ESB: Penninn og sverðið, aðgangur og yfirráð Helgi Hrafn Gunnarsson skrifar 28. desember 2025 22:00 Þann 26. desember 2025 birtist grein á Vísi.is eftir Hjört J. Guðmundsson, sagnfræðing og alþjóðastjórnmálafræðing, sem nefnist „Fleiri ásælast Grænland en Trump“.[1] Í stað þess að rekja punkt hennar nákvæmlega og mistúlka eitthvað í óvarlegri endursögn, legg ég til að lesendur lesi grein hans, enda er hún stutt og skorinort. Í greininni eru gerð tvenn mistök sem er vert að vekja athygli á. Penninn og sverðið Í fyrsta lagi er enginn greinarmunur gerður á því að sameina Evrópu með sverðinu og að sameina Evrópu með pennanum, heldur er áhersla lögð á að markmið Evrópusambandsins og nefndra einræðisfanta sé hið sama. En hvort að markmiðum sé náð með ofbeldi eða samningum er ekki aukaatriði heldur aðalatriði. Að kaupa vöru úti í búð er ekki það sama og að ræna búðina. Að ráða mann í vinnu er ekki það sama og að hýða þræl með svipu. Að fara í heimsókn til manns er ekki það sama og að brjótast inn til hans. Þótt markmið einhvers sem kaupir hlut sé hið sama og þess sem rænir honum með vopnavaldi, þá eru kaup og vopnað rán gjörsamlega eðlisólík fyrirbæri. Sömuleiðis er sameining Evrópu með pennanum, þ.e.a.s. frjálsir samningar á milli fullvalda ríkja um náið samstarf í sameiginlegri hagsmunavernd, eðlisólíkt nokkru því sem einræðisherrar fortíðarinnar reyndu til að sameina Evrópu, eða því sem Donald Trump hótar nú Grænlandi og Danmörku. Þessi munur er ekki smávægilegt tækniatriði, heldur gerir þetta greinarmuninn á villimennsku og siðmenningu. Enginn ágreiningur virðist þó vera um að Evrópusambandið beitir pennanum. Aðgangur og yfirráð Seinni mistökin eru sama eðlis, að enginn greinarmunur er gerður á hlutum sem eru í grundvallaratriðum ólík fyrirbæri; aðgangi og yfirráðum. Í greininni kemur fram að Evrópusambandið vilji „ná yfirráðum“ yfir Grænlandi, Íslandi, Noregi og sérstaklega auðlindum þeirra, en vísar í þeim efnum til nýlega samþykktrar skýrslu Evrópuþingsins.[2] Hið rétta er að skýrslan bendir á augljósa hagsmuni Evrópusambandsins af því að fá „aðgang“ að mörkuðum fleiri ríkja og auðlinda þeirra. Ástæðan er einnig rakin, sú afleita staða að vera háð árásargjörnu einræðisríki í landvinningastríði, um nauðsynjar eins og orku. Eðlilega vill Evrópusambandið frekar versla nauðsynjar frá frjálslyndum lýðræðisríkjum. Þó það nú væri. Sá göfugi metnaður er málaður upp sem á einhvern hátt gruggugur og jafnvel ógnvænlegur, en það tekst einungis með því að misskilja orðið „aðgangur“ sem „yfirráð“. En skýrslan kallar einfaldlega ekki eftir yfirráðum; sú túlkun er efnislega röng eins og sést best með lestri skýrslunnar sjálfrar. Mátum sama rugling við sömu hversdagslegu dæmi og voru rakin áðan; ef maður vill aðgang að matvöruverslun, þýðir það að maður hyggist ná yfirráðum yfir henni? Ef maður vill aðgang að vinnumarkaði, þýðir það að maður hyggist ná yfirráðum yfir honum? Ef maður vill aðgang að lánsfé hjá banka, þýðir það að maður hyggist taka yfir bankann? Nei, auðvitað ekki. Þessi hugtök þýða gjörólíka hluti. En hvers vegna? Það er ekki undirritaðs að geta til um hvers vegna þessum hugtökum er slegið svona saman. Hins vegar má benda á, að ruglingurinn er nauðsynlegur til þess að komast að þeirri niðurstöðu að Evrópusambandið ætli sér að taka yfir heilu þjóðríkin og auðlindir þeirra, vegna þess að þeirri hugmynd finnst hvergi staður í skýrslunni sjálfri. Þvert á móti margítrekar skýrslan mikilvægi sjálfsákvörðunarréttar þjóðríkja almennt og sérstaklega Grænlands, enda er hann óumdeildur innan Evrópu. Skýrslan leggur ríka áherslu á mikilvægi þess að styðja við réttindi og sjálfstæði ríkjanna við Norðurheimskautsbauginn. Reyndar er heili drifkraftur skýrslunnar einmitt sú viðleitni að verja sjálfsákvörðunarrétt lýðræðisríkjanna, bæði í Evrópusambandinu og við Norðurheimskautið, gegn ágangi gerræðisríkja eins og Rússlands. Þessu þarna með sverðið. Skýrslan kallar vissulega eftir því að vel verði tekið í aðild ríkjanna við Norðurheimskautsbauginn ef þau vilja gerast aðildarríki, en það þýðir ekki að Evrópusambandið hyggist ná yfirráðum yfir þeim. Því að eins og hitt, er þetta tvennt heldur ekki hið sama. [1] Fleiri ásælast Grænland en Trump [2] EU's diplomatic strategy and geopolitical cooperation in the Arctic Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Aftur um Fjarðarheiðargöng Stefán Ómar Stefánsson van Hagen Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Fleiri ásælast Grænland en Trump Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Hverjum þjónar kerfið? Erna Bjarnadóttir Skoðun Hitamál - Saga loftslagsins Höskuldur Búi Jónsson Skoðun RÚV: Þú skalt ekki önnur útvörp hafa! Gunnar Salvarsson Skoðun Þetta varð í alvöru að lögum! Snorri Másson Skoðun ESB: Penninn og sverðið, aðgangur og yfirráð Helgi Hrafn Gunnarsson Skoðun Vínsalarnir og vitorðsmenn þeirra Ögmundur Jónasson Skoðun Von, hugrekki og virðing við lok lífs Ingrid Kuhlman Skoðun Skoðun Skoðun ESB: Penninn og sverðið, aðgangur og yfirráð Helgi Hrafn Gunnarsson skrifar Skoðun Aftur um Fjarðarheiðargöng Stefán Ómar Stefánsson van Hagen skrifar Skoðun Hitamál - Saga loftslagsins Höskuldur Búi Jónsson skrifar Skoðun Von, hugrekki og virðing við lok lífs Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Hverjum þjónar kerfið? Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Vínsalarnir og vitorðsmenn þeirra Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Viðskilnaður Breta við ESB: Sársauki, frelsi og veðmálið um framtíðina Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun RÚV: Þú skalt ekki önnur útvörp hafa! Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Áramótaannáll 2025 Þórir Garðarsson skrifar Skoðun Vonin sem sneri ekki aftur Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Ljósadýrð loftin gyllir Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Þegar reglugerðir og raunveruleiki rekast á Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hugmyndafræðilegur hornsteinn ESB Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hinn falski raunveruleiki Kristján Fr. Friðbertsson skrifar Skoðun Bandaríkin léku lykilhlutverk í samruna Evrópu sem leiddi til friðar og efnahagslegrar velsældar Kristján Vigfússon skrifar Skoðun Alvarlegar rangfærslur í Hitamálum Eyþór Eðvarðsson skrifar Skoðun Verður Hvalfjörður gerður að einni stærstu rotþró landsins? Haraldur Eiríksson skrifar Skoðun Fleiri ásælast Grænland en Trump Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Mótmæli frá grasrótinni eru orðin saga í Evrópu Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er tímabili friðar að ljúka árið 2026? Jun Þór Morikawa skrifar Skoðun Reykvískir lýðræðisjafnaðarmenn – kjósum oddvita Freyr Snorrason skrifar Skoðun Ástandið, jólavókaflóðið og druslur nútímans Sæunn I. Marinósdóttir skrifar Skoðun Gerið Ásthildi Lóu aftur að ráðherra – taka tvö Eyjólfur Pétur Hafstein skrifar Skoðun Mikilvægi björgunarsveitanna Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Andi hins ókomna á stjórnarheimilinu? Jean-Rémi Chareyre skrifar Skoðun Var ég ekki nógu mikils virði? Kristján Friðbertsson skrifar Skoðun Jólin eru rökfræðilega yfirnáttúruleg – og sagan sem menn dóu fyrir lifir enn Hilmar Kristinsson skrifar Skoðun Þegar jólasveinninn kemur ekki á hverri nóttu Guðlaugur Kristmundsson skrifar Skoðun 100 lítrar á mínútu Sigurður Friðleifsson skrifar Skoðun Stöðugleiki sem viðmið Arnar Laxdal skrifar Sjá meira
Þann 26. desember 2025 birtist grein á Vísi.is eftir Hjört J. Guðmundsson, sagnfræðing og alþjóðastjórnmálafræðing, sem nefnist „Fleiri ásælast Grænland en Trump“.[1] Í stað þess að rekja punkt hennar nákvæmlega og mistúlka eitthvað í óvarlegri endursögn, legg ég til að lesendur lesi grein hans, enda er hún stutt og skorinort. Í greininni eru gerð tvenn mistök sem er vert að vekja athygli á. Penninn og sverðið Í fyrsta lagi er enginn greinarmunur gerður á því að sameina Evrópu með sverðinu og að sameina Evrópu með pennanum, heldur er áhersla lögð á að markmið Evrópusambandsins og nefndra einræðisfanta sé hið sama. En hvort að markmiðum sé náð með ofbeldi eða samningum er ekki aukaatriði heldur aðalatriði. Að kaupa vöru úti í búð er ekki það sama og að ræna búðina. Að ráða mann í vinnu er ekki það sama og að hýða þræl með svipu. Að fara í heimsókn til manns er ekki það sama og að brjótast inn til hans. Þótt markmið einhvers sem kaupir hlut sé hið sama og þess sem rænir honum með vopnavaldi, þá eru kaup og vopnað rán gjörsamlega eðlisólík fyrirbæri. Sömuleiðis er sameining Evrópu með pennanum, þ.e.a.s. frjálsir samningar á milli fullvalda ríkja um náið samstarf í sameiginlegri hagsmunavernd, eðlisólíkt nokkru því sem einræðisherrar fortíðarinnar reyndu til að sameina Evrópu, eða því sem Donald Trump hótar nú Grænlandi og Danmörku. Þessi munur er ekki smávægilegt tækniatriði, heldur gerir þetta greinarmuninn á villimennsku og siðmenningu. Enginn ágreiningur virðist þó vera um að Evrópusambandið beitir pennanum. Aðgangur og yfirráð Seinni mistökin eru sama eðlis, að enginn greinarmunur er gerður á hlutum sem eru í grundvallaratriðum ólík fyrirbæri; aðgangi og yfirráðum. Í greininni kemur fram að Evrópusambandið vilji „ná yfirráðum“ yfir Grænlandi, Íslandi, Noregi og sérstaklega auðlindum þeirra, en vísar í þeim efnum til nýlega samþykktrar skýrslu Evrópuþingsins.[2] Hið rétta er að skýrslan bendir á augljósa hagsmuni Evrópusambandsins af því að fá „aðgang“ að mörkuðum fleiri ríkja og auðlinda þeirra. Ástæðan er einnig rakin, sú afleita staða að vera háð árásargjörnu einræðisríki í landvinningastríði, um nauðsynjar eins og orku. Eðlilega vill Evrópusambandið frekar versla nauðsynjar frá frjálslyndum lýðræðisríkjum. Þó það nú væri. Sá göfugi metnaður er málaður upp sem á einhvern hátt gruggugur og jafnvel ógnvænlegur, en það tekst einungis með því að misskilja orðið „aðgangur“ sem „yfirráð“. En skýrslan kallar einfaldlega ekki eftir yfirráðum; sú túlkun er efnislega röng eins og sést best með lestri skýrslunnar sjálfrar. Mátum sama rugling við sömu hversdagslegu dæmi og voru rakin áðan; ef maður vill aðgang að matvöruverslun, þýðir það að maður hyggist ná yfirráðum yfir henni? Ef maður vill aðgang að vinnumarkaði, þýðir það að maður hyggist ná yfirráðum yfir honum? Ef maður vill aðgang að lánsfé hjá banka, þýðir það að maður hyggist taka yfir bankann? Nei, auðvitað ekki. Þessi hugtök þýða gjörólíka hluti. En hvers vegna? Það er ekki undirritaðs að geta til um hvers vegna þessum hugtökum er slegið svona saman. Hins vegar má benda á, að ruglingurinn er nauðsynlegur til þess að komast að þeirri niðurstöðu að Evrópusambandið ætli sér að taka yfir heilu þjóðríkin og auðlindir þeirra, vegna þess að þeirri hugmynd finnst hvergi staður í skýrslunni sjálfri. Þvert á móti margítrekar skýrslan mikilvægi sjálfsákvörðunarréttar þjóðríkja almennt og sérstaklega Grænlands, enda er hann óumdeildur innan Evrópu. Skýrslan leggur ríka áherslu á mikilvægi þess að styðja við réttindi og sjálfstæði ríkjanna við Norðurheimskautsbauginn. Reyndar er heili drifkraftur skýrslunnar einmitt sú viðleitni að verja sjálfsákvörðunarrétt lýðræðisríkjanna, bæði í Evrópusambandinu og við Norðurheimskautið, gegn ágangi gerræðisríkja eins og Rússlands. Þessu þarna með sverðið. Skýrslan kallar vissulega eftir því að vel verði tekið í aðild ríkjanna við Norðurheimskautsbauginn ef þau vilja gerast aðildarríki, en það þýðir ekki að Evrópusambandið hyggist ná yfirráðum yfir þeim. Því að eins og hitt, er þetta tvennt heldur ekki hið sama. [1] Fleiri ásælast Grænland en Trump [2] EU's diplomatic strategy and geopolitical cooperation in the Arctic
Skoðun Viðskilnaður Breta við ESB: Sársauki, frelsi og veðmálið um framtíðina Eggert Sigurbergsson skrifar
Skoðun Bandaríkin léku lykilhlutverk í samruna Evrópu sem leiddi til friðar og efnahagslegrar velsældar Kristján Vigfússon skrifar
Skoðun Jólin eru rökfræðilega yfirnáttúruleg – og sagan sem menn dóu fyrir lifir enn Hilmar Kristinsson skrifar