Þetta er einföld heimspeki Þjóðverja þegar kemur að því að skilgreina fótbolta: Boltinn er hnöttóttur, der ball ist rund, og jájá. Ellefu leikmenn í hvoru liði, sæmilegur dómari og svo verður þetta að ráðst útfrá lögmálum boltans og bestu leikmanna. Öll liðin eru komin til Þýskalands og bíða nú dauða síns, fer eftir því hver fyrsti leikur er, en samt, þrír leikir og svo er eilífðin framundan.
Ég verð enn og aftur að dást að leigubílstjórum borgarinnar, einn þeirra var með leikmann og unnustu hans afturí, og hlaut að spyrja viðkomandi að nafni: Lucio, svaraði farþeginn hæversklega, reyndar leikmaður meistaraliðs Brasilíu og Bayern Munchen, en samt: Myndi ekki góður bílstjóri þekkja Guðna Ágústsson í sjón? Eða Halldór Ásgríms?
Í Munchen hafa allir áhuga á fótbolta, líka þeir sem hafa engan áhuga á fótbolta. Á morgun er fimmtudagur, enn ein afsökun fyrir því að segja, að fótbolti sé ekki skemmtilegur eða spennandi. Rangt. Jafnvel þótt helsti maður Þjóðverja sé meiddur, þá tekur nýtt tímabil við, tímaás þeira sem vilja skapa nýja framtíð, gera einsog Salvatore Schillaci sem gekk frá HM 1990, kom inná og gerði það sem rétt var: Hann var öðruvísi, fór nýjar leiðir, skoraði sex mörk, og sér ekki eftir því.
