Evrópusambandsþingið

18. maí 2007 06:00

Eitt af því sem þing Evrópusambandsins hefur verið gagnrýnt harðlega fyrir er sú staðreynd að það starfar nánast algerlega án nokkurrar ábyrgðar. Meira en 80% af atkvæðagreiðslunum í þinginu fara fram með handauppréttingum og fyrir vikið er í þeim tilfellum hvergi skráð hvernig hver og einn þingmaður greiðir atkvæði.

Þetta þýðir að kjósendur hafa í raun enga hugmynd um það hvað þeir 785 þingmenn sem sæti eiga á þinginu hafa gert og hvað ekki og hafa því afskaplega takmarkaða möguleika á að dæma þá eftir verkum þeirra. Gagnsæið er m.ö.o. ekkert að þessu leyti.

Rétt er að hafa það í huga að það sem samþykkt er á Evrópusambandsþinginu verður að lagagerðum sem gilda í aðildarríkjum Evrópusambandsins og brot gegn þeim geta leitt til fangelsisvistar og/eða sekta. Þessi lagasetning er að auki yfir lagasetningu aðildarríkjanna sjálfra sett. Það er því vitaskuld gríðarlega mikilvægt að sem nákvæmast sé staðið að atkvæðagreiðslum í þinginu og atkvæðin rétt talin. Sérstaklega þar sem sú staða getur hæglega komið upp að mjótt sé á munum. En er það svo?

Þann 10. maí sl. gerðist það t.d. að Alejo Vidal-Quadras, varaforseti Evrópusambandsþingsins, lýsti því yfir að breytingatillögu, sem lögð var fram í þinginu, hefði verið hafnað eftir að handauppréttingar höfðu farið fram. Eftir að krafist hafði verið rafrænnar talningar kom í ljós að breytingatillagan hafði þvert á móti verið samþykkt með hvorki meira né minna en 567 atkvæðum gegn 17. Varaformaðurinn skellti skuldinni á þingmennina fyrir að “halda ekki höndunum nógu hátt uppi.”

Graham Booth, þingmaður UK Independence Party á Evrópusambandsþinginu, hefur barist fyrir því að allar atkvæðagreiðslur í þinginu fari fram rafrænt í stað handauppréttinga. Í bréfi sem honum barst frá forseta þingsins vegna málsins var þessu hafnað á þeim forsendum að það myndi taka allt of langan tíma að telja atkvæðin sem aftur gæti leitt til þess að þingmenn kæmust ekki í tæka tíð út á flugvöll eða það sem verra væri, þeir gætu í ofanálag misst af hádegisverðarhléum sínum.

Höfundur er sagnfræðinemi.