Ástkæra ylhýra króna. Eitrað ástarsamband Ingimundur Gíslason skrifar 21. desember 2017 07:00 Íslendingar elska gjaldmiðil þjóðarinnar, íslenska krónu. Og sú mikla ást, sem meir og meir ber með sér einkenni þráhyggju, veldur efnahag okkar allra sem í landinu okkar búa miklu tjóni. Gott dæmi um það eru vextir á Íslandi sem eru miklu hærri en bjóðast í löndunum í kringum okkur. Margir stjórnmálamenn vilja ríghalda í íslenskan gjaldmiðil. Þeir vita sem er að mistök þeirra við fjármálastjórn ríkisins má alltaf leiðrétta með því að lofa gengi krónunnar að rúlla. Nú er Salek nýtt töfraorð yfir samningakerfi sem á leiða til stöðugleika í landinu með hóflegum launahækkunum. Hingað til hefur ekkert komið fram sem bendir til þess að þetta fyrirkomulag muni lukkast eins og menn vonast til. Til þess að Salek gangi upp þarf að ríkja traust á milli aðila og einnig þurfa menn að bera talsvert traust til þess gjaldmiðils sem notaður er við samningagerðina. Eftir margra áratuga bitra reynslu treysta fáir, þrátt fyrir háleitar hugástir, íslensku krónunni og því fer sem fer. Aðalatriðið er því að vera alltaf á undan öllum hinum í höfrungahlaupi kjarasamninga. Þannig gengur þetta koll af kolli og almenningi blæðir þegar gengi krónunnar að lokum fellur. Nú er nýtt höfrungahlaup að hefjast og eru flugvirkjar fyrstir að taka sér stöðu í rásmarkinu. Aðrir undirbúa þátttöku sína. Bráðum mun hátt láta í Hruna. Höfundur er augnlæknir. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Fleiri ásælast Grænland en Trump Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun ESB: Penninn og sverðið, aðgangur og yfirráð Helgi Hrafn Gunnarsson Skoðun Á atvinnuvegaráðherra von á kraftaverki? Björn Ólafsson Skoðun Aftur um Fjarðarheiðargöng Stefán Ómar Stefánsson van Hagen Skoðun Fullkomlega afgreitt þjóðaratkvæði Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Þetta varð í alvöru að lögum! Snorri Másson Skoðun Vínsalarnir og vitorðsmenn þeirra Ögmundur Jónasson Skoðun Vonin sem sneri ekki aftur Sigurður Árni Reynisson Skoðun Alvarlegar rangfærslur í Hitamálum Eyþór Eðvarðsson Skoðun Skoðun Skoðun Fullkomlega afgreitt þjóðaratkvæði Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Á atvinnuvegaráðherra von á kraftaverki? Björn Ólafsson skrifar Skoðun ESB: Penninn og sverðið, aðgangur og yfirráð Helgi Hrafn Gunnarsson skrifar Skoðun Aftur um Fjarðarheiðargöng Stefán Ómar Stefánsson van Hagen skrifar Skoðun Hitamál - Saga loftslagsins Höskuldur Búi Jónsson skrifar Skoðun Von, hugrekki og virðing við lok lífs Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Hverjum þjónar kerfið? Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Vínsalarnir og vitorðsmenn þeirra Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Viðskilnaður Breta við ESB: Sársauki, frelsi og veðmálið um framtíðina Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun RÚV: Þú skalt ekki önnur útvörp hafa! Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Áramótaannáll 2025 Þórir Garðarsson skrifar Skoðun Vonin sem sneri ekki aftur Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Ljósadýrð loftin gyllir Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Þegar reglugerðir og raunveruleiki rekast á Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hugmyndafræðilegur hornsteinn ESB Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hinn falski raunveruleiki Kristján Fr. Friðbertsson skrifar Skoðun Bandaríkin léku lykilhlutverk í samruna Evrópu sem leiddi til friðar og efnahagslegrar velsældar Kristján Vigfússon skrifar Skoðun Alvarlegar rangfærslur í Hitamálum Eyþór Eðvarðsson skrifar Skoðun Verður Hvalfjörður gerður að einni stærstu rotþró landsins? Haraldur Eiríksson skrifar Skoðun Fleiri ásælast Grænland en Trump Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Mótmæli frá grasrótinni eru orðin saga í Evrópu Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er tímabili friðar að ljúka árið 2026? Jun Þór Morikawa skrifar Skoðun Reykvískir lýðræðisjafnaðarmenn – kjósum oddvita Freyr Snorrason skrifar Skoðun Ástandið, jólavókaflóðið og druslur nútímans Sæunn I. Marinósdóttir skrifar Skoðun Gerið Ásthildi Lóu aftur að ráðherra – taka tvö Eyjólfur Pétur Hafstein skrifar Skoðun Mikilvægi björgunarsveitanna Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Andi hins ókomna á stjórnarheimilinu? Jean-Rémi Chareyre skrifar Skoðun Var ég ekki nógu mikils virði? Kristján Friðbertsson skrifar Skoðun Jólin eru rökfræðilega yfirnáttúruleg – og sagan sem menn dóu fyrir lifir enn Hilmar Kristinsson skrifar Skoðun Þegar jólasveinninn kemur ekki á hverri nóttu Guðlaugur Kristmundsson skrifar Sjá meira
Íslendingar elska gjaldmiðil þjóðarinnar, íslenska krónu. Og sú mikla ást, sem meir og meir ber með sér einkenni þráhyggju, veldur efnahag okkar allra sem í landinu okkar búa miklu tjóni. Gott dæmi um það eru vextir á Íslandi sem eru miklu hærri en bjóðast í löndunum í kringum okkur. Margir stjórnmálamenn vilja ríghalda í íslenskan gjaldmiðil. Þeir vita sem er að mistök þeirra við fjármálastjórn ríkisins má alltaf leiðrétta með því að lofa gengi krónunnar að rúlla. Nú er Salek nýtt töfraorð yfir samningakerfi sem á leiða til stöðugleika í landinu með hóflegum launahækkunum. Hingað til hefur ekkert komið fram sem bendir til þess að þetta fyrirkomulag muni lukkast eins og menn vonast til. Til þess að Salek gangi upp þarf að ríkja traust á milli aðila og einnig þurfa menn að bera talsvert traust til þess gjaldmiðils sem notaður er við samningagerðina. Eftir margra áratuga bitra reynslu treysta fáir, þrátt fyrir háleitar hugástir, íslensku krónunni og því fer sem fer. Aðalatriðið er því að vera alltaf á undan öllum hinum í höfrungahlaupi kjarasamninga. Þannig gengur þetta koll af kolli og almenningi blæðir þegar gengi krónunnar að lokum fellur. Nú er nýtt höfrungahlaup að hefjast og eru flugvirkjar fyrstir að taka sér stöðu í rásmarkinu. Aðrir undirbúa þátttöku sína. Bráðum mun hátt láta í Hruna. Höfundur er augnlæknir.
Skoðun Viðskilnaður Breta við ESB: Sársauki, frelsi og veðmálið um framtíðina Eggert Sigurbergsson skrifar
Skoðun Bandaríkin léku lykilhlutverk í samruna Evrópu sem leiddi til friðar og efnahagslegrar velsældar Kristján Vigfússon skrifar
Skoðun Jólin eru rökfræðilega yfirnáttúruleg – og sagan sem menn dóu fyrir lifir enn Hilmar Kristinsson skrifar