Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, formaður Miðflokksins, lýsir yfir efasemdum um yfirstandandi réttindabaráttu svartra vestanhafs og telur hana fela í sér endurvakningu kynþáttahyggju. Baráttan beri að hans mati öll einkenni kínversku menningarbyltingar Mao Zedong.

Í heilsíðugrein í Morgunblaðinu í dag gerir Sigmundur Davíð Gunnlaugsson formaður Miðflokksins réttindabaráttu svartra Bandaríkjamanna að umfjöllunarefni sínu, en hún hefur verið í algleymingi allt frá því að George Floyd var myrtur af lögreglumönnum í Minneapolis í lok maí. Fyrirsögn greinarinnar er „Sumarið 2020 og nýja menningarbyltingin.“

Þar skírskotar hann til hinnar svo kölluðu menningarbyltingar í Kína þar sem öfgafull öfl innan Kommúnistaflokksins stunduðu grimmilegar hreinsanir í samfélaginu með fangelsunum, morðum og tilraun til að endurstilla hugsanahátt kínversku þjóðarinnar

Hann gagnrýnir þar einna helst pólitískan rétttrúnað og ímyndarstjórnmál. Þá hafi rétttrúnaðarfylkingin að hans sögn haft meiri tíma á meðan Covid-mókið stóð sem hæst til að stilla saman strengi og „liggja á netinu [áður en] vitleysan náði nýjum lægðum.“

Þá hafi það eina sem vantaði, að sögn Sigmundar, verið tilefni til að hefja byltingu. Það tilefni hafi komið í formi myndbandsins sem birt var af morðinu á George Floyd, bandarískum blökkumanni, sem var myrtur af lögreglumönnum. Að sögn Sigmundar voru lögreglumennirnir ákærðir en fljótlega hafi „ýmsir hópar [farið] að nýta sér málið í eigin þágu.“

„BLM hafa verið þekkt sem herská samtök á jaðri stjórnmálanna“

Morðið vakti hörð viðbrögð, þúsundir mótmæla enn á götum bandarískra stórborga og kalla eftir umbótum á þarlendu réttarkerfi. Fyrirferðamest í þeirri baráttu hefur verið hreyfingin Black Lives Matter, eða svört líf skipta máli, og segir Sigmundur að þó svo að allt vitiborið fólk hljóti að vera sammála þessari fullyrðingu sé óneitanlega sérkennilegt að litgreina líf. Það gangi gegn grunngildum vestrænnar siðmenningar að mati Sigmundar og um þau þurfi að standa vörð.

„BLM hafa verið þekkt sem herská samtök á jaðri stjórnmálanna. En nú skiptir bara nafnið máli,“ skrifar Sigmundur. „Fyrr en varði fór fólk að klifra hvert yfir annað til að komast fremst í röð þeirra sem styddu BLM. Alþjóðafyrirtæki sem lengi hafa sýnt undirgefni gagnvart þeim tíðaranda sem hæst ber hverju sinni fóru þar framarlega í flokki og fræga fólkið lét ekki sitt eftir liggja frekar en fyrri daginn. Þátttaka var reyndar skylda.“

Hugmyndir Black Lives Matter séu þannig til marks um nýja menningarbyltingum að mati Sigmundar, byltingu sem feli í sér endurvakningu kynþáttahyggju. Þegar langt var komið með að útrýma þeirri bábilju hafi hún nú endurvakin og fólk aftur skilgreint út frá húðlit, skrifar Sigmundur.

Þessi fullyrðing Sigmundar hefur þegar sætt gagnrýni. Með henni ýi Sigmundur að því að Black Lives Matter, sem vill útrýma innbyggðri kynþáttahyggju í bandarísku samfélagi, hafi endurvakið rasisma í stað þess að varpa ljósi á hann. Þar að auki tóni skrif Sigmundar við málstað gagnhreyfingarinnar All Lives Matter, sem gagnrýnd hefur verið fyrir að gera lítið úr því misrétti sem minnihlutahópar vestanhafs sæta í hlutfallslega meira mæli en hvítur meirihlutinn.

Erfitt sé að sjá hvernig enski boltinn tengist lögreglumálum í Minneapolis

Sigmundur bendir jafnframt á það að það séu öðrum fremur hvítir „aðgerðasinnar“ sem viðhafi mestu ólætin sem eins og jafnan snúist um „sjálfsupphafningu fremur en málstaðinn.“

„Nýja menningarbyltingin felur í sér endurvakningu kynþáttahyggju, þess að flokka fólk eftir húðlit. Hún ber líka með sér öll einkenni öfgatrúar, þ.m.t. trúarathafnir sem fólki er ætlað að undirgangast til að sanna undirgefni sína gagnvart rétttrúnaðinum.“

Í því samhengi nefnir hann einna helst það sem hann kallar „að taka hné,“ eða það að krjúpa, til að sýna stuðning við BLM. Þá rekur hann hvernig það að krjúpa til stuðnings BLM hefur verið áberandi innan íþróttahreyfinga, í fótbolta, Kappakstri og fleiri íþróttagreinum. „Þótt erfitt sé að átta sig á því hvað enski boltinn hefur með lögreglumál í Minneapolis að gera samþykktu öll liðin að spila með áletrunina „Black Lives Matter“ á bakinu í stað leikmanna og auðvitað taka hné fyrir leik.“

Ritstjóri Kjarnans gerir sér þannig mat úr skrifum Sigmundar og segir hana senda þau skilaboð að þeir minnihlutahópar sem berjast skipulega fyrir bætti stöðu séu sameiginlegur óvinur vestrænnar (og þar af leiðandi hvítrar) siðmenningar.