Björk Vilhelmsdóttir borgarfulltrúi birtir uppfærslu á Facebooksíðu sinni, svohljóðandi:
„Kæru skattgreiðendur. Þið hafið lækkað húsnæðislán mitt um tæpar 2 m.kr. þó ég eigi mjög auðvelt með að greiða af láninu. Á sama tíma ná börnin mín og annað fólk á leigumarkaði ekki endum saman. Þess vegna finnst mér þetta óréttlátt. Við ríka fólkið þurfum ekki að verða ríkari – en aðrir þurfa mun meira en þeir hafa.“
Rennur til SOS barnaþorpa
Björk talar fyrir munn margra sem tjá sig um skuldaniðurfærslur ríkisstjórnarinnar sem kynntar voru í gær. Á svipuðu róli er Hjálmar Gíslason sem nýverið seldi hugbúnaðarfyrirtæki sitt DataMarket, fyrir dágóða summu. Hann greinir frá því að hann hafi fengið póst frá skattinum og þar sem það væri svo flókið að reikna „okkar hlut í leiðréttingunni og við yrðum að bíða. Án þess að fara í smáatriði þykist ég vita að það er vegna þess að við höfum svo augljóslega enga þörf á þessum peningum. Hins vegar hefur mér sýnst við eiga rétt á hámarksgreiðslu í þessum aðgerðum og hef áður sagt að hún mun renna óskipt til SOS barnaþorpa, enda mun betur komin þar en hjá ríkissjóði í núverandi ham!“
Með óbragð í munni
Vísi er kunnugt um annað dæmi sem er sérkennilegt, en viðmælandi fréttastofunnar vill síður láta nafns síns getið. Dæmið talar hins vegar sínu máli: „Má ég borga þetta inná nýjan spítala?? Árið 2005 keypti ég íbúð á Nönnugötu með 100% láni. Ég seldi þá íbúð síðan með ágætum hagnaði árið 2008. "leiðrétting" á hverju ??
Ég skil vel að þetta sé sanngjörn leiðrétting fyrir suma og sérstaklega þá sem keyptu sína fyrstu íbúð árin 2006 til 2008 en ég tek á móti þessum peningum með óbragð í munni.“
Aðgerðirnar eru þannig ákaflega umdeildar, svo ekki sé meira sagt. Vísir ræddi við konu sem sagði sína hlið, sem er mjög í anda þess sem áður segir: „Íbúðin mín kostaði 12-13 milljónir. Heildarlánið mun kosta mig svipað, en í dag get ég selt hana á yfir 20 milljónir. Þetta er algjört bull. Ég fæ rétt tæplega 1200 þúsund krónur. Ég skuldaði 2,9 milljónir í gær en 1,7 í dag."
Í skuldafenið
Og enn einn á þessu róli er ljósmyndarinn og blaðamaðurinn Sigtryggur Ari Jóhannsson, sem segir sína sögu, svohljóðandi, og hann er ómyrkur í máli: „Here goes: Ætli ég skuldi ekki fast að því 30 milljónir. Hrunið át upp tíu ára afborganir af íbúð (eins og hjá flestum). Mánaðarlaunin eru u.þ.b. 100 þúsundkalli undir meðaltekjum. Þessi svonefnda leiðrétting gufar upp í skuldafeninu á örstuttum tíma og heimilið mun aldrei finna fyrir henni í lífsgæðum. Mest langar mig að hafna þessu rugli, enda kaus ég það ekki.“
Innlegg frá Hjalmar Gislason.
