„Síðasta vetur vann ég eitt kvöld í kjúklingaeldi við að raða kjúklingum í sláturkassa. Því kvöldi mun ég aldrei gleyma. Umrætt kvöld mættum við sem fengin vorum í verkið inn í gluggalausa skemmu þar sem voru ekki nema um 7000 kjúklingar, enda var búið að taka helminginn á sláturbílinn kvöldið áður,“ segir Margrét í bréfinu.
„Það fyrsta sem ég sá í skemmunni var hrúga af dauðum fuglum úti í horni á sama svæði og lifandi fuglarnir höfðust við. Lyktin sem tók á móti okkur þegar við komum inn í skemmuna var það sterk að mig sveið í hálsinn. Eftir um hálftíma inni í skemmunni þurfti ég að fara út til að kasta upp því ammoníakið var svo sterkt. Ammoníak er ekki bara vond lykt. Í miklum styrkleika er þetta efnið eitrað og mjög ætandi fyrir öndunarveg og augu manna og dýra.“
„Við byrjuðum á því að reka fuglana út í enda hússins, þeim fuglum sem ekki gátu gengið sjálfir eða voru of hægir var sparkað harkalega áfram. Þegar fuglunum hafði verið þjappað saman í annan endann lágu eftir nokkrir dauðir og deyjandi fuglar sem höfðu troðist ofan í skítinn í fuglamergðinni. Næst var lyftara með plastkössum ekið inn í skemmuna og mennirnir sem unnu þarna með mér köstuðu kössunum fyrir framan fuglana. Það kom fyrir að kassarnir lentu á fuglunum svo þeir drápust eða meiddust.“
„Starfið fólst í því að troða ellefu fuglum saman ofan í hvern kassa, ég var sennilega ekki besti starfsmaðurinn þar sem ég tók bara einn fugl í einu og setti varlega ofan í kassa. Aðrir vanari starfsmenn gripu í fætur fuglanna og grýttu þeim mörgum saman inn um þröngt opið á kössunum án þess að gæta að því hvort vængir eða fætur færu óskaddaðir með. Þannig náðu þeir allt að fjórum fuglum með hvorri hendi í hvert sinn. Þetta starf var launað eftir afköstum en ekki með tímakaupi svo fólk var skiljanlega að flýta sér að klára verkið og komast út úr þessum dimma loftlausa skúr.“
„Það sem stakk mig hvað mest þetta kvöld var klemmdur vængur sem ég sá útundan mér. Hann hafði klemmst í renniloku sem var ofan á kassanum þegar einhver reyndari starfsmaður tróð ofan í kassann án þess að gæta að því hvernig fuglarnir lentu. Annar starfsmaður tók svo kassann og setti hann í staflann á lyftaranum. Ofan á þann kassa kom annar kassi með ellefu kjúklingum í, ofan á hann nokkrir í viðbót. Vængurinn kramdist á milli án þess að nokkur kippti sér upp við það. Ég fór aftur út til að kasta upp, bæði af viðbjóði og ammoníakseitrun.“
„Kjúklingur og svínakjöt sem fæst í matvöruverslunum hér á landi er í öllum tilfellum framleitt í verksmiðjum þar sem dýrin koma í þennan heim til þess eins að þjást við hörmulegar aðstæður allt sitt líf. Þetta er ekki betra hér á landi en annarsstaðar. Ég neita að trúa því að fólk vilji styðja við svona framleiðsluhætti og það er hægt að hafa áhrif með því að sniðganga þessar vörur eða minnka kaup á þeim verulega.“
Hér að neðan má sjá myndband frá Animals Australia og að sögn Margrétar er farið alveg eins með dýrin hér á landi.
What is factory farming? MEAT CHICKENS from Animals Australia on Vimeo.
