Ef við værum að búa til skóla Geir Finnsson skrifar 24. febrúar 2022 07:00 Ímyndum okkur að við værum fyrst núna að búa til grunnskóla. Við kæmum saman og tækjum þá ákvörðun að börnin okkar ættu að fara eitthvert alla virka daga til að öðlast þekkingu, reynslu og þroska meðan foreldrar þeirra væru í vinnunni. Það liði sjálfsagt ekki á löngu áður en mörgum yrði ljóst að börn hafi mismunandi styrkleika, getu og ólíkan bakgrunn. Börn nútímans eru þar að auki með aðrar þarfir og tæknimiðaðri þekkingu en börn af fyrri kynslóðum. Niðurstaðan yrði trúlegast að þessi nýi grunnskóli þyrfti frá upphafi að mæta öllum þessum mismunandi þörfum. Annars þætti hann peninga- og tímasóun sem kæmi fáum börnum að gagni. Löngu ljóst hvað hentar best Í kennaranámi mínu þurfti ég ekki að lesa margar blaðsíður í kennslufræðibókum til að átta mig á að börn læra og þroskast best í hlýju, öruggu og nærandi umhverfi. Sérfræðingar um allan heim virðast í rauninni löngu búnir að átta sig á því hvers konar kennsluumhverfi hentar nemendum best. Þess vegna skýtur það skökku við að skólakerfið okkar sé einfaldlega ekki þar, heldur enn byggt á föstum, gömlum grunni frá tímum þar sem þekking á þörfum barna var allt önnur en hún er nú. Í stað þess að leggja aðaláherslu á fjölbreyttar þarfir barna, miðast kerfið við að þau sitji kyrr, þegi og hlýði meðan sérfræðingurinn fóðrar þau á upplýsingum. Slíkt kerfi útskrifar ekki einstaklinga sem hugsa sjálfstætt og sýna frumkvæði. Núverandi kerfi hentar fáum Þetta er engu að síður veruleiki grunnskólabarna og kennara í dag. Stórum hópum barna er komið fyrir í kennslustofum og eru mörg þeirra með sérþarfir sem krefjast sérstakrar athygli. Á sama tíma er ætlast til að kennarinn njóti óskiptrar athygli þeirra allra. Kennarinn, sá sem á að sinna þessum margslungna hópi, efla þroska hans og þekkingu, þarf að gera það einn, lítt studdur og án annarra sérfræðinga sér við hlið. Þetta kerfi er hvorki kennara né nemendum í hag. Ég vil betra skólakerfi en það sem ég upplifði sjálfur Sjálfur hef ég misgóðar sögur að segja af eigin grunnskólagöngu. Þegar í ljós kom að ég átti erfitt með visst nám og upplifði töluverða vanlíðan á köflum voru úrræðin ekki til að bæta stöðuna, jafnvel þótt ég hafi verið umkringdur góðu starfsfólki sem reyndi að gera sitt besta. Vegna þessarar reynslu minnar hef ég verið gagntekinn af þeirri hugsjón að gera skólann betri og í stakk búinn til að sinna sínu hlutverki af alúð. Bæði í kennaranámi mínu og nú í starfi mínu sem kennari hef ég gert rannsókn á innleiðingu nýrra og nútímalegri kennsluhátta. Ég hef líka starfað út frá þeim, samhliða því að þróa þá í takt við tækninýjungar hverju sinni. Lausnirnar eru til Þó að grunnskólar borgarinnar hafi tekið breytingum og notið aukins fjármagns á síðastliðnum árum, er ljóst að meira þarf að koma til svo að það skili sér niður á gólfið þar sem hin daglega starfsemi fer fram. Við eigum að krefjast þess að leitað verði allra leiða til að breyta kerfinu þannig að það verði skipulagt út frá þörfum nemenda og kennara. Lausnirnar eru til, hægt er að innleiða nýjar og árangursríkari kennslunálganir sem gera þörfum allra nemenda hærra undir höfði en áður. Að mínu mati er besta leiðin fram á við fólgin í auknu vali og frelsi nemenda og kennara til að mæta betur kröfum þeirra, áhugasviði og hæfni. Í því skyni tel ég brýnt að eiga í virku samtali við einkarekna skóla en margir þeirra hafa tekið stór skref í áttina að nýjum kennsluháttum sem taka mið af þörfum allra barna. Við eigum að nýta okkur lausnir og þau tækifæri sem eru í boði því annað er ávísun á stöðnun. Jafnframt eigum við að vera óhrædd við að gera breytingar á skipulagi skólastarfsins alls og endurhugsa það frá grunni svo við getum treyst því að börnin fái besta mögulega umhverfið til að blómstra og tækifæri til að rækta það góða sem í þeim býr. Annað er óásættanlegt og ekki í takt við tímann. Höfundur er varaborgarfulltrúi og frambjóðandi í prófkjöri Viðreisnar í Reykjavík. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Börn og uppeldi Skóla - og menntamál Geir Finnsson Viðreisn Skoðun: Kosningar 2022 Reykjavík Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Er soja að eyðileggja íslenska karlmennsku? Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir Skoðun Svik við þjóðina Alfreð Sturla Böðvarsson Skoðun Satt og logið Bryndís Schram Skoðun Er þetta í alvöru verðlaunaefni? Snorri Másson Skoðun Katrín og Gunnar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Innivist er mikilvægasti þátturinn við hönnun íbúða! Ásta Logadóttir Skoðun Brautryðjandinn Baldur Þóra Björk Smith Skoðun Biskup í tengslum Guðrún Karls Helgudóttir Skoðun Ótímabundin leyfi, ótímabundið náttúruníð Elvar Örn Friðriksson Skoðun Þegar þú ert báknið Gabríel Ingimarsson Skoðun Skoðun Skoðun Framtíð innri markaðarins Gunnar Bragi Sveinsson skrifar Skoðun Satt og logið Bryndís Schram skrifar Skoðun Alþjóðlegi leiðsöguhundadagurinn Sigþór U. Hallfreðsson skrifar Skoðun Framsókn leggst ekki í duftið Guðmundur Birkir Þorkelsson skrifar Skoðun Að dreyma um alheim góðvildar Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Að bjarga sex lífum á mínútu í hálfa öld Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Þegar þú ert báknið Gabríel Ingimarsson skrifar Skoðun Svik við þjóðina Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar Skoðun Innivist er mikilvægasti þátturinn við hönnun íbúða! Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Brautryðjandinn Baldur Þóra Björk Smith skrifar Skoðun Katrín og Gunnar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Ótímabundin leyfi, ótímabundið náttúruníð Elvar Örn Friðriksson skrifar Skoðun Er soja að eyðileggja íslenska karlmennsku? Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir skrifar Skoðun Er stóraukin lýðræðisþátttaka ekki verðlaunaefni? Einar Freyr Elínarson skrifar Skoðun Árangur gegn verðbólgu Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Saman gegn ríkisofbeldi Vilhjálmur Yngvi Hjálmarsson,Örlygur Steinar Arnaldsson,Sigurhjörtur Pálmason,Simon Valentin Hirt,Kristbjörg Arna E. Þorvaldsdóttir,Ari Logn,Margrét Rut Eddudóttir skrifar Skoðun Hvar er híbýlaauður? Anna María Bogadóttir skrifar Skoðun Áhugaverðir tímar kalla á áhugaverðan forseta Cody Alexander Skahan skrifar Skoðun Biskup í tengslum Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun Guðrún biskup – til heilla fyrir okkur öll! Arndís Steinþórsdóttir,Glóey Helgudótir Finnsdóttir skrifar Skoðun Dýravelferðarmartröð af áður óþekktri stærð Benedikta Guðrún Svavarsdóttir skrifar Skoðun Uppskera að vori Lilja Dögg Alfreðsdóttir skrifar Skoðun Er menning stórmál? Ingibjörg Ösp Stefánsdóttir skrifar Skoðun Það vantar vanan og áreiðanlegan mann í verkið Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Leikskólamál eru forgangsmál Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir,Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Himinhátt innanlandsflug Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Hefur allt sem þarf Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Af hverju að gera rekstraráætlun? Karl Sólnes Jónsson skrifar Skoðun Norskur skammtímagróði Gunnlaugur Stefánsson skrifar Skoðun Æpandi vanþekking Hjálmar Jónsson skrifar Sjá meira
Ímyndum okkur að við værum fyrst núna að búa til grunnskóla. Við kæmum saman og tækjum þá ákvörðun að börnin okkar ættu að fara eitthvert alla virka daga til að öðlast þekkingu, reynslu og þroska meðan foreldrar þeirra væru í vinnunni. Það liði sjálfsagt ekki á löngu áður en mörgum yrði ljóst að börn hafi mismunandi styrkleika, getu og ólíkan bakgrunn. Börn nútímans eru þar að auki með aðrar þarfir og tæknimiðaðri þekkingu en börn af fyrri kynslóðum. Niðurstaðan yrði trúlegast að þessi nýi grunnskóli þyrfti frá upphafi að mæta öllum þessum mismunandi þörfum. Annars þætti hann peninga- og tímasóun sem kæmi fáum börnum að gagni. Löngu ljóst hvað hentar best Í kennaranámi mínu þurfti ég ekki að lesa margar blaðsíður í kennslufræðibókum til að átta mig á að börn læra og þroskast best í hlýju, öruggu og nærandi umhverfi. Sérfræðingar um allan heim virðast í rauninni löngu búnir að átta sig á því hvers konar kennsluumhverfi hentar nemendum best. Þess vegna skýtur það skökku við að skólakerfið okkar sé einfaldlega ekki þar, heldur enn byggt á föstum, gömlum grunni frá tímum þar sem þekking á þörfum barna var allt önnur en hún er nú. Í stað þess að leggja aðaláherslu á fjölbreyttar þarfir barna, miðast kerfið við að þau sitji kyrr, þegi og hlýði meðan sérfræðingurinn fóðrar þau á upplýsingum. Slíkt kerfi útskrifar ekki einstaklinga sem hugsa sjálfstætt og sýna frumkvæði. Núverandi kerfi hentar fáum Þetta er engu að síður veruleiki grunnskólabarna og kennara í dag. Stórum hópum barna er komið fyrir í kennslustofum og eru mörg þeirra með sérþarfir sem krefjast sérstakrar athygli. Á sama tíma er ætlast til að kennarinn njóti óskiptrar athygli þeirra allra. Kennarinn, sá sem á að sinna þessum margslungna hópi, efla þroska hans og þekkingu, þarf að gera það einn, lítt studdur og án annarra sérfræðinga sér við hlið. Þetta kerfi er hvorki kennara né nemendum í hag. Ég vil betra skólakerfi en það sem ég upplifði sjálfur Sjálfur hef ég misgóðar sögur að segja af eigin grunnskólagöngu. Þegar í ljós kom að ég átti erfitt með visst nám og upplifði töluverða vanlíðan á köflum voru úrræðin ekki til að bæta stöðuna, jafnvel þótt ég hafi verið umkringdur góðu starfsfólki sem reyndi að gera sitt besta. Vegna þessarar reynslu minnar hef ég verið gagntekinn af þeirri hugsjón að gera skólann betri og í stakk búinn til að sinna sínu hlutverki af alúð. Bæði í kennaranámi mínu og nú í starfi mínu sem kennari hef ég gert rannsókn á innleiðingu nýrra og nútímalegri kennsluhátta. Ég hef líka starfað út frá þeim, samhliða því að þróa þá í takt við tækninýjungar hverju sinni. Lausnirnar eru til Þó að grunnskólar borgarinnar hafi tekið breytingum og notið aukins fjármagns á síðastliðnum árum, er ljóst að meira þarf að koma til svo að það skili sér niður á gólfið þar sem hin daglega starfsemi fer fram. Við eigum að krefjast þess að leitað verði allra leiða til að breyta kerfinu þannig að það verði skipulagt út frá þörfum nemenda og kennara. Lausnirnar eru til, hægt er að innleiða nýjar og árangursríkari kennslunálganir sem gera þörfum allra nemenda hærra undir höfði en áður. Að mínu mati er besta leiðin fram á við fólgin í auknu vali og frelsi nemenda og kennara til að mæta betur kröfum þeirra, áhugasviði og hæfni. Í því skyni tel ég brýnt að eiga í virku samtali við einkarekna skóla en margir þeirra hafa tekið stór skref í áttina að nýjum kennsluháttum sem taka mið af þörfum allra barna. Við eigum að nýta okkur lausnir og þau tækifæri sem eru í boði því annað er ávísun á stöðnun. Jafnframt eigum við að vera óhrædd við að gera breytingar á skipulagi skólastarfsins alls og endurhugsa það frá grunni svo við getum treyst því að börnin fái besta mögulega umhverfið til að blómstra og tækifæri til að rækta það góða sem í þeim býr. Annað er óásættanlegt og ekki í takt við tímann. Höfundur er varaborgarfulltrúi og frambjóðandi í prófkjöri Viðreisnar í Reykjavík.
Skoðun Er soja að eyðileggja íslenska karlmennsku? Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir skrifar
Skoðun Saman gegn ríkisofbeldi Vilhjálmur Yngvi Hjálmarsson,Örlygur Steinar Arnaldsson,Sigurhjörtur Pálmason,Simon Valentin Hirt,Kristbjörg Arna E. Þorvaldsdóttir,Ari Logn,Margrét Rut Eddudóttir skrifar
Skoðun Guðrún biskup – til heilla fyrir okkur öll! Arndís Steinþórsdóttir,Glóey Helgudótir Finnsdóttir skrifar