„Já það er ansi mikið. Ég hef aldrei fyrr séð þetta svona,“ segir Birgir í samtali við Vísi. „Þéttust er tófubyggðin innst í Skorradal.
Refaskyttan segir að skýringarnar á þessu geti verið ýmsar.
„Kannski eðlilegt þar sem hlaðið er undir þær allan veturinn með hrosshræjum af mönnum sem ekkert vita hvað þeir eru að gera og veiða þar af leiðandi lítið sem ekkert.
Eina sem hefst upp úr svoleiðis rugli er að það safnast tófa úr nærliggjandi sveitafélögum á þann stað sem býður upp á takmarkalaust ætisframboð,“ segir Birgir. Hann segir glórulaust að draga mikið af tófu inn í Skorradal þar sem allt er á kafi, ýmist í skógi eða lúpinu.
„Það getur reynst snúið fyrir þann sem þarf að veiða að vori en skiftir engu fyrir þann sem fóðrar að vetrinum og er þar af leiðandi valdur af mergðinni.“
Að sögn Birgis eru amlóðar og áhugamenn um refaveiðar sem þarna leggja sitt að mörkum til þessa sem hann segir ófremdarástand. Tófan gengur í ætið fram að gottíma og leggst svo í öll greini í nágrenninu sem nánast undantekningarlaust eru í skógi og lúpínu. En um er að ræða uppsveitir Borgarfjarðar og nágrenni.
Kvótakerfið klám í þessu samhengi
Annað sem skiptir máli í þessu er að Borgarbyggð er með kvóta á því sem þeir borga árlega fyrir skottið og hefur sá háttur verið hafður á allt frá hruni 2008.
„Í ár er kvótinn 27 stykki á hvern þann gömlu hreppa sem mynda Borgarbyggð. En var mun minni fyrir nokkrum árum. Þeir hafa verið að bæta við svona um 1-2 stykki á ári. Þeir juku tófukvótann til dæmis í ár um 2 stykki á hrepp en skáru minkakvótann niður um 5 kvikindi í staðinn,“ segir Birgir og ljóst að honum þykir það hlálegt, þó ekki sé honum skemmt.
„Sá kvóti fór úr 20 stykkjum niður í 15 stykki á hvern gömlu hreppana. Sem eru um tvær læður með hvolpum. Og þetta er aðal laxveiði svæði landsins!“ segir Birgir og vísar til þess að minkurinn er afar skæður í laxaseiðum auk þess sem hann gerir mikinn óskunda meðal varpfugla.
Refar á fóðrum hjá viðvaningum
Birgir segist aldrei hafa séð annað eins af tófu og nú, hann muni ekki eftir neinu í líkingu við þetta.
„Og ástæðan fyrir mörgum refum í Skorradal er auðvitað þessi slaka frammistaða Borgarbyggðar. Ekki er um sama sveitarfélagið að ræða en rebbi virðir engin landamæri. Og svo þessi takmarkalausi aðgangur að æti yfir veturinn innst í dalnum. Og nánast ekkert veitt af því sem þar er á fóðrum, sem þýðir auðvitað betur haldnar tófur að vori og meiri viðkoma.“
Birgir segist ekki vita um neitt sveitarfélag sem er með kvóta á þessum veiðum annað en Borgarbyggð. „En ég veit svo sem ekki allt,“ segir refaskyttan, sem veit þó eitt og annað.
