Auðkennistákn í Reykjavík Valgarður Egilsson skrifar 28. desember 2010 06:00 Íslendingar hampa oft uppruna sínum frá víkingum. Óvíst er hvort margir landnámsmanna höfðu verið í víking í alvöru. En í lífsmáta víkinga örlar varla á heimspeki né húmanisma. Gott væri að losa sig við það orð sem á okkur liggur, að við séum af víkingum komin. Slík var grimmd þeirra og villimennska, og slíkur var skortur á heimspeki og húmanisma hjá þeim. Árásin á Lindesfarne árið 793: múnkar klaustursins yfir bókum sínum flytja þakkargjörð skapara sínum, í aðdáun og góðvild. Nú hafa læðst að klaustrinu vopnaðir menn - skyndilega stökkva upp 60 hrottar með öskrum og orgi: Drepum, drepum! Og ráðast á óviðbúna múnkana: Drepum, drepum!! orga þeir. Og brytja þá niður hlífðarlausa. Og svo hrósa þeir sér af þessu víkingarnir. Og afkomendur hampa þessu sem afrekum. Víkingar hafa að líkindum verið huglausir - samskonar flokka-árásir nota hýenur - en ránseðlið keyrir þá áfram og græðgin. Ja þvílík afrek ! (óviðeigandi er orðið kúltúr yfir þvílíka bleyðimennsku). Svo spinna þeir upp sögur um drengskap og göfgi. Afkomendur landnámsmanna unnu þó afrek sem maður getur verið stoltur af. Þeir skrifuðu bókmenntir og þeir sigldu til landkönnunar. Gott væri að ítreka þá minningu. Mætti reisa á Lækjartorgi mynd-skúlptúr sem minnti á ritun sagna og landkönnun. Það vantar einmitt í miðju Reykjavíkur eitthvert auðkenni það sem ferðamenn okkar geti miðað við - auðkenni sem sé það áberandi að allir átti sig á því. Nú er staðan sú, að búi tveir ferðamenn hvor á sínu hótelinu þá vita þeir ekki hvar þeir geti mælt sér mót - ekkert örnefni er til í mið-Reykjavík nægilega þekkt til þess, enginn staður nægilega þekktur né áberandi til þess. Legg til að skúlptúr verði reistur á Lækjartorgi, mætti tákna ritandi hönd, eða sýna seglskip, helst hvort tveggja. Skúlptúrinn skagi dáldið hátt upp svo sjáist langt að; efnið í myndina sé ekki massi, en minni heldur á strik. Beita má nýrri tækni: ljósi breytileika, hreyfingu. Ritandi hönd. Auðkennistákn Reykjavíkur. Writers and Seafarers. (Hefðum auðvitað átt að hafa torg í miðju borgar). Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Hverjum þjónar kerfið? Erna Bjarnadóttir Skoðun Fleiri ásælast Grænland en Trump Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Þetta varð í alvöru að lögum! Snorri Másson Skoðun Hitamál - Saga loftslagsins Höskuldur Búi Jónsson Skoðun RÚV: Þú skalt ekki önnur útvörp hafa! Gunnar Salvarsson Skoðun Von, hugrekki og virðing við lok lífs Ingrid Kuhlman Skoðun Halldór 27.12.2025 Halldór Vínsalarnir og vitorðsmenn þeirra Ögmundur Jónasson Skoðun Verður Hvalfjörður gerður að einni stærstu rotþró landsins? Haraldur Eiríksson Skoðun Skoðun Skoðun Hitamál - Saga loftslagsins Höskuldur Búi Jónsson skrifar Skoðun Von, hugrekki og virðing við lok lífs Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Hverjum þjónar kerfið? Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Vínsalarnir og vitorðsmenn þeirra Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Viðskilnaður Breta við ESB: Sársauki, frelsi og veðmálið um framtíðina Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun RÚV: Þú skalt ekki önnur útvörp hafa! Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Áramótaannáll 2025 Þórir Garðarsson skrifar Skoðun Vonin sem sneri ekki aftur Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Ljósadýrð loftin gyllir Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Þegar reglugerðir og raunveruleiki rekast á Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hugmyndafræðilegur hornsteinn ESB Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hinn falski raunveruleiki Kristján Fr. Friðbertsson skrifar Skoðun Bandaríkin léku lykilhlutverk í samruna Evrópu sem leiddi til friðar og efnahagslegrar velsældar Kristján Vigfússon skrifar Skoðun Alvarlegar rangfærslur í Hitamálum Eyþór Eðvarðsson skrifar Skoðun Verður Hvalfjörður gerður að einni stærstu rotþró landsins? Haraldur Eiríksson skrifar Skoðun Fleiri ásælast Grænland en Trump Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Mótmæli frá grasrótinni eru orðin saga í Evrópu Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er tímabili friðar að ljúka árið 2026? Jun Þór Morikawa skrifar Skoðun Reykvískir lýðræðisjafnaðarmenn – kjósum oddvita Freyr Snorrason skrifar Skoðun Ástandið, jólavókaflóðið og druslur nútímans Sæunn I. Marinósdóttir skrifar Skoðun Gerið Ásthildi Lóu aftur að ráðherra – taka tvö Eyjólfur Pétur Hafstein skrifar Skoðun Mikilvægi björgunarsveitanna Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Andi hins ókomna á stjórnarheimilinu? Jean-Rémi Chareyre skrifar Skoðun Var ég ekki nógu mikils virði? Kristján Friðbertsson skrifar Skoðun Jólin eru rökfræðilega yfirnáttúruleg – og sagan sem menn dóu fyrir lifir enn Hilmar Kristinsson skrifar Skoðun Þegar jólasveinninn kemur ekki á hverri nóttu Guðlaugur Kristmundsson skrifar Skoðun 100 lítrar á mínútu Sigurður Friðleifsson skrifar Skoðun Stöðugleiki sem viðmið Arnar Laxdal skrifar Skoðun Taktu af skarið – listin að breyta til áður en þú ert tilbúin Þuríður Santos Stefánsdóttir skrifar Skoðun Loftslagsmál: tölur segja sögur en hvaða sögu viljum við? Ingrid Kuhlman skrifar Sjá meira
Íslendingar hampa oft uppruna sínum frá víkingum. Óvíst er hvort margir landnámsmanna höfðu verið í víking í alvöru. En í lífsmáta víkinga örlar varla á heimspeki né húmanisma. Gott væri að losa sig við það orð sem á okkur liggur, að við séum af víkingum komin. Slík var grimmd þeirra og villimennska, og slíkur var skortur á heimspeki og húmanisma hjá þeim. Árásin á Lindesfarne árið 793: múnkar klaustursins yfir bókum sínum flytja þakkargjörð skapara sínum, í aðdáun og góðvild. Nú hafa læðst að klaustrinu vopnaðir menn - skyndilega stökkva upp 60 hrottar með öskrum og orgi: Drepum, drepum! Og ráðast á óviðbúna múnkana: Drepum, drepum!! orga þeir. Og brytja þá niður hlífðarlausa. Og svo hrósa þeir sér af þessu víkingarnir. Og afkomendur hampa þessu sem afrekum. Víkingar hafa að líkindum verið huglausir - samskonar flokka-árásir nota hýenur - en ránseðlið keyrir þá áfram og græðgin. Ja þvílík afrek ! (óviðeigandi er orðið kúltúr yfir þvílíka bleyðimennsku). Svo spinna þeir upp sögur um drengskap og göfgi. Afkomendur landnámsmanna unnu þó afrek sem maður getur verið stoltur af. Þeir skrifuðu bókmenntir og þeir sigldu til landkönnunar. Gott væri að ítreka þá minningu. Mætti reisa á Lækjartorgi mynd-skúlptúr sem minnti á ritun sagna og landkönnun. Það vantar einmitt í miðju Reykjavíkur eitthvert auðkenni það sem ferðamenn okkar geti miðað við - auðkenni sem sé það áberandi að allir átti sig á því. Nú er staðan sú, að búi tveir ferðamenn hvor á sínu hótelinu þá vita þeir ekki hvar þeir geti mælt sér mót - ekkert örnefni er til í mið-Reykjavík nægilega þekkt til þess, enginn staður nægilega þekktur né áberandi til þess. Legg til að skúlptúr verði reistur á Lækjartorgi, mætti tákna ritandi hönd, eða sýna seglskip, helst hvort tveggja. Skúlptúrinn skagi dáldið hátt upp svo sjáist langt að; efnið í myndina sé ekki massi, en minni heldur á strik. Beita má nýrri tækni: ljósi breytileika, hreyfingu. Ritandi hönd. Auðkennistákn Reykjavíkur. Writers and Seafarers. (Hefðum auðvitað átt að hafa torg í miðju borgar).
Skoðun Viðskilnaður Breta við ESB: Sársauki, frelsi og veðmálið um framtíðina Eggert Sigurbergsson skrifar
Skoðun Bandaríkin léku lykilhlutverk í samruna Evrópu sem leiddi til friðar og efnahagslegrar velsældar Kristján Vigfússon skrifar
Skoðun Jólin eru rökfræðilega yfirnáttúruleg – og sagan sem menn dóu fyrir lifir enn Hilmar Kristinsson skrifar
Skoðun Taktu af skarið – listin að breyta til áður en þú ert tilbúin Þuríður Santos Stefánsdóttir skrifar