Eru sumir heppnari en aðrir? Anna Kristín Jensdóttir skrifar 22. nóvember 2024 17:03 Það var heiður himinn yfir litla bænum þeirra Siggu og Palla. Þar gekk lífið sinn hæga, ótrauða gang, eins og fagnandi lækur sem sækir niður brekku, og fuglasöngurinn bar með sér aldagamla tónlist náttúrunnar. Hér bjuggu þau, þar sem himinn og jörð mættust í sífelldu samspili, og draumar þeirra teygðu sig út fyrir sjóndeildarhringinn. Í Reykjavík, þar sem Gunni og Jónína héldu til, var annars konar heimur; þar virtust tækifærin dreifast um á hverju strái, og lífið virtist vera líkt auðugri hendingu. Sigga, þessi hraustlega stúlka með brennandi vilja og drauma stærri en himininn, stóð þó í sínum litla heimi, þar sem íþróttamiðstöðin, sem var ætluð gömlum tíma, gat aðeins boðið upp á fáeinar stundir og skerta möguleika. Palli, sem átti í sinni ævilöngu glímu við líkamann, bjó við þau örlög að þurfa að sækja hjálp handan fjalla og fjarða, þar sem sérfræðingarnir hans áttu þess sjaldnast kost að koma og hitta hann í hans heimabæ á landsbyggðinni. Foreldrar hans drógu hann um vegleysur og bröltu yfir ófærur til að veita honum það sem nauðsynlegt var, en oft var förin þyngri en þeir máttu bera.Hann bjó við þau sannindi að á milli drauma hans og raunveruleika var vegur, oft langur, stundum ófær. Í höfuðborginni virtust hlutirnir liggja betur við fæti. Gunni, sem sveif með sínum metnaði eins og veiðifálki í vindinum, hafði allt fyrir hendi. Hann æfði í aðstöðu sem var sköpuð til sigra, og draumar hans voru ekki fjarlægir heldur innan seilingar. Jónína, sem hreyfði sig á hjólastól sínum með sama léttleika og rafhjól rennur, naut sérfræðiþjónustu og hlýlegs stuðnings, og foreldrar hennar þurftu ekki að fórna hvorki tíma né tekjum fyrir þau lífsgæði, þar sem þau voru í Reykjavík. En þó standa þau öll, þessi fjögur, með sína spurningu á vörum: „Hvert liggur vegurinn?“ Sigga stóð frammi fyrir því að velja á milli drauma sinna og bæjarins sem hún hafði alist upp í. Palli og fjölskylda hans mættu hinni eilífu spurningu: Hversu lengi má draga slíka byrði? Gunni og Jónína, þó betur stödd, þurftu samt að velja og hafna, því enginn gengur veg lífsins án fórna. Þá rís upp spurningin: Er þetta réttlæti? Að sumir eigi heiminn að gjöf, á meðan aðrir berjist við að þræða sjálfan jarðveginn? Að í þessu landi, sem við köllum okkar, þurfi einhverjir að fórna ævistörfum, heimilum og heilu lífinu til að tryggja það sem ætti að vera sjálfsagt, réttur allra til að njóta jafnræðis? Í Samningi Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks er þetta skýrt. Þeir sem búa við fötlun skulu eiga rétt á fullu og jafnu lífi. Hvorki staður né kringumstæður mega verða til hindrunar. Í litlum sveitarfélögum ætti enginn að þurfa að velja milli atvinnu og þess að hlúa að barni sínu. Í borgum landsins ætti enginn að þurfa að snúa sér frá landsbyggðinni með hroka og spyrja: „Hvað veldur, að jafnrétti verður heppni?“ Og nú þegar við lítum fram á veginn, þar sem stjórnarherrarnir okkar ræða stefnur og úrræði, ættum við að krefjast þess að sagan breytist. Það er engin vegferð nema við jöfnum hana. Ísland, það Ísland sem sögurnar okkar ortu um, er ekki það Ísland sem mismunar, heldur það sem lyftir öllum jafnt, svo enginn þurfi að leita handan sjóndeildarhringsins eftir réttlæti. Þar býr sannleikurinn, og þar finnum við Íslandið sem okkur dreymir um. Höfundur er náms- og starfsráðgjafi og fötluð kona sem býr svo vel að búa í borginni nálægt nauðsynlegri þjónustu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Málefni fatlaðs fólks Mest lesið „Þetta er ekki hægt, en það verður samt að gera þetta“ Arnar Þór Jónsson Skoðun Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Hvað er borgaraleg pólitík? Guðjón Heiðar Pálsson Skoðun Mýtan um sæstreng! Andrés Pétursson Skoðun Jólaskreytingafyllerí: Eru takmörk fyrir því hversu langt má ganga í jólaskreytingum? Hildur Ýr Viðarsdóttir Skoðun Milljónerí Hannes Örn Blandon Skoðun Kosningum lokið og hvað nú? Ólafur Ágúst Hraundal Skoðun Það er ekki nóg að vera klár stelpa/strákur/stálp Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun Bíp Bíp Bíp Ágúst Mogensen Skoðun Kvennaárið 2025 Drífa Snædal Skoðun Skoðun Skoðun Það er ekki nóg að vera klár stelpa/strákur/stálp Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Kosningum lokið og hvað nú? Ólafur Ágúst Hraundal skrifar Skoðun „Þetta er ekki hægt, en það verður samt að gera þetta“ Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Mýtan um sæstreng! Andrés Pétursson skrifar Skoðun Kvennaárið 2025 Drífa Snædal skrifar Skoðun Bíp Bíp Bíp Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Samviskufrelsi heilbrigðisstarfsmanna ekki vandamál þegar kemur að dánaraðstoð Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Milljónerí Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Jólaskreytingafyllerí: Eru takmörk fyrir því hversu langt má ganga í jólaskreytingum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar Skoðun Hvað er borgaraleg pólitík? Guðjón Heiðar Pálsson skrifar Skoðun Ríkisstjórn verðmætasköpunar Sigríður Mogensen skrifar Skoðun Þorlákshöfn - byggð á tímamótum Anna Kristín Karlsdóttir skrifar Skoðun Hagsmunamál fyrirtækjanna í stjórnarsáttmála Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Er lausnin í leikskólamálum að grafa undan atvinnuþátttöku og jafnrétti? Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Lýðræði hinna sterku Jón Páll Hreinsson skrifar Skoðun Bleikir hvolpar Darri Gunnarsson,Rósa Líf Darradóttir skrifar Skoðun Lifandi dauð! Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Það hafa allir sjötta skilningarvit Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Skoðun mín á alþingiskosningum 2024 Valgerður Bára Bárðardóttir skrifar Skoðun Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Skautaíþróttir í Reykjavík í dauðafæri - kýlum á stækkun Skautahallarinnar Bjarni Helgason skrifar Skoðun Hlustið á fólkið í skólunum? Dóra Þorleifsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægasta atkvæðið Kristbjörg Þórisdóttir skrifar Skoðun Nálgunarbann Fjölnir Sæmundsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Kosningasigur fyrir dýravernd Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Í morgun vöknuðum við á merkilegum tíma Silja Rún Friðriksdóttir skrifar Skoðun Hálft líf heimilislausra kvenna Kristín I. Pálsdóttir,Halldóra R. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Snúum samfélagi af rangri leið Finnbjörn A. Hermansson skrifar Skoðun Heiðarleiki er ófrávíkjanleg krafa Unnar Þór Sæmundsson skrifar Skoðun Erum við að byggja orlofsbúðir fyrir útsendara skipulagðra glæpasamtaka hér á landi? Davíð Bergmann skrifar Sjá meira
Það var heiður himinn yfir litla bænum þeirra Siggu og Palla. Þar gekk lífið sinn hæga, ótrauða gang, eins og fagnandi lækur sem sækir niður brekku, og fuglasöngurinn bar með sér aldagamla tónlist náttúrunnar. Hér bjuggu þau, þar sem himinn og jörð mættust í sífelldu samspili, og draumar þeirra teygðu sig út fyrir sjóndeildarhringinn. Í Reykjavík, þar sem Gunni og Jónína héldu til, var annars konar heimur; þar virtust tækifærin dreifast um á hverju strái, og lífið virtist vera líkt auðugri hendingu. Sigga, þessi hraustlega stúlka með brennandi vilja og drauma stærri en himininn, stóð þó í sínum litla heimi, þar sem íþróttamiðstöðin, sem var ætluð gömlum tíma, gat aðeins boðið upp á fáeinar stundir og skerta möguleika. Palli, sem átti í sinni ævilöngu glímu við líkamann, bjó við þau örlög að þurfa að sækja hjálp handan fjalla og fjarða, þar sem sérfræðingarnir hans áttu þess sjaldnast kost að koma og hitta hann í hans heimabæ á landsbyggðinni. Foreldrar hans drógu hann um vegleysur og bröltu yfir ófærur til að veita honum það sem nauðsynlegt var, en oft var förin þyngri en þeir máttu bera.Hann bjó við þau sannindi að á milli drauma hans og raunveruleika var vegur, oft langur, stundum ófær. Í höfuðborginni virtust hlutirnir liggja betur við fæti. Gunni, sem sveif með sínum metnaði eins og veiðifálki í vindinum, hafði allt fyrir hendi. Hann æfði í aðstöðu sem var sköpuð til sigra, og draumar hans voru ekki fjarlægir heldur innan seilingar. Jónína, sem hreyfði sig á hjólastól sínum með sama léttleika og rafhjól rennur, naut sérfræðiþjónustu og hlýlegs stuðnings, og foreldrar hennar þurftu ekki að fórna hvorki tíma né tekjum fyrir þau lífsgæði, þar sem þau voru í Reykjavík. En þó standa þau öll, þessi fjögur, með sína spurningu á vörum: „Hvert liggur vegurinn?“ Sigga stóð frammi fyrir því að velja á milli drauma sinna og bæjarins sem hún hafði alist upp í. Palli og fjölskylda hans mættu hinni eilífu spurningu: Hversu lengi má draga slíka byrði? Gunni og Jónína, þó betur stödd, þurftu samt að velja og hafna, því enginn gengur veg lífsins án fórna. Þá rís upp spurningin: Er þetta réttlæti? Að sumir eigi heiminn að gjöf, á meðan aðrir berjist við að þræða sjálfan jarðveginn? Að í þessu landi, sem við köllum okkar, þurfi einhverjir að fórna ævistörfum, heimilum og heilu lífinu til að tryggja það sem ætti að vera sjálfsagt, réttur allra til að njóta jafnræðis? Í Samningi Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks er þetta skýrt. Þeir sem búa við fötlun skulu eiga rétt á fullu og jafnu lífi. Hvorki staður né kringumstæður mega verða til hindrunar. Í litlum sveitarfélögum ætti enginn að þurfa að velja milli atvinnu og þess að hlúa að barni sínu. Í borgum landsins ætti enginn að þurfa að snúa sér frá landsbyggðinni með hroka og spyrja: „Hvað veldur, að jafnrétti verður heppni?“ Og nú þegar við lítum fram á veginn, þar sem stjórnarherrarnir okkar ræða stefnur og úrræði, ættum við að krefjast þess að sagan breytist. Það er engin vegferð nema við jöfnum hana. Ísland, það Ísland sem sögurnar okkar ortu um, er ekki það Ísland sem mismunar, heldur það sem lyftir öllum jafnt, svo enginn þurfi að leita handan sjóndeildarhringsins eftir réttlæti. Þar býr sannleikurinn, og þar finnum við Íslandið sem okkur dreymir um. Höfundur er náms- og starfsráðgjafi og fötluð kona sem býr svo vel að búa í borginni nálægt nauðsynlegri þjónustu.
Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun
Jólaskreytingafyllerí: Eru takmörk fyrir því hversu langt má ganga í jólaskreytingum? Hildur Ýr Viðarsdóttir Skoðun
Skoðun Samviskufrelsi heilbrigðisstarfsmanna ekki vandamál þegar kemur að dánaraðstoð Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Jólaskreytingafyllerí: Eru takmörk fyrir því hversu langt má ganga í jólaskreytingum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar
Skoðun Er lausnin í leikskólamálum að grafa undan atvinnuþátttöku og jafnrétti? Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar
Skoðun Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar
Skoðun Skautaíþróttir í Reykjavík í dauðafæri - kýlum á stækkun Skautahallarinnar Bjarni Helgason skrifar
Skoðun Erum við að byggja orlofsbúðir fyrir útsendara skipulagðra glæpasamtaka hér á landi? Davíð Bergmann skrifar
Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun
Jólaskreytingafyllerí: Eru takmörk fyrir því hversu langt má ganga í jólaskreytingum? Hildur Ýr Viðarsdóttir Skoðun