Margir vegfarendur ráku upp stór augu þegar þeir urðu varir við mikinn viðbúnað og fjölda slökkviliðsbíla við Laugaveg í gærmorgun. Þó var engin hætta á ferðum heldur var um að ræða lokapróf í Slökkviliðsfræðum.
„Við erum að klára hérna fjögurra vikna lotu þar sem við þjálfum nýja slökkviliðsmenn, áður en þeir koma til vinnu hjá okkur,“ segir Guðmundur Guðjónsson, varðstjóri hjá slökkviliði höfuðborgarsvæðisins.
Við fylgdumst með Evu Eiríksdóttur og Gylfa Degi Leifsyni taka próf í blindri reykköfun, verkefni sem augljóslega reyndi mikið á bæði andlega og líkamlega líkt og sjá má í fréttinni hér að neðan.
„Það gekk held ég bara ljómandi vel,“ segir Gylfi.
„Hún var reykkafari eitt, svo hún stýrði leiðinni og ég var reykkafari tvö, þannig ég elti bara og reyndi að finna manneskju, eða dúkku. Ég dreg dúkkuna og Eva fylgir mér út. Hún þarf að vita rýmisgreindina og rata aftur til baka.“
Flautið sem heyrist í myndbandinu þýðir að súrefnið hjá reykköfurum er að klárast. Það þýðir að þeir þurfi að koma sér út eins og skot og meta hvort þau nái að koma manneskjunni, eða dúkkunni í þessu tilfelli, út með sér.
„Við vorum langt inni og einmitt með dúkkur svo þetta var svolítið riský en þetta tókst. Það eru svona sex mínútur sem við höfum til að koma okkur út. Við eigum í rauninni aldrei að heyra flautið en þegar við heyrum það er það bara bara beinustu leið út,“ útskýrir Gylfi.
Mikil barátta við hausinn
Var aldrei spurning um að taka dúkkurnar með?
„Það var spurning jú, en af því að ég náði að halda á þeim, þær voru ekki svo þungar, þá tókum við sénsinn. Það var alveg tæpt.“
Eva segir æfinguna hafa verið mjög skemmtilega en augljóslega krefjandi. Úthaldið sé það erfiðasta.
Gylfi tekur undir það og bætir við að þessu fylgi „mikil barátta við hausinn“ og á þar við margar ákvarðanir sem þarf að taka undir álagi.
Þú mátt ekki missa haus og verður að halda ró þinni. Aldrei panika, þá ferðu að hugsa vitlaust.
Aðspurð um hvað það sé sem heilli þau við slökkviliðsstarfið segir Eva að hún hafi bæði unnið á spítala og í björgunarsveit og slökkviliðsstarfið sé góð blanda af þessu tvennu.
„Og bara hraðinn, það er alltaf eitthvað nýtt. Það kemur bara útkall og þú veist ekki hvað þú ert að fara í.“
Gylfi segir blátt áfram: „Ég bara elska aksjón, mikið að gera og gaman.“
Erfitt og krefjandi starf en mjög gefandi
Guðmundur varðstjóri segir slökkviliðsmenn þurfa að vera gæddir fjölbreyttum eiginleikum.
„Það eru náttúrulega líkamlegar kröfur, þú þarft að vera í ágætu formi. En síðan er það ekki síður mikilvægt að búa yfir andlegum styrk og yfirvegun. Það skiptir miklu máli að geta hugsað rökrétt undir álagi. Það er eitt af því sem við látum reyna mikið á í þjálfun, að þau séu að taka réttar ákvarðanir.“
Sjálfur hefur Guðmundur verið í slökkviliðinu í tæp 30 ár. Hann segir vinnufélagana það besta við starfið auk þess að láta gott af sér leiða. Hann hvetur áhugasama til að sækja um.
„Starfið er erfitt og krefjandi en það er mjög gefandi. Þess vegna er ég ennþá hér eftir tæp 30 ár.“
