Þeir ríku, minna ríku og bráðkvöddu Ísak Gabríel Regal skrifar 4. september 2015 13:22 Það getur reynst erfitt að setja sig í spor annara. Viðkomandi getur verið náinn vinur eða vinkona, fjölskyldumeðlimur, eða einhver fullkomlega ókunnugur einstaklingur. Það er sama, að sjá hlutina frá sjónarhorni sem er ekki manns eigið er sjaldgæfur eiginleiki sem að alls ekki allir búa yfir. Þegar að maður metur auð og fátækt þá er það yfirleitt gert út frá manni sjálfum, s.s. þeirri reynslu sem að maður hefur gengið í gegnum á ævi sinni. Af kommentum á netinu má dæma og orðum sem að fólk í kringum mig lætur falla frá degi til dags er mín reynsla sú að sambandið milli almennings og þeir allra ríkustu og tekjuhæstu í samfélaginu sé afar veikt, jafnvel óraunverulegt. Geta stórlaxarnir almennilega áttað sig á lífmátum þeirra sem að sanka að sér aumum 200 þúsund krónum á mánuði og skammta allar máltíðirnar sínar? Mér finnst ekki. Sambandið er rofið. Því er ekki furða að þeir kaupi sér freka nýja glæsikerru en að leggja meiri pening í örorkubætur, menntakerfið, og lækkun á bókaskatti. Svo er annað, hvað veit fólk um stríð og dauða sem að hefur aldrei upplifað stríð og dauða? Mér heyrist á sumum að flóttafólk sem að veit ekki af nokkrum stað til að fara á sé aðeins óboðnir gestir í vorra landi, eins og silfurskottur sem að skríða á milli flísanna á baðherbergisgólfinu hjá okkur. Því er eins auðvelt að neita þeim um aðsetur og að kremja skordýr. Þau eiga einfaldlega ekki rétt á því að vera hérna eins og sumir sem að koma ekki beint frá stríðshrjáðum löndum. Svo eru þeir sem að telja alla í heimalandinu vera með nóg á sinni könnu og ómögulegt sé að hjálpa utanaðkomandi aðilum. Það sé einfaldlega ekki til aukið húsaskjól, vatn, matur, klæðnaður og fleiri nauðsynjar. Þetta hefur ekkert með það að gera hvort að maður sé góðhjörtuð manneskja eða ekki. Ég borða dýr af bestu lyst, flokka ekki ruslið mitt og syndga daginn út og daginn inn. Mér finnst bara svo hrokafullt og stefnulaust að setja sig í kóngastólinn og banna fólki að stíga fæti inn í landið. Hvað höfum við áunnið okkur til að segja til um hver má koma og ekki koma til Íslands? Að sjálfsögðu er mörgum illa við ákveðið fólk, oft á tíðum stafar það af ótta við öðruvísi litarhætti, trúarbrögð, eða menningarheima og allir hafa sínar skoðanir en hvað leiða þær af sér skil ég ekki, og mun líklegast aldrei skilja. Gagnslausar rökleysur og vísindalegar rangfærslur um hreint og óhreint blóð rata ekki inn í heilabúið mitt sem og ótti við aðra menningarhópa; segjum sem svo að Ísland hleypi inn þúsund flóttamönnum inn í 300.000 manna þjóð þýðir það þá að dagar mínir af því að sofna yfir Ísland Got Talent í uppáhalds Tottenham treyjunni minni með BBQ kjúklingasósu í hálsmálinu séu taldir? Nú segji ég stopp. Ef að þessi pistill móðgar þig að þá máttu að líta inn á við og reyna að átta þig á því hvað það er við þessa umræðu sem að hræðir þig svona og lætur þig skjálfa á beinunum við tilhugsunina um útlenskt flóttafólk á íslenskum landamærum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Öfgar og ósannindi Oddný G. Harðardóttir Skoðun Fararheill til Bessastaða Ynda Eldborg Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun Þegar ég heyri nafnið Katrín Jakobsdóttir Hans Alexander Margrétarson Hansen Skoðun Halldór 18.05.2024 Halldór Halla Hrund - ein af okkur Hjálmar Gíslason Skoðun Að sameina frekar en sundra Fríða Björk Ingvarsdóttir Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Halla Hrund eða Katrín? Reynir Böðvarsson Skoðun Hvaða eiginleika þarf forseti að hafa? Hildur Eir Bolladóttir Skoðun Skoðun Skoðun Fararheill til Bessastaða Ynda Eldborg skrifar Skoðun Öfgar og ósannindi Oddný G. Harðardóttir skrifar Skoðun Tímabær orð Unnar Arndísardóttur um afstæði barneigna Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Í hjarta sínu græn, en varla í reynd Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Halla Hrund - ein af okkur Hjálmar Gíslason skrifar Skoðun Að sameina frekar en sundra Fríða Björk Ingvarsdóttir skrifar Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir skrifar Skoðun Hvaða eiginleika þarf forseti að hafa? Hildur Eir Bolladóttir skrifar Skoðun Þegar ég heyri nafnið Katrín Jakobsdóttir Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Í framhaldi af viðtali við Helgu Þórisdóttur Kári Stefánsson skrifar Skoðun Góð gildi og staðfesta Höllu Hrundar Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Halla Hrund eða Katrín? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Til áréttingar Kári Stefánsson skrifar Skoðun Kynhluthlaust mál, máltilfinning og forsetaframboð Höskuldur Þráinsson skrifar Skoðun Er klassískt frjálslyndi orðið að jaðarskoðun? Kári Allansson skrifar Skoðun Forseti Íslands veifaði mér Fjóla Einarsdóttir skrifar Skoðun Ákall til framtíðar: Nám í félagsráðgjöf! Steinunn Bergmann skrifar Skoðun Lexía lærð á hálfum degi Stefanía Arnardóttir skrifar Skoðun Ég kýs Helgu Þórisdóttur Gerður Rún Guðlaugsdóttir skrifar Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth skrifar Skoðun Formaður húsfélagsins Guðmundur Andri Thorsson skrifar Skoðun Opið bréf til landsliðsmanna Íslands í blaki Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Kosningum frestað Ása Berglind Hjálmarsdóttir,Hrönn Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Mesti stjórnmálamaðurinn? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Birni Bjarnasyni svarað Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Því miður ekkert annað í stöðunni en að fresta atkvæðagreiðslu um verkefni Heidelberg Gestur Þór Kristjánsson,Erla Sif Markúsdóttir,Sigurbjörg Jenný Jónsdóttir,Grétar Ingi Erlendsson skrifar Skoðun Baldur Þórhallsson er vitur og vís Bryndís Friðgeirsdóttir skrifar Skoðun Kjósum Katrínu Kjartan Ragnarsson skrifar Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar Sjá meira
Það getur reynst erfitt að setja sig í spor annara. Viðkomandi getur verið náinn vinur eða vinkona, fjölskyldumeðlimur, eða einhver fullkomlega ókunnugur einstaklingur. Það er sama, að sjá hlutina frá sjónarhorni sem er ekki manns eigið er sjaldgæfur eiginleiki sem að alls ekki allir búa yfir. Þegar að maður metur auð og fátækt þá er það yfirleitt gert út frá manni sjálfum, s.s. þeirri reynslu sem að maður hefur gengið í gegnum á ævi sinni. Af kommentum á netinu má dæma og orðum sem að fólk í kringum mig lætur falla frá degi til dags er mín reynsla sú að sambandið milli almennings og þeir allra ríkustu og tekjuhæstu í samfélaginu sé afar veikt, jafnvel óraunverulegt. Geta stórlaxarnir almennilega áttað sig á lífmátum þeirra sem að sanka að sér aumum 200 þúsund krónum á mánuði og skammta allar máltíðirnar sínar? Mér finnst ekki. Sambandið er rofið. Því er ekki furða að þeir kaupi sér freka nýja glæsikerru en að leggja meiri pening í örorkubætur, menntakerfið, og lækkun á bókaskatti. Svo er annað, hvað veit fólk um stríð og dauða sem að hefur aldrei upplifað stríð og dauða? Mér heyrist á sumum að flóttafólk sem að veit ekki af nokkrum stað til að fara á sé aðeins óboðnir gestir í vorra landi, eins og silfurskottur sem að skríða á milli flísanna á baðherbergisgólfinu hjá okkur. Því er eins auðvelt að neita þeim um aðsetur og að kremja skordýr. Þau eiga einfaldlega ekki rétt á því að vera hérna eins og sumir sem að koma ekki beint frá stríðshrjáðum löndum. Svo eru þeir sem að telja alla í heimalandinu vera með nóg á sinni könnu og ómögulegt sé að hjálpa utanaðkomandi aðilum. Það sé einfaldlega ekki til aukið húsaskjól, vatn, matur, klæðnaður og fleiri nauðsynjar. Þetta hefur ekkert með það að gera hvort að maður sé góðhjörtuð manneskja eða ekki. Ég borða dýr af bestu lyst, flokka ekki ruslið mitt og syndga daginn út og daginn inn. Mér finnst bara svo hrokafullt og stefnulaust að setja sig í kóngastólinn og banna fólki að stíga fæti inn í landið. Hvað höfum við áunnið okkur til að segja til um hver má koma og ekki koma til Íslands? Að sjálfsögðu er mörgum illa við ákveðið fólk, oft á tíðum stafar það af ótta við öðruvísi litarhætti, trúarbrögð, eða menningarheima og allir hafa sínar skoðanir en hvað leiða þær af sér skil ég ekki, og mun líklegast aldrei skilja. Gagnslausar rökleysur og vísindalegar rangfærslur um hreint og óhreint blóð rata ekki inn í heilabúið mitt sem og ótti við aðra menningarhópa; segjum sem svo að Ísland hleypi inn þúsund flóttamönnum inn í 300.000 manna þjóð þýðir það þá að dagar mínir af því að sofna yfir Ísland Got Talent í uppáhalds Tottenham treyjunni minni með BBQ kjúklingasósu í hálsmálinu séu taldir? Nú segji ég stopp. Ef að þessi pistill móðgar þig að þá máttu að líta inn á við og reyna að átta þig á því hvað það er við þessa umræðu sem að hræðir þig svona og lætur þig skjálfa á beinunum við tilhugsunina um útlenskt flóttafólk á íslenskum landamærum.
Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir skrifar
Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth skrifar
Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Því miður ekkert annað í stöðunni en að fresta atkvæðagreiðslu um verkefni Heidelberg Gestur Þór Kristjánsson,Erla Sif Markúsdóttir,Sigurbjörg Jenný Jónsdóttir,Grétar Ingi Erlendsson skrifar
Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar
Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun