Hann skrifar um málið í pistli sem hann birti á Facebooksíðu sinni og tekur fram í upphafi síns máls að hann sé hvort í senn lántakandi hjá Lífeyrissjóði verslunarmanna og með megnið af mínum lífeyrissparnaði þar. Þá segist hann jafnframt hafa átt sæti í stjórn lífeyrissjóðs og þekki því ágætlega þá ábyrgð og þær skyldur sem hvíla á stjórnarmönnum lífeyrissjóða.
Fjármálaeftirlitið hlýtur að rannsaka málið
„Sú ákvörðun Trúnaðarráðs VR að afturkalla umboð stjórnarmanna félagsins í stjórn sjóðsins vegna breyttra viðmiða við vaxtaákvarðanir veldur mér mun meiri áhyggjum en það að vextir á láninu mínu hafi hækkað um 0,2%. Hér er um að ræða bein afskipti stjórnar VR af ákvörðunum stjórnar lífeyrissjóðsins, án þess að því fylgi nokkur ábyrgð af hálfu hinna fyrrnefndu. Ég trúi ekki öðru en að Fjármálaeftirlitið muni kanna lögmæti þessara inngripa VR.“Þorsteinn segir hlutverk lífeyrissjóða er skýrt: Að ávaxta þau iðgjöld sem sjóðfélagar greiða til sjóðsins og tryggja þeim hámarkslífeyri á grundvelli þeirra. Þar liggi ábyrgð og skylda stjórnarmanna sjóðanna.
Grafalvarlegt inngrip
Þingmaðurinn, sem eitt sinn gegndi stöðu framkvæmdastjóra Samtaka atvinnulífsins, segir að vaxtaákvarðanir lífeyrissjóða verði ávallt að taka mið af eðlilegum markaðskjörum og hvaða aðrir fjárfestingarkostir eru í boði fyrir sjóðinn hverju sinni. Hann bendir jafnframt á að ...einungis lítill hluti sjóðfélaga sé lántaki hjá sjóðnum og hagsmunir sjóðfélaga og lántakenda fara ekki endilega saman. Og þá ráði hagsmunir sjóðfélaga.„Inngrip sem þetta af hálfu verkalýðsfélags er grafalvarlegt mál. Stjórn sjóðsins ber ábyrgð á því að hann starfi samkvæmt lögum. Ekki verður séð að VR hafi fært nein rök fyrir því að ákvarðanir stjórnarinnar hafi verið í bága við lög eða hagsmuni sjóðsfélaga. Þvert á móti liggur aðeins fyrir að formaður VR og stjórn og trúnaðarráð hafi haft aðra skoðun á tiltekinni vaxtaákvörðun án þess að rökstyðja þá skoðun sína neitt nánar með hliðsjón af hagsmunum sjóðfélaga.“
Telur Ragnar Þór hljóta að bjóða sig fram í stjórn
Í pistli sínum gerir Þorsteinn því skóna að Ragnar Þór Ingólfsson formaður VR hljóti í framhaldinu að bjóða sig fram til setu í stjórn lífeyrissjóðsins.„Því það getur ekki talist ásættanlegt að hann stýri hluta stjórnar sem skuggastjórnandi með hótunum um brottrekstur fari þau ekki að hans vilja. Og án allrar ábyrgðar á þeim ákvörðunum sem hann krefst af fulltrúum félagsins í stjórn sjóðsins. Ætli hann hins vegar að standast hæfisskilyrði FME til stjórnarsetu verður hann þó að sýna betri þekkingu á og meiri virðingu fyrir lögum um starfsemi lífeyrissjóða.“
Á Facebooksíðu Þorsteins fara nú fram athyglisverðar rökræður um þennan gerning. Til að mynda segir Árni Páll Árnason, fyrrverandi efnahags- og viðskiptaráðherra, þetta réttmætar ábendingar Þorsteins. Því er hins vegar Hallgrímur Óskarsson verkfræðingur ósammála og telur formann VR vera að vinna að því mikilvæga markmiði - sem var sett í lífskjarasamningunum - að að vextir hækki ekki um of á Íslandi því íslenskur almenningur hefur verið vaxtapíndur um of í marga áratugi. Þorsteinn gefur hins vegar ekki þumlung eftir og bendir á að um það bil 3.700 einstaklingar séu séu með umrædd lán en sjóðsfélagar séu alls 170 þúsund.
