Ég er sátt við mitt dagsverk 3. mars 2012 10:00 "Hugsanlega munu fornleifafræðingar framtíðarinnar finna þessa kassa og það sem í þeim er verða einu sönnunargögnin um tilvist manna á jörðinni,,” segir Rúrí. Í kössunum eru mannvistarleifar úr nútímanum.réttablaðið/Valli Allt er á yfirsnúningi í Listasafni Íslands þegar blaðamaður stingur inn nefinu daginn fyrir opnun yfirlitssýningar á verkum Rúríar. Allir sýningarsalir eru undir, iðnaðarmenn og starfsfólk safnsins á þönum á milli þeirra. Þau gætu örugglega þegið nokkra sýningarsali í viðbót, ef það væri í boði. Verk Rúríar taka oftar en ekki plássið sitt og aldrei áður hafa svo mörg þeirra verið sýnd saman á einum stað. Það er varla að Rúrí hafi tíma fyrir viðtal, en einhvern tímann verða allir að setjast niður. Þá gefst færi á stuttu spjalli. Spurð um hvaða tilfinningar vakni, þegar hún lítur yfir sinn fjörutíu ára feril, hugsar hún sig stuttlega um. „Ég er sátt við mitt dagsverk," segir hún svo og bætir við. „Mér finnst ég hafa varið tíma mínum ágætlega í listina. Ég gæti ekki hugsað mér betri vinnu. Ég held það skipti máli fyrir hvern og einn að reyna að finna hvaða atvinna hentar honum best. Ég held það hafi heilmikið að gera með hamingju. En listin er líka krefjandi og eins og ég meðtek hana þarf að leggja sig allan fram við hana. Maður vill skila góðu verki frá sér, sem maður getur sjálfur verið sáttur við og vonandi hefur gildi fyrir aðra." Margslungin og flókin verkÞað hefur líka tekið sinn tíma að undirbúa sýninguna, hvorki meira né minna en tvö ár. Þegar sextugsafmæli Rúríar nálgaðist þótti tími til kominn að draga saman listrænan feril hennar, sem spannar nær fjörutíu ár. Í fyrra leit fyrri afrakstur þeirra vinnu dagsins ljós, þegar yfirlitsbók um verk hennar kom út. „Elstu verkin hér á sýningunni eru alveg að verða fertug," segir Rúrí, bendir á mynd af einu elsta verki sýningarinnar og fer með ljóðrænan texta sem fylgir honum eftir minni. Það er greinilegt að henni þykir vænt um verk sín og gætir þeirra vel. Það er gott, því öðruvísi hefði vart verið mögulegt að safna saman verkum hennar á eins skipulegan hátt og nú hefur verið gert. Mörg þeirra þurftu þó lagfæringa við áður en hægt var að setja þau upp, þar sem tíminn og önnur eyðileggjandi öfl hafa sett sitt mark á þau. Sýningarstjórinn og meðhöfundur Rúríar að bókinni hennar, Christian Schoen, kemur nú upp í lyftunni með gínu upp á arminn. Hún klæðist þjóðbúningi Rúríar, frá árinu 1974. Búningnum muna margir eftir, í það minnsta þeir sem komnir eru yfir miðjan aldur. Christian staldrar við og lýsir því hvernig leiðir hans og Rúríar lágu saman. Hann kynntist verkum hennar fyrst þegar hún sýndi á Feneyjatvíæringnum fyrir Íslands hönd árið 2003. Hann segir hana í hópi mikilvægasta listamanna Evrópu. „Eftir því sem ég kynnist verkum Rúríar betur sé ég hversu margslunginn og djúpur listamaður hún er. Það er engin leið að setja hana í einn ákveðinn flokk," segir hann og bætir við að hann vonist til þess að sýningin veki upp margar tilfinningar hjá gestum. Andrúmsloft sýningarrýmanna sé ólíkt, í takti við margbreytileika verka Rúríar. Ofbeldi á aldrei rétt á sérÍ verkum sínum tekst Rúrí jafnan á við samtímann og þau málefni sem brenna á þjóðinni hverju sinni. Hún notar dæmi úr fortíðinni, eða hugsanlegri framtíð, til að skoða samtímann. Samband manns og náttúru er henni hugleikið og þar finnst henni ofbeldi of áberandi kraftur. „Ofbeldi finnst mér ekki eiga nokkurn rétt á sér, í hvaða mynd sem er. Hvorki ofbeldi gagnvart einstaklingum, þjóðfélagshópum né þjóðum, eða gagnvart náttúrunni. Ég legg það að vissu leyti að jöfnu. Vitur bóndi gætir þess að rækta og yrkja jörðina á þann hátt að hún nái að viðhalda sér. Í iðnaðarsamfélögum höfum við sagt skilið við þetta viðhorf og menn hafa tekið að rányrkja jörðina. Það er gríðarlega alvarlegt mál sem snertir ekki bara nútímann heldur alla framtíð mannsins á jörðinni. Við eigum enga framtíð nema á jörðinni, það er eins gott að við förum að átta okkur á því." Menning Mest lesið Nígeríusvindlarinn reyndist vera bróðir hans Lífið Vítalía og Arnar Grant í kossaflensi Lífið „Vildi greinilega ekki að einhver úr fjölskyldunni kæmi að honum“ Lífið Talin ólíklegust til að komast áfram Lífið Arkitekt dýrasta húss Íslandssögunnar selur í Fossvogi Lífið Ási selur íbúðina eftir sambandsslitin Lífið „Ekki lengur þræll þess að finnast ég ekki nóg“ Lífið Nýbökuðu hjónin kíktu í kaffi til Guðna Lífið Bauð öllum bæjarbúum í matarboð Lífið Missti allar tærnar þrjátíu árum eftir að konan skar undan honum Lífið Fleiri fréttir Nýr safnstjóri Listasafnsins á Akureyri Þau eru tilnefnd til Maístjörnunnar Eigandinn heltekinn af skrímslaverkunum hans Sindra Kveður Tjarnarbíó: „Of lítið og of seint“ Þessi voru tilnefnd til barna- og unglingabókmenntaverðlauna Norðurlandaráðs Vatnið alltaf heillað þrátt fyrir mikla hræðslu Stórglæsilegar stjörnur á Eddunni Á ferð með mömmu hlaut níu Eddur Ætlar aldrei að setjast í helgan stein „Kannski var ég ekki að pæla í algebru því mamma mín var að deyja“ Listamaðurinn á bak við Áfanga í Viðey látinn Eliza hlaut heiðursverðlaun Fyrsta alþjóðlega barokkhátíðin í Reykjavík Gerður Kristný hlýtur virt norsk bókmenntaverðlaun Hættir sem leikhússtjóri og hefur störf í ráðuneytinu Myndaveisla: Sex listrænum áratugum fagnað með glæsilegri sýningu Amanda og Brák meðal handhafa Íslensku myndlistarverðlaunanna Kaflaskil í íslenskri menningarsögu Hjartnæm stund Guðna með Herði og Kára Grindavíkurbær heiðursgestur Menningarnætur 2024 Kristín Ómarsdóttir meðal þeirra sem hlaut Fjöruverðlaunin Síðasta verk Nóbelsverðlaunahafans gefið út gegn hans eigin óskum Listræn og lífleg starfsemi í gömlu Áburðarverksmiðjunni Myndaveisla: Yfir þúsund manns í listrænu fjöri í Hveragerði Myndaveisla: Þotulið hönnunarbransans fagnaði með stæl Myndaveisla: Fullt út úr dyrum og næstum uppselt fyrir opnun „Óþekka barnið“ í íslenskri myndlist fer nýjar leiðir Íslensk strandmenning í brennidepli á Akranesi Þrífst vel í brjálaðri vinnumenningu í New York Samtal við mömmu sem olli straumhvörfum Sjá meira
Allt er á yfirsnúningi í Listasafni Íslands þegar blaðamaður stingur inn nefinu daginn fyrir opnun yfirlitssýningar á verkum Rúríar. Allir sýningarsalir eru undir, iðnaðarmenn og starfsfólk safnsins á þönum á milli þeirra. Þau gætu örugglega þegið nokkra sýningarsali í viðbót, ef það væri í boði. Verk Rúríar taka oftar en ekki plássið sitt og aldrei áður hafa svo mörg þeirra verið sýnd saman á einum stað. Það er varla að Rúrí hafi tíma fyrir viðtal, en einhvern tímann verða allir að setjast niður. Þá gefst færi á stuttu spjalli. Spurð um hvaða tilfinningar vakni, þegar hún lítur yfir sinn fjörutíu ára feril, hugsar hún sig stuttlega um. „Ég er sátt við mitt dagsverk," segir hún svo og bætir við. „Mér finnst ég hafa varið tíma mínum ágætlega í listina. Ég gæti ekki hugsað mér betri vinnu. Ég held það skipti máli fyrir hvern og einn að reyna að finna hvaða atvinna hentar honum best. Ég held það hafi heilmikið að gera með hamingju. En listin er líka krefjandi og eins og ég meðtek hana þarf að leggja sig allan fram við hana. Maður vill skila góðu verki frá sér, sem maður getur sjálfur verið sáttur við og vonandi hefur gildi fyrir aðra." Margslungin og flókin verkÞað hefur líka tekið sinn tíma að undirbúa sýninguna, hvorki meira né minna en tvö ár. Þegar sextugsafmæli Rúríar nálgaðist þótti tími til kominn að draga saman listrænan feril hennar, sem spannar nær fjörutíu ár. Í fyrra leit fyrri afrakstur þeirra vinnu dagsins ljós, þegar yfirlitsbók um verk hennar kom út. „Elstu verkin hér á sýningunni eru alveg að verða fertug," segir Rúrí, bendir á mynd af einu elsta verki sýningarinnar og fer með ljóðrænan texta sem fylgir honum eftir minni. Það er greinilegt að henni þykir vænt um verk sín og gætir þeirra vel. Það er gott, því öðruvísi hefði vart verið mögulegt að safna saman verkum hennar á eins skipulegan hátt og nú hefur verið gert. Mörg þeirra þurftu þó lagfæringa við áður en hægt var að setja þau upp, þar sem tíminn og önnur eyðileggjandi öfl hafa sett sitt mark á þau. Sýningarstjórinn og meðhöfundur Rúríar að bókinni hennar, Christian Schoen, kemur nú upp í lyftunni með gínu upp á arminn. Hún klæðist þjóðbúningi Rúríar, frá árinu 1974. Búningnum muna margir eftir, í það minnsta þeir sem komnir eru yfir miðjan aldur. Christian staldrar við og lýsir því hvernig leiðir hans og Rúríar lágu saman. Hann kynntist verkum hennar fyrst þegar hún sýndi á Feneyjatvíæringnum fyrir Íslands hönd árið 2003. Hann segir hana í hópi mikilvægasta listamanna Evrópu. „Eftir því sem ég kynnist verkum Rúríar betur sé ég hversu margslunginn og djúpur listamaður hún er. Það er engin leið að setja hana í einn ákveðinn flokk," segir hann og bætir við að hann vonist til þess að sýningin veki upp margar tilfinningar hjá gestum. Andrúmsloft sýningarrýmanna sé ólíkt, í takti við margbreytileika verka Rúríar. Ofbeldi á aldrei rétt á sérÍ verkum sínum tekst Rúrí jafnan á við samtímann og þau málefni sem brenna á þjóðinni hverju sinni. Hún notar dæmi úr fortíðinni, eða hugsanlegri framtíð, til að skoða samtímann. Samband manns og náttúru er henni hugleikið og þar finnst henni ofbeldi of áberandi kraftur. „Ofbeldi finnst mér ekki eiga nokkurn rétt á sér, í hvaða mynd sem er. Hvorki ofbeldi gagnvart einstaklingum, þjóðfélagshópum né þjóðum, eða gagnvart náttúrunni. Ég legg það að vissu leyti að jöfnu. Vitur bóndi gætir þess að rækta og yrkja jörðina á þann hátt að hún nái að viðhalda sér. Í iðnaðarsamfélögum höfum við sagt skilið við þetta viðhorf og menn hafa tekið að rányrkja jörðina. Það er gríðarlega alvarlegt mál sem snertir ekki bara nútímann heldur alla framtíð mannsins á jörðinni. Við eigum enga framtíð nema á jörðinni, það er eins gott að við förum að átta okkur á því."
Menning Mest lesið Nígeríusvindlarinn reyndist vera bróðir hans Lífið Vítalía og Arnar Grant í kossaflensi Lífið „Vildi greinilega ekki að einhver úr fjölskyldunni kæmi að honum“ Lífið Talin ólíklegust til að komast áfram Lífið Arkitekt dýrasta húss Íslandssögunnar selur í Fossvogi Lífið Ási selur íbúðina eftir sambandsslitin Lífið „Ekki lengur þræll þess að finnast ég ekki nóg“ Lífið Nýbökuðu hjónin kíktu í kaffi til Guðna Lífið Bauð öllum bæjarbúum í matarboð Lífið Missti allar tærnar þrjátíu árum eftir að konan skar undan honum Lífið Fleiri fréttir Nýr safnstjóri Listasafnsins á Akureyri Þau eru tilnefnd til Maístjörnunnar Eigandinn heltekinn af skrímslaverkunum hans Sindra Kveður Tjarnarbíó: „Of lítið og of seint“ Þessi voru tilnefnd til barna- og unglingabókmenntaverðlauna Norðurlandaráðs Vatnið alltaf heillað þrátt fyrir mikla hræðslu Stórglæsilegar stjörnur á Eddunni Á ferð með mömmu hlaut níu Eddur Ætlar aldrei að setjast í helgan stein „Kannski var ég ekki að pæla í algebru því mamma mín var að deyja“ Listamaðurinn á bak við Áfanga í Viðey látinn Eliza hlaut heiðursverðlaun Fyrsta alþjóðlega barokkhátíðin í Reykjavík Gerður Kristný hlýtur virt norsk bókmenntaverðlaun Hættir sem leikhússtjóri og hefur störf í ráðuneytinu Myndaveisla: Sex listrænum áratugum fagnað með glæsilegri sýningu Amanda og Brák meðal handhafa Íslensku myndlistarverðlaunanna Kaflaskil í íslenskri menningarsögu Hjartnæm stund Guðna með Herði og Kára Grindavíkurbær heiðursgestur Menningarnætur 2024 Kristín Ómarsdóttir meðal þeirra sem hlaut Fjöruverðlaunin Síðasta verk Nóbelsverðlaunahafans gefið út gegn hans eigin óskum Listræn og lífleg starfsemi í gömlu Áburðarverksmiðjunni Myndaveisla: Yfir þúsund manns í listrænu fjöri í Hveragerði Myndaveisla: Þotulið hönnunarbransans fagnaði með stæl Myndaveisla: Fullt út úr dyrum og næstum uppselt fyrir opnun „Óþekka barnið“ í íslenskri myndlist fer nýjar leiðir Íslensk strandmenning í brennidepli á Akranesi Þrífst vel í brjálaðri vinnumenningu í New York Samtal við mömmu sem olli straumhvörfum Sjá meira