Íslenska leiðin í öryggismálum 2. apríl 2007 05:00 Hugmynd Björns Bjarnarsonar um að koma á fót íslenskum her er allrar athygli verð. Það er rétt hjá honum að ný staða er komin upp í öryggismálum þjóðarinnar eftir brottför hersins. Það er líka rétt hjá honum að öryggis ógnir eru ekki þær sömu og voru á tíma Kaldastríðsins. Mesta hættan nú stafar ekki af kjarnorkuveldum heldur ribbaldahópum með klúta á hausnum og alltof mikið skegg. Við þessar aðstæður er rétt að ræða af fullri alvöru hvort ekki væri æskilegt að koma hér upp lágmarksviðbúnaði til að geta varið landið fyrir strandhöggi glæpahópa. Frekari viðbúnaður en gegn slíkum ógnum væri þó tilgangslaus. Augljóst er að við gætum ekki varist innrás frá nokkru fullburðugu ríki jafnvel þó miklu væri til kostað. Úfærsla Bjarnar á hvernig heppilegast væri að mæta þessum ógnum er gölluð. Vopnaðar sveitir undir yfirstjórn innanríkisráðherra eru ekki síður ógn við öryggi landsmanna en hver annar útlendur ræningjaflokkur. Það vill því miður oft fara svo að óvinsælir valdhafar sem skeyta ekki um að axla ábyrgð á pólitískum axarsköftum enda á því að beita hernum gegn þegnunum. Þessu varð undirritaður vitni að úti í Ungverjalandi seint á síðasta ári. Þar hafði forsætisráðherrann logið svívirðilega um opinber málefni. Sá lét vopnaðar sveitir lúskra niður þjóð sína í götubardögum á strætum Búddapest á sjálfu 50 ára afmæli 1956 uppreisnarinnar. Íslenski herinn mætti undir engum kringumstæðum vera á valdi stjórnarmeirihluta hvers tíma svo honum verði ekki beitt í pólitískum flokkadráttum. Binda þyrfti í stjórnarskrá reglur um beitingu hans. Honum mætti aldrei beita gegn íslenskum ríkisborgurum og honum mætti aldrei beita nema til varnar Íslandi og íslenskum hagsmunum. Æðsti yfirmaður hersins gæti verið forsetinn sem þyrfti að fá undirritun á rökstuddri beiðni til að geta beitt honum frá meirihluta dómenda Hæstaréttar. Hlutverk dómsins væri að meta stjórnskipulega þörf beitingar. Viðbúnaður hersins þyrfti ekki að vera mikill. Léttvopnaður fámennur atvinnumannaher sem síðan hefði liðsauka í varaliði sem kæmi til æfinga eina viku á ári. Gæti samanstaðið af sjálfboðaliðum björgunarsveitanna, skotveiðimönnum eða öðrum sem hefðu áhuga á að eyða hluta af sumarfríinu úti í íslenskri náttúru. Til að tryggja öryggi þjóðarinnar enn frekar yrði síðan vitanlega að láta af órökstuddri, óþarfa, ögrandi framkomu gagnvart öðrum þjóðum og taka upp sjálfstæða friðsama utanríkisstefnu. Uppsögn varnarsamningsins og úrsögn úr NATO væru trúverðug fyrstu skref í slíkri stefnubreytingu. Það er óskynsamlegt að vera óvarin fyrir fyrirbyggjanlegum áföllum. Fámennt íslenskt varnarlið gæti forðað slíkum óþarfa slysum. Hinsvegar er fífldirfska hjá lítilli og fámennri þjóð að stunda árásargjarna utanríkisstefnu og stuðla þannig að hnefarétti þjóðanna. Íslendingar eiga að boða rökræðuhefð sjálfstæðisbaráttunnar á alþjóðavettvangi. Það gæti orðið merkilegt framlag til friðsamari sambúðar ólíkra þjóða sem væri besta leiðin til að tryggja öryggi og sjálfstæði Íslands til frambúðar. Höfundur er laganemi og járnabindingamaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Áform um að eyðileggja Ísland! Jóna Imsland Skoðun Lummuleg áform heilbrigðisráðherra Ragnar Sigurður Kristjánsson Skoðun Rölt að botninum Smári McCarthy Skoðun Lýðskrum Skattfylkingarinnar Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Tekur ný ríkisstjórn af skarið? Árni Einarsson Skoðun Hver á að fá súrefnisgrímuna fyrst? Davíð Bergmann. Skoðun Krabbamein – reddast þetta? Halla Þorvaldsdóttir Skoðun Ábyrgðin er þeirra Vilhjálmur Árnason Skoðun Málþóf spillingar og græðgi á Alþingi Jón Frímann Jónsson Skoðun Valdið yfir sjávarútvegsmálunum Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Ábyrgðin er þeirra Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Dæmt um form, ekki efni Hörður Arnarson skrifar Skoðun Að þröngva lífsskoðun upp á annað fólk Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Um fundarstjórn forseta Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hjálpartæki – fyrir hverja? Júlíana Magnúsdóttir skrifar Skoðun Menntasjóður námsmanna og ECTS einingar Matthías Arngrímsson skrifar Skoðun Áform um að eyðileggja Ísland! Jóna Imsland skrifar Skoðun Í 1.129 daga hefur Alþingi hunsað jaðarsettasta hóp samfélagsins Grímur Atlason skrifar Skoðun Tekur ný ríkisstjórn af skarið? Árni Einarsson skrifar Skoðun Strandveiðar í gíslingu – Alþingi sveltir sjávarbyggðir Árni Björn Kristbjörnsson skrifar Skoðun Rölt að botninum Smári McCarthy skrifar Skoðun Að fortíð skal hyggja þegar framtíð skal byggja Einar G. Harðarson skrifar Skoðun Málþóf spillingar og græðgi á Alþingi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Lýðskrum Skattfylkingarinnar Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Krabbamein – reddast þetta? Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Valdið yfir sjávarútvegsmálunum Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Lummuleg áform heilbrigðisráðherra Ragnar Sigurður Kristjánsson skrifar Skoðun Hver á að fá súrefnisgrímuna fyrst? Davíð Bergmann. skrifar Skoðun Baráttan um kjör eldra fólks Jónína Björk Óskarsdóttir skrifar Skoðun Menntamál íslenskra grunnskólabarna hafa verið til umfjöllunar – sem er vel. Miklu verra er tilefnið Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Elsku Íslendingar, styðjum saman Grindavík Dagmar Valsdóttir skrifar Skoðun Svigrúm Eydísar á fölskum grunni Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Betri vegur til Þorlákshafnar er samkeppnismál Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Óvirðing við lýðræðislegar hefðir, gegn stjórnarskrá, trúnaðarbrot gagnvart kjósendum Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Lík brennd í Grafarvogi Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Er handahlaup valdeflandi? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Á jaðrinum með Jesú Daníel Ágúst Gautason skrifar Skoðun Þeir sem verja stórútgerðina – og heimsvaldastefnuna Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Gervigreindin beisluð Hanna Kristín Skaftadóttir,Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Kúnstin að vera ósammála sjálfum sér Heiða Ingimarsdóttir skrifar Sjá meira
Hugmynd Björns Bjarnarsonar um að koma á fót íslenskum her er allrar athygli verð. Það er rétt hjá honum að ný staða er komin upp í öryggismálum þjóðarinnar eftir brottför hersins. Það er líka rétt hjá honum að öryggis ógnir eru ekki þær sömu og voru á tíma Kaldastríðsins. Mesta hættan nú stafar ekki af kjarnorkuveldum heldur ribbaldahópum með klúta á hausnum og alltof mikið skegg. Við þessar aðstæður er rétt að ræða af fullri alvöru hvort ekki væri æskilegt að koma hér upp lágmarksviðbúnaði til að geta varið landið fyrir strandhöggi glæpahópa. Frekari viðbúnaður en gegn slíkum ógnum væri þó tilgangslaus. Augljóst er að við gætum ekki varist innrás frá nokkru fullburðugu ríki jafnvel þó miklu væri til kostað. Úfærsla Bjarnar á hvernig heppilegast væri að mæta þessum ógnum er gölluð. Vopnaðar sveitir undir yfirstjórn innanríkisráðherra eru ekki síður ógn við öryggi landsmanna en hver annar útlendur ræningjaflokkur. Það vill því miður oft fara svo að óvinsælir valdhafar sem skeyta ekki um að axla ábyrgð á pólitískum axarsköftum enda á því að beita hernum gegn þegnunum. Þessu varð undirritaður vitni að úti í Ungverjalandi seint á síðasta ári. Þar hafði forsætisráðherrann logið svívirðilega um opinber málefni. Sá lét vopnaðar sveitir lúskra niður þjóð sína í götubardögum á strætum Búddapest á sjálfu 50 ára afmæli 1956 uppreisnarinnar. Íslenski herinn mætti undir engum kringumstæðum vera á valdi stjórnarmeirihluta hvers tíma svo honum verði ekki beitt í pólitískum flokkadráttum. Binda þyrfti í stjórnarskrá reglur um beitingu hans. Honum mætti aldrei beita gegn íslenskum ríkisborgurum og honum mætti aldrei beita nema til varnar Íslandi og íslenskum hagsmunum. Æðsti yfirmaður hersins gæti verið forsetinn sem þyrfti að fá undirritun á rökstuddri beiðni til að geta beitt honum frá meirihluta dómenda Hæstaréttar. Hlutverk dómsins væri að meta stjórnskipulega þörf beitingar. Viðbúnaður hersins þyrfti ekki að vera mikill. Léttvopnaður fámennur atvinnumannaher sem síðan hefði liðsauka í varaliði sem kæmi til æfinga eina viku á ári. Gæti samanstaðið af sjálfboðaliðum björgunarsveitanna, skotveiðimönnum eða öðrum sem hefðu áhuga á að eyða hluta af sumarfríinu úti í íslenskri náttúru. Til að tryggja öryggi þjóðarinnar enn frekar yrði síðan vitanlega að láta af órökstuddri, óþarfa, ögrandi framkomu gagnvart öðrum þjóðum og taka upp sjálfstæða friðsama utanríkisstefnu. Uppsögn varnarsamningsins og úrsögn úr NATO væru trúverðug fyrstu skref í slíkri stefnubreytingu. Það er óskynsamlegt að vera óvarin fyrir fyrirbyggjanlegum áföllum. Fámennt íslenskt varnarlið gæti forðað slíkum óþarfa slysum. Hinsvegar er fífldirfska hjá lítilli og fámennri þjóð að stunda árásargjarna utanríkisstefnu og stuðla þannig að hnefarétti þjóðanna. Íslendingar eiga að boða rökræðuhefð sjálfstæðisbaráttunnar á alþjóðavettvangi. Það gæti orðið merkilegt framlag til friðsamari sambúðar ólíkra þjóða sem væri besta leiðin til að tryggja öryggi og sjálfstæði Íslands til frambúðar. Höfundur er laganemi og járnabindingamaður.
Skoðun Menntamál íslenskra grunnskólabarna hafa verið til umfjöllunar – sem er vel. Miklu verra er tilefnið Karen Rúnarsdóttir skrifar
Skoðun Óvirðing við lýðræðislegar hefðir, gegn stjórnarskrá, trúnaðarbrot gagnvart kjósendum Arnar Þór Jónsson skrifar