Skoðun

Að skilja ís­lenskt fé­lags­legt við­mið

Valerio Gargiulo skrifar

Í landi elds og ísa, þar sem stórkostlegt landslag mætir ríkum menningararfi, er einstök félagsleg dýnamík: hin íslenska nálgun við félagsleg viðmið. Þó að sumir geti skynjað sitt félagslega eðli sem kalt eða fjarlægt, þá er mikilvægt að kafa ofan í menningarefnið sem mótar þetta viðhorf.

Íslendingar eru þekktir fyrir náið samfélag og sterk félagsleg tengsl. Hins vegar, þegar það kemur að samskiptum við ókunnuga, hafa þeir tilhneigingu til að vera varkárir. Ólíkt mörgum öðrum menningarheimum þar sem kurteisishjal er algengur ísbrjótur, virðast Íslendingar í upphafi tregir til að taka þátt í frjálslegum samtölum við fólk sem þeir þekkja ekki.

En hvers vegna þessi tregða? Þetta er ekki spurning um kulda eða fjarlægð, heldur virðingu fyrir persónulegu rými og næði. Í íslensku samfélagi er rótgróinn siður að meta sjálfræði einstaklingsins að verðleikum og leyfa öðrum að halda sínum eigin mörkum. Þess vegna getur það talist uppáþrengjandi eða óvelkomið að hefja samtöl við ókunnuga án skýrrar ástæðu eða tilgangs.

Hins vegar er nauðsynlegt að skilja að þetta hlédræga viðhorf stafar ekki af skorti á hlýju eða félagslyndi. Í raun og veru, þegar fyrstu hindruninni er yfirstigið, eru Íslendingar oft hlýir, velkomnir og fúsir til að taka þátt í innihaldsríkum samræðum. Þetta er einfaldlega spurning um að nálgast félagsleg samskipti af næmni og virðingu fyrir menningarlegum viðmiðum.

Ennfremur er þvaður ekki alfarið hafnað í íslenskri menningu. Þó að það sé kannski ekki eins útbreitt og í sumum öðrum samfélögum, þjónar það sem leið til að viðurkenna sameiginlega reynslu og efla tilfinningu fyrir samfélagi. Í landi þar sem veðrið getur breyst á augabragði og náttúrulegt umhverfi kallar á virðingu getur það að ræða atburði dagsins eða skiptast á kurteisi veitt tilfinningu um tengsl innan um ófyrirsjáanleika lífsins.

Þegar öllu er á botninn hvolft er lítið talað sem byrði eða óþægindi af Íslendingum; frekar, það er blíð áminning um okkar samheild. Það er viðurkenning á því að við séum öll að sigla saman um margbreytileika tilverunnar og að stundum geta stutt orðaskipti við ókunnugan upplýst daginn okkar eða boðið upp á huggun.

Þegar útlendingur gagnrýnir hið kalda viðhorf Íslendings, bregst ég við með því að segja honum að næst þegar hann lendir í Íslendingi sem virðist hika við að taka þátt í smáræðum, að muna að það sé ekki endurspeglun á áhugaleysi þeirra heldur menningarlegu viðmiði. á rætur í virðingu og tillitssemi. Notaðu tækifærið til að tengjast á dýpri vettvangi og þú gætir uppgötvað þá hlýju og gestrisni sem býr undir yfirborði íslensks samfélags.

Höfundur er skáld, rithöfundur og þýðandi.




Skoðun

Sjá meira


×