Voru tvö ár að gera mynd um 90 ára sögu

Benedikt Bóas Hinriksson skrifar 11. nóvember 2016 11:00

Bragi Þór og Hrefna fyrir framan Ísaksskóla sem er fyrir 5 ára nemendur og nemendur 6, 7, 8 og 9 ára bekkja. Hann var stofnaður 1926 og er því 90 ára. Af því tilefni var ráðist í gerð heimildarmyndar. Vísir/GVA

Heimildarmynd um Ísaksskóla verður frumsýnd í dag klukkan hálf sex í Háskólabíó en það eru þau Hrefna Hallgrímsdóttir og Bragi Þór Hinriksson sem standa að myndinni. Skólinn fagnar 90 ára afmæli sínu í ár og Hrefna, sem er gamall nemandi við skólann og börnin hennar hafa gengið í skólann, ákvað að stökkva á tækifærið og gera sína fyrstu heimildarmynd.

„Fyrir tveimur árum kom ég eitt sinn að sækja barnið mitt í skólann þegar ég heyrði frá skólastjórnendunum hugmynd um að gera heimildarmynd í tilefni af 90 ára afmælinu. Það eru ekki til digrir sjóðir til að sækja fjármagn í svona verkefni en ég bauð mig fram, svona í ljósi þess að ég er leikari og þekki gott fólk. Ég hóaði í Braga, sem hefur unnið mikið með mér áður, og við erum búinn að liggja í þessu verkefni í hartnær tvö ár,“ segir Hrefna.

Tvíeykið er þekkt fyrir barnaefnið sitt en Hrefna gerði Skoppu og Skrýtlu og Bragi leikstýrði Sveppa-myndunum vinsælu.

Það lá því kannski beinast við að fyrsta heimildarmyndin þeirra yrði um upphaf barnakennslu á Íslandi. „Mig langaði að kynna fyrir fólki hver Ísak Jónsson var því hann var svo einstakur maður. Hann á stóran þátt í menntunarsögu landsins.

Hann var kennari í kennaraskólanum og var ótrúlega flinkur að sjá kennara sem honum leist vel á og taldi að gæti gert vel í þessu starfi. Hann byrjaði með sex ára kennslu þegar skólaskylda var átta ára.

Svona hefur þetta gengið í skólanum mann fram af manni í 90 ár. Það er enn þessi andi. Það er eitthvað svo sérstakt við skólann og eitthvað svo stórt og hlýtt hjarta sem þar er að finna. Ísak skilur eftir sig ljúfar minningar sem fólk yljar sér við enn í dag.“

Myndin verður 60 mínútur sem Hrefna segir að sé góður tími fyrir heimildarmynd. „Við vorum svo heppin að finna konurnar sem störfuðu lengst í skólanum og mótuðu þannig kennsluhættina. Þær tala svo fallega um kennarastarfið og af svo mikilli ástríðu þar sem metnaðurinn og kærleikurinn er alltaf hafður að leiðarljósi.

Kennarastarfið er hugsjónastarf og þegar ég hlustaði á kennarana tala fylltist ég andagift. Það er búið að vera svolítið neikvæð umræða um kennara sem er leiðinlegt því þetta er svo frábært starf.“