Vildu að Álfheiður yrði kærð
Í skýrslunni segir að það hafi verið „auðséð að hún var í sambandi við einhvern/einhverja mótmælendur, sem kom skilaboðum áleiðis“. Samskiptin hafi orðið til þess að nokkur hópur mótmælenda fór á hreyfingu og streymdi með meiri þunga bak við Alþingi og reyndi að brjóta rúður í þjónustuskála þingsins. Þá kemur einnig fram að mótmælendur höfðu haft upplýsingar um hvar þeir sem handteknir voru í mótmælunum væru geymdir frá Steingrími.

Í skýrslunni segir að Geir Jón hafi eftir mótmælin rætt við þingmenn og starfsmenn þingsins. Meðal annars að hann hafi rætt við Lúðvík sem sagðist vita vel af háttsemi Álfheiðar og Steingríms og liti hann þetta mjög alvarlegum augum og ekki spurning að lögreglan kærði þá eða þann sem hefði staðið að þessu.
Kallaði sérsveitarmann lífvarðatitt
Liðsmaðurinn í sérsveit ríkislögreglustjóra sem hafði það hlutverk að gæta Geirs H. Haarde, þáverandi forsætisráðherra, á meðan mótmælunum stóð skrifaði sérstaka greinargerð um samskipti sín við Álfheiði þennan dag mótmælanna. Hann segist hafa beðið Álfheiði að standa ekki úti í glerhýsinu sem er á milli nýja hússins og gamla hússins þar sem þingsalurinn er. Það þótti æsa upp mótmælendur ef þingmenn sæjust horfa yfir fjöldann.
Sérsveitarmaðurinn segir að Álfheiður hafi brugðist illa við og óskað eftir því að vita hver hann væri. „Ég kynnti henni það og sagðist vera lögreglumaður. Hún kynnti mér þá að mér kæmi ekkert við hvernig hún hagaði sinni vinnu í þessu húsið, hún væri alþingismaður og þetta væri hennar vinnustaður og lögreglunni kæmi ekkert við hvað hún væri að gera,“ segir hann í skýrslunni.
Í kjölfarið hafi hann farið en Álfheiður elt hann og hrópað að sér. Hún hafi svo kallað á Kolbrúnu Halldórsdóttur, þáverandi þingmann VG, og Steingrím og sagt þeim að „leynilögregla“ væri að fylgjast með sér í vinnunni. Sérsveitarmaðurinn segist í kjölfarið hafa gengið í burtu og Álfheiður kallað á eftir sér „já farðu bara lífvarðartitturinn þinn sem eltir ráðherraræfil alla daga“.