Í nærveru sálar Karen Elísabet Halldórsdóttir skrifar 24. ágúst 2013 08:00 Sumt setur mann einfaldlega hljóðan. Við gerum okkur flest grein fyrir því að viss misskipting er veruleiki í okkar ágæta samfélagi. Sumir hafa það mjög gott og aðrir gætu haft það betra. Fjárhagsstaða heimila víða er í miklu uppnámi og enn fjölgar þeim sem þurfa að sækja sér aðstoð hjá Umboðsmanni skuldara. Ég fór í sund núna um daginn sem er svo sem ekki frásögufærandi nema fyrir þær sakir að í klefanum voru nokkrar smástelpur, ca. átta ára að koma úr sturtu. Ein þeirra æpti upp fyrir sig og sagði við vinkonuna; „OMG ertu með Iphone 5, vá æðislegt“. Mér er litið við þar sem að ég hef átt margar misvitrar samræður við 12 ára dóttur mína um tilgangsleysi svona dýrra tækja í höndum barna. Stúlkan heldur áfram; „ég á svona Iphone 4, sem er bara glatað!“. Þá dettur upp úr þriðju stúlkunni; „dísus, ég er bara með eitthvað LG drasl, langar geggjað í svona flottan síma!“. Þegar að þessu er komið er ég farin að stara á stúlkurnar, og sé að restin af stúlkuhópnum verður svolítið niðurlútur, og ein segir; „mamma mín á LG“ og þá enn önnur segir; „ég á ekki neinn síma“. Neyðarleg þögn tekur við í vinkonuhópnum og ég fer fussandi í sundið yfir þessum litlu sætu krílum sem vita ekki betur. Þetta samtal ungra barna hefur setið í mér eftir að ég varð vitni að því. Eins og ég tók fram í upphafi þá vitum við að kjör okkar eru misjöfn og jafnvel verðmætagildi okkar enn ólíkara. Ég t.d. get alveg keypt dýran síma handa dóttur minni, en ég bara kýs að gera það ekki. Hins vegar fer það fyrir brjóstið á mér og ég velti fyrir mér hvert við erum að stefna þegar við kennum ekki börnum okkar um að aðgát skuli hafa í nærveru sálar. Það er nákvæmlega ekkert athugavert við það að geta veitt börnunum sínum dýra hluti sem þau lukkuleg spranga um með. Það er hins vegar ábyrgðarhluti og algerlega nauðsynlegt að kenna þeim að skilja það og virða að það búa ekki allir við sömu kjör. Við lifum í afskaplega undarlegum heimi. Þar sem að gæðum er sannarlega misskipt á milli landa sem og innan þeirra. Efnishyggjan hefur meira og minna stjórnað vestrænum heimi á meðan fátækt og sultur einkennir önnur svæði. Símar og fatnaður er orðið að vissum stöðutáknum hjá krökkum, sem gerir misjafnar aðstæður fjölskyldna enn viðkvæmari og erfiðari. Við verðum að sýna samfélagslega ábyrgð á þeim aðstæðum sem við búum í en þar gildir einnig líka að kenna börnum okkar að virða umhverfið okkar sem er fallvalt og margbreytilegt. Þessar litlu krúttsprengjur í sundinu vissu ekki betur, en samtal þeirra segir mér á að við byrjum aldrei nógu snemma að undirbúa börnin okkar að sýna samkennd og tillitsemi fyrir aðstæðum annarra sérstaklega á tímum efnahagslegra þrenginga. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Dómsdagur nálgast! Hólmgeir Baldursson Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir Skoðun Skoðun Skoðun Dómsdagur nálgast! Hólmgeir Baldursson skrifar Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir skrifar Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar Skoðun Aðgengi er lykill að sjálfstæði, þátttöku og virkni Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hefur ekki náð sér á strik síðan Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Við erum 40 árum á eftir Einar Sverrisson skrifar Skoðun Þétting á 27. brautinni Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? III: Tækifæri fyrir löggjafann Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir skrifar Skoðun Umburðarlyndi og kærleikur Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Kolbrún og Kafka Pétur Orri Pétursson skrifar Skoðun Brottvísanir sem öllum var sama um Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Skoðun Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreind í vinnunni: Frá hamri til heilabús Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Engu slaufað Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? II. Viðurkenning og höfnun Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Krabbameinsfélagið í stafni í aðdraganda storms Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson skrifar Sjá meira
Sumt setur mann einfaldlega hljóðan. Við gerum okkur flest grein fyrir því að viss misskipting er veruleiki í okkar ágæta samfélagi. Sumir hafa það mjög gott og aðrir gætu haft það betra. Fjárhagsstaða heimila víða er í miklu uppnámi og enn fjölgar þeim sem þurfa að sækja sér aðstoð hjá Umboðsmanni skuldara. Ég fór í sund núna um daginn sem er svo sem ekki frásögufærandi nema fyrir þær sakir að í klefanum voru nokkrar smástelpur, ca. átta ára að koma úr sturtu. Ein þeirra æpti upp fyrir sig og sagði við vinkonuna; „OMG ertu með Iphone 5, vá æðislegt“. Mér er litið við þar sem að ég hef átt margar misvitrar samræður við 12 ára dóttur mína um tilgangsleysi svona dýrra tækja í höndum barna. Stúlkan heldur áfram; „ég á svona Iphone 4, sem er bara glatað!“. Þá dettur upp úr þriðju stúlkunni; „dísus, ég er bara með eitthvað LG drasl, langar geggjað í svona flottan síma!“. Þegar að þessu er komið er ég farin að stara á stúlkurnar, og sé að restin af stúlkuhópnum verður svolítið niðurlútur, og ein segir; „mamma mín á LG“ og þá enn önnur segir; „ég á ekki neinn síma“. Neyðarleg þögn tekur við í vinkonuhópnum og ég fer fussandi í sundið yfir þessum litlu sætu krílum sem vita ekki betur. Þetta samtal ungra barna hefur setið í mér eftir að ég varð vitni að því. Eins og ég tók fram í upphafi þá vitum við að kjör okkar eru misjöfn og jafnvel verðmætagildi okkar enn ólíkara. Ég t.d. get alveg keypt dýran síma handa dóttur minni, en ég bara kýs að gera það ekki. Hins vegar fer það fyrir brjóstið á mér og ég velti fyrir mér hvert við erum að stefna þegar við kennum ekki börnum okkar um að aðgát skuli hafa í nærveru sálar. Það er nákvæmlega ekkert athugavert við það að geta veitt börnunum sínum dýra hluti sem þau lukkuleg spranga um með. Það er hins vegar ábyrgðarhluti og algerlega nauðsynlegt að kenna þeim að skilja það og virða að það búa ekki allir við sömu kjör. Við lifum í afskaplega undarlegum heimi. Þar sem að gæðum er sannarlega misskipt á milli landa sem og innan þeirra. Efnishyggjan hefur meira og minna stjórnað vestrænum heimi á meðan fátækt og sultur einkennir önnur svæði. Símar og fatnaður er orðið að vissum stöðutáknum hjá krökkum, sem gerir misjafnar aðstæður fjölskyldna enn viðkvæmari og erfiðari. Við verðum að sýna samfélagslega ábyrgð á þeim aðstæðum sem við búum í en þar gildir einnig líka að kenna börnum okkar að virða umhverfið okkar sem er fallvalt og margbreytilegt. Þessar litlu krúttsprengjur í sundinu vissu ekki betur, en samtal þeirra segir mér á að við byrjum aldrei nógu snemma að undirbúa börnin okkar að sýna samkennd og tillitsemi fyrir aðstæðum annarra sérstaklega á tímum efnahagslegra þrenginga.
Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar
Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar
Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar
Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar
Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun