Dagur 17… Elsa Dóróthea Daníelsdóttir skrifar 14. janúar 2009 05:00 Ég vaknaði í morgun, fékk mér kaffi og kveikti á Aljazeera sjónvarpsstöðinni eins og ég geri alla morgna frá því þann 28. desember 2008. Svona er líf mitt orðið hér í Jerúsalem, eðlilegur morgunn í þessari fallegu borg margra trúarbragða. Tala látinna er komin upp í 917, 284 börn og 100 konur eða um 40%. Hversu margir af þeim 60% sem eftir eru, eru saklausir menn, feður, synir og bræður? Móðir missti 5 dætur sínar á aldrinum 1 árs til 12 ára. Faðir missti eiginkonu sína, foreldra og 4 ung börn í einni árásinni. Með morgunmatnum fæ ég myndir af myrtum börnum, konum og sundursprengdum byggingum, þar á meðal skólum, moskum og íbúðum. Ég fæ það ekki af mér að skipta um stöð, ég fæ samviskubit því mér finnst ég þurfa að horfa, ég þarf að sjá allt. Annars verð ég eins og langflestir í heiminum sem hafa horft í hina áttina síðastliðin 60 ár. Lygarnar sem vella úr Ísraelsmönnum eru fyrir neðan allar hellur. Vopnahléið sem á að vera daglega í 3 tíma er ekki til staðar, þeir halda áfram að sprengja á meðan íbúar Gaza hætta sér út fyrir hússins dyr til að sækja sér eitthvað matarkyns. Þeir eru matarlausir, vatnslausir, olíulausir og rafmagnslausir. Ísraelar segjast vera að forðast það að drepa saklausa borgara, hvert er þá markmiðið með að smala saklausu fólki, þar á meðal börnum, í skólabyggingu og sprengja hana svo? Þeir eru búnir að sprengja sjúkrabíla og lækna, bæði úr lofti og á landi. Ég er saklaus Íslendingur, fædd frjáls, ég skil ekki svona ofbeldi. Ég skil ekki hvernig fólk getur búið svona en íbúar Gaza hafa búið við þetta stríðsástand í fjöldamörg ár. Ég fór að sofa í gærkvöldi hugsandi hvort ég gæti sofið eitthvað þessa nóttina því yngri dóttir mín er að taka tennur og hefur sofið illa síðustu nætur. Eftir örskamma stund af þessum hugsunarhætti fylltist ég af skömm. Kvöld eftir kvöld fara íbúar Gaza að sofa í köldum húsum, svangir og hræddir, líklega hugsa þeir um alla þá hluti sem þá langar til að gera í framtíðinni á meðan þau kreista börnin sín af ótta við að húsið verði sprengt um nóttina. Kannski verður þetta síðasta nóttin þeirra. Í þessu stríðsástandi er það ekki ólíklegt, heilu fjölskyldurnar hafa verið myrtar með þessum hætti síðustu 17 daga. Hversu mikið get ég þolað að horfa á? Ég get ekki annað en fylgst með öllu sem gerist á Gaza, annars líður mér illa, mér líður eins og ég sé að bregðast fólkinu sem er að deyja til einskis ef ég horfi ekki á. Á meðan líkin hrannast upp sitjum við í hlýjunni heima hjá okkur og hugsum um alla þessa litlu óþarfa hluti sem okkur vantar eða langar í. Lítill 8 ára drengur kom á spítalann á Gaza. Þegar hann loks fór að tala, þá fór hann að gráta móðursýkislega, hann sagði að hann hefði séð svo mikið af látnu fólki á götunni og að skriðdrekarnir hefðu keyrt yfir öll líkin. Engin virðing fyrir þeim látnu, engin virðing fyrir þeim lifandi. Fyrir Ísraelum eru Palestínumenn skepnur eða vírus sem á ekki heima á "þeirra" landi og þeir ætla sér að útrýma þeim með einum eða öðrum hætti. Þvílík vanvirðing á mannslífi hefur ekki verið sýnd síðan Stalín, já og Hitler, voru á þessari jörð. Með réttu er hægt að kalla þetta fjöldamorð, helför. Helför Palestínumanna hefur staðið í rúm 60 ár, er ekki nóg komið? Áratugi eftir áratugi hafa Ísraelsmenn misþyrmt Palestínumönnum andlega jafnt sem líkamlega. Þeir gera allt sem þeir geta til að Palestínumönnum líði illa í sínu eigin landi. Þeir eru óvelkomnir hér og þeir fá að vita það daglega, meira að segja mörgum sinnum á dag. Sem dæmi má nefna að umferðaljósin á gatnamótum þar sem Ísraelar keyra í eina áttina og Palestínumenn í hina, þar eru ljósin stillt þannig að Palestínumenn fá aðeins örfáar sekúndur til að koma sér yfir gatnamótin en Ísraelar 2-3 mínútur. Þeir mega ekki einu sinni keyra allar götur, því sumar eru aðeins fyrir ísraelska landnema. Palestínumenn þurfa að standa í löngum biðröðum til að endurnýja öll skírteini og dvalarleyfi, þeir þurfa að koma aftur og aftur og aftur til útlendingaeftirlitsins með nýja og nýja pappíra til að fá öll tilskilin leyfi fyrir búsetu í eigin landi. Bróðir mannsins míns fór um daginn í útlendingaeftirlitið til að endurnýja ferðaleyfið sitt. Hann fékk það endurnýjað en konan sem afgreiddi hann spurði hann af hverju hann færi ekki bara til Íslands eins og bróðir sinn? En hún lét það fylgja með að hann ætti ekki að koma aftur eins og bróðir sinn eða eins og hún orðaði það "ekki vera eins vitlaus og bróðir þinn að koma hingað aftur með fjölskyldu". Ég hef margar svona sögur að segja, þessar eru þær skárstu, þið ættuð að heyra sögurnar frá tengdamömmu og tengdapabba. Það er ekki skrítið að ég gráti hér, ég græt öll börnin, ég græt alla misþyrminguna, ég græt öll lífin sem hafa misfarist vegna kúgunar og ofbeldis. Hvað er hægt að gera? Þú og við öll getum hjálpað með því að standa saman og sniðganga vörur Ísraelsmanna. Við getum ákveðið að styrkja EKKI stríðsrekstur þeirra og þar með verið að ýta undir kúgun Palestínumanna með því að versla af þeim. Á heimasíðu félagsins Ísland-Palestína (www.palestina.is) er hægt að nálgast lista yfir vörur og einnig lista yfir erlendar síður með fleiri listum yfir vörur og vörumerki sem þú getur sniðgengið ef þú vilt leggja þitt af mörkum. Einnig er þar að finna ýmsar aðrar upplýsingar og leiðir fyrir fólk sem hefur áhuga á að gera meira. Við getum einnig þrýst á íslensk yfirvöld til að hafa sama hugrekki og staðfestu eins og ríkisstjórn Venesúela til að hætta öllum samskiptum við Ísrael. VINNUM SAMAN - SNIÐGÖNGUM ÍSRAEL! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson Skoðun Jarðakaup í nýjum tilgangi Halla Hrund Logadóttir Skoðun Eru orkumálin að fara úr böndunum? Jónas Guðmundsson Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir Skoðun Skipulagsmál og uppbygging í Árborg Bragi Bjarnason Skoðun Umhverfisávinningur þess að þrifta Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun The man who would be king Ian McDonald Skoðun Skoðun Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun The man who would be king Ian McDonald skrifar Skoðun Umhverfisávinningur þess að þrifta Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar Skoðun Eru orkumálin að fara úr böndunum? Jónas Guðmundsson skrifar Skoðun Skipulagsmál og uppbygging í Árborg Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Ég kýs… Gísli Ásgeirsson skrifar Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Við þurfum loftslagsaðgerðir, ekki grænþvott Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Af hverju bara hálft skref áfram? Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Baldur í þágu mannúðar og samfélags Anna María Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hafðu áhrif á líf barna Ída Björg Unnarsdóttir skrifar Skoðun Stórbætum samgöngur Logi Einarsson skrifar Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen skrifar Skoðun Ótrúverðugt plan að annars góðum markmiðum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Formleg uppgjöf Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson skrifar Skoðun Fjármunum veitt þangað sem neyðin er mest Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson skrifar Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter skrifar Skoðun Náttúran njóti vafans, ótímabundið Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun „Almennings“ samgöngur? Bragi Gunnlaugsson skrifar Sjá meira
Ég vaknaði í morgun, fékk mér kaffi og kveikti á Aljazeera sjónvarpsstöðinni eins og ég geri alla morgna frá því þann 28. desember 2008. Svona er líf mitt orðið hér í Jerúsalem, eðlilegur morgunn í þessari fallegu borg margra trúarbragða. Tala látinna er komin upp í 917, 284 börn og 100 konur eða um 40%. Hversu margir af þeim 60% sem eftir eru, eru saklausir menn, feður, synir og bræður? Móðir missti 5 dætur sínar á aldrinum 1 árs til 12 ára. Faðir missti eiginkonu sína, foreldra og 4 ung börn í einni árásinni. Með morgunmatnum fæ ég myndir af myrtum börnum, konum og sundursprengdum byggingum, þar á meðal skólum, moskum og íbúðum. Ég fæ það ekki af mér að skipta um stöð, ég fæ samviskubit því mér finnst ég þurfa að horfa, ég þarf að sjá allt. Annars verð ég eins og langflestir í heiminum sem hafa horft í hina áttina síðastliðin 60 ár. Lygarnar sem vella úr Ísraelsmönnum eru fyrir neðan allar hellur. Vopnahléið sem á að vera daglega í 3 tíma er ekki til staðar, þeir halda áfram að sprengja á meðan íbúar Gaza hætta sér út fyrir hússins dyr til að sækja sér eitthvað matarkyns. Þeir eru matarlausir, vatnslausir, olíulausir og rafmagnslausir. Ísraelar segjast vera að forðast það að drepa saklausa borgara, hvert er þá markmiðið með að smala saklausu fólki, þar á meðal börnum, í skólabyggingu og sprengja hana svo? Þeir eru búnir að sprengja sjúkrabíla og lækna, bæði úr lofti og á landi. Ég er saklaus Íslendingur, fædd frjáls, ég skil ekki svona ofbeldi. Ég skil ekki hvernig fólk getur búið svona en íbúar Gaza hafa búið við þetta stríðsástand í fjöldamörg ár. Ég fór að sofa í gærkvöldi hugsandi hvort ég gæti sofið eitthvað þessa nóttina því yngri dóttir mín er að taka tennur og hefur sofið illa síðustu nætur. Eftir örskamma stund af þessum hugsunarhætti fylltist ég af skömm. Kvöld eftir kvöld fara íbúar Gaza að sofa í köldum húsum, svangir og hræddir, líklega hugsa þeir um alla þá hluti sem þá langar til að gera í framtíðinni á meðan þau kreista börnin sín af ótta við að húsið verði sprengt um nóttina. Kannski verður þetta síðasta nóttin þeirra. Í þessu stríðsástandi er það ekki ólíklegt, heilu fjölskyldurnar hafa verið myrtar með þessum hætti síðustu 17 daga. Hversu mikið get ég þolað að horfa á? Ég get ekki annað en fylgst með öllu sem gerist á Gaza, annars líður mér illa, mér líður eins og ég sé að bregðast fólkinu sem er að deyja til einskis ef ég horfi ekki á. Á meðan líkin hrannast upp sitjum við í hlýjunni heima hjá okkur og hugsum um alla þessa litlu óþarfa hluti sem okkur vantar eða langar í. Lítill 8 ára drengur kom á spítalann á Gaza. Þegar hann loks fór að tala, þá fór hann að gráta móðursýkislega, hann sagði að hann hefði séð svo mikið af látnu fólki á götunni og að skriðdrekarnir hefðu keyrt yfir öll líkin. Engin virðing fyrir þeim látnu, engin virðing fyrir þeim lifandi. Fyrir Ísraelum eru Palestínumenn skepnur eða vírus sem á ekki heima á "þeirra" landi og þeir ætla sér að útrýma þeim með einum eða öðrum hætti. Þvílík vanvirðing á mannslífi hefur ekki verið sýnd síðan Stalín, já og Hitler, voru á þessari jörð. Með réttu er hægt að kalla þetta fjöldamorð, helför. Helför Palestínumanna hefur staðið í rúm 60 ár, er ekki nóg komið? Áratugi eftir áratugi hafa Ísraelsmenn misþyrmt Palestínumönnum andlega jafnt sem líkamlega. Þeir gera allt sem þeir geta til að Palestínumönnum líði illa í sínu eigin landi. Þeir eru óvelkomnir hér og þeir fá að vita það daglega, meira að segja mörgum sinnum á dag. Sem dæmi má nefna að umferðaljósin á gatnamótum þar sem Ísraelar keyra í eina áttina og Palestínumenn í hina, þar eru ljósin stillt þannig að Palestínumenn fá aðeins örfáar sekúndur til að koma sér yfir gatnamótin en Ísraelar 2-3 mínútur. Þeir mega ekki einu sinni keyra allar götur, því sumar eru aðeins fyrir ísraelska landnema. Palestínumenn þurfa að standa í löngum biðröðum til að endurnýja öll skírteini og dvalarleyfi, þeir þurfa að koma aftur og aftur og aftur til útlendingaeftirlitsins með nýja og nýja pappíra til að fá öll tilskilin leyfi fyrir búsetu í eigin landi. Bróðir mannsins míns fór um daginn í útlendingaeftirlitið til að endurnýja ferðaleyfið sitt. Hann fékk það endurnýjað en konan sem afgreiddi hann spurði hann af hverju hann færi ekki bara til Íslands eins og bróðir sinn? En hún lét það fylgja með að hann ætti ekki að koma aftur eins og bróðir sinn eða eins og hún orðaði það "ekki vera eins vitlaus og bróðir þinn að koma hingað aftur með fjölskyldu". Ég hef margar svona sögur að segja, þessar eru þær skárstu, þið ættuð að heyra sögurnar frá tengdamömmu og tengdapabba. Það er ekki skrítið að ég gráti hér, ég græt öll börnin, ég græt alla misþyrminguna, ég græt öll lífin sem hafa misfarist vegna kúgunar og ofbeldis. Hvað er hægt að gera? Þú og við öll getum hjálpað með því að standa saman og sniðganga vörur Ísraelsmanna. Við getum ákveðið að styrkja EKKI stríðsrekstur þeirra og þar með verið að ýta undir kúgun Palestínumanna með því að versla af þeim. Á heimasíðu félagsins Ísland-Palestína (www.palestina.is) er hægt að nálgast lista yfir vörur og einnig lista yfir erlendar síður með fleiri listum yfir vörur og vörumerki sem þú getur sniðgengið ef þú vilt leggja þitt af mörkum. Einnig er þar að finna ýmsar aðrar upplýsingar og leiðir fyrir fólk sem hefur áhuga á að gera meira. Við getum einnig þrýst á íslensk yfirvöld til að hafa sama hugrekki og staðfestu eins og ríkisstjórn Venesúela til að hætta öllum samskiptum við Ísrael. VINNUM SAMAN - SNIÐGÖNGUM ÍSRAEL!
Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar