Hvar eru málefni barna og ungs fólks? Gunnar E. Sigurbjörnsson skrifar 25. nóvember 2024 18:42 Já, góðan daginn hér. Ég er ekki týpan sem hendir frá mér skoðanagreinum hægri vinstri en ég hef smá áhyggjur af kosningabaráttunni sem er í gangi núna. Það stefnir í mjög spennandi kosningar, en einhvern veginn finnst mér málefni barna og ungs fólks, ásamt öðrum tengdum málum, ekki vera nægilega áberandi í umræðunni eða rædd á markvissan hátt. Ég er faðir tveggja dætra á tveimur skólastigum, hef unnið innan frístunda- og æskulýðsgeirans í yfir 20 ár og átt í talsverðu samstarfi við mennta- og barnamálaráðuneytið í gegnum tíðina. Það sem ég hef tekið mest eftir hvað varðar málefni barna og ungmenna er að sá stjórnmálaflokkur sem hefur að mestu stjórnað fjármálum þjóðarinnar síðustu 70 árin setti fram áhersluplagg þar sem sumt var góðra gjalda vert. Hins vegar var þar talsvert af klisjum án þess að skýrar leiðir fylgdu með. Einnig voru þar hugmyndir sem bera vott um afturför, eins og að börn sem eru „öðruvísi“ ættu að vera í sérskólum og að taka ætti upp úreltar kennsluáherslur og námsmat (lesist: samræmd próf). Ég hef einnig tekið eftir að Viðreisn hefur lagt áherslu á geðheilbrigðismál og málefni fólks með fíknivanda, sem er afar jákvætt. Hins vegar eru það aðeins frambjóðendur í einu kjördæmi sem virðast setja þau málefni sem standa mínu hjarta næst, í algjöran forgang. Sem leggja alla áhersluna í að styrkja framtíð og efla félagslegt umhverfi barna og ungs fólks, efla menntamál, styðja við íþrótta-, frístunda- og önnur æskulýðsmál. Þetta eru þau sem leggja alla áherslu á að styrkja framtíð og efla félagslegt umhverfi barna og ungs fólks, efla menntamál, styðja við íþrótta-, frístunda- og önnur æskulýðsmál. Það eru frambjóðendur Framsóknar í Reykjavík Norður, þar sem fremst í flokki standa Ásmundur Einar Daðason, mennta- og barnamálaráðherra, og Hafdís Hrönn Hafsteinsdóttir, þingmaður. Ég sjálfur hef aldrei kosið Framsókn og ekki ljáð neinum af fjórflokkunum mitt atkvæði á þessari öld en í fyrsta sinn stefnir í að ég kjósi Framsóknarflokkinn. Það er ekki aðeins vegna þeirra ástæðna sem ég hef talið upp hér að ofan. Á undanförnum árum hef ég séð mennta- og barnamálaráðuneytið eflast og mikinn kraft koma í framþróun þeirra málaflokka sem það ráðuneyti hefur yfirumsjón með. Að mínu mati hefur meira áunnist innan ráðuneytisins á síðustu þremur árum en á áratugnum þar á undan. Á þessum þingvetri voru mörg mikilvæg mál á leið inn á Alþingi frá ráðuneytinu, og því var það sárt að sjá stjórnina springa á þeim tímapunkti. Ég vil þó halda því til haga að ég var enginn stuðningsmaður síðustu ríkisstjórnar. Sársaukinn stafaði hins vegar af því að á leið inn í þingið voru ný lög um félagsmiðstöðvar, en Ísland er eina landið á Norðurlöndum sem hefur ekki lögbundið það öfluga æskulýðs- og forvarnarstarf sem þar fer fram. Þá voru ný lög um skólaþjónustu, sem lengi hefur verið beðið eftir, og lög um fjármögnun úrræða fyrir börn sem þurfa mestan stuðning í mennta- og æskulýðsstarfi. Þetta er aðeins hluti þeirra mála sem voru á lokametrunum frá ráðuneytinu. Ég geri mér vel grein fyrir að þetta er ekki ráðherranum einum að þakka, en hann á mikið hrós fyrir sína ástríðu í þessum málum og fyrir að hafa fengið til liðs við sig öflugt og ástríðufullt starfsfólk sem hefur látið hendur standa fram úr ermum. Ef menntamál eru skoðuð sérstaklega hefur lengi vantað aukinn stuðning við útgáfu námsgagna, og lengi hefur verið beðið eftir fyrrgreindum skólaþjónustulögum sem og samræmdu námsmati. Þessi þrenna var á lokametrunum þegar stjórnin sprakk. Ég kom nýlega úr starfstengdri ferð til Eistlands. Það land er efst meðal Evrópulanda samkvæmt Pisa-rannsóknum. Þar, líkt og hér, er áherslan að færast frá klassískum samræmdum prófum yfir í samræmdan fjölþættan námsferil. Í íþróttamálum er loks að sjá fyrir endann á lönguvitleysunni í þjóðarleikvangsmálum. Ekki síður fagna ég auknum áherslum og stuðningi við íþróttaþátttöku barna og ungs fólks með fatlanir. Þá hafa farsældarlögin orðið þess valdandi að öflugt frístundastarf á vegum sveitarfélaga hefur komist betur í sviðsljósið, sem mikilvægur hluti af velferðar- og farsældarkerfi barna. Allt þetta á Ásmundur Einar, Hafdís og fólkið í kringum þau mikinn þátt í að koma á laggirnar. Ég er alls enginn Framsóknarmaður, en ef þau og annað Framsóknarfólk heldur áfram að setja málefni barna og ungs fólks í forgang, er ég til í að veita þeim mitt atkvæði þó ég búi í öðru kjördæmi. Ég skora á kjósendur í Reykjavík Norður að kynna sér betur þær áherslur sem Ásmundur Einar, Hafdís Hrönn og samstarfsfólk þeirra setja á oddinn. Ef þeim tekst að klára ofantöld mál á nýju kjörtímabili, þá skora ég á Ásmund Einar að halda áfram á sömu braut en spýta í lófana er varðar að bæta úr skorti á meðferðarheimilum fyrir ungt fólk og úrræðum fyrir ungmenni sem sýna mikla áhættuhegðun. Kjósum framfarir og bjartari framtíð fyrir börn og ungt fólk næstkomandi laugardag. Höfundur er faðir, deildarstjóri frístundaþjónustu, menntaður kennari og giftur leikskólastjóra. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Börn og uppeldi Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Framsóknarflokkurinn Mest lesið Falleinkunn skólakerfis? Helga Þórisdóttir Skoðun Halldór 28.06.2025 Halldór Hvers vegna berðu kross? Hrafnhildur Sigurðardóttir Skoðun Hvar er auðlindarentan? Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Flokkurinn hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson Skoðun Þannig gerum við þetta? Ísak Ernir Kristinsson Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Hætt við að hækka ekki skatta á almenning Bryndís Haraldsdóttir Skoðun Hver borgar brúsann? Ingibjörg Isaksen Skoðun Ísland gjaldþrota vegna fatlaðs fólks? Alma Ýr Ingólfsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Er Ísrael ennþá útvalin þjóð Guðs? Ómar Torfason skrifar Skoðun Flokkurinn hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Raforkuverð: Stórnotendur og almenningur Ingvar Júlíus Baldursson skrifar Skoðun Hætt við að hækka ekki skatta á almenning Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Skattafíkn í skjóli réttlætis: Tímavélin stillt á 2012 Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Hver borgar brúsann? Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Hvers vegna berðu kross? Hrafnhildur Sigurðardóttir skrifar Skoðun Þannig gerum við þetta? Ísak Ernir Kristinsson skrifar Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Falleinkunn skólakerfis? Helga Þórisdóttir skrifar Skoðun Þjónusta sem gleður – skilar sér beint í kassann Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Hvar er auðlindarentan? Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Miðflokkurinn – Rödd skynseminnar í borginni Ómar Már Jónsson skrifar Skoðun Virði barna og ungmenna Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Sættir þú þig við þetta? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Alþingi gleymir aftur fötluðum börnum Lúðvík Júlíusson skrifar Skoðun Lægri gjöld, fleiri tækifæri Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Tölum um stóra valdaframsalsmálið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar Skoðun Öflugar varnir krefjast stöndugra fréttamiðla Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar Skoðun Gott frumvarp, en hvað með verklagið? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Augnablikið Magnús Jóhann Hjartarson skrifar Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar Skoðun Það þarf ekki að biðjast afsökunar á því að segja satt Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Lífeyrissjóðirnir og Íslandsbanki, hluthafafundur á mánudag Bolli Héðinsson skrifar Skoðun „Þegar arkitektinn fer á flug“ - opinber umræða á villigötum Eyrún Arnarsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfið þarf stjórnvöld með bein í nefinu Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Börn eru hvorki veiðigjöld né öryggis- og varnarmál Grímur Atlason skrifar Skoðun Í vörn gegn sjálfum sér? Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Mig langar að byggja heim með frið og umlykja með ást Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Sjá meira
Já, góðan daginn hér. Ég er ekki týpan sem hendir frá mér skoðanagreinum hægri vinstri en ég hef smá áhyggjur af kosningabaráttunni sem er í gangi núna. Það stefnir í mjög spennandi kosningar, en einhvern veginn finnst mér málefni barna og ungs fólks, ásamt öðrum tengdum málum, ekki vera nægilega áberandi í umræðunni eða rædd á markvissan hátt. Ég er faðir tveggja dætra á tveimur skólastigum, hef unnið innan frístunda- og æskulýðsgeirans í yfir 20 ár og átt í talsverðu samstarfi við mennta- og barnamálaráðuneytið í gegnum tíðina. Það sem ég hef tekið mest eftir hvað varðar málefni barna og ungmenna er að sá stjórnmálaflokkur sem hefur að mestu stjórnað fjármálum þjóðarinnar síðustu 70 árin setti fram áhersluplagg þar sem sumt var góðra gjalda vert. Hins vegar var þar talsvert af klisjum án þess að skýrar leiðir fylgdu með. Einnig voru þar hugmyndir sem bera vott um afturför, eins og að börn sem eru „öðruvísi“ ættu að vera í sérskólum og að taka ætti upp úreltar kennsluáherslur og námsmat (lesist: samræmd próf). Ég hef einnig tekið eftir að Viðreisn hefur lagt áherslu á geðheilbrigðismál og málefni fólks með fíknivanda, sem er afar jákvætt. Hins vegar eru það aðeins frambjóðendur í einu kjördæmi sem virðast setja þau málefni sem standa mínu hjarta næst, í algjöran forgang. Sem leggja alla áhersluna í að styrkja framtíð og efla félagslegt umhverfi barna og ungs fólks, efla menntamál, styðja við íþrótta-, frístunda- og önnur æskulýðsmál. Þetta eru þau sem leggja alla áherslu á að styrkja framtíð og efla félagslegt umhverfi barna og ungs fólks, efla menntamál, styðja við íþrótta-, frístunda- og önnur æskulýðsmál. Það eru frambjóðendur Framsóknar í Reykjavík Norður, þar sem fremst í flokki standa Ásmundur Einar Daðason, mennta- og barnamálaráðherra, og Hafdís Hrönn Hafsteinsdóttir, þingmaður. Ég sjálfur hef aldrei kosið Framsókn og ekki ljáð neinum af fjórflokkunum mitt atkvæði á þessari öld en í fyrsta sinn stefnir í að ég kjósi Framsóknarflokkinn. Það er ekki aðeins vegna þeirra ástæðna sem ég hef talið upp hér að ofan. Á undanförnum árum hef ég séð mennta- og barnamálaráðuneytið eflast og mikinn kraft koma í framþróun þeirra málaflokka sem það ráðuneyti hefur yfirumsjón með. Að mínu mati hefur meira áunnist innan ráðuneytisins á síðustu þremur árum en á áratugnum þar á undan. Á þessum þingvetri voru mörg mikilvæg mál á leið inn á Alþingi frá ráðuneytinu, og því var það sárt að sjá stjórnina springa á þeim tímapunkti. Ég vil þó halda því til haga að ég var enginn stuðningsmaður síðustu ríkisstjórnar. Sársaukinn stafaði hins vegar af því að á leið inn í þingið voru ný lög um félagsmiðstöðvar, en Ísland er eina landið á Norðurlöndum sem hefur ekki lögbundið það öfluga æskulýðs- og forvarnarstarf sem þar fer fram. Þá voru ný lög um skólaþjónustu, sem lengi hefur verið beðið eftir, og lög um fjármögnun úrræða fyrir börn sem þurfa mestan stuðning í mennta- og æskulýðsstarfi. Þetta er aðeins hluti þeirra mála sem voru á lokametrunum frá ráðuneytinu. Ég geri mér vel grein fyrir að þetta er ekki ráðherranum einum að þakka, en hann á mikið hrós fyrir sína ástríðu í þessum málum og fyrir að hafa fengið til liðs við sig öflugt og ástríðufullt starfsfólk sem hefur látið hendur standa fram úr ermum. Ef menntamál eru skoðuð sérstaklega hefur lengi vantað aukinn stuðning við útgáfu námsgagna, og lengi hefur verið beðið eftir fyrrgreindum skólaþjónustulögum sem og samræmdu námsmati. Þessi þrenna var á lokametrunum þegar stjórnin sprakk. Ég kom nýlega úr starfstengdri ferð til Eistlands. Það land er efst meðal Evrópulanda samkvæmt Pisa-rannsóknum. Þar, líkt og hér, er áherslan að færast frá klassískum samræmdum prófum yfir í samræmdan fjölþættan námsferil. Í íþróttamálum er loks að sjá fyrir endann á lönguvitleysunni í þjóðarleikvangsmálum. Ekki síður fagna ég auknum áherslum og stuðningi við íþróttaþátttöku barna og ungs fólks með fatlanir. Þá hafa farsældarlögin orðið þess valdandi að öflugt frístundastarf á vegum sveitarfélaga hefur komist betur í sviðsljósið, sem mikilvægur hluti af velferðar- og farsældarkerfi barna. Allt þetta á Ásmundur Einar, Hafdís og fólkið í kringum þau mikinn þátt í að koma á laggirnar. Ég er alls enginn Framsóknarmaður, en ef þau og annað Framsóknarfólk heldur áfram að setja málefni barna og ungs fólks í forgang, er ég til í að veita þeim mitt atkvæði þó ég búi í öðru kjördæmi. Ég skora á kjósendur í Reykjavík Norður að kynna sér betur þær áherslur sem Ásmundur Einar, Hafdís Hrönn og samstarfsfólk þeirra setja á oddinn. Ef þeim tekst að klára ofantöld mál á nýju kjörtímabili, þá skora ég á Ásmund Einar að halda áfram á sömu braut en spýta í lófana er varðar að bæta úr skorti á meðferðarheimilum fyrir ungt fólk og úrræðum fyrir ungmenni sem sýna mikla áhættuhegðun. Kjósum framfarir og bjartari framtíð fyrir börn og ungt fólk næstkomandi laugardag. Höfundur er faðir, deildarstjóri frístundaþjónustu, menntaður kennari og giftur leikskólastjóra.
Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar
Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar
Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar