Bú er landstólpi, eyðibýli ekki Vésteinn Valgarðsson skrifar 5. maí 2017 11:03 Það fréttist um daginn að hið gamalgróna býli Unaós í Hjaltastaðaþinghá er að líkindum fara í eyði vegna þess að eigandinn, íslenska ríkið, auglýsir ekki eftir nýjum ábúanda þegar bóndinn hættir. Nú bætast við fréttir um að fjöldi ríkisjarða sé farinn í eyði í Skaftárhreppi og oddviti hreppsins gagnrýnir hvað ríkið dregur það lengi að auglýsa þær, og ber við „stefnumótunarvinnu“. En stefnuleysi er líka ákveðin stefna í svona máli, því ef landinu er ekki haldið í byggð á meðan menn eru að hugsa sig um, þá fer það í eyði. Svo einfalt er það. Það er stefnan. Þessi „stefnumótun“ ríkisins hefur staðið í einhver ár. Það er langur tími í landbúnaði. Það er nefnilega a.m.k. tvennt sem gerir landbúnað einstakan meðal atvinnugreina. Annars vegar er hann eina atvinnugreinin sem mannkynið getur ekki lifað án. Hins vegar er ekki hægt að hætta bara með hann og byrja aftur eftir nokkur ár, eins og stígvélaverksmiðju eða leigubílastöð. Þegar landið fer í órækt, hús í niðurníðslu, og búsmalinn í sláturhús er mjög mikið átak að byrja aftur. Og dýrt. Svo ekki sé minnst á samfélagslega upplausn, svo sem þegar börnum snarfækkar í skóla sem var fámennur fyrir. Það vill svo til að ég er með lausn, stefnu sem hver sem er má gera að sinni: Landið á að vera í byggð og þegar bújörð í eigu ríkisins losnar á strax að auglýsa hana. Flóknara er það ekki. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Halldór 18.05.2024 Atli Ísleifsson Halldór „Ég skal baka fyrir Gunnar en ég kýs Kristján“ Páll Magnússon Skoðun Misskiljum ekki neitt Jón Helgi Björnsson Skoðun Kjósum Katrínu Kjartan Ragnarsson Skoðun Baldur Þórhallsson er vitur og vís Bryndís Friðgeirsdóttir Skoðun Sagan sem verður að segja Drífa Snædal Skoðun Mýtur um veitt og sleppt á laxi Karl Lúðvíksson Skoðun Forsetaframbjóðendur undir áhrifum Kremlverja? Bjarni Már Magnússon Skoðun Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson Skoðun Ráðherra Kári Stefánsson Skoðun Skoðun Skoðun Baldur Þórhallsson er vitur og vís Bryndís Friðgeirsdóttir skrifar Skoðun Kjósum Katrínu Kjartan Ragnarsson skrifar Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar Skoðun Nýtt sveitarfélag Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Stafrænn ójöfnuður á upplýsingaöld Stella Samúelsdóttir,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Varfærnisleg fagnaðarlæti Berglind Sunna Bragadóttir skrifar Skoðun „Ég skal baka fyrir Gunnar en ég kýs Kristján“ Páll Magnússon skrifar Skoðun Daðrað við sölu Björn Sævar Einarsson skrifar Skoðun Rannsóknir á söfnum skapa dýrmæta þekkingu Arndís Bergsdóttr skrifar Skoðun Sagan sem verður að segja Drífa Snædal skrifar Skoðun Nýsköpun innviða Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Fjöldi fyrirtækja hætta með Rapyd Oddný Björg Rafnsdóttir skrifar Skoðun Forsetaframbjóðendur undir áhrifum Kremlverja? Bjarni Már Magnússon skrifar Skoðun Bréf frá móður Berglind Fríða Viggósdóttir skrifar Skoðun Vill ekki lengur íslenzkan her? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hafa íslensk fjarskiptafélög málað sig út í horn? Aron Heiðar Steinsson skrifar Skoðun Á Ísland framtíð í NATO? Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Fjallkonan nýja, hún Katrín Þorvaldur Logason skrifar Skoðun Heilsa íslenskrar þjóðar, samofin framþróun í læknisfræði á Íslandi Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Njótum reynslu Katrínar Valgerður Bjarnadóttir skrifar Skoðun Katrínu á Bessastaði Brynja Þorbjörnsdóttir skrifar Skoðun Eru stjórnvöld að virða réttindi barna á flótta? Hópur fólks í ungmennaráði UNICEF á Íslandi skrifar Skoðun Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar Skoðun Er ungum mönnum sama um sjófólk? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Þörfin fyrir heimilislækna Bjarni Jónsson skrifar Skoðun Um lýðræði — Þrjár spurningar til forsetaframbjóðenda Hjörtur Hjartarson skrifar Skoðun 30% kaupmáttaraukning með evru Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Halla Tómasdóttir yrði góður forseti Rannveig Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn má ekki fara á taugum Gísli Jökull Gíslason skrifar Sjá meira
Það fréttist um daginn að hið gamalgróna býli Unaós í Hjaltastaðaþinghá er að líkindum fara í eyði vegna þess að eigandinn, íslenska ríkið, auglýsir ekki eftir nýjum ábúanda þegar bóndinn hættir. Nú bætast við fréttir um að fjöldi ríkisjarða sé farinn í eyði í Skaftárhreppi og oddviti hreppsins gagnrýnir hvað ríkið dregur það lengi að auglýsa þær, og ber við „stefnumótunarvinnu“. En stefnuleysi er líka ákveðin stefna í svona máli, því ef landinu er ekki haldið í byggð á meðan menn eru að hugsa sig um, þá fer það í eyði. Svo einfalt er það. Það er stefnan. Þessi „stefnumótun“ ríkisins hefur staðið í einhver ár. Það er langur tími í landbúnaði. Það er nefnilega a.m.k. tvennt sem gerir landbúnað einstakan meðal atvinnugreina. Annars vegar er hann eina atvinnugreinin sem mannkynið getur ekki lifað án. Hins vegar er ekki hægt að hætta bara með hann og byrja aftur eftir nokkur ár, eins og stígvélaverksmiðju eða leigubílastöð. Þegar landið fer í órækt, hús í niðurníðslu, og búsmalinn í sláturhús er mjög mikið átak að byrja aftur. Og dýrt. Svo ekki sé minnst á samfélagslega upplausn, svo sem þegar börnum snarfækkar í skóla sem var fámennur fyrir. Það vill svo til að ég er með lausn, stefnu sem hver sem er má gera að sinni: Landið á að vera í byggð og þegar bújörð í eigu ríkisins losnar á strax að auglýsa hana. Flóknara er það ekki.
Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar
Skoðun Heilsa íslenskrar þjóðar, samofin framþróun í læknisfræði á Íslandi Theódór Skúli Sigurðsson skrifar
Skoðun Eru stjórnvöld að virða réttindi barna á flótta? Hópur fólks í ungmennaráði UNICEF á Íslandi skrifar
Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar