Samfélagið verður alltaf ógeðfelldara Vilhelm Jónsson skrifar 26. október 2016 16:00 Efnahagsstjórn landsins hefur verið keyrð áfram af fyrirhyggjuleysi og óábyrgum hætti árum saman. Stöðugleiki er hugtak sem stjórnsýslunni hefur verið fyrirmunað að hafa tök á eða láta sig einhverju varða. Þúsundir milljarða afskriftir gefa fyllilega til kynna hversu óvarlega stjórnvöld og bankasýslan hafa farið. Í nágrannalöndunum, sem við viljum bera okkur saman við, yrði tæplega liðið að fasteignauppbygging og fjármálakerfi hefði eingöngu verið drifið áfram af lánsfé og óstjórn og kallað síðan góðæri. Misskipting og röng forgangsröðun fær óhindrað að viðgangast þar sem þjóðin er dofin fyrir pólitískum sóðaskap. Illa er komið fyrir samfélaginu þurfi erlenda fjölmiðla til að upplýsa þjóðina og umheiminn hvers konar spilling og óstjórn viðgengst hér á landi. Óraunhæf skuldsetning getur aldrei gengið til lengri tíma litið með óstöðugleika og verðbólguskotum ásamt sveiflukenndu fasteignaverði. Eitt verð í gær, annað í dag og hærra verð á morgun og síðan springur bólan, að vísu misharkalega. Þeir skuldsettu og tekjuminni gjalda með missi yfirveðsettra eigna, jafnvel þótt eigið fé hafi verið til í upphafi. Fasteignamarkaður og stöðugleiki er brothættari en svo að forsvaranlegt sé fyrir tekjulágt fólk að leggja lífsafkomu undir í anda rússneskrar rúllettu. Uppgjör þrotabúa föllnu bankanna er smánarblettur á fyrrverandi stjórnvöldum ásamt embættisverkum stjórnsýslunnar þar sem eignarupptaka og rýming tugþúsunda heimila var óhindrað látin viðgangast. Að baki slíkra aðgerða eru miklar þjáningar, sorg, erfiðleikar og upplausn heimila. Vaxtaokur ríkisbankanna fær sem fyrr að þrífast ásamt ógegnsærri hluta- og verðbréfasölu, t.d í Borgun þar sem Landsbankastjóra er ekki gert að axla ábyrgð. Iðgjaldahækkanir og arðgreiðslur tryggingafélaga vegna fákeppni eru óhóflegar samanber að ríkissjóður dældi milljörðum í Sjóvá þegar bótasjóður gufaði upp. Félagsmálapakki sem er í burðarliðnum og reglubreytingar á byggingalöggjöf eru ekki að ná tilætluðum árangri og mun ekki leysa húsnæðisvanda þótt hver nefndin af annarri sé skipuð. Of oft er látið stjórnast af óskhyggju og helmingaskiptareglu ásamt siðlausu plotti til að koma frumvörpum í gegnum þingið sem enginn raunveruleg sátt er um. Eðlileg og markviss uppbygging getur ekki átt sér stað með núverandi verðtryggingu og vaxtakjörum. Heigulsháttur þingmanna og lítilsvirðing gagnvart samfélaginu er óásættanlegt. Þeir víkja sér með einum eða öðrum hætti undan að nýta ekki lögbundin atkvæðisrétt sem þingmenn eru kjörnir til. Kaup HB Granda á kvóta Hafnarness í Þorlákshöfn gefur fyllilega til kynna glæpsamlegt framsal sem er viðhaldið með braski á sameiginlegri sjávarauðlind. Íbúar sjávarbyggða sitja eftir með verðlausar eignir og afkomu í molum til að kvótaeigendur geti hámarkað arðsemi sína. Ríkisbankar eru þar í aðalhlutverki og ýta undir samþjöppun útvaldra útgerðarfyrirtækja með því að gjaldfella lán til að arðræna almenning og fyrirtæki með óhæfu verklagi. Stjórnvöldum virðist fyrirmunað að axla ábyrgð og gera sér grein fyrir að gjaldmiðillinn er höfuðvandinn ásamt efnahagsstjórn. Fórnarkostnaður heimila og fyrirtækja hafa síðustu áratugi orðið verðbólgubáli að bráð. Ekki svo ósjaldan hefur „svokallað góðæri og hagvöxtur“ verið drifin áfram af einkaneyslu og skuldasöfnun. Ferðamannaiðnaðurinn er stjórnlaus og einkennist af gullgrafaraæði og fyrirhyggjuleysi þar sem lítið er hugað að langtímaáætlun nema þá helst í uppbyggingu flugstöðvar. Bygging hótela og annar rekstur er ekki í neinu jafnvægi enda keyrður áfram af ábyrgðarleysi og græðgi sem mun ýta undir gjaldþrotahrinu síðar. Landið er ríkt af náttúruauðlindum sem ætti að skila nægri innkomu fyrir stjórnvöld til að hækka lægstu laun og bætur verulega, yrði forgangsröðun eðlileg og ekki látin ganga upp allan launastigann. Stórum hluta öryrkja og fleirum mætti koma út á vinnumarkaðinn væri að einhverjum ávinningi að hverfa. Sé það illgerlegt mætti eflaust fá kjaradóm til þeirra verka enda verkalýðshreyfingin líklega ekki til þess bær. Samfélagið er orðið svo rotið að nánast hvaða sóðaskapur og misskipting getur fengið að þrífast í íslensku viðskiptalífi. Ef að líkum lætur verður ekki svo auðveldlega undið ofan af viðskiptasiðferði fjármálastofnana og afdrif sjávarauðlinda fyrr en blóð rennur. Siðleysið og spilling mun óhindrað halda áfram þar til almenningur hættir að láta traðka á sér eða önnur öfl fara af fullri hörku gegn valdníðslu, misrétti, sjálftöku, þjófnaði og öðru óréttlæti. Stjórnvöld hafa lítið sem ekkert með núverandi efnahagsbata að gera sem hefur átt sér stað enda er hann tilkominn vegna ytri aðstæðna. Má nefna aukinn ferðamannastraum, lækkun olíuverðs, makrílveiðar og styrkingu krónunnar. Fasteignaverð sem skrúfast upp um helming á örfáum árum ber glöggt dæmi um froðukennda hagstjórn enda ótraustur stöðugleiki þar að baki. Íslenskt samfélag er að verða lítið annað en glæparíki þar sem spilling hefur fengið óhindrað að þrífast árum saman. Eigi að vera hægt að vinda ofan af sjálftöku útvaldra og misskiptingu verður það aðeins gert með þátttöku þeirra sem skilst að nóg sé komið. Það þarf fólk sem er alvara og hefur hug og kjark eða jafnvel engu að tapa til að uppræta spillingu og rányrkju, en það verður ekki gert með teskeiðum og amen-hallelúja í anda fyrri mótmæla. Græðgi og eignaupptaka fjármálafyrirtækja undangenginna ára hefur orðið til þess að tugþúsundir heimila hafa þurft að gjalda fyrir með fátækt, lífshamingju sinni og óásættanlegri afkomu. Of margir hafa svipt sig lífi eftir ljóta meðferð banka og fjármálafyrirtækja sem stjórnast af glæpsamlegum tilgangi og hafa fengið óhindrað að ræna skuldug heimili með vafasamri eignarupptöku. Of margir hafa jafnvel þvert á eigin vilja spilað með til að halda starfi og starfsframa, eða jafnvel stjórnast af skítlegu eðli. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Halldór 18.05.2024 Halldór Lexía lærð á hálfum degi Stefanía Arnardóttir Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Ég kýs Helgu Þórisdóttur Gerður Rún Guðlaugsdóttir Skoðun Formaður húsfélagsins Guðmundur Andri Thorsson Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth Skoðun Birni Bjarnasyni svarað Arnar Þór Jónsson Skoðun Sagan sem verður að segja Drífa Snædal Skoðun Opið bréf til landsliðsmanna Íslands í blaki Guðbergur Egill Eyjólfsson Skoðun Bréf frá móður Berglind Fríða Viggósdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Lexía lærð á hálfum degi Stefanía Arnardóttir skrifar Skoðun Ég kýs Helgu Þórisdóttur Gerður Rún Guðlaugsdóttir skrifar Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth skrifar Skoðun Formaður húsfélagsins Guðmundur Andri Thorsson skrifar Skoðun Opið bréf til landsliðsmanna Íslands í blaki Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Kosningum frestað Ása Berglind Hjálmarsdóttir,Hrönn Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Mesti stjórnmálamaðurinn? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Birni Bjarnasyni svarað Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Því miður ekkert annað í stöðunni en að fresta atkvæðagreiðslu um verkefni Heidelberg Gestur Þór Kristjánsson,Erla Sif Markúsdóttir,Sigurbjörg Jenný Jónsdóttir,Grétar Ingi Erlendsson skrifar Skoðun Baldur Þórhallsson er vitur og vís Bryndís Friðgeirsdóttir skrifar Skoðun Kjósum Katrínu Kjartan Ragnarsson skrifar Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar Skoðun Nýtt sveitarfélag Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Stafrænn ójöfnuður á upplýsingaöld Stella Samúelsdóttir,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Varfærnisleg fagnaðarlæti Berglind Sunna Bragadóttir skrifar Skoðun „Ég skal baka fyrir Gunnar en ég kýs Kristján“ Páll Magnússon skrifar Skoðun Daðrað við sölu Björn Sævar Einarsson skrifar Skoðun Rannsóknir á söfnum skapa dýrmæta þekkingu Arndís Bergsdóttr skrifar Skoðun Sagan sem verður að segja Drífa Snædal skrifar Skoðun Nýsköpun innviða Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Fjöldi fyrirtækja hætta með Rapyd Oddný Björg Rafnsdóttir skrifar Skoðun Forsetaframbjóðendur undir áhrifum Kremlverja? Bjarni Már Magnússon skrifar Skoðun Bréf frá móður Berglind Fríða Viggósdóttir skrifar Skoðun Vill ekki lengur íslenzkan her? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hafa íslensk fjarskiptafélög málað sig út í horn? Aron Heiðar Steinsson skrifar Skoðun Á Ísland framtíð í NATO? Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Fjallkonan nýja, hún Katrín Þorvaldur Logason skrifar Skoðun Heilsa íslenskrar þjóðar, samofin framþróun í læknisfræði á Íslandi Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Njótum reynslu Katrínar Valgerður Bjarnadóttir skrifar Sjá meira
Efnahagsstjórn landsins hefur verið keyrð áfram af fyrirhyggjuleysi og óábyrgum hætti árum saman. Stöðugleiki er hugtak sem stjórnsýslunni hefur verið fyrirmunað að hafa tök á eða láta sig einhverju varða. Þúsundir milljarða afskriftir gefa fyllilega til kynna hversu óvarlega stjórnvöld og bankasýslan hafa farið. Í nágrannalöndunum, sem við viljum bera okkur saman við, yrði tæplega liðið að fasteignauppbygging og fjármálakerfi hefði eingöngu verið drifið áfram af lánsfé og óstjórn og kallað síðan góðæri. Misskipting og röng forgangsröðun fær óhindrað að viðgangast þar sem þjóðin er dofin fyrir pólitískum sóðaskap. Illa er komið fyrir samfélaginu þurfi erlenda fjölmiðla til að upplýsa þjóðina og umheiminn hvers konar spilling og óstjórn viðgengst hér á landi. Óraunhæf skuldsetning getur aldrei gengið til lengri tíma litið með óstöðugleika og verðbólguskotum ásamt sveiflukenndu fasteignaverði. Eitt verð í gær, annað í dag og hærra verð á morgun og síðan springur bólan, að vísu misharkalega. Þeir skuldsettu og tekjuminni gjalda með missi yfirveðsettra eigna, jafnvel þótt eigið fé hafi verið til í upphafi. Fasteignamarkaður og stöðugleiki er brothættari en svo að forsvaranlegt sé fyrir tekjulágt fólk að leggja lífsafkomu undir í anda rússneskrar rúllettu. Uppgjör þrotabúa föllnu bankanna er smánarblettur á fyrrverandi stjórnvöldum ásamt embættisverkum stjórnsýslunnar þar sem eignarupptaka og rýming tugþúsunda heimila var óhindrað látin viðgangast. Að baki slíkra aðgerða eru miklar þjáningar, sorg, erfiðleikar og upplausn heimila. Vaxtaokur ríkisbankanna fær sem fyrr að þrífast ásamt ógegnsærri hluta- og verðbréfasölu, t.d í Borgun þar sem Landsbankastjóra er ekki gert að axla ábyrgð. Iðgjaldahækkanir og arðgreiðslur tryggingafélaga vegna fákeppni eru óhóflegar samanber að ríkissjóður dældi milljörðum í Sjóvá þegar bótasjóður gufaði upp. Félagsmálapakki sem er í burðarliðnum og reglubreytingar á byggingalöggjöf eru ekki að ná tilætluðum árangri og mun ekki leysa húsnæðisvanda þótt hver nefndin af annarri sé skipuð. Of oft er látið stjórnast af óskhyggju og helmingaskiptareglu ásamt siðlausu plotti til að koma frumvörpum í gegnum þingið sem enginn raunveruleg sátt er um. Eðlileg og markviss uppbygging getur ekki átt sér stað með núverandi verðtryggingu og vaxtakjörum. Heigulsháttur þingmanna og lítilsvirðing gagnvart samfélaginu er óásættanlegt. Þeir víkja sér með einum eða öðrum hætti undan að nýta ekki lögbundin atkvæðisrétt sem þingmenn eru kjörnir til. Kaup HB Granda á kvóta Hafnarness í Þorlákshöfn gefur fyllilega til kynna glæpsamlegt framsal sem er viðhaldið með braski á sameiginlegri sjávarauðlind. Íbúar sjávarbyggða sitja eftir með verðlausar eignir og afkomu í molum til að kvótaeigendur geti hámarkað arðsemi sína. Ríkisbankar eru þar í aðalhlutverki og ýta undir samþjöppun útvaldra útgerðarfyrirtækja með því að gjaldfella lán til að arðræna almenning og fyrirtæki með óhæfu verklagi. Stjórnvöldum virðist fyrirmunað að axla ábyrgð og gera sér grein fyrir að gjaldmiðillinn er höfuðvandinn ásamt efnahagsstjórn. Fórnarkostnaður heimila og fyrirtækja hafa síðustu áratugi orðið verðbólgubáli að bráð. Ekki svo ósjaldan hefur „svokallað góðæri og hagvöxtur“ verið drifin áfram af einkaneyslu og skuldasöfnun. Ferðamannaiðnaðurinn er stjórnlaus og einkennist af gullgrafaraæði og fyrirhyggjuleysi þar sem lítið er hugað að langtímaáætlun nema þá helst í uppbyggingu flugstöðvar. Bygging hótela og annar rekstur er ekki í neinu jafnvægi enda keyrður áfram af ábyrgðarleysi og græðgi sem mun ýta undir gjaldþrotahrinu síðar. Landið er ríkt af náttúruauðlindum sem ætti að skila nægri innkomu fyrir stjórnvöld til að hækka lægstu laun og bætur verulega, yrði forgangsröðun eðlileg og ekki látin ganga upp allan launastigann. Stórum hluta öryrkja og fleirum mætti koma út á vinnumarkaðinn væri að einhverjum ávinningi að hverfa. Sé það illgerlegt mætti eflaust fá kjaradóm til þeirra verka enda verkalýðshreyfingin líklega ekki til þess bær. Samfélagið er orðið svo rotið að nánast hvaða sóðaskapur og misskipting getur fengið að þrífast í íslensku viðskiptalífi. Ef að líkum lætur verður ekki svo auðveldlega undið ofan af viðskiptasiðferði fjármálastofnana og afdrif sjávarauðlinda fyrr en blóð rennur. Siðleysið og spilling mun óhindrað halda áfram þar til almenningur hættir að láta traðka á sér eða önnur öfl fara af fullri hörku gegn valdníðslu, misrétti, sjálftöku, þjófnaði og öðru óréttlæti. Stjórnvöld hafa lítið sem ekkert með núverandi efnahagsbata að gera sem hefur átt sér stað enda er hann tilkominn vegna ytri aðstæðna. Má nefna aukinn ferðamannastraum, lækkun olíuverðs, makrílveiðar og styrkingu krónunnar. Fasteignaverð sem skrúfast upp um helming á örfáum árum ber glöggt dæmi um froðukennda hagstjórn enda ótraustur stöðugleiki þar að baki. Íslenskt samfélag er að verða lítið annað en glæparíki þar sem spilling hefur fengið óhindrað að þrífast árum saman. Eigi að vera hægt að vinda ofan af sjálftöku útvaldra og misskiptingu verður það aðeins gert með þátttöku þeirra sem skilst að nóg sé komið. Það þarf fólk sem er alvara og hefur hug og kjark eða jafnvel engu að tapa til að uppræta spillingu og rányrkju, en það verður ekki gert með teskeiðum og amen-hallelúja í anda fyrri mótmæla. Græðgi og eignaupptaka fjármálafyrirtækja undangenginna ára hefur orðið til þess að tugþúsundir heimila hafa þurft að gjalda fyrir með fátækt, lífshamingju sinni og óásættanlegri afkomu. Of margir hafa svipt sig lífi eftir ljóta meðferð banka og fjármálafyrirtækja sem stjórnast af glæpsamlegum tilgangi og hafa fengið óhindrað að ræna skuldug heimili með vafasamri eignarupptöku. Of margir hafa jafnvel þvert á eigin vilja spilað með til að halda starfi og starfsframa, eða jafnvel stjórnast af skítlegu eðli.
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth skrifar
Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Því miður ekkert annað í stöðunni en að fresta atkvæðagreiðslu um verkefni Heidelberg Gestur Þór Kristjánsson,Erla Sif Markúsdóttir,Sigurbjörg Jenný Jónsdóttir,Grétar Ingi Erlendsson skrifar
Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar
Skoðun Heilsa íslenskrar þjóðar, samofin framþróun í læknisfræði á Íslandi Theódór Skúli Sigurðsson skrifar
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun