Sjálfstæðisflokkurinn aðhyllist ekki forsjárhyggju Helgi Magnússon skrifar 15. nóvember 2011 06:00 Innan Sjálfstæðisflokksins eru harðsnúin öfl sem vilja að flokkurinn samþykki að þegar í stað verði hætt við aðildarviðræður Íslands og ESB og umsóknin dregin til baka. Umsókn sem lýðræðislegur meirihluti samþykkti á Alþingi. Ef það yrði niðurstaða Alþingis fæ ég ekki betur séð en að Íslendingar yrðu sér til minnkunar á alþjóðavettvangi og dæmdu sig úr leik sem einangruð utangarðsþjóð. Ef landsfundur sendir 16 þingmenn flokksins með slíkt veganesti til Alþingis bendir flest til þess að þeim yrði ekkert ágengt. Ríkisstjórnin virðist geta komið sér saman um að halda völdum. Flokkarnir deila um flest annað en að halda valdastólunum. Þetta hefði því væntanlega ekki önnur áhrif en þau að Sjálfstæðisflokkurinn gæti ekki efnt til samstarfs við þá sem vilja ljúka aðildarviðræðunum við ESB og leggja samninginn síðan í dóm þjóðarinnar til samþykktar eða synjunar. Með því þrengdist staða Sjálfstæðisflokksins að óþörfu. Flokkurinn getur ekki lokað öllum dyrum til samstarfs, ætli hann sér áframhaldandi hlutverk í íslenskum stjórnmálum. Er flokkurinn búinn að missa áhuga á að hafa áhrif á gang mála í samfélaginu eins og hann hefur gert myndarlega frá upphafi? Er flokkurinn ekki í stjórnmálum til að hafa áhrif og völd eða er það nýja stefnan að vera bara með og taka að sér hlutverk stjórnarandstöðunnar eins og nú er raunin á Alþingi og hjá stærstu sveitarfélögunum, Reykjavík, Kópavogi, Hafnarfirði og Akureyri? Ekki er langt síðan flokkurinn var forystuafl á öllum þessum stöðum. Furðu vekur yfirlýsing Hönnu Birnu Kristjánsdóttur á Sprengisandi um að ekki verði samið um stjórnarmyndun við Samfylkinguna, verði hún formaður, nema Samfylkingin falli frá stefnu sinni í Evrópumálum. Hanna er komin í stjórnarmyndunarviðræður við sjálfa sig hálfu öðru ári fyrir kosningar og hefur þegar sett sér afarkosti! Sjálfstæðisflokkurinn á að styðja það að landsmenn fái tækifæri til að kjósa um ESB samning í þjóðaratkvæðagreiðslu. Flokkurinn á að treysta kjósendum enda er hann ekki forsjárhyggjuflokkur. Ég vona að það sé ekki að breytast. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Erum við að lengja dauðann en ekki lífið? Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson Skoðun Verður það að vera Ísrael? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Hver borgar fyrir ódýrar lóðir? Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu Kristín Lára Ólafsdóttir Skoðun Tveir alþingismenn og Gaza Sverrir Agnarsson Skoðun Þögnin sem skapaði ótta – arfleifð Þórarins í Sameyki Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Stórstraumsfjara mæld - HMS ráðþrota Magnús Guðmundsson Skoðun Eru forvarnir í hættu? Dagbjört Harðardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Eins skýrt og það verður Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson skrifar Skoðun Að sameinast fjölskyldu sinni Guðrún Brynjólfsdóttir skrifar Skoðun Þögnin sem skapaði ótta – arfleifð Þórarins í Sameyki Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson skrifar Skoðun Eru forvarnir í hættu? Dagbjört Harðardóttir skrifar Skoðun Tveir alþingismenn og Gaza Sverrir Agnarsson skrifar Skoðun Hver borgar fyrir ódýrar lóðir? Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Erum við að lengja dauðann en ekki lífið? Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu Kristín Lára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Sumarið verður nýtt vel til uppbyggingar snjóflóðavarna Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Verður það að vera Ísrael? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Dýravernd - frumbyggjahættir Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Stórstraumsfjara mæld - HMS ráðþrota Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Sýnum fordómum ekki umburðarlyndi Snorri Sturluson skrifar Skoðun Landbúnaður á tímamótum – Við þurfum nýja stefnu Guðjón Sigurbjartsson skrifar Skoðun Sjómenn til hamingju! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Leyfum mennskunni að sigra Anna Hildur Hildibrandsdóttir skrifar Skoðun Fjölskyldan fyrst Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Hvað er markaðsverð á fiski? Sverrir Haraldsson skrifar Skoðun Tími til kerfisbundinna breytinga í samfélagstúlkun – ákall til stjórnvalda Anna Karen Svövudóttir skrifar Skoðun Fæðing Ísraels - Líkum misþyrmt BIrgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Við eigum allt. Af hverju finnst okkur samt vanta eitthvað? Valentina Klaas skrifar Skoðun Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir skrifar Skoðun Tíðaheilbrigði er lykilatriði í jafnrétti kynjanna Berit Mueller skrifar Skoðun Þjóðarmorð – frá orðfræðilegu sjónarmiði Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Borgarlína, barnleysi og bíllaus lífstíll – hentar það Kópavogi? Einar Jóhannes Guðnason skrifar Skoðun Þakkir til starfsfólk Janusar Sigrún Ósk Bergmann skrifar Skoðun Mun gervigreindin senda konur heim? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Frá, frá, frá. Fúsa liggur á Eiríkur Hjálmarsson skrifar Sjá meira
Innan Sjálfstæðisflokksins eru harðsnúin öfl sem vilja að flokkurinn samþykki að þegar í stað verði hætt við aðildarviðræður Íslands og ESB og umsóknin dregin til baka. Umsókn sem lýðræðislegur meirihluti samþykkti á Alþingi. Ef það yrði niðurstaða Alþingis fæ ég ekki betur séð en að Íslendingar yrðu sér til minnkunar á alþjóðavettvangi og dæmdu sig úr leik sem einangruð utangarðsþjóð. Ef landsfundur sendir 16 þingmenn flokksins með slíkt veganesti til Alþingis bendir flest til þess að þeim yrði ekkert ágengt. Ríkisstjórnin virðist geta komið sér saman um að halda völdum. Flokkarnir deila um flest annað en að halda valdastólunum. Þetta hefði því væntanlega ekki önnur áhrif en þau að Sjálfstæðisflokkurinn gæti ekki efnt til samstarfs við þá sem vilja ljúka aðildarviðræðunum við ESB og leggja samninginn síðan í dóm þjóðarinnar til samþykktar eða synjunar. Með því þrengdist staða Sjálfstæðisflokksins að óþörfu. Flokkurinn getur ekki lokað öllum dyrum til samstarfs, ætli hann sér áframhaldandi hlutverk í íslenskum stjórnmálum. Er flokkurinn búinn að missa áhuga á að hafa áhrif á gang mála í samfélaginu eins og hann hefur gert myndarlega frá upphafi? Er flokkurinn ekki í stjórnmálum til að hafa áhrif og völd eða er það nýja stefnan að vera bara með og taka að sér hlutverk stjórnarandstöðunnar eins og nú er raunin á Alþingi og hjá stærstu sveitarfélögunum, Reykjavík, Kópavogi, Hafnarfirði og Akureyri? Ekki er langt síðan flokkurinn var forystuafl á öllum þessum stöðum. Furðu vekur yfirlýsing Hönnu Birnu Kristjánsdóttur á Sprengisandi um að ekki verði samið um stjórnarmyndun við Samfylkinguna, verði hún formaður, nema Samfylkingin falli frá stefnu sinni í Evrópumálum. Hanna er komin í stjórnarmyndunarviðræður við sjálfa sig hálfu öðru ári fyrir kosningar og hefur þegar sett sér afarkosti! Sjálfstæðisflokkurinn á að styðja það að landsmenn fái tækifæri til að kjósa um ESB samning í þjóðaratkvæðagreiðslu. Flokkurinn á að treysta kjósendum enda er hann ekki forsjárhyggjuflokkur. Ég vona að það sé ekki að breytast.
Skoðun Tími til kerfisbundinna breytinga í samfélagstúlkun – ákall til stjórnvalda Anna Karen Svövudóttir skrifar
Skoðun Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir skrifar
Skoðun Borgarlína, barnleysi og bíllaus lífstíll – hentar það Kópavogi? Einar Jóhannes Guðnason skrifar