleikur á tímum hátíða Hanna Birna Valdimarsdóttir,Harpa Fönn Sigurjónsdóttir,Helga Edwardsdóttir,Sigríður Elín Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Hver borgar fyrir heimsendinguna? Karen Ósk Nielsen Björnsdóttir skrifar Skoðun Innviðir og öryggi í hættu í höndum ráðherra Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun „Steraleikarnir“ Birgir Sverrisson skrifar Skoðun Fínpússuð mannvonska Armando Garcia skrifar Skoðun Fólkið sem hverfur... Kristján Fr. Friðbertsson skrifar Skoðun Gengið til friðar Ingibjörg Haraldsdóttir,Elín Oddný Sigurðardóttir skrifar Skoðun Gerið Ásthildi Lóu aftur að ráðherra Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Mótmæli bænda í Brussel eru ekki sjónarspil – þau eru viðvörun Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Þegar gigtin stjórnar jólunum Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Fullveldi í framkvæmd Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Verður Flokkur fólksins að Flótta fólksins? Júlíus Valsson skrifar Sjá meira
Fyrir mér er skóli ótal margt. Skóli er staður þar sem nám fer fram. Skóli er staður þar sem fundnar eru lausnir. Skóli er staður þar sem öll börn eru velkomin. Staður þar sem börn fá frið til að vera þau sjálf og er tekið sem þeim sjálfum. Þar sem þau fá tækifæri til að upplifa hvernig er að vera hluti af heild. Skóli er staður sem börn eiga að hlakka til að koma á, staður sem þeim líður vel á og fá að upplifa ró og næði fyrir áreiti samfélagsins. Ég, sem vinn í skóla, á að gera mitt besta til að skólinn minn verði allt þetta og meira til. Til þess að börn öðlist jákvæða mynd af skólanum sínum skiptir jákvæðni og gleði þeirra sem koma að skólanum öllu máli. Eins og vinkona mín sagði eitt sinn: „Ef þú ert ekki tilbúin öllum stundum að taka börnum með hlýju, gleði og jákvæðni þá mátt þú bara gjöra svo vel og vinna annars staðar en í skóla. Það skiptir engu máli hvort sem þú ert kennari, námsráðgjafi, hjúkrunarfræðingur eða matráður.“ Þessu er ég innilega sammála. Þar sem ég starfa eru reglur afskaplega skýrar. Ein af þeim er þessi: „Okkur er ætlað að stuðla að því að jákvæðni, gleði og kærleikur séu ráðandi öfl í samskiptum starfsfólks svo og í öllum samskiptum við börn og foreldra og aðra sem koma að málum skólans.“ Samkvæmt niðurstöðum kannana sem teknar hafa verið í skólanum mínum finna foreldrar fyrir mikilli hlýju og umhyggju og eru þar með áhyggjulausari foreldrar. Auk þess hefur komið fram að ef samskipti á milli starfsfólks eru bæði hreinskiptin og hlýleg er starfsfólkið almennt ánægðara. En er raunhæft að starfsfólk skólans taki börnum, foreldrum og samstarfsfólki með gleðilegu viðmóti og ausu af kærleik í hvert einasta skipti sem þau mæta? Mitt svar er já. Já, það er hægt og já, það er gott. Það er þó ekki þar með sagt að það sé auðvelt. Það getur alveg verið krefjandi að fara fram úr á morgnana og ætla að tækla daginn með jákvæðu hugarfari. En það er líka æfing. Og það besta er að það græða allir. Hversu hollt er að æfa sig í að finna gleðina eftir að maður tapar henni í amstri dagsins? Hversu mikilvægt er að sýna börnum að það er hægt að breyta um hugarfar með einfaldri kærleiksæfingu? Þau eru margvísleg tækin sem hægt er að nota og þegar unnið er í skóla er eins gott að nota þau. Eins og ég sagði áður höfum við nokkrar vinnureglur sem stuðla að jákvæðu viðmóti allra sem starfa með mér. Ég hef aldrei áður unnið í jafn þægilegu andrúmslofti. Þar sem ég gleymi öllum áhyggjum, fæ knús frá samstarfsfélögum og hrós fyrir vel unnin störf. Ég fæ líka ábendingar um hvað megi betur fara í starfinu á jákvæðan hátt og tek þannig ráðum fagnandi. Í kaffitímum fer fram notaleg samvera þar sem enginn þarf að hafa áhyggjur af því að þurfa að réttlæta persónulegar skoðanir eða að þurfa að taka á móti neikvæðum athugasemdum frá samstarfsaðilum. Ég segi ekki að við tökum aldrei þátt í rökræðum, þvert á móti. Okkur finnst ekkert skemmtilegra en að ræða hluti út frá mismunandi sjónarhornum og hlusta á sýn hvors annars. En mesta snilldin er samt þessi. Í samveru er önnur regla, já mjög heilög regla. Við baktölum ekki fólk né aðra skóla og við tölum ekki um stjórnmál. Þetta er það besta sem ég get hugsað mér, að sitja saman og tala um lífið og tilveruna, fá hugmyndir að hinu og þessu varðandi skólann nú eða bara hvað sé sniðugt að gera með okkar eigin börnum utan skólans. Ekkert innantómt slúður og skítkast sem yfirleitt særir einhvern sem á hlut að máli. Engin leiðindarifrildi sem yfirtaka enn eina samveruna fyrir fólki sem vill ekki taka þátt. Ekkert röfl og ekkert bull. Ef eitthvert okkar ruglast er okkur einfaldlega bent á það. Þannig æfum við falleg samskipti, erum kærleiksrík og jákvæð. Að hitta fjölskyldur barnanna er gleðilegt og við byrjum yfirleitt öll fjölskylduviðtöl á faðmlagi. Þegar barn mætir í skólann er alltaf tekið á móti því, alla daga, í anddyrinu og barninu heilsað með nafni. Ég er ekki að ýkja þegar ég segi alltaf. Andrúmsloftið sem þessar reglur mynda, smita einfaldlega kærleik til þeirra sem eyða með okkur deginum og við græðum öll. Ég tel þær vera eitt það besta við skólann minn og þær eiga svo sannarlega hlut í því að veita börnum og starfsfólki góðan stað sem þeim líður vel á. Kærleikskveðja, Margrét G. Thoroddsen, kennari Vífilsskóla Hjallastefnunnar í Garðabæ.
Skoðun Jólin eru rökfræðilega yfirnáttúruleg – og sagan sem menn dóu fyrir lifir enn Hilmar Kristinsson skrifar
Skoðun Taktu af skarið – listin að breyta til áður en þú ert tilbúin Þuríður Santos Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Náungakærleikur á tímum hátíða Hanna Birna Valdimarsdóttir,Harpa Fönn Sigurjónsdóttir,Helga Edwardsdóttir,Sigríður Elín Ásgeirsdóttir skrifar