Þetta getur verið til­finninga­þrungin stund eins og sást á Diljá Ámunda­dóttur, vara­borgar­full­trúa Við­reisnar, sem felldi tár í síðustu ræðu sinni í borgar­stjórn.

Við litum við á síðasta fund kjör­tíma­bilsins og ræddum sér­stak­lega við frá­farandi borgar­full­trúa sem munu ýmist halda á­fram í pólitíkinni af hliðar­línunni eða sjá ekki fyrir sér að taka nokkurn tíma aftur þátt í pólitíkinni.

Gengur frjáls út í sumarið á meðan aðrir sitja fastir á fundum

Þannig er til dæmis með Vig­dísi Hauks­dóttur, sem var odd­viti Mið­flokksins á kjör­tíma­bilinu. Hún sér fyrir sér að sínum pólitíska ferli sé lokið:

„Því reikna ég nú frekar með get ég sagt þér. Ég er búin að vera 12 ár í al­manna­þjónustu sem kjörinn full­trúi. Og það er bara nokkuð langur tími í lífi manns,“ segir Vig­dís.

Vig­dís segist nokkuð fegin að losna úr borgar­pólitíkinni. Hún hafi séð það fyrir að Dagur B. Eggerts­son, nú­verandi borgar­stjóri, næði með ein­hverjum leiðum að mynda næsta meiri­hluta þrátt fyrir að síðustu tveir meiri­hlutar sem hann hafi leitt hafi fallið. Það hafi verið ein af á­stæðunum fyrir því að hún hafi á­kveðið að gefa ekki kost á sér aftur fyrir Mið­flokkinn í kosningunum.

„Nú geng ég frí og frjáls út í sumarið á meðan aðrir þurfa að sitja hér inni í fjögur ár,“ segir hún brosandi.

En hvað tekur við hjá Vig­dísi?

„Ég veit það ekki. Fram­tíðin! Það er það eina sem ég veit.“

Spurð af hverju hún væri stoltust af á sínum ferli í borgarstjórn nefnir hún ýmsa hluti. Til dæmis segist hún hafa upplýst um fjármálaóreiðu sem hafi viðgengist í borginni um árabil. 

Er eitthvað sem þú sérð eftir?

„Nei, ekki neitt. Ég bara tók þetta með stæl eins og mér er líkt og ég sé ekki eftir neinu.“

Fer betur yfir mistökin síðar í ævisögunni

Pawel Bar­toszek tapaði sæti sínu fyrir Við­reisn í kosningunum en sest nú á vara­manna­bekkinn og stekkur inn á fundi á næsta kjör­tíma­bili sem vara­borgar­full­trúi þegar þarf.

Hann segist finna fyrir blendnum til­finningum við þessi vatna­skil:

„En kannski fyrst og fremst bara þakk­læti fyrir að hafa fengið að gegna þessu ó­trú­lega mikil­væga starfi sem borgar­full­trúa­hlut­verkið er,“ segir Pawel.

En hvað stendur upp úr hjá Pawel eftir kjör­tíma­bil hans í meiri­hluta í borgar­stjórn?

„Þetta voru náttúru­lega ó­trú­lega við­burða­rík fjögur ár. Kannski þessi mikla upp­bygging sem hefur átt sér stað í Reykja­vík. Þetta hefur verið met­ár og við höfum hlaupið mjög hratt til að láta það gerast,“ segir hann.

En er eitt­hvað sem hann sér eftir á borgar­stjórnar­ferlinum?

„Ég held það sé of snemmt að byrja að tala um það. Ég er nú ekki hættur í stjórnmálum og ætla, eins og ég segi, að sinna varaborgarfulltrúahlutverki af alúð og alefli. Þannig að það verður að vera komið seinna í ævisöguna til að það sé hægt að gera það upp með heildstæðum hætti,“ segir Pawel.

Aldrei segja aldrei

Eyþór Arnalds, fráfarandi oddviti Sjálfstæðisflokksins, kveður borgarpólitíkina sáttur og sæll og snýr sér aftur að viðskiptum og tónlist. 

„Það er náttúrulega yndislegt að tengjast aftur við sellóið og Todmobile og Tappa Tíkarass,“ segir Eyþór sem spilaði á selló í þeim hljómsveitum.

Hvað finnst Eyþóri standa upp úr eftir kjörtímabilið?

„Ég held að það sé fólkið. Það lifir með manni og svo í­búarnir að hafa heyrt þeirra sjónar­mið. Það líður manni vel með líka.“

Eitt­hvað sem þú sérð eftir?

„Maður á ekkert að sjá eftir... Ég held að ég eigi bara eftir að sjá eftir þessu húsi sem góðri minningu,“ segir Ey­þór.

Hann úti­lokar ekki endur­komu í pólitík í fram­tíðinni:

„Maður á aldrei að segja aldrei en nú er bara aðal­málið að sinna því vel hverju sinni sem maður tekur sér fyrir hendur og vona að öðrum gangi vel.“